Czarno na białym – twarze kina w Galerii OKO

“Czarno na białym – twarze kina”
Wystawa fotografii Edgara de Poray | Kurator: Roland Okoń

W trakcie trwania festiwalu filmowego Nowe Horyzonty zapraszamy do kameralnej galerii OKO we Wrocławiu na intymne spotkanie z bohaterami kina – uchwyconymi w czerni i bieli, bez scenografii i efektów.
„Czarno na białym – twarze kina” to cykl portretów autorstwa Edgara de Poray, pokazujących aktorów i aktorki w szczerych, nieruchomych kadrach. W spojrzeniach i rysach twarzy zapisane są historie – nie tylko filmowe, ale też osobiste. Kurator wystawy, Roland Okoń, prowadzi widza przez przestrzeń, w której fotografia spotyka się z kinem w swojej najbardziej pierwotnej formie. To hołd złożony fotografii – medium, bez którego kino by nie istniało.

Wystawa czynna przez cały czas trwania festiwalu.
[z materiału wydarzenia na FB]

Czarno-białe portrety aktorów, spokojne, nie epatujące “aktorstwem”, co bywa (owo aktorstwo) czasami problemem, jeśli chcemy sportretować człowieka, a nie jakąś jego rolę. Autor korzysta głównie ze światła zastanego, rzadko sięga po dodatkowe źródła światła – w ten sposób oddaje także atmosferę miejsca.
Klasyczna – w najlepszym tego słowa znaczeniu – fotografia. W epoce szalonej obróbki cyfrowej, AI i degradacji wzorców estetycznych – odskocznia do źródeł.

Jacek Boczar | Spotkanie po latach

Jacek Boczar | Spotkanie po latach – wystawa fotografii
wernisaż: 17.05.2025 / 12:00, wystawa: 17.05 – 28.06.2025
Galeria La Habana | Wrocław ul. 8 Maja 86/1b Sępolno

[Tekst Marek Pieczonka]

Jacek Boczar (ur. 1986) – Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach i Akademii Fotografii w Krakowie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Dolnośląskim. Członek Tyskiego i Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego.

Od najmłodszych lat prowadził dokumentację imprez masowych dla Miejskiego Centrum Kultury w Tychach. Współpracował z Katowickim Oddziałem Gazety Wyborczej. Jego zdjęcia ukazywały się również w Dzienniku Zachodnim, Angorze, Górnośląskim Informatorze Kulturalnym, w kalendarzach i programach teatralnych. Przez cztery lata prowadził własną firmę reklamową. W tym czasie projektował plakaty, okładki płyt i broszury informacyjne. Prowadził warsztaty dla Akademii Slow Managemant w ramach programu Culture Pro w Krakowie, warsztaty fotografii kreacyjnej w czasie Kazimierskiej Wiosny Fotograficznej w Kazimierzu nad Wisłą oraz warsztaty z kolażu fotograficznego w Visual Arts Gallery w Łodzi. Jest pomysłodawcą i kuratorem Leśnej Galerii Sztuki przy festiwalu Srogie Granie w Mysłowicach. Jego zdjęcia były nagradzane w wielu ogólnopolskich konkursach fotograficznych (m. in. Grand Prix 23. Biennale Fotografii w Technikach Fotograficznych i Cyfrowym Przetwarzaniu Obrazu REMIS w Ostrowie Wielkopolskim oraz Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu Centralnego Instytutu Ochrony Pracy i Państwowego Instytutu Badawczego O!Znaki Pracy w Warszawie).

Pasjonuje go tworzenie zdjęć kreacyjnych wraz z różnymi metodami ich przetwarzania. Realizuje autorskie projekty związane z fotografią portretową i inscenizowaną. Doskonali warsztat fotografii analogowej oraz obróbki odbitek, szczególnie w zakresie stosowania techniki gumy dwuchromianowej i kolażu. Swoje prace prezentował na wystawach w Polsce (Tychy, Katowice, Kraków, Łódź, Wrocław, Kalisz, Zabrze, Chorzów, Świdnica, Ostrów Wielkopolski, Gdynia, Koło, Rawicz, Krosno) oraz za granicą: Niemcy (Düsseldorf), Litwa (Wilno), Czechy (Ostrava), Ukraina (Kijów), Bułgaria (Sophia), Rumunia (Arad), Japonia (Kobe). Węgry (Kiskunfélegyháza).

Spotkanie po latach” to metaforyczna opowieść o dialogu z samym sobą. Zestaw autoportretów w bajkowym klimacie, które w zabawny, często groteskowy sposób uchylają drzwi do poznania własnych emocji. Wystawa stanowi propozycję obserwacji gry, prowadzonej przez autora od lat z własnym wizerunkiem.

Obraz przedstawiony na zdjęciach Jacka Boczara nigdy nie jest do końca prawdziwy. To zestaw zręcznych kreacji, służących uwydatnieniu przeżyć, lub podkreśleniu znaczenia zapisanej chwili. Fotografia niejednokrotnie pozwala mu spojrzeć na siebie z dystansu i formułować pytania dotyczące tego, kim jesteśmy w oczach nas samych?

Opisanym kreacjom często towarzyszą rekwizyty. Autor projektuje je i przygotowuje na długo przed rozpoczęciem sesji zdjęciowych. W rękach Boczara stare części komputerowe zmieniają się w kask pilota, a duże sito i miotła stają się podstawą hełmu rzymskiego wojownika. Eksperymenty z pełną paletą kolorów często pozwalają na wyrażenie własnej, wielobarwnej osobowości. Podobnie jest w tym przypadku. Użycie koloru w autoportretach to świadomy zabieg, służący podkreśleniu nastroju każdej z zapisanych chwili.

Charakterystyczne dla fotografii Boczara są autoportrety wielokrotne. Zdjęcia na których multiplikuje swoją postać i w pewnym sensie „zagarnia” wybraną wcześniej przestrzeń. Bohater zdjęć, będący równocześnie ich autorem w ewidentny sposób spotyka się, a nawet prowadzi dialog sam ze sobą. Boczar proponuje podejście do autoportretu z uśmiechem i dużym przymrużeniem oka. Warto zaglądnąć do jego świata, przyglądając się tej wielowątkowej propozycji. Istnieje szansa, że w krzywym zwierciadle fotografii zobaczymy nas samych.

[Marek Pieczonka]

13. Festiwal Reżyserii Filmowej & 14. Festiwal Aktorstwa Filmowego

Zakończyła się tegoroczna edycja podwójnego festiwalu Reżyserii Filmowej i Aktorstwa Filmowego. Na gali zamykającej festiwale rozdano nagrody i wyróżnienia, a także medale Przyjaciół Festiwalu.
Nagroda aktorska nazywa się Szczeniakiem i niewiele ma wspólnego z sympatrycznym (choć nie zawsze) czworonogiem. W slangu filmowym tą nazwą określa się mały reflektor typu spot, używany do doświetlenia twarzy. Reżyserzy otrzymują Dzika.
Poza galą otwarcia i zamknięcia festiwali we wrocławskim Multikinie prezentowane były filmy konkursowe.
Pomysłodawcą i dyrektorem obu festiwali jest Stanisław Dzierniejko.

W tym roku o “Złotego Dzika” dla najlepszego reżysera walczyli: Magnus von Horn za film “Dziewczyna z igłą”, Gabriela Muskała za “Błazny”, Adrian Panek, reżyser filmu “Simona Kossak”. Jan P. Matuszyński, który był nominowany za film “Minghun”, Tomasz Gąssowski za stworzenie filmu “Wróbel”, a Marcin Koszałka za “Białą odwagę”.
Nagrodę otrzymał reżyser “Białej odwagi” – Marcin Koszałka.
Wyróżniono także film “Simona Kossak” w reżyserii Adriana Panka.

Nagrody – “Złote Szczeniaki” – dla najlepszych aktorek i aktorów przyznano:

Filip Pławiak za męską rolę pierwszoplanową w „Białej odwadze”
Julian Świeżewski za drugoplanową rolę męską w filmie „Biała odwaga”.

Sandra Drzymalska za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie “Simona Kossak”.
Ewelina Starejki za drugoplanową rolę kobiecą w filmie „Minghun”.

Laureaci nagród specjalnych:

  • Wojciech Marczewski – laureat Kryształowego Dzika, nagrody za wybitne osiągnięcia w reżyserii filmowej
  • Adam Woronowicz – laureatka Kryształowego Dzika, nagrody za twórczą współpracę aktora z reżyserem
  • Sonia Bohosiewicz – laureat Złotego Szczeniaka, nagrody im. Piotra Machalicy dla aktora śpiewającego
  • Robert Gonera – laureat Platynowego Szczeniaka, nagrody za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym
  • Anna Dereszowska – medal Przyjaciel Festiwalu

Na końcu Gali Zamknięcia wystąpiła Barbara Garstka w poruszającym monodramie „Najszczęśliwszy Dzień” inspirowanym życiem i twórczością Elżbiety Czyżewskiej.

Lena – portretów kilka

Wiele, wiele lat temu, za górami, za lasami odbył się plener fotograficzny w Kudowie Zdroju.
Gwiazdą i jedyna modelką była Lena. A gwiazdą nie dlatego, że jedyna lecz dla swej urody i twórczego podejścia do pozowania.

Zdjęcia robione Sony Alfą 350, w czasach, kiedy Sony jeszcze się uczyło. Niezła matryca, średni autofokus, obiektyw kitowy. Z ciekawostek, mieliśmy studio błyskowe, wyzwalane światłem lampy pilotującej (np. w aparacie), a ta Alfa nie dała się synchronizować, bo miała niewyłączalny przedbłysk, który wyzwalał lampę studyjną przedwcześnie. Ale że to plener, bez światła błyskowego także było co fotografować.

I oto próbka tego, co wyczynialiśmy…

Noc Muzeów – 17 maja 2025 Wrocław

Noc Muzeów jest organizowana w Polsce od 2003 roku.
Pierwsza edycja odbyła się w Poznaniu. Zyskała tak dużą popularność, że w kolejnych latach dołączyły inne miasta i miejscowości w całym kraju

We Wrocławiu, podobnie jak w całej Polsce, akces zgłosiły liczne muzea, galerie, instytucje kultury. Bo Noc Muzeów to oczywiście nie tylko muzea. To także okazja, aby pokazać miejsca normalnie niedostępne, aby promować uczestnictwo w szeroko rozumianej kulturze.
Niezwykle popularna, poprzedzona kampanią medialną Noc Muzeów stała się także “must be” atrakcją towarzyską. Być może dla wielu zwiedzających to jeden raz w roku, aby odwiedzić znane muzeum. Nie dość, że bierze się udział w dużej, popularnej imprezie, to w większości wypadków wstęp jest za darmo.

Zauważyć można dwa typy zwiedzających (i nie jest to żadna ocena), tych najliczniejszych, którzy odwiedzają duże, znane placówki (we Wrocławiu mamy ich sporo, Muzeum Narodowe, Współczesne, Pana Tadeusza, Etnograficzne itd.). To niestety (choć to także może być atrakcją) czasami oznacza kolejki. Druga grupa to ci, którzy te muzea i placówki kultury znają, bywają nie czekając na specjalną okazję. Tego wieczora odwiedzają raczej mniejsze, nierzadko zaprzyjaźnione galerie czy miejsca kultury. Wiele galerii specjalnie na Noc Muzeów przygotowuje wernisaże nowych wystaw.

I właśnie o takiej Nocy Muzeów jest ten fotoreportaż. Odwiedziliśmy Galerię Platon a tam Katarzyna Banaś “Olśnienia, błękitne i złote godziny”, następnie Galeria Plakatu i Późne Rokokoko. Plakaty Jakuba Kamińskiego (po prostu świetne, a i opowieści autora smakowite), po drodze na Stare Jatki zaglądnęliśmy do Galerii ArtTrakt przed otwarciem wystawy zbiorowej Watching the river flow (stąd nieliczni goście), i wreszcie, nie czekając na otwarcie (terminy goniły) udaliśmy się na Stare Jatki, gdzie między innymi odwiedziliśmy niezwykłą postać (to temat na odrębną opowieść), Michała Kasprowskiego, prowadzącego MK Gallery.

Galeria Platon

Galeria Plakatu, Galeria ArtTrakt

Stare Jatki

Stanisław Domański – Monachium

Członek naszego Stowarzyszenia – Stanisław Domański – od lat mieszka w Niemczech. Jeszcze w Polsce zdobył popularność jako autor – a właściwie bohater – zdjęć ze znanymi osobami. Ale to nie wyczerpuje pasji fotograficznej Staszka. Z racji swojego zawodu podróżuje po Europie i z tych podróży przywozi wspomnienia – utrwalone na “taśmie” aparatu,

Więcej szczegółów o życiu i pasjach tego ciekawego człowieka na jego stronie.

Tym razem prezentujemy zdjęcia reporterskie z Monachium, miasta w którym Staszek mieszka większą część roku.

Wystawa “Polska” autorstwa Hiroike Masahiro – w Japonii.

W dniu 14. 06. 2023 ,w Japonii została otwarta wystawa fotografii Japończyka, który na zaproszenie prezesa Stowarzyszenia Zbigniewa Stokłosy przyleciał do Wrocławia, a w dniu 2 maja 2023 roku otworzył swoją wystawę w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze Cieplicach. Przez 20 dni Japończyk mieszkał wraz z żoną u Zbigniewa Stokłosy skąd wyruszał by fotografować Wrocław a także inne miasta Dolnego Śląska i Polski.
Wystawa została otwarta w galerii o nazwie „Marukyoan” w mieście Yonago City, prefektura Tottori, Japonia.
Poniżej zdjęcia z galerii i migawki z miasta Yonago.

HIROIKO MASAHIRO “FANTAZJA/IMAGINATION” w Galerii DSAFiTA

Po uroczystym otwarciu wystawy Japońskiego artysty w dniu 02.05.2023 r. o godzinie 17.00 w MUZEUM PRZYRODNICZYM w Jeleniej Górze -Cieplice,w dniu 06.05.2023 r., nastąpiło uroczyste otwarcie wystawy fotograficznej Hiroike Masahiro w “Galerii Fotografii Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych z siedzibą we Wrocławiu przy ulicy Pawła Włodkowica 31 lokal nr 4A . Na otwarcie wystawy przybyli członkowie Stowarzyszenia oraz zaproszeni goście i mieszkańcy Wrocławia. Otwarcia wystawy dokonał prezes Stowarzyszenia Zbigniew Stokłosa wraz z autorem wystawy Hiroike Masahiro, który na wernisaż przyleciał wraz z żoną z Japonii. Podczas pobytu w Polsce japoński artysta fotografował Wrocław oraz wiele innych miast naszego kraju. Do Polski przyleciał 25 kwietnia 2023r., a do Japonii odlatuje 15 maja 2023 r. Bogaty materiał fotograficzny posłuży mu do zorganizowania w Japonii wystawy o Polsce. Hiroike Masahiro zrealizował także filmy ze swoich wernisaży oraz z pobytu w Polsce dla czterech japońskich stacji telewizyjnych, które (głównie relacje z wernisaży) wysyłał drogą elektroniczną na bieżąco do Japonii. (wkrótce więcej zdjęć z wernisażu w Galerii DSAFiTA).

HIROIKO MASAHIRO “JAPONIA” w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze – Cieplice

Relacja z uroczystego otwarcia wystawy autorskiej HIROIKO MASAHIRO “JAPONIA” w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze – Cieplice, w dniu 2 maja 2023 r.. Podczas wernisażu wystąpiła japońska piosenkarka i poetka “NILO”, która do Cieplic przyjechała z Monachium oraz polska artystka Ewa Iwan Chuchla, która do Cieplic przyjechała z Londynu.

Wystawa została otwarta m.in. przez samego autora Masahiro Hiroike, przez Adama Łaciuka Dyrektora Muzeum Przyrodniczego w Jeleniej Górze i Zbigniewa Stokłosę Prezesa Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych.

Fotografie:
Zbigniew Stokłosa, Józefa Weronika Stokłosa, Hiroike Masahiro, Yoko Masahiro, Mirosław Łanowiecki, Marek Pieczonka, Ewa Iwan – Chuchla, Wacław Kopytnik, Arkadiusz Cebula, Ryszard Makowski

Wybrane zdjęcia z wystawy

Biografia:

Masahiro Hiroike urodził się w 1962 roku w Tottori w Japonii. Jest inżynierem systemów i fotografem. Zaczął robić zdjęcia na poważnie, ponieważ opracował szereg programów do wyświetlania zdjęć w pokazach slajdów. Lubi podróżować i jeździ samochodem po Japonii. Wspina się także w japońskich Alpach. Koncentruje się na naturze, w tym na górach, wodospadach, kwiatach, ptakach i zwierzętach.

Nagrody
2015 Konkurs Fotograficzny Fujifilm – Doskonałość
2015 Olympus Open Photo Contest 2014 Grand Prix
2015, 2017 Konkurs Fotograficzny Nikkor – Specjalne wyróżnienie
2017 National Geographic Best of August 2017
2019 National Geographic Foto dnia, 05.04.2019
2020 Sony World Photography Awards Finalista Profesjonalny

Planowana wystawa fotograficzna
Temat wystawy: Piękno Japonii
Część 1. Himebotaru: moje główne dzieło
Część 2. Nanbu-cho: moje miasto
Część 3. Tottori: moja prefektura
Część 4. Japonia

Prace na wystawie:
Rzeka i Himebotaru
Himebotaru z drzewami (2020 Sony World Photography Awards)
Taniec Himebotaru (2020 Sony World Photography Awards)
Torii i Himebotaru
Himebotaru w księżycową noc
Wschód słońca z kwiatami i Górą Daisen
Czerwony i biały
Drzewo persymonowe
Śnieżny kwiat (Olympus Open Photo Contest 2014 Grand Prix)
Łabędzie (National Geographic Foto dnia)
Białe wydmy
Wodospad Daisen
Drzewo śliwy w śnieżny dzień
Wschód słońca na szczycie Góry Daisen
Fotograf
Kwitnące wiśnie
Księżycowa tęcza
Niebieska sadzawka (National Geographic Best of August 2017)
Staw Moneta
Tateyama i Droga Mleczna

Biography:
Masahiro Hiroike was born in 1962 in Tottori, Japan. He is a systems engineer and photographer. He started taking
pictures in earnest as he developed a number of programs to display photos in slide shows.
He likes traveling and drives around Japan by car. He also climbs the Japanese Alps. He focuses on nature, including
mountains, waterfalls, flowers, birds and animals.
1.Awards
2015 Fujifilm Photo Contest Excellence
2015 Olympus Open Photo Contest 2014 Grand Prix
2015, 2017 Nikkor Photo Contest Specialty
2017 National Geographic Best of August 2017
2019 National Geographic Photo of the Day, Apr 05, 2019
2020 Sony World Photography Awards Professional Finalist
The outline of the photo exhibition I thought
Exhibition theme: The beauty of Japan
part1. Himebotaru: My main work
part2. Nanbu-cho: My Town
part3. Tottori: My prefecture
part4. Japan
2.List of photos.

River and Himebotaru
Himebotaru with trees (2020 Sony World Photography Awards)
Himebotaru’s dance (2020 Sony World Photography Awards)
Torii and Himebotaru
Himebotaru gathers on the moonlit night
Sunrise with flowers and Mt.Daisen
Red and white
Persimmon tree
Snow flower (Olympus Open Photo Contest 2014 Grand Prix)
Swans (National Geographic Photo of the Day)
White dunes
Daisen Falls
Plum tree in snowy day
Sunrise at Mt.Daisen summit
photographer
Cherry Blossoms
Moonlight rainbow
Blue pond (National Geographic Best of August 2017)
Monet’s pond
Tateyama and the Milky Way