Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 R, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Exhibition, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, sary. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 X 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 X 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 X 6 iombonana, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 taona, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Hampidina Silezia Photography Center dia sampan-draharaha ao amin'ny Centre ny Kolontsaina sy ny Zavakanto any Wroclaw. Manan-tantara miorina ao amin'ny House ny ankizivaviny Trzebnickie, ny toeram-ponenana trano tranainy indrindra ao Wroclaw amin'ny 1208 taona.

Natolotry ny ny National Museum. M.K. Čiurlionis tany Kaunas Silezia Ambany Photography Center vita dikamitovy am-boalohany 76 sary, mampiseho ny fiainana andavanandro ny mpitsoa-ponenana ao Vilnius tamin'ny volana 1939 I 1940 taona. Ny sary dia Tsy maty intsony Litoanianina, Poloney sy ny Jiosy.

Boleslaw sy Edmund Zdanowscy “Amin'ny fisalasalàna in fisalasalana: ady mpitsoa-ponenana ao Litoania nandritra ny Ady Lehibe II” – 6.08-26.09.2015

“AMIN'NY fisalasalana In tsy azo antoka: Ady mpitsoa-ponenana ao Litoania nandritra ny Ady Lehibe II

In 2014 taona lasa 75 taona taorian'ny, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Litoania, dia tondraky ny vahoaka ny mpitsoa-ponenana - olon-tsotra sy miaramila interned poloney. A kely taty aoriana, Oktobra 1939 taona, Tonga ihany koa ny mponina ao Alemaina sy ny Firaisana Sovietika, Voatery izy ireo manam-pahefana mba handao ny firenena.
Ireo zava-nitranga ireo fanamby goavana ho an'ny governemanta ny Repoblikan'i Litoania, satria fotoana fohy taorian'ny fiverenana ho Vilnius (10 października 1939 taona) efa tsy maintsy hamaha olana maro mifandray amin'ny fananganana ny vao tonga, m.in. Security, Fisoratana anarana, Zavatra ilaina, fiondranana, ny fanomezana ny fanampiana, ny fanomezana ny fitsaboana, hikarakara ny kamboty, fanabeazana sy ny olon-kafa. Araka ny vinavina ao amin'ny Vokovoko Mena litoanianina 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 tonga: 3273 Litoanianina, 7728 Bao, 6860 Jiosy, ary amin'ny tapaky ny volana Janoary 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Litoanianina, 17297 Bao, Belarusians, Rosiana sy ny 13469 Jiosy.
Ny Fototeka sy Documentation Departemantan'ny ny National Museum ny Art. M. K. Čiurlionis manana famoriam-bola tsy manam-paharoa 76 sary. Mba hisarika ny saina ho amin'ny zava-misy fa ny mozea efa nanomana ny fampirantiana mitondra ny lohateny hoe "Avy ny tsy fahazoana antoka amin'ny fisalasalana: ady mpitsoa-ponenana ao Litoania nandritra ny Ady Lehibe II ", mpitsoa-ponenana manolotra maoderina fiainana andavanandro, mafy voamariky ny henatra ny sarotra ny fifandraisana iraisam-pirenena, izay ako an'i Jeremia mandraka androany.
Ny rivo-piainana ao amin'ny Vilnius amin'ny farany 1939 - Teo am-piandohan'ny 1940 i Tsy maty intsony ao amin'ny sary, Edmund (1905-1984) ary Boleslaw (Hetezo-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, izay in 1945 Izy ireo dia tafody tany Gdynia. Ny zanakavavin'i mpaka sary fanta-daza i Janina Toerana iombonana-Kelpšienė, atsangana amin'ny Kaunas, Ary dia tonga tao Vilnius hianatra amin'ny fijangajangana poloney sy litoanianina mpaka sary John Bułhak (1876-1950), any koa no, manambady Edmund Zdanowski - mpianatra sy ny mpiara-miasa ao amin'ny tompony ny tenany.
Zdanowscy nanaiky hanao izany iraka amin'ny fangatahana fanampiana Society Wileńszczyźnie (Ny fiaraha-monina ny faritra Vilnius fanohanana). Sary tsirairay dia misy soratra hoe ny concave fisian'ny (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), eo amin'ny lafiny indray mijoro ho tombo-kase ny Zdanowskich (Ary. Ir B. Zdanauskai / SARIPIKA - Vilnius / Vilnius, h-VE 25 amin '. 5) ary glued tapa-taratasy miaraka amin'ny pirinty evocative famaritana ny aseho sary, voaharoharo araka ny solontenan'ny Fikambanana. Na ny sary ny tenany, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 taona, mampiseho ara-tsosialy, Social, ara-kolontsaina sy ara-pihetsehampo sy ara-tsaina lafim-piainana ny mpitsoa-ponenana ao Vilnius.
Ny fampirantiana dia manasa ny mitandrina ny soatoavina manerantany, mamantatra ny maha zava-dehibe ny fikambanana sy ny fikambanana ara-tsosialy, toy ny Vokovoko Mena, Mpanao asa soa Society Litoanianina Vilnius (Vilnius Litoanianina mpanao asa soa Society), Feminine Assistance Komity (Vehivavy Komity Care) Izaho ao., izay nisarika ny fanampiana ny tanana ny olona tratran'ny loza ny ady.
Miampy ny famoriam-bola ny tantara sy ny sary fanadihadiana Zdanowskich naseho tamin'ny voalohany tao amin'ny National Museum ny Art. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 I 2015. Ny sary dia Tsy maty intsony Litoanianina, Poloney sy ny Jiosy. Ny iray te-hino, fa ny ankamaroan'ny mpitsoa-ponenana tafavoaka velona ny korontana sy ny ady - Tafavoaka velona ny Litoania - Nanomboka fiainam-baovao ao an-tranony tany na any an-dafin'i ny fari-taniny.
Ny fihaonana amin'ny tantara amin'ny alalan'ny sary mametraka ny fihetseham-po isan-karazany. Satria maro ny sary aseho zanaky ny mitovy taona, angamba hisy olona ao amin'ny zokiolona, fa - feno fisaorana noho ny fanomezana ny ela velona - hanaiky ao amin'ny sary tena na ny olon-tiana.
(...) Ny eo ho eo ny habeny dia azo itokiana sary 11,6 X 17,7 cm.”
Mpiandraikitra ny fampirantiana Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Gazety fitaovana Sokajy okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Ny fampirantiana dia nisokatra ny talen'ny Silesian ny Lower Center ny Photography – Jan Bortkiewicz, Tale ao amin'ny National Museum ny Zavakanto any Kaunas – Maro osvaldas oraz RADCY – Fanompoam-pivavahana ao amin'ny Masoivoho ao amin'ny Repoblikan'i Litoania any Polonina – Dr. Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

About Hartwig azo antoka ny olona rehetra nandre, izay mitondra ny sary ho zava-dehibe. Izany no iray amin'ireo malaza indrindra poloney mpaka sary. Zanak'Andriamanitra malaza portraitist, Ary nampiseho ny tany am-boalohany satria thirties tamin'ny taonjato fahasivy ambin'ny folo. Izy no iray amin'ireo voalohany, izay nanapaka niala tamin'ny fomban-drazana ny bułhakowskiej, namoaka sary ny hevitra Bułhak “easements” sary. Hartwig dia mahavita zavatra maro ny tena mpanakanto, Dia nampihatra maro karazana sary, landscape, sary figural, Reportage… Ny nahazo loka, mpanoratra ny fampirantiana sy ny boky aman-gazety maro.

Exhibition “Manjavozavo sy ny loko” maneho ny maro be Creative mpaka sary. Hahita tsara tarehy ianao, mainty sy fotsy, nefa impressionistic ny endriky ny sy ny takarina, loko sary avy any amin'ny faran'ny fe-potoana famoronana.

[wptf id=”12″]