Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Pameran, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, gambar. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 tahun, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Turunkan Silesia Photography Center ialah sebuah agensi Pusat Kebudayaan dan Seni di Wroclaw. Terletak di Dewan yang bersejarah Maidens Trzebnickie, bangunan kediaman yang tertua di Wrocław dengan 1208 tahun.

Ihsan daripada Muzium Negara. M.K. Ciurlionis di Kaunas Lower Silesia Photography Pusat selesai salinan asal 76 gambar, menunjukkan kehidupan harian pelarian di Vilnius pada akhir 1939 i 1940 tahun. Gambar-gambar yang diabadikan Lithuania, Poland dan Yahudi.

Boleslaw dan Edmund Zdanowscy “Dengan ketidakpastian dalam ketidakpastian: pelarian perang di Lithuania semasa Perang Dunia II” – 6.08-26.09.2015

“Dengan ketidakpastian dalam KETIDAKPASTIAN: Pelarian perang di Lithuania semasa Perang Dunia II

Dalam 2014 tahun telah berlalu 75 tahun selepas, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Lithuania telah dibanjiri dengan ramai pelarian - orang awam dan tentera interned Poland. Tidak lama kemudian, Oktober 1939 tahun, juga tiba penduduk Jerman dan Kesatuan Soviet, Mereka dipaksa oleh pihak berkuasa di sana untuk meninggalkan negara mereka.
Peristiwa-peristiwa adalah satu cabaran besar bagi kerajaan Republik Lithuania, sejak sejurus selepas mendapatkan semula Vilnius (10 października 1939 tahun) sudah mereka terpaksa menyelesaikan banyak masalah yang berkaitan dengan penggunaan pendatang baru, m.in. Keselamatan, Pendaftaran, Penginapan, berasrama penuh, peruntukan elaun, penyediaan perkhidmatan perubatan, yatim piatu, pendidikan dan lain-lain. Menurut anggaran Palang Merah Lithuania 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 ketibaan: 3273 Lithuania, 7728 Tiang, 6860 Yahudi, dan pada pertengahan Januari 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithuania, 17297 Tiang, Belarusians, Rusia dan 13469 Yahudi.
The Fototeka dan Dokumentasi Jabatan Muzium Negara Seni. M. K. Ciurlionis mempunyai koleksi unik 76 gambar. Dalam usaha untuk menarik perhatian kepada fakta bahawa muzium itu telah menyediakan pameran yang bertajuk "Dari ketidakpastian dalam ketidakpastian: pelarian perang di Lithuania semasa Perang Dunia II ", pelarian menyampaikan kehidupan seharian kontemporari, kuat ditandai dengan stigma hubungan antarabangsa rumit, yang gema bergema hingga ke hari ini.
Suasana di Vilnius pada akhirnya 1939 - Pada awal 1940 telah diabadikan dalam gambar anda, Edmund (1905-1984) dan Boleslaw (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, yang dalam 1945 Mereka dihantar pulang ke Gdynia. Anak perempuan jurugambar terkenal Janina Tallat-Kelpšienė, dibesarkan di Kaunas, Dia datang ke Vilnius untuk belajar dengan terkenal Poland dan jurugambar Lithuania John Bułhak (1876-1950), terdapat juga, berkahwin Edmund Zdanowski - pelajar dan kolaborator tuan sendiri.
Zdanowscy berjanji untuk melaksanakan misi ini atas permintaan Persatuan Bantuan Wileńszczyźnie (Persatuan Vilnius sokongan rantau). Setiap foto dilabelkan jejak cekung (E.B.ZDANAUSKAI / VILNIUS), di sebelah belakang menanggung cop Zdanowskich (Dan. Ir B. Zdanauskai / GAMBAR - VILNIUS / Vilnius, g-VE 25 b. 5) dan digam sehelai kertas dengan penerangan anggun cetakan imej yang dibentangkan, disediakan oleh wakil Persatuan. Kedua-dua gambar diri mereka, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 tahun, mencerminkan sosial, Sosial, aspek budaya dan emosi dan psikologi hidup pelarian di Vilnius.
Pameran itu menjemput untuk memberi perhatian kepada nilai-nilai sejagat, menyedari kepentingan organisasi dan sosial persatuan, seperti Palang Merah, Kebajikan Masyarakat Lithuania Vilnius (Vilnius Lithuania Persatuan Kebajikan), Jawatankuasa Bantuan Wanita (Jawatankuasa Penjagaan Wanita) i masuk., yang menarik bantuan kepada mereka yang terjejas oleh bencana perang.
Plus koleksi gambar sejarah dan dokumentari Zdanowskich pertama kali ditunjukkan di Muzium Negara Seni. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Saya 2015. Gambar-gambar yang diabadikan Lithuania, Poland dan Yahudi. Satu ingin percaya, bahawa majoriti pelarian terselamat daripada pergolakan perang dan - terselamat dengan Lithuania - memulakan hidup baru di negara asal mereka atau di luar sempadannya.
Pertemuan dengan sejarah melalui gambar menimbulkan pelbagai perasaan. Oleh kerana banyak imej dibentangkan kanak-kanak umur yang berbeza, mungkin akan ada orang di kalangan orang tua, yang - berterima kasih karunia hidup lama - mengiktiraf dalam gambar diri mereka sendiri atau orang yang tersayang.
(...) Saiz purata adalah gambar-gambar yang sahih 11,6 x 17,7 cm.”
Kurator pameran Vaida Sirvydaitė-Rakutienė yang [Bahan-bahan akhbar http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Pameran ini telah dirasmikan oleh Pengarah Pusat Lower Silesian Fotografi – Jan Bortkiewicz, Pengarah Muzium Negara Seni di Kaunas – Banyak osvaldas oraz RADCY – Menteri di Kedutaan Republik Lithuania di Poland – Dr. Audrius Alexander Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Mengenai Hartwig memastikan semua orang mendengar, yang merawat gambar yang serius. Ini adalah salah satu daripada jurugambar Poland paling terkenal. Anak pelukis terkenal, Beliau dipamerkan sejak tahun tiga puluhan awal abad kesembilan belas. Beliau adalah salah satu yang pertama, yang berpecah dari tradisi bułhakowskiej, melepaskan gambar idea Bułhak “isemen” gambar. Hartwig adalah seorang artis yang sangat serba boleh, Beliau mengamalkan pelbagai jenis fotografi, landskap, gambar figural, pelaporan… Yang memenangi anugerah, pengarang banyak pameran dan penerbitan.

Pameran “Berjerebu dan warna” menggambarkan pelbagai jenis jurugambar kreatif. Anda akan menemukan indah, hitam dan putih, tetapi landskap impresionistis dan abstrak, gambar warna dari tempoh lewat kreativiti.

[wptf id=”12″]