Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 ר, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

ויסשטעלונג, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, Photos. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 רענטגענ 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 רענטגענ 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 רענטגענ 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 lat, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

נידעריקער Silesia Photography צענטראַל איז אַן אַגענטור פון די סענטער פון קולטור און קונסט אין ווראָקלאַוו. ליגן אין דעם היסטארישן הויז פון Maidens טרזעבניקקיע, די אָולדאַסט רעזידענטשאַל בנין פון Wrocław 1208 יאָר.

העפלעכקייַט פון דער נאַציאָנאַלער מוזיי. מ.ק. Čיורליאָניס אין קאַונאַס נידעריקער Silesia Photography צענטראַל איז פאַרטיק פאָטאָקאָפּיעס פון אָריגינעל 76 Photos, ווייַזונג די טעגלעך לעבן פון פּליטים אין ווילנע אין שפּעט 1939 איך 1940 יאָר. די Photographs זענען ימאָרטאַלייזד ליטהואַניאַנס, פּויליש און אידן.

Boleslaw און עדמונד זדאַנאָווססי “מיט אַנסערטאַנטי אין אַנסערטאַנטי: מלחמה פּליטים אין ליטע בעשאַס וועלט מלחמה צווייטער” – 6.08-26.09.2015

“מיט אַנסערטאַנטי אין אַנסערטאַנטי: מלחמה פּליטים אין ליטע בעשאַס וועלט מלחמה צווייטער

אין 2014 יאָר האט דורכגעגאנגען 75 יאר נאָך, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 ליטע איז Flooded מיט קראַודז פון פּליטים - סאַוויליאַנז און זעלנער ינטערנעד פּויליש. א ביסל שפּעטער, אָקטאָבער 1939 יאָר, אויך אנגעקומען רעזידאַנץ פון דייטשלאנד און די סאוועטן פארבאנד, זיי געצווונגען דורך די אויטאריטעטן דאָרט צו לאָזן זייער לענדער.
יענע געשעענישן האבן אַ ריזיק אַרויסרופן פֿאַר די רעגירונג פון דער רעפּובליק פון ליטע, זינט באַלד נאָך ריגיינינג ווילנע (10 października 1939 יאָר) שוין זיי האבן צו סאָלווע פילע פּראָבלעמס פֿאַרבונדן מיט די קינדער פון נייַ ערייוואַלז, m.in. זיכערהייַט, פאַרשרייַבונג, אַקקאָממאָדאַטיאָן, באָרדינג, די אַלאַקיישאַן פון אַלאַואַנסיז, די טנייַ פון מעדיציניש באַדינונגען, זאָרגן פֿאַר יתומים, בילדונג און אנדערע. לויט צו די עסטאַמאַץ פון די ליטווישע רויט קראָס 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 ערייוואַלז: 3273 ליטהואַניאַנס, 7728 פּויליש, 6860 אידן, און אין מיטן יאנואר 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 ליטהואַניאַנס, 17297 פּויליש, בעלאַרוסיאַנס, רוסישע און 13469 אידן.
די פאָטאָטעקאַ און דאַקיומענטיישאַן דעפּאַרטמענט פון די נאַשאַנאַל מוזיי פון קונסט. ב. ק. Čיורליאָניס האט אַ יינציק זאַמלונג 76 Photos. אין סדר צו ציען ופמערקזאַמקייַט צו די פאַקט אַז דער מוזיי האט צוגעגרייט אַ ויסשטעלונג ענטייטאַלד "פֿון די אַנסערטאַנטי אין אַנסערטאַנטי: מלחמה פּליטים אין ליטע בעשאַס וועלט מלחמה צווייטער ", פּליטים פּריזענטינג הייַנטצייַטיק וואָכעדיק לעבן, שטארק אנגעצייכנט דורך די סטיגמאַ פון קאָמפּליצירט אינטערנאַציאָנאַלע באַציונגען, וואָס עקאָוז רעזאַנייט צו דעם טאָג.
די אַטמאָספער אין ווילנע אין די סוף 1939 - אין די אָנהייב פון 1940 איז ימאָרטאַלייזד אין דיין ען, עדמונד (1905-1984) און Boleslaw (קאַט-קעלפּšאַיטė, 1908-1982) זדאַנאָווססי, וואס אין 1945 זיי זענען רעפּאַטריאַטעד צו גדיניאַ. די טאָכטער פון געזונט-באקאנט פאָטאָגראַף Janina טאַללאַט-קעלפּšיענė, האט אין קאוונע, ער געקומען צו ווילנע צו לערנען מיט באַוווסט פּויליש און ליטוויש פאָטאָגראַף יוחנן בוłהאַק (1876-1950), עס אויך האט שוין, מעריינג עדמונד זדאַנאָווסקי - סטודענט און מיטאַרבעטער פון די בעל זיך.
זדאַנאָווססי אַנדערטוק צו דורכפירן דעם מיסיע אויף בעטן הילף חברה ווילעńסזקזיźניע (חברה פון ווילנע געגנט שטיצן). יעדער Photo איז מיטן נאָמען די קאָנקאַווע אָפּדרוק (ע.ב.זדאַנאַוסקאַי / ווילנע), אויף די צוריק זייַט טראגט שטעמפּל פון זדאַנאָווסקיטש (און. Ir ב. זדאַנאַוסקאַי / Photos - ווילנע / ווילנע, ג-בשלום 25 ב. 5) און גלוד שטיק פון פּאַפּיר מיט די געדרוקט יוואַקאַטיוו באַשרייַבונג פון די דערלאנגט בילד, צוגעגרייט דורך דער רעפּריזענאַטיוו פון די חברה. אי די Photographs זיך, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 יאָר, רעפלעקטינג געזעלשאַפטלעך, געזעלשאַפטלעך, קולטור און עמאָציאָנעל און סייקאַלאַדזשיקאַל אַספּעקץ פון לעבן פון פּליטים אין ווילנע.
די ויסשטעלונג ינווייץ צו צאָלן ופמערקזאַמקייַט צו וניווערסאַל וואַלועס, צו דערקענען די וויכטיקייַט פון דער אָרגאַניזאַציע און סאציאלע אַסאָוסייישאַנז, אַזאַ ווי די רויט קראָס, ראַכמאָנעסדיק חברה ליטוויש ווילנע (ווילנע ליטוויש טשאַריטאַבלע חברה), ווייַבלעך הילף קאַמיטי (וואָמען ס קער קאַמיטי) איך אין., וואָס געצויגן אַ העלפּינג האַנט צו מענטשן אַפפעקטעד דורך דיזאַסטערז פון מלחמה.
פּלוס אַ זאַמלונג פון היסטארישן און דאַקיומענטערי Photographs זדאַנאָווסקיטש איז געווען ערשטער געוויזן אין דער נאַציאָנאַלער מוזיי פון קונסט. ב. ק. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 שי 2014 - 18 איך 2015. די Photographs זענען ימאָרטאַלייזד ליטהואַניאַנס, פּויליש און אידן. איינער וואָלט ווי צו גלויבן, אַז די מערהייַט פון פּליטים סערווייווד די בעהאָלע פון ​​מלחמה און - סערווייווד דורך ליטע - אנגעהויבן אַ נייַ לעבן אין זייער היים לאַנד אָדער ווייַטער פון זייַן געמארקן.
אַ טרעפן מיט געשיכטע דורך Photographs רייזאַז אַלע סאָרץ פון פעעלינגס. ווייַל פילע פון ​​די בילדער זענען דערלאנגט קינדער פון פאַרשידענע צייטן, טאָמער עס וועט זיין מענטשן אין דער עלטער, אַז - דאַנקבאַר פֿאַר די טאַלאַנט פון לאַנג לעבן - דערקענען אין די Photographs זיך אָדער זייער ליב געהאט אָנעס.
(...) די דורכשניטלעך נומער איז עכט Photographs 11,6 רענטגענ 17,7 סענטימעטער.”
קוראַטאָר פון דער אויסשטעלונג וואַידאַ סירווידאַיטė-ראַקוטיענė [דרוק מאַטעריאַלס הטטפּ אָקיס://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

די אויסשטעלונג איז געווען אָפּענעד דורך דעם דירעקטאָר פון דער נידעריקער סילעסיאַן צענטער פון Photography – Jan באָרטקיעוויקז, אַלגעמיינע פון ​​די נאַשאַנאַל מוזיי ARTS קאוונע – פילע אָסוואַלדאַס אָראַז ראַדסי – מיניסטער אין די עמבאַסי פון דער רעפּובליק פון ליטע אין פוילן – ד"ר Audrius אלעקסאנדער žוליס.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

וועגן האַרטוויג זיכער אַלעמען געהערט, וואס מייַכל די פאָטאָגראַפיע עמעס. דאס איז איינער פון די מערסט געזונט-באקאנט פויליש פאָטאָגראַפערס. זון פון באַרימט פּאָרטראַיטיסט, ער יגזיבאַטאַד זינט דער פרי טערטיז פון די nineteenth יאָרהונדערט. ער איז געווען איינער פון די ערשטער, וואס רייסט אַוועק פון די מסורה פון בוłהאַקאָווסקיעדזש, ריליסינג אַ פאָטאָגראַפיע פון ​​געדאנקען בוłהאַק “עאַסעמענץ” Photos. האַרטוויג איז אַ גאָר ווערסאַטאַל קינסטלער, ער פּראַקטיסט פילע טייפּס פון פאָטאָגראַפיע, לאַנדשאַפט, פאָטאָגראַפיע פיגוראַל, ריפּאָרטידזש… די אַוואָרד-ווינינג, מחבר פון א סך עקסאַבישאַנז און אויסגאבעס.

ויסשטעלונג “האַזי און פֿאַרבן” ילאַסטרייץ די ברייט קייט פון שעפעריש פאָטאָגראַף. איר וועט געפֿינען שיין, שוואַרץ און ווייַס, און נאָך ימפּרעשאַניסטיק לאַנדסקייפּס און אַבסטראַקט, פֿאַרב פאָטאָגראַפס פון די שפּעט צייַט פון שעפֿערישקייט.

[wptf id=”12″]