Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Exhibition, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, ਫੋਟੋ. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 X 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 X 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 X 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 ਸਾਲ, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

ਸਾਏਲੀਜ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ Center ਰਾਕ੍ਲੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਏਜੰਸੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਲਾ ਹੈ ਘੱਟ. Trzebnickie ਹੇਗਈ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਹਾਊਸ ਵਿਚ ਸਥਿਤ, ਰਾਕ੍ਲੇ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਨਾਲ 1208 ਸਾਲ.

ਨੈਸ਼ਨਲ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦੇ ਨਿਮਰਤਾ. M.K. ਕੌਨਸ ਲੋਅਰ ਸਾਏਲੀਜ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ Center ਵਿੱਚ Čiurlionis ਅਸਲੀ ਦੀ ਕਾਪੀ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ 76 ਫੋਟੋ, ਦੇਰ ਵਿਚ ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਦਿਖਾ 1939 i 1940 ਸਾਲ. ਫੋਟੋ Lithuanians ਅਮਰ ਰਹੇ ਹਨ,, ਧਰੁੱਵਵਾਸੀ ਅਤੇ ਯਹੂਦੀ.

Boleslaw ਅਤੇ ਐਡਮੰਡ Zdanowscy “ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਵਿਚ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨਾਲ: ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਲਿਥੂਆਨੀਆ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ” – 6.08-26.09.2015

“ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨਾਲ: ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਲਿਥੂਆਨੀਆ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ

ਵਿੱਚ 2014 ਸਾਲ ਪਾਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ 75 ਸਾਲ ਬਾਅਦ, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 ਲਿਥੂਆਨੀਆ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਦੀ ਭੀੜ ਦੇ ਨਾਲ ਹੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ - ਨਾਗਰਿਕ ਅਤੇ ਸਿਪਾਹੀ ਪੋਲਿਸ਼ ਨਿਗਰਾਨੀ. ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਬਾਅਦ, ਅਕਤੂਬਰ 1939 ਸਾਲ, ਵੀ ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਪਹੁੰਚੇ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦਾ ਉਥੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਕੇ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ.
ਉਹ ਸਮਾਗਮ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦੇ ਗਣਰਾਜ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ,, ਛੇਤੀ ਹੀ ਬਾਅਦ ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਹਾਸਲ ਬਾਅਦ (10 października 1939 ਸਾਲ) ਹੀ ਉਹ ਨਿਊ ਆਉਣ ਦੀ ਗੋਦ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸੀ,, m.in. ਸੁਰੱਖਿਆ, ਰਜਿਸਟਰੇਸ਼ਨ, ਰਿਹਾਇਸ਼, ਬੋਰਡਿੰਗ, ਭੱਤੇ ਦੀ ਵੰਡ, ਮੈਡੀਕਲ ਸੇਵਾ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ, ਅਨਾਥ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ, ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰ. ਲਿਥੁਆਨੀ ਰੈੱਡ ਕਰਾਸ ਦੇ ਅਨੁਮਾਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 ਆਮਦ: 3273 Lithuanians, 7728 ਧਰੁੱਵਵਾਸੀ, 6860 ਯਹੂਦੀ, ਅਤੇ ਵਿਚ ਅੱਧ-ਜਨਵਰੀ 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 ਧਰੁੱਵਵਾਸੀ, Belarusians, ਰੂਸੀ ਅਤੇ 13469 ਯਹੂਦੀ.
ਕਲਾ ਦਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦੀ Fototeka ਅਤੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਵਿਭਾਗ. ਐਮ. ਕਸ਼ਮੀਰ. Čiurlionis ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਭੰਡਾਰ ਹੈ 76 ਫੋਟੋ. ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਵਿਚ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਤੱਕ "ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਆਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ: ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਲਿਥੂਆਨੀਆ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ", ਸਮਕਾਲੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੇਸ਼ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ, ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਬੰਧ ਦੇ ਕਲੰਕ ਦੇ ਕੇ ਮਾਰਕ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ੌਕਤ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੇ.
ਅੰਤ ਵਿਚ ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਵਿੱਚ ਮਾਹੌਲ 1939 - ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ 1940 ਆਪਣੀ ਫੋਟੋ, ਐਡਮੰਡ ਵਿਚ ਅਮਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ (1905-1984) ਅਤੇ Boleslaw (ਕੱਟੋ-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, ਜੋ ਵਿੱਚ 1945 ਉਹ Gdynia ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਚੰਗੀ-ਜਾਣਿਆ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਯਾਨੀਨਾ Tallat-Kelpšienė ਦੀ ਧੀ, ਕੌਨਸ ਵਿੱਚ ਉਭਾਰਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਉਘੇ ਪੋਲਿਸ਼ ਅਤੇ ਲਿਥੁਆਨੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਯੂਹੰਨਾ Bułhak ਨਾਲ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਕਰਨ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ (1876-1950), ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ,, ਐਡਮੰਡ Zdanowski ਵਿਆਹ - ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਦਿੰਦਾ.
Zdanowscy ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ ਏਡ ਸੁਸਾਇਟੀ Wileńszczyźnie 'ਤੇ ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤਾ (ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਖਿੱਤੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਸੁਸਾਇਟੀ). ਹਰ ਫੋਟੋ concave ਛਾਪ ਲੇਬਲ ਹੈ (E.B.ZDANAUSKAI / ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ), ਵਾਪਸ ਪਾਸੇ 'ਤੇ Zdanowskich ਦੀ ਮੋਹਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਅਤੇ. IR ਬੀ. Zdanauskai / ਫ਼ੋਟੋ - ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ / ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ, G-ve 25 ਅ. 5) ਅਤੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਛਾਪੇ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਬਿਤਾਇਆ, ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਦੇ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ. ਦੋਨੋ ਫੋਟੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 ਸਾਲ, ਸਮਾਜਿਕ ਸੋਚ, ਸੋਸ਼ਲ, ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਪਹਿਲੂ.
ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਵਿਆਪਕ ਮੁੱਲ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦਾ ਸੱਦਾ, ਸੰਗਠਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੰਗਤ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ, ਰੈੱਡ ਕਰਾਸ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਅਜਿਹੇ, ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਲਿਥੁਆਨੀ ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ (ਵਿਲ੍ਨੀਯਸ ਲਿਥੁਆਨੀ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਸੁਸਾਇਟੀ), ਵੱਸੋ ਸਹਾਇਤਾ ਕਮੇਟੀ (ਮਹਿਲਾ ਕੇਅਰ ਕਮੇਟੀ) ਮੈਨੂੰ ਵਿੱਚ., ਜਿਸ ਨੂੰ ਜੰਗ ਦੇ ਤਬਾਹੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਲੋਕ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਦੀ ਮਦਦ ਹੱਥ ਆਇਆ.
ਪਲੱਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਤੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫੋਟੋ ਦਾ ਇੱਕ ਭੰਡਾਰ ਪਹਿਲੇ ਕਲਾ ਦੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ 'ਤੇ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ Zdanowskich. ਐਮ. ਕਸ਼ਮੀਰ. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 ਇਲੈਵਨ 2014 - 18 ਮੈਨੂੰ 2015. ਫੋਟੋ Lithuanians ਅਮਰ ਰਹੇ ਹਨ,, ਧਰੁੱਵਵਾਸੀ ਅਤੇ ਯਹੂਦੀ. ਇਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਲਿਥੂਆਨੀਆ ਦੇ ਕੇ ਬਚ - - ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਜੰਗ ਦੇ ਗੜਬੜ ਅਤੇ ਬਚ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜ ਇਸ ਦੇ ਬਾਰਡਰ ਦੇ ਪਾਰ ਇੱਕ ਨਵ ਜੀਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ.
ਫੋਟੋ ਦੁਆਰਾ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖ ਉਠਾਉਦਾ ਹੈ. ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਇਸ ਕਰਕੇ, ਸ਼ਾਇਦ ਬਜ਼ੁਰਗ ਵਿਚ ਲੋਕ ਉਥੇ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਹੈ, ਜੋ ਕਿ - ਫੋਟੋ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ - ਲੰਬੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਦਾਤ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ.
(...) ਔਸਤ ਆਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ​​ਫੋਟੋ ਹੈ 11,6 X 17,7 ਸੈ.”
ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ Vaida Sirvydaitė-Rakutienė ਦੇ ਕਿਊਰੇਟਰ [ਪ੍ਰੈਸ ਸਮੱਗਰੀ HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਫੋਟੋਗਰਾਫੀ ਦੇ ਲੋਅਰ ਸਿਲੇਸੀ Center ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨੇ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, – ਜਨ Bortkiewicz, ਕੌਨਸ ਵਿੱਚ ਆਰਟਸ ਦੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ – ਕਈ osvaldas oraz RADCY – Poland ਵਿੱਚ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦੇ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਦੂਤਾਵਾਸ ਵਿਚ ਮੰਤਰੀ – ਡਾ Audrius ਸਿਕੰਦਰ Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig ਬਾਰੇ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਹਰ ਸੁਣਿਆ, ਜੋ ਗੰਭੀਰਤਾ ਫੋਟੋ ਦਾ ਇਲਾਜ. ਇਹ ਸਭ ਨੂੰ ਚੰਗੀ-ਜਾਣਿਆ ਪੋਲਿਸ਼ ਫੋਟੋ ਦਾ ਇੱਕ ਹੈ. ਮਸ਼ਹੂਰ portraitist ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਉਸ ਨੇ ਉਨ ਵੀ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ. ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਸੀ, ਜੋ bułhakowskiej ਦੀ ਰੀਤ ਦੀ ਦੂਰ ਤੋੜ, ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਜਾਰੀ Bułhak “easements” ਫੋਟੋ. Hartwig ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਰਭਾਵੀ ਕਲਾਕਾਰ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਫੋਟੋਗਰਾਫੀ ਦੇ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦਾ ਅਭਿਆਸ, ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ, ਫੋਟੋ figural, reportage… ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ, ਕਈ exhibitions ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੇ ਲੇਖਕ.

Exhibition “ਧੁੰਦਲਾ ਅਤੇ ਰੰਗ” ਰਚਨਾਤਮਕ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਲੜੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਹੋਵੋਗੇ, ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ, ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ Landscapes ਅਤੇ ਵੱਖਰਾ, ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਦੀ ਦੇਰ ਦੀ ਮਿਆਦ ਤੱਕ ਦਾ ਰੰਗ ਫੋਟੋ.

[wptf id=”12″]