Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Uitstalling, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, foto's. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 jaar, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Silesië Photography Center is 'n agentskap van die Sentrum van Kultuur en Kuns in Wroclaw. Geleë in die historiese Huis van Maidens Trzebnickie, die oudste residensiële gebou in Wrocław met 1208 jaar.

Courtesy van die Nasionale Museum. M.K. Čiurlionis in Kaunas Silesië Photography Center klaar fotostate van die oorspronklike 76 foto's, wat die daaglikse lewe van die vlugtelinge in Vilnius in die laat 1939 i 1940 jaar. Die foto's is verewig Litouwers, Pale en Jode.

Boleslaw en Edmund Zdanowscy “Onsekerheid in onsekerheid: oorlog vlugtelinge in Litaue tydens die Tweede Wêreldoorlog” – 6.08-26.09.2015

“MET ONSEKERHEID In ONSEKERHEID: Oorlog vlugtelinge in Litaue tydens die Tweede Wêreldoorlog

In 2014 jaar geslaag 75 jaar na, ná die aanval van die Nazi-Duitsland Pole 1 September 1939 Litaue is oorstroom met die skare van vlugtelinge - burgerlikes en soldate geïnterneer Pools. 'N Rukkie later, Oktober 1939 jaar, ook aangekom inwoners van Duitsland en die Sowjet-Unie, Hulle gedwing deur die owerhede daar om hul lande te verlaat.
Die gebeure was 'n groot uitdaging vir die regering van die Republiek van Litaue, sedert kort ná die herstel van Vilnius (10 Oktober 1939 jaar) reeds moes hulle baie probleme wat verband hou met die aanvaarding van die nuwe aankomelinge te los, m.in. Security, Registrasie, Akkommodasie, instap, die toekenning van toelaes, die verskaffing van mediese dienste, omgee vir weeskinders, onderwys en ander. Volgens die raming van die Litause Rooi Kruis 2 Desember 1939 geregistreer 18311 aankomelinge: 3273 Litouwers, 7728 Pale, 6860 Jode, en in die middel van Januarie 1940 jaar van sodanige persone in Litaue vermoedelik reeds 34 939: 4173 Litouwers, 17297 Pale, Wit, Russe en 13469 Jode.
Die Fototeka en Dokumentasie Departement van die Nasionale Museum of Art. M. K. Čiurlionis het 'n unieke versameling 76 foto's. Om aandag te vestig op die feit dat die museum 'n uitstalling getiteld "Van die onsekerheid in onsekerheid voorberei: oorlog vlugtelinge in Litaue tydens die Tweede Wêreldoorlog ", vlugtelinge aanbieding kontemporêre alledaagse lewe, sterk gekenmerk deur die stigma van ingewikkelde internasionale betrekkinge, wat eggo resoneer tot vandag.
Die atmosfeer in Vilnius in die einde 1939 - Aan die begin van 1940 is verewig in jou foto's, Edmund (1905-1984) en Boleslaw (Sny Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, wat in 1945 Hulle was gerepatrieer te Gdynia. Die dogter van die bekende fotograaf Janina Tallat-Kelpšienė, opgewek in Kaunas, Hy het gekom om Vilnius te studeer met vooraanstaande Poolse en Lithuanian fotograaf John Bułhak (1876-1950), daar is ook ', trou Edmund Zdanowski - student en medewerker van die meester homself.
Zdanowscy onderneem om hierdie missie op versoek Aid Society Wileńszczyźnie voer (Vereniging van Vilnius streek ondersteuning). Elke foto is gemerk die hol afdruk (E.B.ZDANAUSKAI / VILNIUS), op die rug kant dra stempel van Zdanowskich (En. Ir B. Zdanauskai / Foto's - VILNIUS / Vilnius, g-VE 25 b. 5) en vasgenael stuk papier met die gedrukte evokatiewe beskrywing van die aangebied beeld, voorberei deur die verteenwoordiger van die Vereniging. Beide die foto's self, en kommentaar is 'n waardevolle ikonografiese bron van kennis oor die alledaagse lewe bly in die skadu van die historiese gebeure 1939 jaar, weerspieël sosiale, Sosiale, kulturele en emosionele en sielkundige aspekte van die lewe van die vlugtelinge in Vilnius.
Die uitstalling nooi om aandag te skenk aan universele waardes, om die belangrikheid van die organisasie en sosiale verenigings erken, soos die Rooi Kruis, Liefdadigheid Society Lithuanian Vilnius (Vilnius Lithuanian Charitable Society), Vroulike Assistance Committee (Vroue se Care Komitee) i in., wat 'n helpende hand het om mense wat geraak word deur rampe van die oorlog.
Plus 'n versameling van historiese en dokumentêre foto's Zdanowskich is die eerste keer gewys by die Nasionale Museum van Kuns. M. K. Čiurlionis in Kaunas op 6 XI 2014 - 18 Ek 2015. Die foto's is verewig Litouwers, Pale en Jode. 'N Mens sou graag wou glo, dat die meerderheid van die vlugtelinge oorleef die onrus van die oorlog en - oorleef deur Litaue - begin 'n nuwe lewe in hul eie land of buite sy grense.
'N ontmoeting met die geskiedenis deur foto verhoog allerhande gevoelens. Omdat baie van die beelde word aangebied kinders van verskillende ouderdomme, miskien is daar mense sal wees in die bejaardes, dat - dankbaar vir die gawe van 'n lang lewe - herken in die foto's hulself of hul geliefdes.
(...) Die gemiddelde grootte is authentiek foto 11,6 x 17,7 cm.”
Kurator van die uitstalling Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Pers materiaal http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Die uitstalling is geopen deur die direkteur van die Nedersilezische Sentrum van Photography – Jan Bortkiewicz, Direkteur van die Nasionale Museum van Kuns in Kaunas – Baie osvaldas Oraz RADCY – Minister in die Ambassade van die Republiek van Litaue in Pole – Dr Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Oor Hartwig seker almal gehoor, wat die foto ernstig behandel. Dit is een van die mees bekende Poolse fotograwe. Seun van die bekende portretskilder, Hy uitgestal sedert die vroeë dertigerjare van die negentiende eeu. Hy was een van die eerste, wat weggebreek het van die tradisie van bułhakowskiej, vrystelling van 'n foto van idees Bułhak “oorgange” foto's. Hartwig was 'n uiters veelsydige kunstenaar, Hy beoefen baie verskillende tipes van fotografie, landskap, foto figure, reportage… Die bekroonde, skrywer van talle uitstallings en publikasies.

Uitstalling “Hazy en kleure” illustreer die wye verskeidenheid van kreatiewe fotograaf. Jy sal 'n pragtige vind, swart en wit, en nog impressionistiese landskappe en abstrakte, kleurfoto's van die laat tydperk van kreatiwiteit.

[wptf id=”12″]