Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Desember 2015FLASH, ANDERAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Ek dink, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – refleksies op die geleentheid van die Rally van die ou motors MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 Augustus 2015UITSTALLINGS, FLASH, ANDER, TEGNOLOGIEAndrew Małyszko

Aantreklike gebeure sleep die skares, baie van hulle het fotografiese toerusting. Kom ons praat oor dit, hoe om hierdie gebeure te neem, dat die materiaal het 'n waarde van reportage, en hy het nie net was “Sondag” aandenking…

Reportage is 'n span spel – baie goeie verslag kan bestaan uit ten minste goeie foto's, groot een foto maak nie, met 'n versameling van foto's van die gemiddelde gee goeie bedekking, en 'n slegte beeld is in staat om 'n goeie geheel ruïneer.

Funksie hierdie storie – Daar moet 'n storie. Natuurlik die storie min of meer. Dekking van die gebeurtenis is die verhaal minder, Daar moet egter 'n dramatiese skets aangeneem word. As dit is kuns opening, Jy kan jou vertel volgens datum: kom eerste gaste, open – sommige “toespraak” en aanbieding van skrywers, Besoekers aan die uitstalling te sien, Groepbesprekings, tonele, sommige uitgestal kunswerke (maar sonder oordrywing, om Nie geclassificeerd). Jy kan fokus op die kunstenaar, en wat gebeur rondom hom; of verdeel in hoofstukke: kunstenaars en beamptes, kykers kyk na die uitstalling, Ontspan morele en trivia… Daar is baie moontlikhede, jy hoef nie te weet wanneer jy kies, laat se oorvloedige materiaal later het baie om van te kies.
Neem foto's van die konsert, die held is gewoonlik die span, en hy wy meeste aandag – Onthou egter, maklik verveeld deur baie foto's van een span, gereeld van die een plek. Laat uit oor verskillende planne, fotografujmy gehoor, interessante karakters en gedrag. En as jy daarin slaag om agter die skerms te gaan na die show, Ons het 'n kans om op te vang “backstage”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz hierdie buite byeenkoms van ou en nuwe motors. Die geleentheid lok skares besoekers – in die einde het ons almal lief motor. Ek dink, dat die grootste fout sou wees om slegs voertuie skiet, maak nie saak hoe oud of luukse wat hulle. As ons wil hê om selfs die mees wys, gallery sal honderde en skaars iemand hulle almal obejrzałby. Natuurlik fotografujmy uitstallings, en baie van dit, maar laat ons nie probeer om te kompeteer met fotografie loopbaan – ons het nie 'n kans om foto's van die advertensies te neem. Kom ons probeer om hul eie manier van vertelling vind, Standard erkenning Voltooi die besonderhede, ongewone perspektief, operujmy diepte van veld, kijkhoek. Moenie sztafażu nie vermy, Dit wissel dikwels die beeld.
Maar ook fotografujmy mense, 'n paar interessante karakters, tonele. Soms is dit iemand nuuskierig geklee, ander kere die tou vir drankies of 'n kind in 'n snaakse houding. Moenie bang wees om kontak gefotografeer wees – soms jy sien nie, hulle gefotografeer, ander kere skwitują glimlag (belangrik, nie gespanne, moet eerste glimlag), en soms die spel te neem, zapozują, Hulle praat of vra vir die verspreiding van beelde. Jy moet oop wees… As iemand nie wil – dit maak geen sin om te stoot, Ons vra om verskoning en bedank (tensy 'n onderwerp werd van sonde, dan moet jy probeer egter om 'n foto te neem, maar strategies, geraas geen doel dien nie). Vir so 'n groot en wye geval dit twee keer moet vier, die eerste is nie alles kennisgewing, en benewens ons kan enkele bypass gedoen met 'n optika ('n standaard zoom – in my geval Tamron 17-50 2.8), en een van 'n ander (en – Samyang 8mm f3 5 ae vis oog vir 'n verandering van Pentax 135 2.5), wat slaan konstante verandering lense.
MOTOCLASSIC gebeurtenis soos daar nie regtig chronologie – 'n baie van die dinge wat aangaan gelyktydig op baie plekke, maak nie saak wanneer jy kom – Jy sien byna alles. Geen lineêre narratief, So jy het om te kyk vir 'n ander sleutel om die verhaal. Dit kan verslag artikel bou (ou motors, nuwe, gehoor, Bykomende aantreklikhede…), en kan meng onderwerpe, sodat hulle afgewissel met? Die keuse is nie altyd maklik nie.

Die opbrengs is volop, so seker wees om dit te hersien en weggooi soveel as moontlik, in die eerste ry van die foto's onsuksesvol – fokus, erg geraamde (probeer om te sny op die stadium van die neem van 'n foto, raam in die finale, selfs 'n hoë resolusie moet 'n laaste uitweg wees, nie nadat ons het 'n paar lense, Dan is daar iets om te knip), of sodanige vervelige, Ek sal nooit gebruik – te intiem, gefotografeer in 'n beslis ongunstige terme; ons is nie paparazzi. Dit is ook verwyder duplikaat foto's, selfs al is hulle al was groot, Hierdie verlaat, wat blyk die beste te wees – ander nooit nuttig. En so sal 'n baie van die foto's.

Die volgende stap is om 'n scenario en pre-seleksie van foto's vir verwerking kies. Gedrukte verslae bevat verskeie – n paar foto's. Op die Internet, so nie nodig om te beperk – beide die netwerk en kyk verduur meer. Maar onthou altyd, dat die bedrag van die gehalte en selfs die beste foto's in groot hoeveelhede moegheid maak nie – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, dit kan verdeel word in verskeie dele, np. elke deel 'n bietjie van iets anders.
Publikasies oor die Internet, veral diegene Verslagdoening, Hulle het nie die behandeling as katalogusse of die uitstalling benodig. Dit maak geen sin om bloot op volle resolusie – nie genoeg, dat byna niemand sal in die kyk, dit is nog steeds hulself bloot te stel aan seerowery en misbruik van ons intellektuele eiendom, byvoorbeeld deur die gebruik van publikasies sonder ons toestemming. Met die grootte van vandag se monitors 1024 pixels lang kant heeltemal genoeg. In bykomend tot resizing, moet ons reg – waar hulle effens belichte of beligting (moeiliker om kort beligting reg) helderheid, wit balans en ander klein foute. Beelde met 'n groot defekte ons nie meer ' – Ons gooi hulle vroeër.
Die meeste programme vir die ontwikkeling van / verwerking van digitale beelde het die potensiaal vir sulke aanpassings en joernaal werk (batch) – of verskeie foto's in 'n keer.

Ek het altyd afneem in RAW, sal, eerstens ek groot genoeg geheue kaart, en die tweede net RAW gee volledige verwerking vermoëns. Daar is geen probleem nie besigtiging of pre-seleksie, of selfs 'n eenvoudige voorbereiding – 'n gratis program Irfan View + plugins ondersteun feitlik alle beeld-formate.

Na 'n pre-seleksie en rangskikking van beelde in die orde van die gekose scenario benadering vir die keuse weer. Laat ons die materiaal te hersien, probeer om te kyk uit die oogpunt van die leser. Kom ons foto's soos verwyder, nie totale bypassende, wyk tegnies of klimaat, wat mag skend iemand is duidelik 'n goeie. Dit is nie die moeite werd te publiseer foto's “advertensies” – in die einde niemand ons nie betaal vir dit. Skorygujmy orde, sodat ons verstand was duidelik en leesbaar. En uiteindelik (Dit algemeen wensdenkery) Laat ons vra die mening van iemand wat ek ken.

En nou 'n paar voorbeelde van MOTOCLASSIC Castle Topacz:

organisasie van Inhoud

voertuie – verskeie skote (geheel, besonderhede, perspektief…)

tonele, gasvrouens…

atrakcje towarzyszące

Meer foto's hier (en verwag nie, dat alles wat ek hierbo geskryf het, is in my verslagdoening van toepassing – Dit is maklik om te hanteer…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Duits-Poolse Media Dae in Szczecin 21-22.05.2015

31 Kan 2015UITSTALLINGS, FLASH, ANDERAndrew Małyszko

Van 21-22.05.2015, hierdie tyd in Szczecin, ooreenkomste wat bereik is 'n ander Duitse Pools Media Days. Dit is 'n belangrike, ontwerp vir professionele sikliese gebeurtenis, waarvan die doel is 'n multi-dimensionele analise van die rol van die media in die kontemporêre wêreld, met spesiale klem op die naburige Pools-Duitse verhoudings.

Verantwoordelikhede van die gasheer sy bekende TV-joernalis was, spesialiseer in sake – in die breë sin – Russiese, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusz Mazowiecki 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard kopec is dood.

13 Kan 2015ART, FLASH, ANDERAndrew Małyszko

Hy het gesterf Mei sewende ons kollega, Rysiu kopec. Man – die geskiedenis van ons Vereniging.

Rycha Ek dink ek het as 'n student – vir 'n paar jaar 'n passie vir fotografie, en ek het gegroei tot 'n georganiseerde bedrywigheid. Ek kan nie onthou hoe (dan was daar geen internet) Ek het gevind dat 'n plaaslike fotografiese klub aan behuising vereniging. Ek het gegaan en so het dit begin.

Rek, joker, goeie geselskap en 'n ou met baie talent – hy het terloops foto's geneem, nonchalant… en die foto's was puik. Hy was die lewe van die partytjie, ten spyte van die verskil van etlike jare (op my ouderdom het dit dalk saak gemaak, Ek was vies) nie net nie, dat daar geen afstand was nie, maar ons het vinnig vriende geword. Hy het my in WTF ingekry (nou DSAFiTA), buiteluguitstappies – insluitend die bekende Open Air Naak. Sy wonderlike diaporamas wat saam met Kazi Kwiatkowski gemaak is, 'n bietjie vir geselskap (vergaderings in Lubin), en het dadelik talle kompetisies gewen. 'n Portretgroep wat saam met Artur Baliński in Oleśnica werksaam is. Danksy hom het ek baie wonderlike mense ontmoet, fotograwe en modelle.

Die koning van vuurkoers – hy kon 'n rol film binne 'n paar sekondes skiet, sonder om op te hou om nog 'n staaltjie te vertel.

Ons het saam sy ateljee gebruik in die kelderverdieping van die blok waar hy gewoon het. Ons was besig om swart en wit vergrotings te maak en ons kon nie die regte kontras bereik nie. Ten spyte van kontrasterende vraestelle het die foto's vaal uitgedraai – Om die kondensor te verstel het nie gehelp nie, vervanging van die gloeilamp in die vergrootglas. Die vermoede het op die elektriese verwarmer geval, 'n effense rooi gloed uitstraal, dit het egter nie gehelp om dit af te skakel nie. Ons het albei baie ondervinding gehad en geen idee wat dit veroorsaak het nie. Eendag, Ek onthou nie hoekom nie, ons het die lens op die vergroter vervang en toe merk ons op, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

In jaar 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrew Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Jubilee uitstalling "Vyf jaar van die Wêreld Organisasie van die kompetisie - Geloof en die Getroue van hierdie wêreld" by die Openbare Biblioteek in Munisipale Piekary Slaskie (storie)

13 Kan 2015ANDERAndrew Małyszko

8 Ons kan in die openbare galery van die Munisipale Biblioteek in Piekary Slaskie Jubilee het die uitstalling "Vyf jaar van die Wêreld Organisasie van die kompetisie - Geloof en die Getroue van hierdie wêreld"

Selfie - Self-portret van die moderne mens

25 April 2015ART, FLASH, ANDERAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, meestal vir later plaas dit op die sosiale netwerk-webwerwe. Hierdie vorm van portret het baie ondersteuners, maar ook algemeen negatiewe resensies oor dit.

Portrait kuns self het 'n baie ryk geskiedenis, dateer terug na die antieke tye. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”