Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Arddangosfa, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, Lluniau. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 flynyddoedd, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Lower Silesia Photography Center yn asiantaeth y Ganolfan Diwylliant a Chelf yn Wroclaw. Wedi'i lleoli yn y Tŷ hanesyddol Maidens Trzebnickie, yr adeilad preswyl hynaf yn Wroclaw gyda 1208 blwyddyn.

Drwy garedigrwydd Amgueddfa Genedlaethol. M.K. Čiurlionis yn Kaunas Lower Silesia Ffotograffiaeth Center ei orffen llungopïau o gwreiddiol 76 Lluniau, yn dangos bywyd bob dydd ffoaduriaid yn Vilnius yn niwedd 1939 ff 1940 blwyddyn. Mae'r lluniau yn cael eu hanfarwoli Lithwaniaid, Polion ac Iddewon.

Bolesław a Edmund Zdanowscy “Gyda ansicrwydd yn ansicrwydd: ffoaduriaid rhyfel yn Lithwania yn ystod yr Ail Ryfel Byd” – 6.08-26.09.2015

“Â ANSICRWYDD Yn ANSICRWYDD: Ffoaduriaid rhyfel yn Lithwania yn ystod yr Ail Ryfel Byd

Yn 2014 blwyddyn wedi mynd heibio 75 mlynedd ar ôl, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Roedd Lithwania gorlifo â torfeydd o ffoaduriaid - sifiliaid a milwyr interned Pwyleg. Ychydig yn ddiweddarach, Hydref 1939 blwyddyn, Hefyd, cyrhaeddodd trigolion yr Almaen a'r Undeb Sofietaidd, Maent yn gorfodi gan yr awdurdodau yno i adael eu gwledydd.
Digwyddiadau hynny roedd yn her enfawr ar gyfer llywodraethu Gweriniaeth Lithuania, ers yn fuan ar ôl adennill Vilnius (10 października 1939 blwyddyn) eisoes roedd yn rhaid iddynt ddatrys llawer o broblemau sy'n gysylltiedig â mabwysiadu newydd-ddyfodiaid, m.in. Diogelwch, Cofrestru, Llety, preswyl, dyrannu lwfansau, darparu gwasanaethau meddygol, gofalu am blant amddifad, addysg ac eraill. Yn ôl yr amcangyfrifon o'r Groes Goch Lithwaneg 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 ddyfodiaid: 3273 Lithwaniaid, 7728 Pwyliaid, 6860 Iddewon, ac yng nghanol mis Ionawr 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithwaniaid, 17297 Pwyliaid, Belarusians, Rwsiaid a 13469 Iddewon.
Mae'r Adran Fototeka a Dogfennaeth yr Amgueddfa Gelf Genedlaethol. M. K. Mae gan Čiurlionis gasgliad unigryw 76 Lluniau. Er mwyn tynnu sylw at y ffaith bod yr amgueddfa wedi paratoi arddangosfa o'r enw "O'r ansicrwydd yn ansicrwydd: ffoaduriaid rhyfel yn Lithwania yn ystod yr Ail Ryfel Byd ", ffoaduriaid yn cyflwyno bywyd cyfoes bob dydd, marcio yn gryf gan y stigma o gysylltiadau rhyngwladol cymhleth, sy'n adleisio atseinio hyd heddiw.
Mae'r awyrgylch yn Vilnius yn y diwedd 1939 - Ar ddechrau 1940 ei anfarwoli mewn eich lluniau, Edmund (1905-1984) a Bolesław (Torri-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, sydd yn 1945 Cawsant eu dychwelyd i Gdynia. Mae merch ffotograffydd adnabyddus Janina Tallat-Kelpšienė, a godwyd yn Kovno, Daeth i Vilnius i astudio gyda Pwyleg enwog a'r ffotograffydd Lithwaneg John Bułhak (1876-1950), mae hefyd wedi bod, priodi Edmund Zdanowski - myfyrwyr a chydweithiwr y meistr ei hun.
Ymgymerodd Zdanowscy i berfformio genhadaeth hon ar Gymdeithas Cymorth gais Wileńszczyźnie (Cymdeithas y gefnogaeth rhanbarth Vilnius). Mae pob llun yn cael ei labelu argraffnod ceugrwm (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), ar yr ochr gefn yn dwyn stamp o Zdanowskich (A. Ir B. Zdanauskai / LLUNIAU - Vilnius / Vilnius, g-VE 25 b. 5) a gludo darn o bapur gyda'r disgrifiad atgofus printiedig o'r ddelwedd a gyflwynir, a baratowyd gan y cynrychiolydd y Gymdeithas. Mae'r lluniau eu hunain, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 blwyddyn, gan adlewyrchu cymdeithasol, Cymdeithasol, agweddau diwylliannol ac emosiynol a seicolegol bywyd ffoaduriaid yn Vilnius.
Mae'r arddangosfa yn gwahodd i roi sylw i werthoedd cyffredinol, i gydnabod pwysigrwydd y sefydliad a chymdeithasol chymdeithasau, megis y Groes Goch, Cymdeithas Elusennol Lithwaneg Vilnius (Cymdeithas Elusennol Vilnius Lithwania), Pwyllgor Cymorth benywaidd (Pwyllgor Gofal Merched) ff yn., a oedd yn tynnu help llaw i bobl yr effeithir arnynt gan drychinebau rhyfel.
Plus casgliad o ffotograffau hanesyddol a dogfennol Zdanowskich ddangoswyd gyntaf yn Amgueddfa Gelf Genedlaethol. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Yr wyf yn 2015. Mae'r lluniau yn cael eu hanfarwoli Lithwaniaid, Polion ac Iddewon. Byddai un yn hoffi i gredu, bod y mwyafrif o ffoaduriaid goroesi y cythrwfl rhyfel ac - goroesi gan Lithwania - dechrau bywyd newydd yn eu gwlad gartref neu y tu hwnt i'w ffiniau.
Cyfarfod ag hanes drwy ffotograffau yn codi pob math o deimladau. Gan fod llawer o'r delweddau yn cael eu cyflwyno i blant o wahanol oedrannau, efallai y bydd pobl yn yr henoed, hynny - ddiolchgar am y rhodd o fywyd hir - adnabod yn y ffotograffau eu hunain neu eu hanwyliaid.
(...) Mae maint cyfartalog yw lluniau dilys 11,6 x 17,7 cm.”
Curadur yr arddangosfa vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Deunyddiau Wasg http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Agorwyd yr arddangosfa gan y cyfarwyddwr y Lower Silesia Center Ffotograffiaeth – Jan Bortkiewicz, Cyfarwyddwr yr Amgueddfa Genedlaethol y Celfyddydau yn Kaunas – Mae llawer o osvaldas RADCY oraz – Y Gweinidog yn y Llysgenhadaeth Gweriniaeth Lithiwania yng Ngwlad Pwyl – Dr Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Amdanom Hartwig yn siŵr fod pawb glywed, sy'n trin y llun o ddifrif. Mae hwn yn un o'r ffotograffwyr Pwyl mwyaf adnabyddus. Mab y portreadwr enwog, Bu'n arddangos ers y tridegau cynnar y bedwaredd ganrif ar bymtheg. Yr oedd yn un o'r rhai cyntaf, a dorrodd i ffwrdd oddi wrth y traddodiad o bułhakowskiej, rhyddhau llun o syniadau Bułhak “hawddfreintiau” Lluniau. Roedd Hartwig yn artist hynod o amryddawn, Roedd yn ymarfer llawer o fathau o ffotograffiaeth, tirwedd, figural llun, reportage… Mae'r arobryn, awdur nifer o arddangosfeydd a chyhoeddiadau.

Arddangosfa “Niwlog a lliwiau” yn dangos yr ystod eang o ffotograffydd creadigol. Fe welwch hardd, du a gwyn, ac eto tirweddau argraffiadol a haniaethol, lluniau lliw o'r cyfnod hwyr o greadigrwydd.

[wptf id=”12″]