Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 Aprel 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 Aprel 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Ko'rgazma, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, rasmlar. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 yil, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Silesia fotosuratlar Center Wroclaw bir madaniyat markazi agentligi va san'at hisoblanadi yuklab oling. Trzebnickie Qizlar tarixiy uyi joylashgan, Vrotslav eng qadimgi turar-joy binosi bilan 1208 yil.

Milliy muzeyi Yoqimli. M.K. Kaunas Lower Silesia fotosuratlar markazida Čiurlionis asl fotokopileri tugadi 76 rasmlar, oxirida Vilnyusda qochqinlar kundalik hayotini ko'rsatib 1939 men 1940 yil. fotosuratlari Lithuanians ölümsüzleştirdi, Polyaklar va yahudiylar.

Boleslav va Edmund Zdanowscy “Noaniqlik noaniqlik bilan: Ikkinchi jahon urushi paytida Litva urush qochqinlar” – 6.08-26.09.2015

“Belirsizlikte noaniqlik bilan: Ikkinchi jahon urushi paytida Litva urush qochqinlar

In 2014 yil o'tdi 75 yil keyin, Polsha ustidan fashistlarning Germaniya hujum so'ng 1 Sentyabr 1939 Litva qochqinlar olomon g'arq bo'lgan edi - tinch aholi va askarlar shevasida internirlangan. Bir oz o'tib,, Oktyabr 1939 yil, Bundan tashqari, Germaniya va Sovet Ittifoqi fuqarolari keldi, Ular mamlakatlarni tark bor organlari tomonidan majburiy.
Ana tadbirlar Litva Respublikasi hukumati uchun katta sinov bo'ldi, qisqa beri Vilnius qayta so'ng (10 Oktyabr 1939 yil) allaqachon ular yangi kelgan qabul bilan bog'liq ko'pgina muammolarni hal qilish uchun bor edi, m.in. Xavfsizlik, Ro'yxatga olish, Turar joy, internatlar, nafaqalar ajratish, tibbiy xizmatlar ko'rsatish, etimlarga g'amxo'rlik, ta'lim va boshqalar. Litva Qizil Xoch hisob-kitoblarga ko'ra, 2 Dekabr 1939 ro'yxatga olingan 18311 kelganlar: 3273 Lithuanians, 7728 Polyaklar, 6860 Yahudiylar, va o'rta-yanvar 1940 go'yoki allaqachon Litva bunday shaxslarning yil 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 Polyaklar, Belarus, Ruslar va 13469 Yahudiylar.
San'at Milliy muzeyi Fototeka va Hujjatlar bo'limi. M. K. Čiurlionis noyob to'plam bor 76 rasmlar. Muzey noaniqlik noaniqlik From "nomli ko'rgazma tayyorladi e'tibor qaratish uchun: Ikkinchi jahon urushi paytida Litva urush qochqinlar ", hozirgi kundalik hayot taqdim qochqinlar, kuchli murakkab xalqaro munosabatlar stigma tomonidan belgilangan, qaysi aks-sadosidan bu kungacha aks sado.
oxirida Vilnyusda atmosfera 1939 - Boshida 1940 rasmlar, Edmund ham abadiylashtirilgan edi (1905-1984) va Boleslav (Kesib-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, kim ham 1945 Ular Gdynia'dan repatriatsiya qilingan. taniqli suratkash Janina Tallat-Kelpšienė qizi, Monteil ko'tarilgan, U mashhur polyak va Litva fotograf John Bułhak bilan o'qishga Vilnyusda keldi (1876-1950), ham bor edi, Edmund Zdanowski uylanishi - o'zini usta talabasi va hamkori.
Zdanowscy talab Aid Society Wileńszczyźnie bu missiyasini bajarish uchun zimmasiga (Vilnius viloyati qo'llab-quvvatlash jamiyati). Har bir rasm chuqur izini tamg'alanadi (E.B.ZDANAUSKAI / VILNIUS), orqa tomonida Zdanowskich of ifodasini beradi (Va. Ir B. Zdanauskai / SURATLAR - VILNIUS / Vilnius, g-VE 25 b. 5) va taqdim tasvir bosilgan esga soladigan ta'rifi bilan qog'oz parchasini yopishtirib, jamiyati vakili tomonidan tayyorlangan. Har ikki suratlar o'zlari, va izoh, kundalik hayoti haqida bilim qimmatli ikonografik manba tarixiy voqealar soyasida qolmoqda bor 1939 yil, ijtimoiy aks, Ijtimoiy, Vilnyusda qochqinlar hayoti madaniy va hissiy va ruhiy jihatlari.
Ko'rgazma universal qadriyatlarga e'tibor berish taklif, tashkilot va ijtimoiy uyushmalar ahamiyatini tan olish, Qizil Xoch kabi, Xayriya Jamiyat Litva Vilnius (Vilnius Litva xayriya jamiyati), Juft ko'maklashish qo'mitasi (Xotin-qizlar bo'limi qo'mitasi) i., qaysi urush ofatlardan odamlarga yordam qo'lini tortdi.
Plus tarixiy va hujjatli fotosuratlar bir to'plam birinchi san'at Milliy muzeyida namoyish etildi Zdanowskich. M. K. Monteil Čiurlionis bo'yicha 6 XI 2014 - 18 Men 2015. fotosuratlari Lithuanians ölümsüzleştirdi, Polyaklar va yahudiylar. One iymon istayman, Litva bilan omon - - qochoqlar ko'pchiligi urush janjalni va omon o'z vataniga yoki uning tashqarisida yangi hayot boshlandi.
Fotosuratlar orqali tarixi bilan uchrashuv his-tuyg'ularini har qanday ko'taradi. Tasvir turli yoshdagi bolalar keltirilgan chunki, Ehtimol, keksa odamlar ham bo'ladi, bu - fotosuratlar o'zlarini yoki ularning yaqinlarini tan - uzoq hayot hadya uchun shukr.
(...) o'rtacha hajmi to'g'ri suratlar emas 11,6 x 17,7 sm.”
Ko'rgazmada Vaida Sirvydaitė-Rakutienė kuratori [Matbuot materiallari http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

ko'rgazma Fotosuratlar Lower Silesian markazi direktori tomonidan ochildi – Jan Bortkiewicz, Monteil san'at milliy muzeyi direktori – Ko'p osvaldas Oraz RADCY – Polsha Litva Respublikasi elchixonasi vaziri – Doktor Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig haqida ishonch hosil har bir kishi eshitib, kim jiddiy bilan muomala qilmoq. Bu eng mashhur Polsha fotosuratchilar biri. Mashhur portraitist O'g'li, U o'n to'qqizinchi asrning o'ttiz yildan buyon namoyish. U birinchilardan bo'lib, kim bułhakowskiej an'anasiga yuz sindirib, g'oyalar bilan ozod Bułhak “qulayliklarni” rasmlar. Hartwig juda ko'p qirrali artist edi, U fotografiya ko'p turdagi ishbilarmon, manzara, rasm figural, reportaj… mukofot-yutuq, ko'p ko'rgazma va nashrlar muallifi.

Ko'rgazma “Tumanli va ranglar” ijodiy keng ko'rsatadi. Siz chiroyli topish olaman, qora va oq, va hali izlenimci manzara va mavhum, ijod kech davridan rang suratlar.

[wptf id=”12″]