Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Expoziție, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, fotografii. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 X 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 X 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 X 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 an, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Silezia Inferioară Fotografia Center este o agenție a Centrului de Cultură și Artă din Wroclaw. Situat în casă istorică de Maidens Trzebnickie, cea mai veche clădire rezidențială din Wrocław cu 1208 an.

Prin amabilitatea Muzeului Național. M.K. Čiurlionis din Kaunas Silezia Inferioară Fotografia Center este terminat fotocopii de originale 76 fotografii, arată viața de zi cu zi a refugiaților în Vilnius la sfârșitul lunii 1939 i 1940 an. Fotografiile sunt imortalizate lituanienii, Polonezi și evrei.

Boleslaw și Edmund Zdanowscy “Cu o incertitudine în incertitudine: refugiați de război în Lituania în timpul al doilea război mondial” – 6.08-26.09.2015

“Cu o incertitudine incertitudine: Refugiații de război în Lituania în timpul al doilea război mondial

În 2014 an a trecut 75 ani de la, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Lituania a fost inundat cu mulțimi de refugiați - civili și soldați internați polonez. Un pic mai târziu, Octombrie 1939 an, a ajuns, de asemenea, locuitorii din Germania și Uniunea Sovietică, Ei au forțat de către autoritățile de acolo să își părăsească țările.
Aceste evenimente au fost o provocare uriașă pentru Guvernul Republicii Lituania, deoarece la scurt timp după recâștigarea Vilnius (10 października 1939 an) deja au avut de rezolvat multe probleme legate de adoptarea unor noi sosiri, m.in. Securitate, Înregistrare, Cazare, îmbarcare, alocarea de cote, furnizarea de servicii medicale, ingrijire pentru orfani, educație și altele. Potrivit estimărilor Crucii Roșii din Lituania 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 sosiri: 3273 Lituanienii, 7728 Polonezi, 6860 Evreii, și la mijlocul lunii ianuarie 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lituanienii, 17297 Polonezi, Belarus, Ruși și 13469 Evreii.
Departamentul de Muzeul Național de Artă Fototeka și Documentare. M. K. Čiurlionis are o colecție unică 76 fotografii. În scopul de a atrage atenția asupra faptului că muzeul a pregătit o expoziție intitulată "De la incertitudinea în incertitudine: refugiați de război în Lituania în timpul al doilea război mondial ", refugiații care prezintă viața de zi cu zi contemporană, puternic marcate de stigmatul relațiilor internaționale complicate, care ecouri rezonează la această zi.
Atmosfera din Vilnius în cele din urmă 1939 - La începutul anului 1940 a fost imortalizat în fotografii, Edmund (1905-1984) și Boleslaw (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, care în 1945 Ei au fost repatriați la Gdynia. Fiica de fotograf cunoscut Janina Tallat-Kelpšienė, ridicate în Kaunas, El a venit la Vilnius pentru a studia cu eminent polonez și fotograf lituaniană John Bułhak (1876-1950), acolo a fost, căsătoria Edmund Zdanowski - elev și colaborator al comandantului însuși.
Zdanowscy angajat pentru a efectua această misiune, la cerere, ajutorul de Societatea Wileńszczyźnie (Societatea de sprijin regiunea Vilnius). Fiecare fotografie este etichetat amprenta concavă (E.B.ZDANAUSKAI / VILNIUS), pe partea din spate are ștampila de Zdanowskich (Și. Ir B. Zdanauskai / IMAGINI - VILNIUS / Vilnius, g-VE 25 b. 5) și lipite bucată de hârtie cu descrierea imprimată evocatoare a imaginii prezentate, pregătit de reprezentant al societății. Ambele fotografii înșiși, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 an, reflectând sociale, Social, aspectele culturale și emoționale și psihologice ale vieții refugiaților în Vilnius.
Expoziția invită să acorde o atenție la valorile universale, să recunoască importanța organizare si sociale asociațiile, cum ar fi Crucea Roșie, Caritate Societatea lituaniană Vilnius (Vilnius din Lituania Societatea de caritate), Comitetul de Asistenta feminin (Comitetul Care femeii) i din., care a atras o mână de ajutor pentru persoanele afectate de dezastre de război.
Plus o colecție de fotografii istorice și documentare Zdanowskich fost prezentat pentru prima dată la Muzeul National de Arta. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Eu 2015. Fotografiile sunt imortalizate lituanienii, Polonezi și evrei. Una dintre acestea ar dori să creadă, că majoritatea refugiaților supraviețuit turbulențelor de război și - a supraviețuit de Lituania - a început o viață nouă în țara lor de origine sau dincolo de frontierele sale.
O întâlnire cu istoria, prin fotografii ridică tot felul de sentimente. Deoarece multe dintre imaginile sunt prezentate copii de vârste diferite, Poate că vor fi oameni la vârstnici, care - recunoscător pentru darul de viață lungă - să recunoască în fotografii ei înșiși sau pe cei dragi.
(...) Dimensiunea medie este de fotografii autentice 11,6 X 17,7 cm.”
Curator al expoziției Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Materiale de presă http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Expoziția a fost deschisă de directorul Centrului Silezia de Fotografie de Jos – Jan Bortkiewicz, Director al Muzeului Național de Arte din Kaunas – Multe Osvaldas oraz RADCY – Ministrul în Ambasada Republicii Lituania în Polonia – Dr. Alexander Audrius Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Despre Hartwig ca toata lumea a auzit, care tratează fotografia serios. Aceasta este una dintre cele mai cunoscute fotografi polonezi. Fiul lui portretist renume, El a expus de la începutul treizeci ai secolului al XIX-lea. El a fost unul dintre primii, care sa rupt de tradiția bułhakowskiej, eliberând o fotografie de idei Bułhak “servituti” fotografii. Hartwig fost un artist extrem de versatil, A practicat mai multe tipuri de fotografie, peisaj, fotografie figural, reportaj… Premiat, autor a numeroase expoziții și publicații.

Expoziție “Neclar si culorile” ilustrează gama larga de fotograf creativ. Veți găsi frumoasă, negru și alb, și încă peisaje impresioniste și abstracte, fotografii color din perioada târzie a creativității.

[wptf id=”12″]