Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 आर, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

प्रदर्शन, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, फोटो. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 नाम 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 नाम 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 नाम 6 मीटर, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 वर्षे, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Silesia छायाचित्रण केंद्र रॉक्ले एक संस्कृती केंद्र एजन्सी आणि कला आहे कमी. Trzebnickie निर्धाव ऐतिहासिक हाऊस स्थित, रॉक्ले सर्वात जुनी निवासी इमारत 1208 वर्ष.

राष्ट्रीय संग्रहालय च्या सौजन्याने. M.K. कौनास लोअर Silesia छायाचित्रण केंद्रात Čiurlionis मूळ छायाप्रतींवर पूर्ण 76 फोटो, उशीरा विल्नीयस निर्वासितांच्या दैनंदिन जीवनात दर्शवित आहे 1939 मी 1940 वर्ष. छायाचित्रे Lithuanians बसविण्यात आहेत, हे दांडे आणि यहूदी.

Boleslaw आणि एडमंड Zdanowscy “अनिश्चितता अनिश्चितता: दुसर्या महायुद्धाच्या काळात लिथुआनिया युद्ध निर्वासित” – 6.08-26.09.2015

“अनिश्चितता अनिश्चितता: दुसर्या महायुद्धाच्या काळात लिथुआनिया युद्ध निर्वासित

मध्ये 2014 वर्ष पार केली 75 वर्षांनी, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 लिथुआनिया निर्वासित त्रासलेल्या असहाय लोकांचे समुदाय तुडुंब भरलेले होते - नागरिक आणि सैनिक पोलिश स्थानबद्ध. थोड्या वेळाने, ऑक्टोबर 1939 वर्ष, तसेच जर्मनी व सोवियेत संघाने रहिवासी आगमन, ते त्यांच्या देशांमध्ये सोडून तेथे अधिकारी भाग.
त्या घटना लिथुआनिया प्रजासत्ताक सरकारने एक प्रचंड आव्हान होते, लवकरच पासून विल्नीयस घसरले नंतर (10 października 1939 वर्ष) आधीच ते नवीन आवक उचलून सह संबंधित अनेक समस्या निराकरण होते, m.in. सुरक्षा, नोंदणी, निवास, बोर्डिंग, भत्ते वाटप, वैद्यकीय सेवा तरतूद, अनाथ काळजी, शिक्षण आणि इतर. लिथुआनियन रेड क्रॉस अंदाजानुसार 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 आवक: 3273 Lithuanians, 7728 पोल, 6860 यहूदी, आणि चेंडू जानेवारी 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 पोल, Belarusians, रशियन्स आणि 13469 यहूदी.
कला नॅशनल संग्रहालय Fototeka आणि दस्तऐवजीकरण विभाग. एम. के. Čiurlionis एक अद्वितीय संग्रह 76 फोटो. संग्रहालय अनिश्चितता अनिश्चितता पासून "हक्क एक प्रदर्शन तयार आहे की खरं लक्ष काढू करण्यासाठी: दुसर्या महायुद्धाच्या काळात लिथुआनिया युद्ध निर्वासित ", समकालीन दैनंदिन जीवनात सादर निर्वासित, जोरदार क्लिष्ट आंतरराष्ट्रीय संबंध काळिमा चिन्ह, जे प्रतिध्वनी या दिवशी समजतात.
शेवटी विल्नीयस वातावरण 1939 - सुरूवातीस 1940 आपले फोटो, एडमंड मध्ये बसविण्यात आले होते (1905-1984) आणि Boleslaw (कट-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, कोण 1945 ते गढनिया स्वाधीन होते. सुप्रसिद्ध छायाचित्रकार Janina Tallat-Kelpšienė मुलगी, कौनास असण्याचा, तो प्रसिद्ध पोलिश आणि लिथुआनियन छायाचित्रकार जॉन Bułhak अभ्यास विल्नीयस आले (1876-1950), तसेच झाली आहे, एडमंड Zdanowski विवाह - मास्टर स्वत: विद्यार्थी आणि सहकारी.
Zdanowscy विनंती सहकारी संस्थेला Wileńszczyźnie या मिशन सुरू मान्य (विल्नीयस प्रदेश समर्थन सोसायटी). प्रत्येक फोटो असलेले भिंग छाप लेबल लावण्यात आले आहे (E.B.ZDANAUSKAI / विल्नीयस), मागील बाजूस Zdanowskich मुद्रांक कोणी सोसायचा (आणि. ईरचे ब. Zdanauskai / फोटो - विल्नीयस / विल्नीयस, ग्रॅम-VE 25 ब. 5) आणि सादर प्रतिमा छापील जागृत करणारा वर्णन कागद glued, सोसायटी प्रतिनिधी तयार. दोन्ही छायाचित्रे स्वत:, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 वर्ष, सामाजिक परावर्तित, सामाजिक, विल्नीयस निर्वासितांच्या जीवन, सांस्कृतिक आणि भावनिक आणि मानसिक पैलू.
प्रदर्शन सार्वत्रिक मूल्ये लक्ष द्या आमंत्रित, संस्था आणि सामाजिक संघटना महत्त्व ओळखायला, रेड क्रॉस अशा, चॅरिटेबल सोसायटी लिथुआनियन विल्नीयस (विल्नीयस लिथुआनियन चॅरिटेबल सोसायटी), नाजूक सहाय्य समिती (महिला केअर समिती) मी., जे युद्ध संकटे प्रभावित लोकांना मदतीचा हात अनि.
प्लस ऐतिहासिक आणि कागदोपत्री छायाचित्रे संग्रह पहिल्या कला राष्ट्रीय संग्रहालय येथे दाखवण्यात आला Zdanowskich. एम. के. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 इलेव्हन 2014 - 18 मी 2015. छायाचित्रे Lithuanians बसविण्यात आहेत, हे दांडे आणि यहूदी. एक विश्वास इच्छितो, लिथुआनिया असा परिवार - - निर्वासित बहुतांश युद्ध गडबड आणि गेलो, की त्यांच्या घरी देशात किंवा त्याच्या सीमा पलीकडे एक नवीन जीवन सुरु.
छायाचित्रे माध्यमातून इतिहास चकमकीत भावना सर्व प्रकारच्या नाही. प्रतिमा अनेक विविध वयोगटातील मुलांना सादर केले आहेत कारण, कदाचित वृद्ध मध्ये लोक असतील, की - छायाचित्रे स्वत: किंवा त्यांच्या प्रिय ओळखत - आयुष्यभर भेट कृतज्ञ.
(...) सरासरी आकार खरा फोटो आहे 11,6 नाम 17,7 सें.मी..”
प्रदर्शन Vaida Sirvydaitė-Rakutienė च्या क्युरेटर [प्रेस साहित्य HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

प्रदर्शन छायाचित्रण कमी सिलेसियन केंद्राचे संचालक उघडले होते – जानेवारी Bortkiewicz, कौनास आर्ट्स या राष्ट्रीय संग्रहालय संचालक – अनेक osvaldas oraz RADCY – पोलंड मध्ये लिथुआनिया प्रजासत्ताक दूतावास सेवा – डॉ Audrius अलेक्झांडर Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig बद्दल खात्री सर्वांना ऐकले, कोण गंभीरपणे फोटो उपचार. या सर्वात सुप्रसिद्ध पोलिश फोटोग्राफर एक आहे. प्रख्यात portraitist पुत्र, तो एकोणिसाव्या शतकाच्या लवकर thirties पासून प्रदर्शन. तो प्रथम होते, कोण bułhakowskiej परंपरा दूर तोडले, कल्पना एक छायाचित्र releasing Bułhak “easements” फोटो. Hartwig एक अत्यंत अष्टपैलू कलाकार होते, तो छायाचित्रण अनेक प्रकारच्या सराव, लँडस्केप, फोटो figural, अहवाल… पुरस्कार-विजय, असंख्य प्रदर्शन आणि प्रकाशने लेखक.

प्रदर्शन “अस्पष्ट आणि रंग” सर्जनशील छायाचित्रकार विस्तृत स्पष्ट. आपण सुंदर सापडतील, काळा आणि पांढरा, आणि तरीही impressionistic landscapes आणि गोषवारा, सर्जनशीलता उशिरा कालावधीतील रंग छायाचित्रे.

[wptf id=”12″]