Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 Abril 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 Abril 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Tanghalan, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, mga larawan. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 taon, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Babaan Silesia Photography Center ay isang ahensiya ng Centre ng Kultura at Sining sa Wroclaw. Matatagpuan sa makasaysayang House of Maidens Trzebnickie, ang pinakalumang residential building sa Wrocław may 1208 taon.

Kagandahang-loob ng National Museum. M.K. Ciurlionis sa Kaunas Lower Silesia Photography Center ay tapos photocopy ng orihinal 76 mga larawan, Ipinapakita ang mga araw-araw na buhay ng mga refugee sa Vilnius sa huli 1939 i 1940 taon. Ang mga larawan ay immortalized Lithuanians, Pole at Hudyo.

Boleslaw at Edmund Zdanowscy “Sa kawalan ng katiyakan sa kawalan ng katiyakan: war refugees sa Lithuania sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig” – 6.08-26.09.2015

“Sa kawalan ng katiyakan sa kawalan ng katiyakan: War refugee sa Lithuania sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig

Sa 2014 taon na ang lumipas 75 taon pagkatapos ng, matapos ang pag-atake ng Nazi Germany sa Poland 1 Setyembre 1939 Lithuania ay malaki ang tubig sa mga madla ng mga refugees - sibilyan at mga sundalo interned Polish. Ang isang maliit na mamaya, Oktubre 1939 taon, dumating na rin ang mga residente ng Germany at ang Sobiyet Union, Sila sapilitang sa pamamagitan ng mga awtoridad doon na iwan ang kanilang mga bansa.
Ang mga pangyayaring ito ay isang malaking hamon para sa pamahalaan ng Republika ng Lithuania, dahil sa ilang sandali matapos muling pagkuha Vilnius (10 Oktubre 1939 taon) na sila ay upang malutas ang mga problema na kaugnay sa pag-aampon ng mga bagong dating, m.in. Katiwasayan, Rehistrasyon, Tuluyan, pagsakay, ang paglalaan ng sustento, ang pagkakaloob ng mga serbisyong medikal, aalaga para sa mga ulila, edukasyon at iba. Ayon sa mga pagtatantiya ng Lithuanian Red Cross 2 Disyembre 1939 ay nakarehistro 18311 pag-alis: 3273 Lithuanians, 7728 Pole, 6860 Hudyo, at sa kalagitnaan ng Enero 1940 taon ng nasabing tao sa Lithuania parang naka 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 Pole, Belarusians, Russo at 13469 Hudyo.
Ang Fototeka at Documentation Department of National Museum of Art. M. K. Ciurlionis ay may isang natatanging koleksyon 76 mga larawan. Upang gumuhit ng pansin sa ang katunayan na ang museo ay handa ng isang eksibisyon na pinamagatang "Mula sa kawalan ng katiyakan sa kawalan ng katiyakan: war refugees sa Lithuania sa panahon ng World War II ", refugees pagtatanghal kontemporaryong araw araw na buhay, Matindi minarkahan sa pamamagitan ng ang mantsa ng kumplikadong internasyonal na relasyon, saan Echoes tatatak sa araw na ito.
Ang kapaligiran sa Vilnius sa dulo 1939 - Sa simula ng 1940 ay immortalized sa iyong mga larawan, Edmund (1905-1984) at Boleslaw (Kunin-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, sino sa 1945 Sila ay pababalikin sa Gdynia. Ang anak na babae ng mga kilalang photographer Janina Tallat-Kelpšienė, itataas sa Kaunas, Dumating siya sa Vilnius sa pag-aaral na may mataas Polish at Lithuanian photographer John Bułhak (1876-1950), nagkaroon din, pagpapakasal Edmund Zdanowski - mag-aaral at mga collaborator ng master kanyang sarili.
Zdanowscy undertook upang maisagawa ang misyon na ito sa kahilingan Aid Society Wileńszczyźnie (Society of Vilnius support rehiyon). Ang bawat larawan ay may label na ang malukong imprint (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), sa likod side bear stamp ng Zdanowskich (At. Ir B. Zdanauskai / LITRATO - Vilnius / Vilnius, g-ve 25 b. 5) at nakadikit na piraso ng papel na may mga naka-print na evocative paglalarawan ng mga iniharap na imahe, inihanda ng mga kinatawan ng Society. Pareho ang mga larawan ng kanilang sarili, at mga komento ay isang mahalagang iconographic pinagmulan ng kaalaman tungkol sa pang-araw araw na buhay ay nananatiling sa mga anino ng makasaysayang pangyayari 1939 taon, sumasalamin panlipunan, Sosyal, kultura at emosyonal at sikolohikal na aspeto ng buhay ng mga refugee sa Vilnius.
Iniimbitahan eksibisyon upang bigyang pansin ang unibersal na mga halaga, upang makilala ang kahalagahan ng mga asosasyon ng mga organisasyon at mga social, tulad ng Red Cross, Kawanggawa Society Lithuanian Vilnius (Vilnius Lithuanian Kawanggawa Society), Pambabae Assistance Committee (Kababaihan Care Committee) i in., na iginuhit ng kamay sa pagtulong sa mga taong apektado ng kalamidad ng digmaan.
Plus isang koleksyon ng mga makasaysayang at documentary litrato Zdanowskich ay unang ipapakita sa National Museum of Art. M. K. Ciurlionis sa Kaunas sa 6 XI 2014 - 18 Ako 2015. Ang mga larawan ay immortalized Lithuanians, Pole at Hudyo. Gusto Isa bang maniwala, na ang karamihan ng mga refugee nakaligtas sa kaguluhan ng digmaan at - Naulila Lithuania - nagsimula ang isang bagong buhay sa kanilang sariling bansa o lampas sa kanyang hangganan.
Isang nakakaharap ng kasaysayan sa pamamagitan ng mga larawan iaangat ang lahat ng mga uri ng damdamin. Dahil marami sa mga imahe ay iniharap sa mga bata ng iba't ibang edad, marahil magkakaroon ng mga tao sa mga matatanda, na - nagpapasalamat para sa mga regalo ng mahabang buhay - makilala sa litrato sa kanilang sarili o sa kanilang mga mahal sa buhay.
(...) Ang average na laki ay tunay litrato 11,6 x 17,7 cm.”
Tagapangasiwa ng eksibisyon Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Pindutin materyales http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Ang eksibisyon ay binuksan sa pamamagitan ng direktor ng Lower Silesian Center of Photography – Jan Bortkiewicz, Director ng National Museum of Arts sa Kaunas – Maraming osvaldas oraz RADCY – Ministro sa Embahada ng Republika ng Lithuania sa Poland – Dr. Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Tungkol Hartwig sigurado lahat narinig, na matrato ang litrato seryoso. Ito ay isa sa mga pinaka-kilalang Potograpo Polish. Anak ng bantog tagadibuho, Siya exhibited dahil sa maagang thirties ng siyam na siglo. Siya ay isa sa mga unang, na sinira ang layo mula sa tradisyon ng bułhakowskiej, pakawalan ang isang litrato ng mga ideya Bułhak “easements” mga larawan. Hartwig ay isang lubhang maraming nalalaman artist, Siya ensayado sa maraming uri ng photography, tanawin, larawan figural, ulat… Ang award-winning, may-akda ng maraming mga eksibisyon at mga pahayagan.

Tanghalan “Malabo at kulay” naglalarawan ng malawak na hanay ng mga creative na photographer. Makikita maganda, black and white, at pa impresyonista landscape at abstract, kulay ng litrato mula sa huli ng panahon ng pagkamalikhain.

[wptf id=”12″]