Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 এপ্রিল 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 এপ্রিল 2016 R, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

প্রদর্শনী, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, ফটো. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 এক্স 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 এক্স 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 এক্স 6 এম, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 বছর, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Silesia ফটোগ্রাফি কেন্দ্র দুবাই একটি কালচার সেন্টারের সংস্থা ও আর্ট নিম্ন. Trzebnickie Maidens ঐতিহাসিক বাড়িতে অবস্থিত, Wrocław প্রাচীনতম আবাসিক ভবনের সঙ্গে 1208 বছর.

জাতীয় জাদুঘরের সৌজন্যে. M.K. কাউনাস নিম্নতর Silesia ফটোগ্রাফি কেন্দ্রে Čiurlionis মূল ফটোকপি সমাপ্ত হয় 76 ফটো, দেরিতে ভিলনিয়াস মধ্যে উদ্বাস্তু জীবনের দেখাচ্ছে 1939 আমি 1940 বছর. ফটোগ্রাফ লিথুয়ানিয়ানিবাসীগণ অমর হয়, খুঁটি এবং ইহুদীদের.

Boleslaw ও এডমন্ড Zdanowscy “অনিশ্চয়তার মধ্যে অনিশ্চয়তা সঙ্গে: দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধের সময় লিত্ভা যুদ্ধ উদ্বাস্তু” – 6.08-26.09.2015

“অনিশ্চয়তার মধ্যে অনিশ্চয়তা: দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধের সময় লিত্ভা যুদ্ধ উদ্বাস্তু

মধ্যে 2014 বছর পেরিয়ে গেছে 75 বছর পরে, পোল্যান্ড উপর নাত্সি জার্মানি হামলার পর 1 সেপ্টেম্বর 1939 লিত্ভা উদ্বাস্তু জনতার সঙ্গে প্লাবিত ছিল - বেসামরিক ও সৈন্য পোলিশ অন্তরীণ. একটু পরে, অক্টোবর 1939 বছর, এছাড়াও জার্মানি ও সোভিয়েত ইউনিয়নের অধিবাসীদের আগত, তারা তাদের দেশ ছেড়ে সেখানে কর্তৃপক্ষ বাধ্য.
যারা ঘটনা লিত্ভা প্রজাতন্ত্রের সরকারের জন্য একটি বড় চ্যালেঞ্জ ছিল, খুব শীঘ্রই থেকে ভিলনিয়াস পুন: প্রাপ্তি পরে (10 অক্টোবর 1939 বছর) ইতিমধ্যে তারা নতুন আগমন গ্রহণ সঙ্গে যুক্ত অনেক সমস্যার সমাধান করা ছিল, m.in. নিরাপত্তা, নিবন্ধন, আবাসন, বোর্ডিং, ভাতা বরাদ্দ, চিকিৎসা সেবা ব্যবস্থা, অনাথ জন্য যত্ন, শিক্ষা এবং অন্যদের. লিথুয়ানিয়ান রেডক্রসের হিসেব অনুযায়ী 2 ডিসেম্বর 1939 নিবন্ধিত হয়েছে 18311 আগমন: 3273 লিথুয়ানিয়ানিবাসীগণ, 7728 খুঁটি, 6860 ইহুদীদের, এবং মধ্য-জানুয়ারি 1940 কল্পনানুসারে ইতিমধ্যে লিত্ভা যেমন ব্যক্তির বছর 34 939: 4173 লিথুয়ানিয়ানিবাসীগণ, 17297 খুঁটি, Belarusians, রাশিয়ানরা এবং 13469 ইহুদীদের.
চারু ও কারু কলা জাতীয় যাদুঘর Fototeka ও ডকুমেন্টেশন ডিপার্টমেন্ট. এম. কে. Čiurlionis একটি অনন্য সংগ্রহ 76 ফটো. মিউজিয়াম অনিশ্চয়তার মধ্যে অনিশ্চয়তা থেকে "একটি প্রদর্শনী এনটাইটেলমেন্টসহ প্রস্তুত করেছে যে দৃষ্টি আকর্ষণ করার জন্য: দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধের সময় লিত্ভা যুদ্ধ উদ্বাস্তু ", সমসাময়িক দৈনন্দিন জীবনে উপস্থাপন উদ্বাস্তু, দৃঢ়ভাবে জটিল আন্তর্জাতিক সম্পর্ক কলঙ্কের দ্বারা চিহ্নিত, যা ইকোগুলি এই দিন অনুরণন.
শেষ পর্যন্ত ভিলনিয়াস বায়ুমণ্ডলে 1939 - শুরুতে 1940 আপনার ফটো, এডমন্ড অমরত্ব ছিল (1905-1984) এবং Boleslaw (কাটা-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, যারা এ 1945 তারা Gdynia ফেরত পাঠানো হয়েছে. সুপরিচিত ফটোগ্রাফার Janina Tallat-Kelpšienė কন্যা, কাউনাস উত্থাপিত, তিনি প্রখ্যাত ইংরেজি এবং লিথুয়ানিয়ান ফটোগ্রাফার জন Bułhak সঙ্গে অধ্যয়ন ভিলনিয়াস এসেছিলেন (1876-1950), এছাড়াও আছে হয়েছে, এডমন্ড Zdanowski বিয়ে - মাস্টার নিজেকে ছাত্র ও সহযোগী.
Zdanowscy অনুরোধ এইড সোসাইটি Wileńszczyźnie এই মিশন সঞ্চালন ব্যবস্থা (ভিলনিয়াস অঞ্চল সমর্থন সোসাইটি). প্রতিটি ছবির অবতল দেগে লেবেল করা (E.B.ZDANAUSKAI / ভিলনিয়াস), পাশ ফিরে Zdanowskich স্ট্যাম্প bears (এবং. আইআর বি. Zdanauskai / ফটোগুলো - ভিলনিয়াস / ভিলনিয়াস, জি VE 25 বি. 5) এবং উপস্থাপন ছবিটি মুদ্রিত শিল্পানুগ বিবরণ সঙ্গে কাগজের টুকরা glued, সমাজের প্রতিনিধি দ্বারা প্রস্তুত. উভয় ফটোগ্রাফ নিজেদের, এবং মন্তব্য দৈনন্দিন জীবন সম্পর্কে জ্ঞান একটি মূল্যবান iconographic উৎস ঐতিহাসিক ঘটনা আড়ালে রয়ে যায় 1939 বছর, সামাজিক অনুধ্যায়ী, সামাজিক, ভিলনিয়াস মধ্যে উদ্বাস্তু জীবনের সাংস্কৃতিক ও মানসিক এবং মানসিক দিক.
প্রদর্শনী ইউনিভার্সাল মান অবধান আমন্ত্রণ জানায়, প্রতিষ্ঠান ও সামাজিক সংগঠন গুরুত্ব স্বীকার করা, রেড ক্রস যেমন, চ্যারিটেবল সোসাইটি লিথুয়ানিয়ান ভিলনিয়াস (ভিলনিয়াস লিথুয়ানিয়ান চ্যারিটেবল সোসাইটি), মেয়েলি সহায়তা কমিটি (মহিলাদের কেয়ার কমিটি) আমি এ., যা যুদ্ধের প্রাকৃতিক দুর্যোগ কবলিত মানুষের একটি সাহায্য হাত সৃষ্টি.
প্লাস ঐতিহাসিক ও তথ্যচিত্র ফটোগ্রাফ একটি সংকলন প্রথম আর্ট ন্যাশনাল মিউজিয়ামে দেখানো হয়েছিল Zdanowskich. এম. কে. কাউনাস মধ্যে Čiurlionis উপর 6 একাদশ 2014 - 18 আমি 2015. ফটোগ্রাফ লিথুয়ানিয়ানিবাসীগণ অমর হয়, খুঁটি এবং ইহুদীদের. এক বিশ্বাস করতে চাই, লিত্ভা রেখে গেছেন - - উদ্বাস্তু সংখ্যাগরিষ্ঠ অশান্তি এবং যুদ্ধ থেকে বেঁচে যে তাদের দেশে বা তার সীমানা অতিক্রম একটি নতুন জীবন শুরু.
ফটোগ্রাফ মাধ্যমে ইতিহাসের সঙ্গে এনকাউন্টার অনুভূতি সব বিশৃঙ্খলভাবে উত্থাপন. ইমেজ বিভিন্ন বয়সের শিশুদের উপস্থাপন করা হয়, কারণ, সম্ভবত বয়স্ক ব্যক্তিদের থাকবে, যে - ফটোগ্রাফ নিজেদের বা তাদের ভালোবাসার জনকে চিনতে - দীর্ঘ জীবন দান জন্য কৃতজ্ঞ.
(...) গড় আকার খাঁটি ফটোগ্রাফ হয় 11,6 এক্স 17,7 সেমি.”
প্রদর্শনী Vaida Sirvydaitė-Rakutienė কিউরেটর [প্রেস উপকরণ HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

প্রদর্শনী ফোটোগ্রাফী নিম্নতর Silesian সেন্টারের পরিচালক দ্বারা খোলা ছিল – জানুয়ারী Bortkiewicz, কাউনাস আর্টস জাতীয় জাদুঘরের পরিচালক – অনেক osvaldas oraz RADCY – পোল্যান্ডে লিত্ভা প্রজাতন্ত্রের দূতাবাসের মন্ত্রী – ডঃ Audrius আলেকজান্ডার Žulys.

[HTTP://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig সম্পর্কে নিশ্চিত সবাই শুনেছেন, যারা গম্ভীরভাবে আলোকচিত্র আচরণ. এটা হল সবচেয়ে সুপরিচিত পোলিশ আলোকচিত্রী এক. প্রখ্যাত প্রতিকৃতিশিল্পী পুত্র, তিনি উনিশ শতকের গোড়ার দিকে ত্রিশের থেকে বিকশিত. তিনি প্রথম এক ছিল, যারা bułhakowskiej ঐতিহ্য থেকে দূরে ভেঙে, ধারণা একটি আলোকচিত্র প্রকাশ Bułhak “easements” ফটো. Hartwig একটি অত্যন্ত বহুমুখী শিল্পী ছিল, তিনি ফোটোগ্রাফির বিভিন্ন প্রকারের চর্চা, আড়াআড়ি, আলোকচিত্র সাংখি্যক, সংবাদ-সরবরাহ… পুরস্কার, অনেক প্রদর্শনী ও প্রকাশনা লেখক.

প্রদর্শনী “কুয়াশাচ্ছন্ন এবং রং” সৃজনশীল ফটোগ্রাফার বিস্তৃত প্রকাশ. আপনি সুন্দর পাবেন, সাদাকালো, এবং এখনো ইম্প্রেশনিস্টিক ল্যান্ডস্কেপ এবং বিমূর্ত, সৃজনশীলতা মধ্যভাগে থেকে রঙিন ফটোগ্রাফ.

[wptf id=”12″]