Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Disyembre 2015Flash, UBANGAndrzej Malyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Akong hunahuna, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – pamalandong sa okasyon sa mga rali sa mga daan nga mga sakyanan MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 Agosto 2015Exhibitions, Flash, UBANG, TEKNOLOHIYAAndrzej Malyszko

Madanihon nga mga panghitabo pagbitad sa mga panon sa katawhan, daghan kanila ang Photographic ekipo. Atong makig-istorya mahitungod niini, sa unsa nga paagi aron sa letrato niini nga mga panghitabo, nga ang mga materyal nga adunay usa ka bili sa pagtaho, ug siya dili lamang “Domingo” souvenir…

Pagtaho mao ang usa ka team game – maayo kaayo nga report aron naglangkob sa labing menos maayo nga mga hulagway, daku ang usa ka litrato dili sa paghimo sa, uban sa usa ka koleksyon sa mga mga hulagway sa average mohatag sa mga maayong coverage, ug usa ka dili maayo nga hulagway mao ang makahimo sa paglaglag sa usa ka maayo nga bug-os nga.

Nagpakita niini nga istorya – Kinahanglan nga sa pipila ka mga istorya. Siyempre ang istorya nga mas o dili kaayo. Coverage sa maong kalihukan mao ang istorya dili kaayo, Apan, ang usa ka talagsaon nga sketch kinahanglan nga gisagop. Kon kini art pag-abli, Ikaw makasulti sa petsa: moanhi pag-una nga mga bisita, abli – sa pipila ka mga “sinultihan” ug presentasyon sa mga awtor, mga bisita sa pagtan-aw sa mga exhibition, Group Panaghisgutan, mga talan-awon, ang pipila nagpakita sa mga buhat sa arte (apan walay pagpasobra, sa nie katalog). Ikaw mahimong focus sa artist, ug unsa ang nahitabo sa palibot kaniya; o gibahin ngadto sa mga kapitulo: artists ug mga opisyal, viewers sa pagtan-aw sa mga exhibition, Shutter moral ug trivia… Adunay daghan nga mga posibilidad, dili kinahanglan nga masayud sa diha nga kamo mopili, ang ni bugana nga materyal nga sa ulahi adunay daghang sa pagpili gikan sa.
Ang pag-hulagway gikan sa concert, ang bayani mao ang kasagaran sa team, ug siya mohalad sa labing pagtagad – Apan, hinumdumi, sayon nga gilungagan sa daghang mga hulagway sa usa ka team, kanunay gikan sa usa ka dapit. Himoa nga mahitungod sa lain-laing mga plano, fotografujmy mamiminaw, makapaikag nga mga karakter ug kinaiya. Ug kon kamo sa pagdumala sa pag-adto backstage human sa show, kita adunay usa ka kahigayunan sa pagdakop “backstage”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz niining gawas nga pagpundok sa karaan ug bag-o nga mga sakyanan. Ang maong kalihukan attracts mga panon sa katawhan sa mga bisita – sa katapusan kita sa tanan nga nahigugma sa motoring. Akong hunahuna, nga ang kinadak-ang sayop nga pag-shoot lamang sakyanan, bisan sa unsa nga paagi ang panuigon o kaluho nga sila. Kon gusto kita sa pagpakita sa bisan ang labing, gallery nga mga ginatus, ug sa halos bisan kinsa obejrzałby kanila sa tanan. Siyempre fotografujmy exhibits, ug sa daghang sa niini, apan dili kita mosulay sa makigkompetensiya sa photography career – kita walay higayon sa pagkuha sa mga hulagway sa advertising. Atong mosulay sa pagpangita sa ilang kaugalingon nga dalan sa pagsaysay, Standard nga pag-ila Kompletoha ang mga detalye, talagsaon nga panglantaw, operujmy giladmon sa uma, sa pagtan-aw nga anggulo. Ayaw paglikay sa sztafażu, Kini sa kasagaran magkalahi sa larawan.
Apan usab fotografujmy mga tawo, sa pipila ka makapaikag nga mga karakter, mga talan-awon. Usahay kini sa usa ka tawo sa pagbuhat nga nagsul-ob, sa ubang mga panahon ang pila sa mga ilimnon o sa usa ka bata sa usa ka funny posisyon. Ayaw kahadlok aron sa pagpakigkita sa hulagway – usahay kamo dili mamatikdan, sila hulagway, sa ubang mga panahon skwitują pahiyom (importante, dili tense, kinahanglan nga mopahiyom una), ug usahay sa pagkuha sa mga duwa, zapozują, Sila makig-istorya o mangayo sa pagpakaylap larawan. Ikaw kinahanglan nga bukas… Kon ang usa ka tawo dili gusto nga – kini naghimo wala may salabutan sa pagduso, Kita pasaylo ug resign (gawas kon ang usa ka hilisgutan nga kantidad sa sala, nan kamo adunay aron sa pagsulay, bisan pa niana, sa pagkuha sa usa ka hulagway, apan maalamon, away sa pag-alagad nga walay katuyoan). Kay ingon nga ang usa ka dako ug halapad nga event kinahanglan nga pagsaulog kini sa makaduha, ang una mao dili tanan pahibalo, ug dugang pa nga atong ka bypass gibuhat sa usa ka natad sa optics (usa ka sumbanan nga zoom – sa akong kaso Tamron 17-50 2.8), ug ang usa gikan sa lain (ug – Samyang 8mm F3 5 ae isda mata alang sa usa ka pagbag-o gikan sa Pentax 135 2.5), nga nagluwas kanunay kausaban lente.
MOTOCLASSIC event sama sa walay tinuod nga kronolohiya – sa usa ka daghan sa mga butang na sa dungan sa daghang mga dapit, bisan sa diha nga kamo – Ikaw tan-awa ang tanan nga butang sa hapit. Walay linear asoy, Busa kamo adunay sa pagtan-aw alang sa lain nga yawi sa asoy. Kini sa pagtukod sa report nga seksyon (daan nga mga sakyanan, bag-o nga, mamiminaw, Dugang attractions…), ug Mix mga hilisgutan, aron nga sila interspersed uban sa? Ang pagpili dili sa kanunay sayon.

Ang ani mao ang dagaya, mao nga sigurado sa pagribyu niini ug ilabay ingon sa daghan nga kutob sa mahimo, sa unang laray sa mga hulagway molampos – focus, mahisugamak sa kadaot framed (sa pagsulay sa mitumaw sa yugto sa pagkuha sa usa ka photo, nagamugna sa katapusang, bisan sa usa ka hataas nga resolusyon kinahanglan nga usa ka katapusan nga resort, dili human kita adunay pipila ka mga lente, Unya sa usa ka butang sa mahusay, malinis), kon ang maong boring, Ako dili gayud gamiton – usab suod, hulagway sa usa ka dili maayo nga paghukom sa mga termino; kita dili paparazzi. Kini usab removes duplicate litrato, bisan pa kon sila sa tanan nga daw daku, Kini mobiya, nga daw sa mga labing maayo nga – uban gayud nga mapuslanon. Ug mao nga kabubut-on sa usa ka daghan sa mga litrato.

Ang sunod nga lakang mao ang pagpili sa usa ka situwasyon ug sa pre-pagpili sa mga litrato alang sa pagproseso. Giimprinta mga report naglakip sa pipila ka mga – sa pipila ka mga mga hulagway. Sa Internet, mao nga dili na kinahanglan nga limitahan – ang mga network ug sa pagtan-aw sa paglahutay sa dugang. Apan sa kanunay mahinumdom, nga ang kantidad dili sa paghimo sa sa kalidad ug bisan sa labing maayo nga mga litrato sa dako nga natapok kakapoy – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, kini mahimong bahinon ngadto sa pipila ka mga bahin, np. sa matag bahin sa usa ka gamay sa usa ka butang lain.
Publikasyon sa Internet, ilabi na sa mga Nagtaho, Sila wala magkinahanglan og pagtambal ingon katalogo o sa exhibition. Kini naghimo sa wala may salabutan sa ibutyag sa bug-os nga resolusyon – dili igo, nga halos bisan kinsa anaa sa pagtukaw, kini sa gihapon ibutyag sa ilang mga kaugalingon ngadto sa piracy ug sayop nga paggamit sa atong mga intellectual property, alang sa panig-ingnan, pinaagi sa paggamit sa mga publikasyon nga wala ang atong pag-uyon. Uban sa gidak-on sa karon monitor 1024 pixels taas nga kiliran na igo. Dugang pa sa resizing, kita kinahanglan gayud nga pagtul-id – diin sila gamay naggasto ug sobra o underexposed (nga mas lisud sa pagtul-id sa underexposure) kahayag, puti nga balanse ug uban pang mga menor de edad nga mga depekto. Images uban sa dako nga depekto kita dili na adunay – Kita gilabay kanila sa sayo pa.
Kadaghanan sa mga programa alang sa pagpalambo / pagproseso sa digital nga mga larawan adunay potensyal alang sa maong kausaban ug mga batch mga trabaho (batch) – o multiple litrato sa makausa.

Ako sa kanunay letrato sa mga hilaw nga, kabubut-on, Una ako dako nga igo memory card, ug ikaduha lamang nga hilaw naghatag bug-os nga processing kapabilidad. Walay problema sa bisan pagtan-aw o sa pre-pagpili, o bisan sa usa ka yano nga pag-andam – sa usa ka libre nga programa nga IrfanView + plugins nagsuporta halos sa tanan nga mga larawan format.

Human sa usa ka pre-pagpili ug kahikayan sa mga larawan diha sa han-ay sa mga pinili nga situwasyon paagi alang sa pagpili pag-usab. Atong repasohon sa mga materyal nga, naningkamot sa pagtan-aw gikan sa panglantaw sa mga magbabasa. Atong panas mga hulagway nga sama sa, dili total matching, pagtipas teknikal o sa klima, nga mahimong makalapas sa usa ka tawo sa tin-aw nga maayo. Kini mao ang dili nga bili sa pagmantala sa mga hulagway “advertising” – sa katapusan walay bisan usa nga dili kita mobayad alang niini. Skorygujmy order, aron nga ang atong mga hunahuna mao ang tin-aw ug mabasa. Ug sa katapusan (sa kinatibuk-IT pangandoy) kita mangayo sa opinyon sa usa ka tawo nga ako nasayud.

Ug karon sa usa ka pipila ka mga panig-ingnan sa MOTOCLASSIC Castle Topacz:

organisasyon sa mga Kaundan

sakyanan – nagkalain-laing mga buto (bug-os nga, detalye, panglantaw…)

mga talan-awon, hostesses…

atrakcje towarzyszące

Dugang nga mga litrato dinhi (ug dili nga ang, nga ang tanan nga akong gisulat sa ibabaw magamit sa akong pagreport – kini mao ang sayon sa pagdumala sa…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polish-German nga Media Days sa Szczecin 21-22.05.2015

31 Mayo 2015Exhibitions, Flash, UBANGAndrzej Malyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusz Mazowiecki 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard Kopec patay.

13 Mayo 2015ART, Flash, UBANGAndrzej Malyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Sa mga tuig 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrew Malyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 Mayo 2015UBANGAndrzej Malyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie - Kaugalingon-hulagway sa modernong tawo

25 Abril 2015ART, Flash, UBANGAndrzej Malyszko

"Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”