Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 Р, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Намоишгоҳ, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, аксӣ. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 х 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 х 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 х 6 м, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 сол, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Паст Маркази Расмҳои Silesia агентии Маркази фарҳанг ва санъат дар Wroclaw аст. Воқеъ дар хонаи таърихӣ аз ғайри шӯи худ Trzebnickie, қадимтарин бинои истиқоматӣ дар Wrocław бо 1208 сол.

Хушмуомилагӣ аз Осорхонаи миллӣ. M.K. Čiurlionis дар Kaunas поёнии Silesia Маркази Расмҳои аст, нусхаи аз асл анҷом 76 аксӣ, нишон додани ҳаёти ҳаррӯза аз гурезагон дар Вилнюс дар охири 1939 ман 1940 сол. Аксҳои доранд, Литва immortalized, Сутунҳои ва яҳудиён.

Boleslaw ва Эдмунд Zdanowscy “Бо номуайянӣ дар номуайянии: гурезагон ҷанг дар Литва дар давоми Ҷанги Дуюми Ҷаҳонӣ” – 6.08-26.09.2015

“БО номуайянӣ дар номуайянии: Гурезагон ҷанг дар Литва дар давоми Ҷанги Дуюми Ҷаҳонӣ

Дар 2014 сол гузашт 75 сол баъд аз, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Литва бо мардум аз гурезагон зери об монда буд - сарбозон ва афроди мулкӣ interned Лаҳистон. Каме дертар, Октябр 1939 сол, ҳамчунин сокинони Олмон ва Иттиҳоди Шӯравӣ омад, Онҳо аз ҷониби мақомоти он ҷо маҷбур тарк кишварҳои худ.
Онҳое, чорабиниҳои мушкилии бузург барои Ҳукумати Ҷумҳурии Литва шуданд, зеро чанде пас аз гирем Вилнюс (10 października 1939 сол) аллакай онҳо буд, ки ба ҳалли бисёр масъалаҳои марбут ба қабули нав омадаанд,, m.in. Амният, Бақайдгирии, Хона, интернат, људо намудани кӯмакпулӣ, расонидани хадамоти тиббӣ, ғамхорӣ барои ятимон, маориф ва дигарон. Бино ба арзёбии Салиби Сурх Литва 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 омадаанд,: 3273 Литва, 7728 Қутби, 6860 Яҳудиён, ва дар нимаи январ 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Литва, 17297 Қутби, Беларус, Русия ва 13469 Яҳудиён.
Департаменти Fototeka ва расмикунонии Осорхонаи миллии санъат. М. К. Čiurlionis як коллексияи беназири 76 аксӣ. Бо мақсади ҷалб таваҷҷӯҳ ба он, ки осорхона дар намоишгоҳи таҳти унвони «Аз номуайянии дар номуайянии омода кардааст: гурезагон ҷанг дар Литва дар ҷараёни ҷанги ҷаҳонии дуюм ", гурезагон муаррифӣ ҳаёти ҳаррӯза муосир, сахт доғи муносибатҳои мураккаби байналмилалӣ ишора, ки дар болобуда іамоіанг мебошанд ба ин рӯз.
Ба атмосфера дар Вилнюс дар охири 1939 - Дар оғози 1940 дар суратхои худ, Эдмунд immortalized шуд (1905-1984) ва Boleslaw (Бурида-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, ки дар 1945 Ба Gdynia хуридуфурўши одамон бозгардонида шуда. Духтари суратгир маъруф Janina Tallat-Kelpšienė, зинда дар Kaunas, Ӯ ба Вилнюс омад, то ки таҳсил бо қавмаш, Лаҳистон ва Литва аксбардори Юҳанно Bułhak (1876-1950), дар он ҷо низ шудааст, ба никоҳи Эдмунд Zdanowski - донишҷӯи ва collaborator аз оғои худ.
Zdanowscy амонатро ба иҷрои ин рисолати оид ба дархости Ҷомеа Wileńszczyźnie (Ҷомеаи дастгирии вилояти Вилнюс). Ҳар як акс аст, нишонгузорӣ дар Нишонӣ concave (E.B.ZDANAUSKAI / Вилнюс), дар тарафи бозгашт ба зимма мӯҳри аз Zdanowskich (Ва. Аҳмадӣ B. Zdanauskai / Фото - Вилнюс / Вилнюс, G-VE 25 б. 5) ва пораи коғаз наканда бо тавсифи evocative чоп намудани тасвири пешниҳод, аз љониби намояндаи Ҷамъияти. Ҳам аксҳо худ, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 сол, инъикос иҷтимоӣ, Ҳифзи иҷтимоӣ, ҷанбаҳои фарҳангӣ ва эмотсионалӣ ва равонии ҳаёти гурезагон дар Вилнюс.
Дар ин намоишгоҳ даъват ба диққати ба арзишҳои умумибашарӣ, эътироф аҳамияти ташкилот ва иттиҳодияҳои иҷтимоӣ дар, ба монанди Салиби Сурх, Ҷамъияти хайрия Литва дар Вилнюс (Ҷомеаи хайрияи Вилнюс Литва), Кумитаи мусоидат ба бонувон (Кумитаи Care занон) Ман дар., , ки дасти кӯмак ба одамони гирифтори офатҳои ҷанг кашиданд.
Плюс ҷамъоварии аксҳои таърихӣ ва ҳуҷҷатӣ Zdanowskich аввал дар Осорхонаи миллии санъат нишон дода шуд. М. К. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Ман 2015. Аксҳои доранд, Литва immortalized, Сутунҳои ва яҳудиён. Як Мехоҳам, имон, , ки аксари гурезањо зинда ба ғавғои ҷанг ва - наҷот аз тарафи Литва - як ҳаёти нав дар кишвари худ ё берун аз он оғоз.
Як дидори таърих аксҳои миён ҳамаи навъҳои эҳсосоти. Зеро бисёре аз тасвирҳои фарзандони синну соли гуногун пешниҳод, шояд он ҷо хоҳад буд мардум дар пиронсолон, ки - миннатдор барои атои умри дароз - эътироф, дар акси худ ё наздикони онҳо.
(...) Андозаи миёнаи акси аслӣ аст, 11,6 х 17,7 см.”
Нозири намоишгоҳи Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Маводи матбуот HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Дар ин намоишгоҳ аз ҷониби директори Маркази Silesian поёнии ифтитоҳ шуд – Янв Bortkiewicz, Директори Осорхонаи миллии Arts дар Kaunas – Бисёр osvaldas RADCY ба Ораз – Вазири дар Сафорати Ҷумҳурии Литва дар Лаҳистон – Доктор Audrius Александр Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Дар бораи Hartwig боварӣ ҳама шунидам,, ки сурат ҷиддӣ муносибат. Ин яке аз суратгирњо аз ҳама маъруф Лаҳистон аст. Писари portraitist машҳур, Ӯ соли thirties аввали асри нуздаҳум намоиш. Ӯ яке аз аввалин буд,, ки дур аз анъанаи bułhakowskiej шикастанд, озод як аксе, ақидаҳо Bułhak “easements” аксӣ. Hartwig рассом хеле ҳаматарафа буд, Ӯ бисёр намудҳои аксбардорӣ машқ, манзара, figural сурат, reportage… Дар ин пирӯзӣ-Ҷоизаи, муаллифи намоишгоҳҳо сершумори ва нашрияҳо.

Намоишгоҳ “Беайбӣ ва ранги” мисол доираи васеи суратгири эҷодӣ. Иау'л ёфт зебо, Сиёҳ ва сафед, Ва ҳанӯз манзараҳои impressionistic ва абстрактии, аксҳои ранга аз давраи охири эљодї.

[wptf id=”12″]