PHOTOKINA – NAJWIĘKSZE TARGI BRANŻY FOTO-WIDEO ZMIENIAJĄ SWÓJ KSZTAŁT

W 1950 roku, w niemieckiej Kolonii odbyły się pierwsze międzynarodowe targi branży fotograficznej PHOTOKINA. Od 1966 roku targi odbywają się co dwa lata, a impreza trwa 6 dni. To prawdziwy maraton – szczególnie dla wystawców i operatora targów. Od roku 2018 targi zmieniają formułę, po pierwsze ulegają skróceniu do 4 dni i staja się targami corocznymi, które od 2019 roku odbywać się będą w maju (następne 8-11.05.2019). Wydaje się, że ta decyzja to reakcja na zmieniająca się sytuację na rynku foto-wideo oraz generalną kondycję branży. Targi coroczne ale krótsze, to lepsze rozłożenie kosztów. Pozwolą także na na planowanie premier sprzętu, który pojawia się przecież każdego roku. Pytanie, jak przyjmie to publiczność – czy skrócenie czasu trwania będzie miało wpływ na frekwencję? Zobaczymy za rok a może dwa.

Jak bywało (redakcja Obscury odwiedza targi od wielu lat) można zobaczyć tutaj:

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/2016/08/photokina-2016-najwieksze-targi-foto-w-europie/?lang=pl

https://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-community-v1.html

https://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-community-v2.html?m=0

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/10/photokina-2014-competitions-awards.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-exhibitors.html

 

Przegląd Piosenki Aktorskiej – #39PPA / 16-25 marca 2018 / Wrocław

Od piątku, 16 marca, trwa Przegląd Piosenki Aktorskiej – PPA. To jedno z ważniejszych corocznych wydarzeń na kulturalnej scenie Wrocławia, o zasięgu ogólnopolskim. Rywalizacji młodych wykonawców towarzyszą koncerty zaproszonych gwiazd, spektakle OFF i liczne inne wydarzenia. Organizatorem jest Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu.

Redaktorzy Obscury dokumentują życie festiwalowe od kilku lat. Także w tym roku.

fot. Andrzej Małyszko (c)

 

Fujifilm GFX Show (Wrocław)

18 kwietnia we Wrocławiu, w atelier Most Studio, Fujifilm, producent topowych bezlusterkowców, zaprezentował zapowiedziany na Photokina 2016 w Kolonii bezusterkowy aparat średnioformatowy GFX. Byłem na konferencji prasowej Fujifilm w trakcie Photokiny i widziałem jakie emocje wzbudziła zapowiedź GFX. Skąd owe emocje? Po pierwsze, klub producentów aparatów średnioformatowych jest elitarny i stosunkowo stabilny. To nie są produkty na rynek konsumencki – po pierwsze są drogie, i to naprawdę drogi, a po drugie, to nie sprzęt ma co dzień, nie do sportu, nie na piesze wycieczki itd. To sprzęt do pracy zawodowej (lub artystycznej) w studio, dobrze zaplanowanym plenerze… Jednym słowem dla profesjonalnych fotografów wymagających dużych powiększeń, doskonałej definicji zdjęcia, szerokiego zakresu tonalnego. Dla takich co wiedzą czego chcą i mają warunki oraz czas.

Do tej pory dominowały tutaj lustrzanki, Hasselbalad, Phase One i relatywnie przystępny (poniżej 10.000$) Pentax 645. Na ostatniej Photokinie swojego bezlusterkowca pokazał także Hasselblad ( X1D-50c, 9.000$) . A więc producenci dostrzegają (przy całej mizerii biznesu fotograficznego), że aparaty bezusterkowe mają przyszłość oraz, że elitarny rynek średnioformatowy na w sobie potencjał rozwoju. A biorąc pod uwagę ceny oraz poręczność (waga, ergonomia, wymiary i funkcjonalności) nowych konstrukcji – poszerza się także rynek potencjalnych odbiorców o mniej majętnych zawodowców i zamożniejszych miłośników fotografii. Czy owe kalkulacje okażą się słuszne, czas pokaże.

GFX Show rozpoczął się prezentacją techniczną, a następnie Szymon Szcześniak podzielił się refleksjami na temat swojej fotografii ogólnie, oraz o tym co przekonało go do kamer Fujifilm i jakie ma odczucia po miesięcznym fotografowaniu GFX. Podobało mi się to wystąpienie, bo było osobiste, nieformalne i pozbawione lansu. Taka rozmowa w gronie znajomych, mających wspólną pasję lub zawód. A potem była już tylko praktyka. Do dyspozycji mieliśmy kilkanaście aparatów serii X i dwa GFX, Studio przygotowało dwa stanowiska z oświetleniem, ale i tak każdy robił jak chciał. Trzy miłe modelki wdzięcznie pozowały, dla zgłodniałych lub spragnionych do dyspozycji był katering. Nikt z organizatorów nie patrzył nam na ręce, panowała naprawdę luźna, warsztatowa atmosfera. Nie było także problemu z dostępem do GFX, spontanicznie utworzona kolejka posuwała się sprawnie i każdy mógł go przez kilkanaście minut wypróbować. Jednym słowem, cool.

Ja, wychowany na lustrzankach (od marnego Zenita zaczynając a na Pentaksie K-3 kończąc) wybrałem X-T2, X-Pro2 jakoś nie układał się do oka… GFX okazał się bardzo poręczny, a podstawowa obsługa (bo przecież na awansowaną nie było czasu) prosta i intuicyjna. Z pewnością to świetny sprzęt i może namieszać na tynku aparatów średnioformatowych, a być może urwać kawałek z tortu profesjonalnych lustrzanek FF – od których nie jest już tak dramatycznie droższy – szczególnie w fotografii katalogowej, mody czy portretowej. Zobaczymy. A tymczasem próbki (przed obróbką, niech modelki mi wybaczą:-), chodzi o surowy materiał ) z T2 i GFX. Wkrótce fotoreportaż GFX Show na www.gallblogonim.blogspot.com.

Na początek X-T2, całe zdjęcia zmniejszone do 1024 oraz fragment 1:1

 

 

i GFX

i na koniec …

 

 

“Odkrywanie Wilna” wystawa DSAFiTA w Domu Kultury Polskiej w Wilnie listopad 2016

W dniu 10 listopada, w Domu Kultury Polskiej w Wilnie, odbył się uroczysty wernisaż wystawy “Odkrywanie Wilna” prezentującej  fotografie członków Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych – DSAFiTA z Wrocławia. To jedynie fragment obszernego materiału zgromadzonego w ciągu ostatnich czterech lat. Każdego roku kilku fotografików DSAFiTA odwiedzało Wilno, za każdym razem o innej porze roku.

Za każdym razem gościny użyczył DOM KULTURY POLSKIEJ w Wilnie, ważna placówka kulturalno – społeczna dla wszystkich Polaków zamieszkujących Litwę, ale także dla wzajemnych relacji Polaków i Litwinów.

Kuratorem wystawy jest pani Bożena Mozyro, Wilnianka, która także eksponowała swoje prace. Poniżej kilka zdjęć z wernisażu.

Wilno – obecnie stolica Litwy – to miasto o niezwykle burzliwych dziejach, których piętno odciska się nie tylko w tkance urbanistycznej, ale także wpływa na współczesne życie polityczne i społeczne.

Wzmiankowane po raz pierwszy stosunkowo późno w 1323 roku w liście wielkiego księcia Giedymina do papieża Jana XXII. W 1387 roku Wielki Książę Litewski i Król Polski Władysław Jagiełło w efekcie unii z Polską w Krewie w 1385 zorganizował w Wilnie uroczystość chrztu Litwy. Następne lata to rozwój miasta przerywany pożarami, najazdami Krzyżaków, Rosjan a w końcu bolszewików i Niemców.

Wilno było miastem wielokulturowym, zamieszkiwali tu Polacy, Żydzi, Rosjanie, Litwini i Białorusini…

Przez długi czas było to jedno z najważniejszych miast na wschodzie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Wilno posiada jedna z największych i najpiękniejszych Starówek w Europie, ale także można spotkać stuletnie drewniane chałupy, zabudowę z czasów carskich, potem komunistyczne bloki i wreszcie budownictwo nowoczesne, powstałe już za wolnej Litwy.
Fotografowanie Wilna ma długą historię, za najwybitniejszego fotografa Wilna uważa się Jana Bułhaka. Ale już przed Bułhakiem miasto miało swoich fotografów, pierwszy dagerotyp na ziemiach Rzeczpospolitej wykonano w Werkach (obrzeża Wilna) w 1839 roku. Dwadzieścia lat później miasto miało już trzy zakłady fotograficzne. Za pioniera fotografii wileńskiej uważany jest Józef Czechowicz, który w latach 70. XIX wieku wykonał około 200 fotografii miasta. Inni znani fotografowie z tego czasu to Stanisław Filibert Fleury, Bolesława i Edmund Zdanowscy, Kazimierz Lelewicz, Abdon Korzon, Józef Czechowicz, Albert Świeykowski, Miron Butkowski, Bracia Czyż, Aleksandras Jurasaitis, Stanisław Filibert Fleury, Tyburcy Chodźko, działający na przełomie XIX i XX wieku.
Takie były początki, ale historia wileńskiej fotografii to lata następne, aż do dnia dzisiejszego. W swoich pracach uwieczniają Wilno i okolicę tacy współcześni fotograficy jak Jerzy Karpowicz czy kuratorka wystawy Bożena Mozyro. Swój skromny udział w uwiecznianiu miasta maja także fotograficy DSAFiTA.

XXVI TIPA AWARDS (2016)

Technical Image Press Association (TIPA) – stowarzyszenie pracy fotograficznej, przyznaje prestiżowe nagrody w wielu kategoriach związanych z fotografią, a ogólniej – z obrazowaniem. Zwyczajowo ceremonia rozdania nagród odbyła sięw trakcie targów PHOTOKINA w Kolonii.

Lista nagrodzonych dostępna jest na stronie TIPA. Raczej nie ma tam werdyktów kontrowersyjnych – podobnie jak poprzednimi laty – nagrodami podzielili się liczący gracze na rynku fotografii.

Na zdjęciach ceremonia wręczenia nagród.

photokina-2016_259 photokina-2016_260 photokina-2016_261 photokina-2016_268 photokina-2016_269 photokina-2016_271 photokina-2016_273 photokina-2016_276 photokina-2016_281 photokina-2016_283 photokina-2016_289 photokina-2016_293 photokina-2016_298 photokina-2016_299 photokina-2016_301 photokina-2016_302 photokina-2016_306 photokina-2016_308 photokina-2016_310 photokina-2016_312 photokina-2016_315 photokina-2016_316 photokina-2016_318 photokina-2016_320 photokina-2016_321 photokina-2016_323 photokina-2016_325 photokina-2016_328 photokina-2016_329 photokina-2016_332 photokina-2016_334 photokina-2016_335 photokina-2016_337 photokina-2016_339 photokina-2016_340 photokina-2016_344 photokina-2016_346 photokina-2016_347 photokina-2016_348 photokina-2016_350 photokina-2016_351 photokina-2016_352 photokina-2016_355 photokina-2016_358 photokina-2016_359 photokina-2016_362 photokina-2016_363 photokina-2016_364 photokina-2016_365 photokina-2016_367 photokina-2016_372 photokina-2016_373 photokina-2016_376 photokina-2016_386 photokina-2016_387 photokina-2016_400

Weekend z Haczkiewiczem – Zieleniec

Na zaproszenie organizatorów wzięliśmy udział 5 marca w “Weekendzie z Haczkiewiczem” w Zieleńcu. Dolnoślązacy doskonale znają tą miejscowość – to najwyżej położona wieś w Sudetach, teraz dzielnica Dusznik-Zdroju. Specyficzny i unikalny klimat, zbliżony do alpejskiego, dostępne stoki i stosunkowo dobry dojazd- w efekcie to największa w Kotlinie Kłodzkiej stacja narciarska.

Olbrzymi wkład w promocję i inicjację narciarskiego centrum w Zieleńcu miał doc.dr.Bronisław Haczkiewicz, w narciarstwie polskim jeden z największych autorytetów. Stworzył własną szkołę nauczania i metodyki. W  Zieleńcu stworzył ośrodek dydaktyczny AWF Wrocław i AWF Warszawa. wyszkolił wielu instruktorów, którzy kontynuują jego metody nauczania.

Stowarzyszenie Zieleniec jest inicjatorem upamiętnienia zasług Haczkiewicza – ufundowało pomnik autorstwa Agaty Radomskiej, który został uroczyście odsłonięty podczas “Weekendu z Haczkiewiczem”, szeregu imprez poświęconych jego postaci.

Honory gospodarza pełnił dr Józef Dziąsko, Kanclerz Stowarzyszenia Zieleniec.

[wptf id=”14″]