Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Wirja, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, ritratti. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 snin, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Lower Silesia Fotografija Center hija aġenzija taċ-Ċentru tal-Kultura u Arti fi Wroclaw. Jinsabu fil-Kamra storiku ta 'Maidens Trzebnickie, il-bini residenzjali eqdem f'Wrocław ma 1208 sena.

Korteżija tal-Mużew Nazzjonali. M.K. Čiurlionis fil Kaunas Lower Silesia Fotografija Center huwa lest fotokopji ta oriġinali 76 ritratti, li turi l-ħajja ta 'kuljum ta' refuġjati f'Vilnius fl-aħħar 1939 i 1940 sena. Ir-ritratti huma immortalized Litwani, Poli u Lhud.

Bolesław u Edmund Zdanowscy “Bil-inċertezza fl-inċertezza: refuġjati tal-gwerra fil-Litwanja matul it-Tieni Gwerra Dinjija” – 6.08-26.09.2015

“B'inċertezza inċertezza: Refuġjati tal-gwerra fil-Litwanja matul it-Tieni Gwerra Dinjija

Fil 2014 sena għaddiet 75 snin wara, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Litwanja kienet mgħarrqa bl folol ta 'refuġjati - persuni ċivili u suldati internati Pollakk. A ftit aktar tard, Ottubru 1939 sena, waslu wkoll residenti tal-Ġermanja u l-Unjoni Sovjetika, Huma sfurzati mill-awtoritajiet hemmhekk biex jitilqu minn pajjiżhom.
Dawk l-avvenimenti kienu sfida enormi għall-gvern tar-Repubblika tal-Litwanja, peress ftit wara terġa 'tikseb Vilnius (10 października 1939 sena) diġà kellhom jissolvew bosta problemi assoċjati mal-adozzjoni ta 'wasliet ġodda, m.in. Sigurtà, Reġistrazzjoni, Akkomodazzjoni, imbark, l-allokazzjoni ta 'kwoti, il-provvista ta 'servizzi mediċi, kura għall-orfni, edukazzjoni u oħrajn. Skond l-istimi ta 'l-Salib l-Aħmar Litwan 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 wasliet: 3273 Litwani, 7728 Poli, 6860 Lhud, u f'nofs Jannar 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Litwani, 17297 Poli, Belarusians, Russi u 13469 Lhud.
Il Fototeka u Dokumentazzjoni Dipartiment tal-Mużew Nazzjonali tal-Arti. M. K. Čiurlionis għandha kollezzjoni unika 76 ritratti. Sabiex tiġbed l-attenzjoni għall-fatt li l-mużew ħejja wirja bl-isem "Mill-inċertezza fl-inċertezza: refuġjati tal-gwerra fil-Litwanja matul it-Tieni Gwerra Dinjija ", refuġjati li jippreżentaw ħajja ta 'kuljum kontemporanja, immarkati b'mod qawwi mill-istigma ta 'relazzjonijiet internazzjonali kkumplikata, li eki jinħassu sal-lum.
L-atmosfera f'Vilnius fl-aħħar 1939 - Fil-bidu ta ' 1940 kien immortalized fil ritratti tiegħek, Edmund (1905-1984) u Bolesław (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, li fil 1945 Huma kienu ripatrijati lill Gdynia. Il-bint ta fotografu magħrufa Janina Tallat-Kelpšienė, imqajma fil Kaunas, Huwa wasal għall Vilnius l-istudju ma Pollakka eminenti u fotografu Litwan John Bułhak (1876-1950), hemm ukoll kien, tiżżewweġ Edmund Zdanowski - student u kollaboratur tal-kaptan innifsu.
Zdanowscy impenjat ruħha li twettaq din il-missjoni fuq talba Għajnuna Soċjetà Wileńszczyźnie (Soċjetà ta 'Vilnius appoġġ reġjun). Kull ritratt huwa ittikkettjat l-istampa konkavi (E.B.ZDANAUSKAI / TA'VILNIUS), fuq il-ġenb ta 'wara jkollu timbru ta Zdanowskich (U. Ir B. Zdanauskai / RITRATTI - TA'VILNIUS / Vilnius, g-VE 25 b. 5) u inkollati biċċa karta mad-deskrizzjoni evokattiva stampata tal-immaġni ppreżentata, preparati mir-rappreżentant tal-Soċjetà. Kemm-ritratti infushom, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 sena, li jirriflettu soċjali, Soċjali, aspetti kulturali u emozzjonali u psikoloġiċi tal-ħajja tar-refuġjati fl Vilnius.
Jistieden lill-wirja li tingħata attenzjoni għall-valuri universali, biex jirrikonoxxu l-importanza tal-organizzazzjoni u soċjali assoċjazzjonijiet, bħall-Salib l-Aħmar, Soċjetà Karità Litwan Vilnius (Vilnius Litwan Soċjetà Karità), Kumitat għall-Għajnuna Feminine (Kumitat Care tan-Nisa) i in., li ġibdet daqqa t'id lill-persuni milquta minn diżastri tal-gwerra.
Plus ġabra ta 'ritratti storiċi u dokumentarji Zdanowskich kienet l-ewwel muri fil-Mużew Nazzjonali tal-Arti. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 I 2015. Ir-ritratti huma immortalized Litwani, Poli u Lhud. Wieħed jixtieq li jemmnu, li l-maġġoranza tar-refuġjati baqgħu ħajjin l-taqlib tal-gwerra u - baqgħu ħajjin mill-Litwanja - beda ħajja ġdida fil-pajjiż tagħhom jew lil hinn mill-fruntieri tagħha.
Jiltaqgħu bi storja permezz ta 'ritratti tqajjem kull xorta ta' sentimenti. Minħabba li ħafna mill-immaġini huma ppreżentati tfal ta 'etajiet differenti, forsi se jkun hemm nies fl-anzjani, li - thankful għall-rigal tal-ħajja twila - tirrikonoxxi fil-ritratti infushom jew maħbubin tagħhom.
(...) Id-daqs medju hija ritratti awtentiċi 11,6 x 17,7 cm.”
Kuratur tal-wirja Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Materjali għall-istampa http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Il-wirja nfetħet mid-direttur tal-Lower Silesjana Center tal-Fotografija – Jan Bortkiewicz, Direttur tal-Mużew Nazzjonali tal-Arti fil Kaunas – Ħafna osvaldas oraz RADCY – Ministru fil-Ambaxxata tar-Repubblika tal-Litwanja fil-Polonja – Dr Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Dwar Hartwig żgur kulħadd sema, li jittratta l-ritratt serjament. Dan huwa wieħed mill-fotografi Pollakk aktar magħrufa. Iben portraitist magħrufa, Huwa esibiti peress li l-tletinijiet bikrija tas-seklu dsatax. Huwa kien wieħed mill-ewwel, li kissru l bogħod mill-tradizzjoni tal bułhakowskiej, rilaxx ritratt ta 'ideat Bułhak “servitù” ritratti. Hartwig kien artist estremament versatili, Huwa pprattikat ħafna tipi ta 'fotografija, pajsaġġ, figural ritratt, Rapport… L-għotja rebbieħa, awtur ta 'diversi wirjiet u pubblikazzjonijiet.

Wirja “Imċajpra u kuluri” juri l-firxa wiesgħa ta 'fotografu kreattivi. Inti ser issib sbieħ, iswed u abjad, u għadhom pajsaġġi impressionistic u astratt, ritratti bil-kulur mill-perjodu tard tal-kreattività.

[wptf id=”12″]