Po ciężkiej chorobie, w dniu 22 sierpnia 2024 ,w godzinach porannych zmarł RYSZARD MAKOWSKI . Członek Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych.
Działacz społeczny, który brał czynny udział w życiu Stowarzyszenia. Wielokrotnie był wybierany jako przewodniczący Walnych Zebrań Stowarzyszenia. Brał udział w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach fotograficznych,w których był wielokrotnie nagradzany. Zajmował się także operetorką filmową. Zrealizował wiele filmów dokumentalnych między innymi ze znaczących wernisaży wystaw organizowanych przez Dolnośląskie Stowarzyszenie Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych. Wraz z prezesem Stowarzyszenia Zbigniewem Stokłosą został zaproszony, przez panią Ambasador Filipin, do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, w którym wykonywał, w sali kolumnowej, film dokumentalny z otwarcia wystawy o Filipinach oraz z oficjalnego nawiązywania kontaktów gospodarczych i kulturalnych z Filipinami.
Brał udział w wielu wystawach zbiorowych Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych w kraju i zagranicą. Między innymi: w Wilnie, w Tajpej – Tajwan, we Francji – na terenie Alzacji, w Belgii i wielu innych państwach. Obszerniejsza biografia Ryszarda Makowskiego zostanie opublikowana po zebraniu wszystkich materiałów o jego działalności związanej z fotografią i filmem. Zbigniew Stokłosa – prezes Stowarzyszenia

Na zdjęciu od lewej: Zbigniew Stokłosa – prezes DSAFiTA i ŚSAFiTA, Ryszard Makowski i żona Ryszarda Ania Makowska

10 sierpnia 2024 r. odbyła się kolejna “Bitwa o Twierdzę Kłodzką”, czyli inscenizacja historyczna bitwy z 1807 roku, pomiędzy obrońcami – Prusakami pod wodzą generała von Gőtzen, a wojskami napoleońskimi pod wodzą Hieronima Bonaparte. Po szturmie w nocy 23/24 czerwcaTwierdza została poddana.

Warto przyjrzeć się historii Ziemi Kłodzkiej, aby zrozumieć, jak doszło do tego, że w polskim Kłodzku odbywa się rekonstrukcja bitwy pomiędzy Francuzami (a dokładniej – wojskami napoleońskimi) a Prusakami przy udziale rekonstruktorów z Polski, Czech, Litwy i Niemiec.

Przy okazji święta Twierdzy odbywa się w Kłodzku jarmark staroci, miasto jest ciekawe same w sobie, warto więc przybyć wcześniej i przejść się spacerkiem po Kłodzku. 

To miasto o skomplikowanej historii – jak cały Śląsk.Za PRL-u tę historię dopasowywano do narracji legitymującej postanowienia Konferencji Jałtańskiej, w wyniku której Polska utraciła Kresy Wschodnie, a “w zamian” granica zachodnia została ustanowiona na Odrze i Nysie. Dla ziem tych ukuto pojęcie Ziem Odzyskanych (mocno naciągane z historycznego punktu widzenia), co miało przykryć utratę ziem wschodnich na korzyść Związku Sowieckiego.

Generalnie, dopiero w III RP (z mniejszymi lub większymi oporami) można było odrzucić prosowiecką ideologię i podjąć rzetelny dyskurs historyczny.

Niegdyś bogate miasto kupieckie, nie zaznało w PRL-u (podobnie jak cały Dolny Śląsk) specjalnego dobrobytu. A i w III RP doznało poważnych zniszczeń w trakcie powodzi w 1997 roku. Skutki widoczne są do dzisiaj (ale to nie to, że na niektórych zdjęciach budynki się chylą – to zupełnie inna sprawa).

Jednak jest to miasto urokliwe i niewątpliwie warte odwiedzenia.

W tym roku nie dostałem akredytacji medialnej na inscenizację, więc relacja z bitwy jedynie szkicowa. Nie da się dobrze fotografować zza taśmy i głów widzów… 

Zdjęcia roobione trzena obiektywami, rybim okiem Zenitar – a więc duza dystorsja, przy fotografowaniu we wnętrzach, architektury czy krajobrazu może dodać pewnej magiczności, co czasami daje ciekawy efekt, a czasami wręcz przeciwnie. W każdym razie obiektyw nie na każdą okazję… Następnie uniwersalny zoom ze stałą jasnościa 2.8, jak sama nazwa mówi, prawie do wszystkiego co typowe. I wreszcie telezoom także ze stałą jasnością 2.8, to nim zdjęcia zza taśmy odgradzającej widzów od pola bitwy.
Zestaw fajny, ale jest co nosić, szczególnie, że to FF.

1 2 ... 4 ►

UROCZYSTA SESJA RADY MIEJSKIEJ – 2019, podczas której prezydent Wrocławia Pan JACEK SUTRYK wręczył nagrody i odznaczenia miasta Wrocławia.
Pisarka Olga Tokarczuk odebrała Honorowe Obywatelstwo Wrocławia. Wyróżnienie zostało nadane, w dniu 24. 06. 2019 roku podczas uroczystej sesji rady miejskiej organizowanej corocznie podczas Święta Wrocławia.
Podczas poniedziałkowych uroczystości wręczono także Nagrody.

Nagrody Wrocławia przyznano: 
Pawłowi Banasiowi – historykowi sztuki, kulturoznawcy, twórcy działu sztuki współczesnej w Muzeum Narodowym we Wrocławiu,
Józefowi Kazimierzowi Jagielskiemu – współtwórcy badań genetycznych we Wrocławiu za wszechstronne stosowanie nowych technologii w medycynie,
Andrzejowi Küblerowi – autorytetowi w dziedzinie anestezjologii i medycyny paliatywnej, wieloletniemu kierownikowi kliniki anestezjologii i intensywnej terapii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu,
Andrzejowi Marii Turkiewiczowi – społecznikowi, wolontariuszowi za działalność społeczną na rzecz mieszkańców Wrocławia,
Polskiemu Towarzystwu Numizmatycznemu, Oddziałowi we Wrocławiu – w 70. rocznicę istnienia ruchu numizmatycznego we Wrocławiu,
Regionalnej Radzie Olimpijskiej we Wrocławiu – za szczególnie aktywne przekazywanie młodym ludziom uniwersalnych wartości,

Nagrody Prezydenta Wrocławia przyznano:
Zbigniewowi Czwojdzie – za tworzenie legendy polskiej muzyki jazzowej,
Małgorzacie Młynarskiej – za działania na rzecz równouprawnienia osób z niepełnosprawnościami,
Andrzejowi Ptakowi – za pracę na rzecz osób zmarginalizowanych i wykluczonych społecznie,
Fundacji „Kierunek Przygoda” – za tworzenie warunków do prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży,
Luxon LED – za budowanie pozycji Wrocławia w sferze biznesu i promowanie lokalnej przedsiębiorczości,
Złotą Odznakę Honorową Wrocławia Wratislavia Grato Animo – „Wrocław z wdzięcznością” otrzymał Roman Duda – za postawę społeczną oraz działalność na rzecz Wrocławia.

Reportaż: Zbigniew Stokłosa

[wptf id=”23″]

Szóstego września dziennikarze zrzeszeni w SDRP oraz przyjaciele i przyjaciółki, jak co roku, wybrali się w rejs po Odrze. Trzygodzinny rejs, kiełbaski z grilla, spotkania i wspólne biesiadowanie. Bardzo miła tradycja.

A zdjęcia to “film od tyłu”, tak jakoś wyszło:-)

fot. Andrzej Małyszko