Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 р, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Үзэсгэлэн, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, зураг. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 х 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 х 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 х 6 м, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 жил, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Силези гэрэл зургийн төв Wroclaw нь Соёлын төв байгууллага, урлаг бол бага. Trzebnickie шивэгчид түүхэн ордонд байрладаг, Wrocław хамгийн эртний орон сууцны барилга нь 1208 жил.

Үндэсний Музейн зөвшөөрлөөр нийтлэв. M.K. Kaunas Доод Силези гэрэл зургийн төвд Čiurlionis эх хуулбарыг бэлэн байна 76 зураг, сүүлээр Вильнюс дахь дүрвэгсдийн өдөр тутмын амьдрал байгаа 1939 би 1940 жил. гэрэл зураг Литвийн мөнхөрсөн байна, Польшууд болон иудейчүүд.

Boleslaw болон Edmund Zdanowscy “Тодорхой бус байдал нь тодорхой бус байдал нь: Дэлхийн хоёрдугаар дайны үед Литва нь дайн дүрвэгсэд” – 6.08-26.09.2015

“Тодорхой бус байдал нь тодорхой бус: Дэлхийн хоёрдугаар дайны үед Литва нь дайны дүрвэгсэд

Онд 2014 жил өнгөрч байна 75 жилийн дараа, Польш дээр Нацист Германы халдлагын дараа 1 Есдүгээр 1939 Литва дүрвэгчийн дүрээр нь усанд автсан байсан - энгийн иргэд болон цэргүүд Польш хоригдсон. Бага зэрэг дараа, Аравдугаар сар 1939 жил, Мөн Герман, ЗХУ-ын оршин суугчид ирсэн, Тэд улс орныг орхин тэнд эрх баригчид хүчээр.
Эдгээр үйл явдал Литва улсын Засгийн газар асар том сорилт байсан, удахгүй оноос хойш Vilnius нь буцаан дараа (10 Аравдугаар сар 1939 жил) аль хэдийн тэдгээр нь шинэ ирж батлагдсантай холбоотой олон асуудлыг шийдвэрлэж байсан, m.in. Аюулгүй байдал, Бүртгэл, Байр орон сууц, суугчийн, тэтгэмжийн хуваарилалт, эрүүл мэндийн үйлчилгээ үзүүлэх, өнчин тусламж, боловсрол болон бусад. Литвийн улаан загалмайн тооцоогоор 2 Арванхоёрдугаар сар 1939 бүртгэгдсэн байна 18311 Ирэх: 3273 Литвийн, 7728 Польш, 6860 Еврейчүүд, ба дундуур оны нэгдүгээр сарын 1940 магадгүй аль хэдийн Литва ийм хүмүүсийн жил 34 939: 4173 Литвийн, 17297 Польш, Belarusians, Орос болон 13469 Еврейчүүд.
Үндэсний урлагийн музейн Fototeka болон баримтын газар. М. K. Čiurlionis өвөрмөц цуглуулгатай байдаг 76 зураг. Музей тодорхойгүй тодорхойгүй эхлэн "нэртэй үзэсгэлэн бэлдсэн гэсэн анхаарал хандуулах зорилгоор: Дэлхийн хоёрдугаар дайны үед Литва дайны дүрвэгсэд ", Орчин үеийн өдөр тутмын амьдралыг танилцуулж дүрвэгсэд, хүчтэй төвөгтэй, олон улсын харилцааны гутаан доромжлох тэмдэглэгдсэн, ямар цуурайтахгүй энэ өдрийг хүртэл төрчдөд нэгийг бодогдуулах.
Эцэст нь Вильнюс нь уур амьсгал 1939 - Эхэнд 1940 Таны зураг, Эдмунд нь мөнхөрсөн билээ (1905-1984) болон Boleslaw (Хайчилж, Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, хэн нь 1945 Тэд Онгоцны нь эх оронд нь буцааж байсан. алдартай гэрэл зурагчин Janina Tallat-Kelpšienė охин, Kaunas өссөн, Тэрээр нэрт Польш болон Литвийн гэрэл зурагчин Жон Bułhak нь судлах Вильнюс ирсэн (1876-1950), бас байна, Edmund Zdanowski гэрлэж - эзэн өөрөө оюутан болон хамтран ажиллагч.
Zdanowscy хүсэлт Тусламжийн Нийгэм Wileńszczyźnie энэ зорилгоо биелүүлэх хийсэн (Vilnius бүс нутагт дэмжлэг үзүүлэх нийгэмлэг). Бүр зураг Энэх видеонд мөрөө хаяглагдсан байна (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), буцах талд Zdanowskich нь тамга гэрчилдэг (Болон. IR B. Zdanauskai / ФОТО - Vilnius / Vilnius, г VE 25 б. 5) мөн танилцуулсан зургийг хэвлэсэн evocative тодорхойлолт нь цаас наасан хэсэг, Нийгэмлэгийн төлөөлөгч бэлтгэсэн. Аль аль нь гэрэл зураг өөрсдөө, санал болон өдөр тутмын амьдралын тухай мэдлэг нь үнэ цэнэтэй iconographic эх үүсвэр нь түүхэн үйл явдлын сүүдэрт хэвээр байна 1939 жил, Нийгмийн харуулж байна, Нийгмийн, Вильнюс дахь дүрвэгсэд амьдралын соёл, сэтгэл санааны болон сэтгэл зүйн асуудал.
үзэсгэлэн нийтийн үнэт зүйлсийг анхаарах урьж байна, зохион байгуулалт, нийгмийн холбоодын ач холбогдлыг хүлээн зөвшөөрч, Улаан загалмайн нийгэмлэг зэрэг, Буяны Нийгэм Литвийн Vilnius (Vilnius Литвийн Буяны нийгэмлэг), Эмэгтэйлэг тусламж хороо (Эмэгтэйчүүдийн арчилгаа хороо) би байна., нь дайны гамшигт нэрвэгдсэн хүмүүст тусламжийн гараа татаж.
Дээрээс нь түүх, баримтат зургийг нь цуглуулах анхны үндэсний урлагийн музейд үзүүлсэн Zdanowskich. М. K. Kaunas нь Čiurlionis дээр 6 XI 2014 - 18 Би 2015. гэрэл зураг Литвийн мөнхөрсөн байна, Польшууд болон иудейчүүд. Нэг нь итгэх хүсэж байна, Литва гэхэд амьд үлдсэн - - дүрвэгсдийн ихэнх нь дайны хямралыг болон амьд үлдсэн гэж эх орондоо болон түүний хилийн чанад дахь шинэ амьдрал эхэллээ.
Гэрэл зураг дамжуулан түүхийн бүхий учрал мэдрэмж чинь бүх л төрлийн гарна. Зураг олон насны хүүхдүүдийг танилцуулж байна Учир нь, Магадгүй өндөр настай хүмүүс байх болно, Тэр - зураг өөрсдийгөө болон тэдний хайртай хүмүүсээ таньж - Урт амьдралын бэлэг талархалтай.
(...) дундаж хэмжээ нь жинхэнэ зураг юм 11,6 х 17,7 см.”
Үзэсгэлэнд Vaida Sirvydaitė-Rakutienė нь Сан хөмрөгч [Хэвлэлийн материал HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

үзэсгэлэн Фото зураг Доод Силезийн төвийн захирал нээсэн – Сарын Bortkiewicz, Kaunas дахь Урлагийн Үндэсний музейн захирал – Олон osvaldas oraz RADCY – Польшид Литва улсын ЭСЯ-нд сайд – Доктор Audrius Александр Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Хартвиг ​​тухай эсэхийг хүн бүр сонссон, Хэн ноцтой зургийг эмчлэх. Энэ нь хамгийн сайн мэдэх Польшийн гэрэл зурагчин нэг юм. Нэрд гарсан portraitist хүү, Тэрээр арван есдүгээр зууны эхэн гуч оноос хойш үзэсгэлэн. Тэр эхлээд нэг юм, хэн bułhakowskiej уламжлалыг хол эвдсэн, санаа зургийг чөлөөлөх Bułhak “easements” зураг. Хартвиг ​​маш олон уран бүтээлч байсан юм, Тэрээр гэрэл зураг олон төрлийн дадлага, газар нутаг, гэрэл зураг figural, нэгдсэн тайлан,… шагналт, олон үзэсгэлэн, хэвлэн нийтлэлийн зохиогч.

Үзэсгэлэн “Бүдэг бадаг, өнгө” Бүтээлч гэрэл зурагчин өргөн хүрээтэй харуулж байна. Та сайхан олох болно, Хар ба цагаан, боловч импрессионист газар нутгийн тогтоц болон хийсвэр, бүтээлч хожуу үеэс өнгөт гэрэл зураг.

[wptf id=”12″]