Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Nollaig 2015Flash, EILEAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? I mo thuairimse,, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Grianghrafadóireacht – machnaimh ar ócáid an Rally na ngluaisteán d'aois MOTOCLASSIC Caisleán Topacz

19 Lúnasa 2015TAISPEÁNTAIS, Flash, EILE, TECHNOLOGYAndrew Małyszko

Imeachtaí Tarraingteach tarraing na sluaite, go leor acu go bhfuil trealamh grianghrafadóireachta. A ligean ar labhairt faoi sé, conas chun grianghraf na himeachtaí seo, go bhfuil an t-ábhar luach tuairisceoireachta, agus bhí sé ní hamháin “Dé Domhnaigh” cuimhneacháin…

Is tuairisceoireachta cluiche fhoireann – Is féidir an tuarascáil an-mhaith comhdhéanta de phictiúir maith ar a laghad, Ní mór grianghraf amháin a dhéanamh, le bailiúchán de pictiúir de mheán thabhairt clúdach maith, agus tá pictiúr amháin droch in ann a ruin ina n-iomláine maith.

Gné an scéal seo – Ní mór go mbeadh roinnt scéal. Ar ndóigh, an scéal níos mó nó níos lú. Is tuairisciú ar an ócáid ar an scéal níos lú, Mar sin féin, ba cheart go sceitse drámatúil a ghlacadh. Má tá sé ar oscailt ealaíne, Is féidir leat insint ag dáta: teacht ar dtús aíonna, Osclaíonn – roinnt “urlabhra” agus cur i láthair na n-údar, cuairteoirí a fheiceáil ar an taispeántas, Discussions grúpa, radhairc, roinnt oibreacha ar taispeáint ealaíne (ach gan áibhéil, go katalog nie). Is féidir leat díriú ar an ealaíontóir, agus a bhfuil ag tarlú timpeall air; nó roinnte ina gcaibidlí: ealaíontóirí agus oifigigh, lucht féachana ag faire ar an taispeántas, Cró morálta agus trivia… Tá go leor féidearthachtaí, ní gá duit fios a bheith agat nuair a dhéanann tú a roghnú, a ligean ar ábhar flúirseach go bhfuil neart a roghnú as níos déanaí.
Pictiúir a ghlacadh as an gceolchoirm, Is é an laoch de ghnáth ar an bhfoireann, agus a chaitheamh sé aird an chuid is mó – Mar sin féin, cuimhnigh, go héasca leamh ag go leor pictiúir de foireann amháin, go minic ó áit amháin. Lig amach faoi pleananna éagsúla, fotografujmy lucht féachana, carachtair agus iompar suimiúil. Agus má tá tú a bhainistiú chun dul backstage tar éis an seó, go mbeadh deis a ghabháil linn a “backstage”.

MOTOCLASSIC Caisleán Topacz seo a bhailiú lasmuigh na ngluaisteán sean agus an nua. Meallann an ócáid sluaite cuairteoirí – sa deireadh grá againn go léir gluaisteánaíochta. I mo thuairimse,, go mbeadh an botún is mó a bheith a shoot feithiclí amháin, is cuma cén aois nó só go bhfuil siad. Más mian linn a thaispeáint fiú an chuid is mó, Bheadh gailearaí bheith céadta agus ar éigean duine ar bith obejrzałby iad go léir. Foilseáin ar ndóigh fotografujmy, agus go leor de sé, ach a ligean ar iarracht chun dul san iomaíocht le gairme grianghrafadóireacht – nach bhfuil aon deis chun pictiúir de fógraíochta a chur orainn. Lig dúinn iarracht a dhéanamh teacht ar a mbealach féin ar narrativa, Aitheantas Caighdeánach Comhlánaigh na sonraí, peirspictíocht neamhghnách, doimhneacht operujmy de réimse, uillinn féachana. Ná sheachaint sztafażu, Athraíonn sé go minic ar an íomhá.
Ach fotografujmy freisin do dhaoine, roinnt carachtair suimiúla, radhairc. Uaireanta tá sé duine éigin cóirithe curiously, ag amanna eile an scuaine le haghaidh deochanna nó leanbh i údar greannmhar. Ná bíodh eagla ort a déan teagmháil le grianghraf – uaireanta nach bhfuil tú faoi deara, tá siad grianghraf, ag amanna eile skwitują aoibh gháire (tábhachtach, gan a bheith aimsir, Ba cheart go aoibh gháire ar dtús), agus uaireanta a chur ar an cluiche, zapozują, Labhraíonn siad nó a iarraidh le haghaidh íomhánna leathadh. Caithfidh tú a bheith ar oscailt… Más rud é nach bhfuil duine éigin ag iarraidh a – a dhéanann sé aon chiall a bhrú, Leithscéal agus éirí as (mura rud é fiú ábhar de sin, ansin caithfidh tú chun iarracht a dhéanamh, áfach, a chur le pictiúr, ach go discréideach, brawl freastal ní chun aon chríche). I gcás den sórt ba cheart ócáid mhór agus leathan a cheiliúradh sé faoi dhó, Ní Fógra gach rud an chéad, agus ina theannta sin is féidir linn a sheachbhóthar amháin a rinneadh le optaic amháin (a súmáil caighdeánach – i mo chás Tamron 17-50 2.8), agus ceann ó eile (agus – Samyang f3 8mm 5 ae súl iasc le haghaidh athrú ó Pentax 135 2.5), a Sábhálann lionsaí athrú leanúnach.
Níl an ócáid MOTOCLASSIC cosúil ann i ndáiríre croineolaíocht – a lán de rudaí ag dul ar go comhuaineach i go leor áiteanna, is cuma nuair a thagann tú – Féach leat beagnach gach rud. Níl scéal líneach, Mar sin, caithfidh tú a chuardach le haghaidh eochair eile ar an scéal. Is féidir é a thógáil ar alt tuarascála (gluaisteáin d'aois, nua, lucht féachana, Díol spéise breise…), agus is féidir topaicí a mheascadh, ionas go bhfuil siad interspersed le? Níl an rogha éasca i gcónaí.

Is é an toradh flúirseach, sin a bheith cinnte go athbhreithniú a dhéanamh air agus caith amach oiread agus is féidir, sa chéad sraith de na pictiúir nár éirigh leo – fócas, frámaithe go dona (iarracht chun barr ag an gcéim a ghlacadh le grianghraf, chumadh sa chluiche ceannais, Ba cheart fiú réiteach ard a bheith ina rogha dheireanach, ní tar éis ní mór dúinn roinnt lionsaí, Ansin rud éigin go Baile Átha Troim), cibé acu leadránach sórt, Beidh mé úsáid as riamh – ró-pearsanta, grianghraf i dtéarmaí decidedly neamhfhabhrach; nach bhfuil muid ag paparazzi. Cuireann sé freisin grianghraif dhúbailt, fiú amháin más rud é go chuma siad go léir go hiontach, Na saoire, atá cosúil le bheith ar an chuid is fearr – daoine eile riamh úsáideach. Agus beidh mar sin a lán de na grianghraif.

Is é an chéad chéim eile a roghnú cás agus réamh-roghnú na grianghraif le haghaidh próiseála. Go bhfuil tuarascálacha Clóbhuailte roinnt – roinnt pictiúir. Ar an Idirlíon, mar sin ní gá a theorannú – araon ar an líonra agus ag faire mairfidh níos. Ach cuimhneamh i gcónaí, nach bhfuil an méid a dhéanamh ar chaighdeán agus fiú na grianghraif is fearr i gcainníochtaí móra tuirse – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, is féidir é a roinnt ina gcodanna éagsúla, NP. gach cuid le beagán de rud éigin eile.
Foilseacháin ar an Idirlíon, go háirithe iad siúd Tuairisciú, Níl siad a cheangal chóireáil mar catalóga nó an taispeántas. Déanann sé aon chiall a nochtadh ar réiteach iomlán – nach bhfuil go leor, a éigean duine ar bith a bheith i faire, tá sé nochtadh go fóill iad féin a píoráideacht agus mí-úsáid ár maoin intleachtúil, mar shampla, trí úsáid a bhaint foilseacháin gan lenár dtoiliú. Leis an méid de an lae inniu monatóireacht 1024 pixel taobh fada go leor leor. Chomh maith le méid a athrú, ní mór dúinn a cheartú – áit a bhfuil siad overexposed beagán nó underexposed (níos deacra underexposure a cheartú) gile, cothromaíocht bán agus flaws saorga eile. Íomhánna le lochtanna móra againn a thuilleadh – Chaith muid iad níos luaithe.
An chuid is mó cláir a fhorbairt / a phróiseáil na n-íomhánna digiteacha a bhfuil an acmhainneacht le haghaidh cibé coigeartuithe agus poist bhaisc (bhaisc) – nó grianghraif il ag an am céanna.

Grianghraf mé i gcónaí i RAW, Beidh, cárta cuimhne an gcéad dul síos mé go mór go leor, agus tugann an dara ach amháin RAW cumais próiseála iomlán. Níl aon fhadhb ceachtar féachana nó réamh-roghnaithe, nó fiú ullmhúchán simplí – a IrfanView clár saor in aisce + Tacaíonn plugins beagnach gach formáidí íomhá.

Tar éis réamh-roghnú agus socrú na n-íomhánna san ord an chur chuige cás a roghnaíodh maidir le roghnú arís. Lig dúinn athbhreithniú a dhéanamh ar an t-ábhar, ag iarraidh chun breathnú ó thaobh an léitheoir. A ligean ar a scriosadh pictiúir cosúil, Ní meaitseáil iomlán, dhiallann go teicniúil nó aeráid, go bhféadfaidh sháraíonn duine éigin atá soiléir maith. Nach bhfuil sé fiú pictiúir a fhoilsiú “fógraíocht” – sa deireadh gan aon duine nach bhfuil muid ag íoc as é. Skorygujmy ordú, ionas go raibh ár n-aigne soiléir agus inléite. Agus ar deireadh (sé go ginearálta ag smaoineamh wishful) in iúl dúinn a iarraidh ar an tuairim ó dhuine a fhios agam.

Agus anois roinnt samplaí de MOTOCLASSIC Chaisleán Topacz:

eagrú na nÁbhar

feithiclí – shots éagsúla (fad, sonraí, peirspictíocht…)

radhairc, hostesses…

atrakcje towarzyszące

Níos mó grianghraif anseo (agus nach ag súil, go bhfuil gach rud a scríobh mé thuas infheidhme i mo tuairisciú – tá sé éasca a láimhseáil…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Gearmáinis Polainnis-Laethanta Meáin i Szczecin 21-22.05.2015

31 Bealtaine 2015TAISPEÁNTAIS, Flash, EILEAndrew Małyszko

Ó 21-22.05.2015, an uair seo i Szczecin, comhaontuithe bainte Gearmáinis-Polainnis Meáin Laethanta eile. Is é seo an tábhachtach, deartha do dhaoine gairmiúla ócáid timthriallach, Is é an aidhm atá anailís iltoiseach ar ról na meán sa saol comhaimseartha, le béim ar leith ar comharsanachta caidreamh Polainnis-Gearmáinis.

Freagrachtaí an ósta go raibh sí iriseoir TV-maith ar a dtugtar, specializing in saincheisteanna – sa chiall leathan – Rúisis, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Tá Richard Kopec marbh.

13 Bealtaine 2015ART, Flash, EILEAndrew Małyszko

Fuair sé bás seachtú Bealtaine, ár gcomhghleacaí, Rysiu Kopeć. Man – an stair ár Association.

Rycha I mo thuairimse, bhuail mé mar mhac léinn – ar feadh roinnt blianta paisean don grianghrafadóireacht, agus tá mé tar éis fás le roinnt gníomhaíocht eagraithe. Ní féidir liom cuimhneamh conas (ansin ní raibh aon idirlíon) Fuair mé club grianghrafadóireachta áitiúil ag chumann tithíochta. Chuaigh mé agus mar sin thosaigh sé.

Sín, joker, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Sna blianta 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Taispeántas Iubhaile "Cúig Bliana de chuid na hEagraíochta Domhanda an Chomórtais - Creidimh agus an dílis ar an Domhain" ag an Leabharlann Municipal Phoiblí i Piekary Slaskie (scéal)

13 Bealtaine 2015EILEAndrew Małyszko

8 Is féidir linn i nGailearaí Phoiblí na Leabharlainne Bardasach i Piekary Slaskie Iubhaile oscail an taispeántas "Cúig Bliana de chuid na hEagraíochta Domhanda na Chomórtas - Creidimh agus an dílis ar an Domhain"

Selfie - Féin-portráid de fear nua-aimseartha

25 Aibreán 2015ART, Flash, EILEAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, den chuid is mó le haghaidh níos déanaí é a chur ar shuímh líonraithe shóisialta. Tá go leor tacaíochta an fhoirm seo ar portráid, ach freisin coitianta athbhreithnithe diúltach mar gheall air.

Tá stair an-saibhir ealaíne Portráid féin, dul siar go dtí ré ársa. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”