Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Disamba 2015Flash, SAURANAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Ina ganin, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – tunani a kan lokaci na da Rally na farko motoci MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 Agusta 2015Nune-nunen, Flash, SAURAN, FASAHAAndrew Małyszko

M events ja da jama'a, da yawa daga cikinsu suna da daukar hoto kayan aiki. Bari mu magana game da shi, yadda za a dauka wadannan abubuwan, cewa abu yana da darajar reportage, kuma bai kasance kawai “Lahadi” kyauta…

Reportage ne wata tawagar wasan – da kyau rahoton iya kunshi a kalla mai kyau hotuna, babban daya photo bai sa, tare da tarin hotunan talakawan ka yi ɗaukar hoto, kuma daya bad hoto zai iya halakarwa mai kyau duka.

Ƙunshi wannan labari – Akwai dole ne wasu labari. Hakika labarin fiye ko žasa. Ɗaukar hoto na taron shi ne labarin kasa, Duk da haka, ban mamaki zane ya kamata a soma. Idan yana da art bude, Za ka iya gaya by kwanan wata: zo na farko baƙi, yana buɗewa – wasu “magana” da kuma gabatar da marubuta, baƙi zuwa ga nuni, Kungiyar Tantaunawar, al'amuran, wasu nuna ayyukan art (amma ba tare da ƙari, to nie katalog). Za ka iya mayar da hankali a kan artist, da kuma abin da ke faruwa kewaye da shi; ko kashi surori: artists da jami'an, masu kallo kallon nuni, Rufe halin kirki da maras muhimmanci… Akwai su da yawa yiwuwa, ba ka bukatar ka san lokacin da ka za i, bari mu mai albarka kayan zuwa daga baya suna da yalwa zabi daga.
Shan hotuna daga concert, da gwarzo ne yawanci tawagar, kuma ya sadaukar mafi hankali – Duk da haka, ku tuna, sauƙi gundura da yawa hotunan daya tawagar, akai-akai, daga wannan wuri. Bari fitar game daban-daban da tsare-tsaren, fotografujmy masu sauraro, ban sha'awa haruffa da kuma halayyar. Kuma idan ka sarrafa su tafi Backstage bayan show, muna da damar kama “Backstage”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz wannan waje taro na farko da sabon motoci. A taron janyo hankalin jama'a na baƙi – a karshen mu duka son motoring. Ina ganin, cewa babbar kuskure zai zama harba kawai motocin, ko ta yaya haihuwa ko alatu su. Idan muna so mu nuna har ma ya fi, gallery zai zama daruruwan da wuya wani ya obejrzałby da su duka. Hakika fotografujmy farfado, da kuri'a da shi, amma bari mu yi kokarin gasa da daukar hoto aiki – ba mu da damar daukar hotuna na talla. Bari mu yi kokarin samun nasu hanyar labari, Standard fitarwa Kammala cikakken bayani, sabon abu hangen zaman gaba, operujmy zurfin filin, duba kwana. Kada ka kauce wa sztafażu, Shi sau da yawa dabam da image.
Amma kuma fotografujmy mutane, wasu ban sha'awa characters, al'amuran. Wani lokacin shi ke da wani ya Abin mamaki ado, a wasu lokuta da jerin gwano domin yanã shã ko yaro a cikin wani funny matsayi. Kada ku ji tsoro a tuntube photographed – wani lokacin ba ka lura, an photographed, a wasu lokuta skwitują murmushi (muhimmanci, bai kasance a siga, ya kamata murmushi farko), da kuma wani lokacin daukar wasan, zapozują, Suna magana ko neman yada images. Dole ka yi bude… Idan wani ya bã Ya son – shi ya sa hankalta tura, A yi hakuri da murabus (sai dai idan wani topic darajar da zunubi, to, dole ka yi kokarin, duk da haka, ya dauki hoto, amma discreetly, brawl bauta ba dalili). Ga irin wannan babban taron da fadi da ya kamata tasbĩhi game da shi sau biyu, na farko shi ne, ba duk abin da sanarwa, da kuma a Bugu da kari za mu iya guda kewaye yi da daya kimiyyan gani da hasken wuta (wani misali zuƙowa – a yanayin Tamron 17-50 2.8), kuma daya daga wani (da kuma – Samyang 8mm f3 5 ae kifi ido ga wani canji daga Pentax 135 2.5), wanda kubutar da m canji ruwan tabarau.
MOTOCLASSIC taron kamar akwai ba da gaske Chronology – mai yawa abubuwa faruwa a lokaci guda a wurare da dama, ko da lokacin da ka zo – Za ka ga kusan duk abin da. Babu mikakke labari, Don haka dole ka nemi wani key ga labari. Zai iya gina rahoton sashe (tsohon motoci, sabon, masu sauraro, Ƙarin jan hankali…), kuma zai iya Mix batutuwa, domin su suna cike da koyaswa? A zabi ba ko da yaushe sauki.

Da yawan amfanin ƙasa ne m, don haka tabbata za a duba shi jifa kamar yadda zai yiwu, a cikin ta farko jere na hotuna m – mayar da hankali, mugun firam (kokarin amfanin gona a mataki na shan hoto, siffatawa a wasan karshe, ko da wani babban ƙuduri ya zama karshe mafaka, ba bayan muna da dama ruwan tabarau, Sa'an nan wani abu to datsa), shin irin wannan m, Ban taba zai yi amfani – kuma m, photographed a cikin wani decidedly unfavorable sharuddan; muna ba paparazzi. Har ila yau, ta kawar Kwafin photos, ko da sun duk da jũna mai girma, Wadannan bar, wanda alama ya zama mafi kyau – wasu ba da amfani. Kuma haka so mai yawa photos.

Mataki na gaba shi ne don zaɓar wani labari da pre-selection of photos for aiki. Buga rahotannin dauke da dama – da dama hotuna. A yanar-gizo, don haka ba za mu iyakance – biyu da cibiyar sadarwa da kallon dawwama mafi. Amma ko da yaushe tuna, cewa adadin bai sa ingancin har ma da mafi kyaun hotuna a manyan yawa gajiya – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, shi za a iya raba da dama sassa, NP. kowane bangare kadan daga wani abu dabam.
Wallafe a yanar-gizo, musamman ma wadanda Rahoto, Su ba su bukatar magani a matsayin taskoki ko nuni. Shi ya sa hankalta to bijirar a full ƙuduri – bai isa ba, cewa da wuya kowa zai kasance a cikin Watching, shi ke har yanzu bijirar da su, don fashin teku da kuma ƙi yin amfani na mu mai hankali dukiya, misali, ta hanyar yin amfani da wallafe ba tare da mu amsa. Da girman yau zaune a yanki 1024 pixels dogon gefen quite isa. Bugu da ƙari, resizing, dole ne mu gyara – inda suke dan kadan overexposed ko bai fito ba (mafi wuyar gyara underexposure) haske, fararen sikẽli da sauran qananan flaws. Images tare da manyan lahani mu ba da – Mun jẽfa su a baya.
Mai shirye-shirye ga masu tasowa / aiki na digital images na da yiwuwar irin wannan sabawa da tsari jobs (tsari) – ko mahara photos a lokaci daya.

A koyaushe ina dauka a raw, so, farko na babban isa katin ƙwaƙwalwar ajiya, da na biyu kawai raw ya ba da cikakken aiki damar. Babu wani matsala ko dai Viewing kõ pre-selection, ko ma mai sau shirye-shiryen – a free shirin IrfanView + plugins goyon bayan kusan dukan image Formats.

Bayan da pre-selection da kuma tsari na images a cikin tsari da aka zaba labari tsarin kula don zabin sake. Bari mu duba abu, kokarin duba ta fuskar mai karatu. Bari mu share hotuna kamar, ba duka daidai, karkacẽwa a zahiri ko sauyin yanayi, da zai karya wani ke a fili kyau. Kuma ba ya daraja wallafa hotuna “talla” – a karshen ba wanda ya ba mu biya shi. Skorygujmy domin, sabõda haka, mu tuna a bayyane da kuma m. Kuma a karshe (kullum da shi tãtsuniyoyi) bari mu tambayi ra'ayin wani da na sani.

Kuma a yanzu 'yan misalai na MOTOCLASSIC Castle Topacz:

kungiyar na abubuwan

motocin – daban-daban Shots (dukan, cikakken bayani, hangen zaman gaba…)

al'amuran, hostesses…

atrakcje towarzyszące

More photos a nan (kuma kada ku sa ran, cewa duk abin da na rubuta a sama ne zartar a rahoto – yana da sauki rike…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 Mayu 2015Nune-nunen, Flash, SAURANAndrew Małyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 Mayu 2015ART, Flash, SAURANAndrew Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

A cikin shekaru 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 Mayu 2015SAURANAndrew Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 Afrilu 2015ART, Flash, SAURANAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”