Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Exhibition, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, whakaahua. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 tau, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Raro Silesia Photography Center ko te ti'amâraa o te Centre o Culture me te Art i Wroclaw. Kei roto i te Whare hītori o kotiro Trzebnickie, te whare matamua noho i roto i Wrocław ki 1208 tau.

Whakaaro atawhai o te National Museum. M.K. Mutu Čiurlionis i Kaunas Lower Silesia Photography Center te tārua o te taketake 76 whakaahua, e whakaatu ana i te ora ia o te rerenga i roto i te Vilnius i te mutunga o 1939 i 1940 tau. Ko te whakaahua e tahuti ore Lithuanians, Amo, me nga Hurai.

Boleslaw a Edmund Zdanowscy “Ki te papû ore i roto i te papu ore: rerenga whawhai i roto i te Lithuania roto i te Tama'i II o te Ao” – 6.08-26.09.2015

“WITH papû ore i roto papû ore: Rerenga War i Lithuania roto i te Tama'i II o te Ao

I roto i te 2014 haere tau kua 75 tau i muri i, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Waipuke Lithuania i te mano o te rerenga - civilians me hoia interned Polish. He iti i muri mai, Oketopa 1939 tau, tae noho o Tiamana me te Soviet Union hoki, Takoha ratou e te mana i reira ki te waiho o ratou whenua.
Te hunga takahanga i te wero nui mo te kāwanatanga o te Republic o Lithuania, mai i tata i muri i ngå Vilnius (10 października 1939 tau) kua i ratou ki te whakaoti maha ngā raruraru e pā ana ki te whakatamarikitanga o te Taenga mai hou, m.in. Haumarutanga, Rēhitatanga, Accommodation, Kuranoho, te tohanga o utu, te whakarato i ngā ratonga hauora, te tiaki i pani, mātauranga me ētahi atu. E ai ki nga whakatau tata o te Lithuanian Red Cross 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 Taenga: 3273 Lithuanians, 7728 Amo, 6860 Hurai, a i roto i te waenganui-Hānuere 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 Amo, Belarusians, Mua me 13469 Hurai.
Ko te Tari o te National Museum Art o Fototeka me Documentation. M. K. Čiurlionis he kohinga ahurei 76 whakaahua. I roto i te tikanga ki te utu whakarongo ki te meka e kua rite te whare taonga he whakaaturanga e tika ana "i te papû ore i roto i te papu ore: rerenga whawhai i roto i te Lithuania i te Tama'i II o te Ao ", rerenga whakaatu i te ora ia rā o nāianei, kaha tohua e te tauhae o whanaunga ao uaua, e tavevo whakaoho ki tenei ra.
Ko te huru i roto i te Vilnius i roto i te mutunga 1939 - I te timatanga o 1940 I tahuti ore i roto i to koutou whakaahua, Edmund (1905-1984) ko Boleslaw (Tapahia-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, nei i roto i 1945 I repatriated ratou ki Gdynia. Ko te tamahine a photographer pai-mohiotia Janina Tallat-Kelpšienė, whakaarahia i roto i te Kaunas, Haere mai ia ki Vilnius ki ako ki te tairanga Polish me photographer Lithuanian John Bułhak (1876-1950), reira kua hoki, e marena ana Edmund Zdanowski - ākonga me te collaborator o te ariki ia.
Anga Zdanowscy ki te mahi i tenei misioni i runga i te tono Aid Society Wileńszczyźnie (Society o te tautoko rohe Vilnius). Tapaina ia whakaahua te i te hāraunga hakoko (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), i runga i te taha ki hoki faaite pane o Zdanowskich (A. Ir B. Zdanauskai / Whakaahua - Vilnius / Vilnius, g-VE 25 b. 5) a Katahi wahi o pepa ki te whakaahuatanga evocative paaki o te whakapakoko te aroaro, rite e te māngai o te Society. E rua nga whakaahua ratou, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 tau, huritao pāpori, Social, āhuatanga ahurea me te aronganui me te hinengaro o te ora o te rerenga i roto i te Vilnius.
Ani manihini te whakaaturanga ki te whakarongo ki ngā uara ao, ki te ite i te faufaa o te mau amuiraa whakahaere me te pāpori, pērā i te Cross Whero, Charitable Society Lithuanian Vilnius (Vilnius Lithuanian Charitable Society), Komiti Assistance wahine (Women o Care Komiti) i roto i., i utuhia ai te ringa āwhina ki te iwi roohia i te ati o te whawhai.
Plus he kohinga whakaahua hītori me te pakipūmeka tuatahi Zdanowskich i whakakitea i te National Museum of Art o. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Ahau 2015. Ko te whakaahua e tahuti ore Lithuanians, Amo, me nga Hurai. E hiahia ana tetahi ki te whakapono, e ora te nuinga o rerenga te arepurepuraa o te whawhai, me - mahue e Lithuania - tīmata te ora hou i roto i to ratou whenua te kāinga ranei i tua atu i ona rohe.
He farereiraa ki hītori roto i ngā whakaahua whakaara ake katoa o mana'o. No te mea he tokomaha o nga whakapakoko te aroaro e tamariki a reanga rerekē, Tera pea e iwi i roto i te paari, e - mauruuru no te mea homai noa o te ora roa - ia ite i roto i te whakaahua ratou o ratou tei herehia ranei.
(...) Te rahi toharite ko whakaahua tūturu 11,6 x 17,7 cm.”
Te Kaitiaki o te whakaaturanga Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Rauemi Press http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

I te kaiwhakahaere o te Lower Silesian Center o te Photography te whakaaturanga i whakatuwheratia – Jan Bortkiewicz, Kaiwhakahaere o te National Museum o Toi i roto i te Kaunas – E rave rahi osvaldas oraz RADCY – Minita i roto i te Embassy o te Republic o Lithuania i Poland – Dr. Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Mō Hartwig rongo mohio katoa, te hunga e hamani i te whakaahua tino. Tenei tetahi o nga whakaahua Polish rawa pai-mohiotia. Te Tama a te portraitist rongonui, Faaite ia mai i te thirties wawe o te rau tau tekau ma iwa. Ko ia tetahi o te tuatahi, nana nei whawhati atu i te whakarerenga iho a bułhakowskiej, tuku i tētahi whakaahua o te whakaaro Bułhak “hiinga” whakaahua. He kaitoi tino pūkenga Hartwig ko, Mahi ia he tokomaha momo o te whakaahua, whenua, whakaahua figural, pūrongo… Ko te tohu-toa, kaituhi o te maha o ngā whakaaturanga me ngā tānga.

Exhibition “Te kōrehurehu me tae” whakaatu i te whānui o te photographer auaha whānui. Ka kitea e koe ataahua, pango me te mā, a heoi impressionistic whenua, me te rāpopototanga, whakaahua tae i te wā mutunga o te auaha.

[wptf id=”12″]