PHOTOKINA 2016 – LIELĀKAIS FOTO GADATIRGUS EIROPĀ

PHOTOKINA 20-25 Septembris 2016, Kolonia, Niemcy_IMG8123

Największe w Europie i wiodące w świecie targi branży fotograficznej. Co dwa lata odbywają się w Kolonii w Niemczech. Spotkasz tam nie tylko wszystkich liczących się producentów branży foto, ale sporo firm z Azji, specjalizujących się głównie w akcesoriach. Targom towarzyszą konferencje, gale nagród, wydarzenia artystyczne i kulturalne. Jeden dzień to za mało aby wszystko zobaczyć, dlatego redakcja Obscury rezerwuje sobie na Photokinę cały tydzień. Protams, w rezultacie będziecie mogli zobaczyć obszerne reportaże fotograficzne, które dają w miarę pełny obraz targów.

Ale póki co, wspomnienia sprzed dwóch lat.

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/10/photokina-2014-competitions-awards.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-exhibitors.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/10/photokina-2014-kolonia-niemcy.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-community-v1.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-events.html

Redakcja

Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata

Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytkiżycie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Izstāde, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

METRO by Ignacy50

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywui jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinachgoście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, foto. Godziny przy poznawaniu Lightroomarośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksykujego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

  1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzisklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicjiGalerii”. Sprzedawano tam fotografię typuvintagew bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynkuoczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się samaskoro nie galeria tosklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótkoproponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowenajwiększe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowointernetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrzto nasz wymarzony Klient.

Gdzieś nahoryzoncie zdarzeńmamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 gadiem, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawyMETRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Reportażowa Photography – pārdomas par godu rallija veco auto MOTOCLASSIC pils Topacz

Pievilcīgas notikumi velciet pūļus, daudzi no viņiem ir fotogrāfiskās iekārtas. Parunāsim par to, Kā nofotografēt šo notikumu, ka materiāls ir vērtība reportāža, un viņš bija ne tikai “Svētdiena” suvenīrs…

Reportāža ir komandas spēle – ļoti labs ziņojums var būt vismaz labas bildes, liels vienu foto nepadara, ar savākšanas bildes vidējais dot labu pārklājumu, un viens slikts attēls spēj sagraut labu veselumu.

Iezīme šo stāstu – Ir jābūt daži stāsts. Protams stāsts vairāk vai mazāk. Pārklājums pasākuma ir stāsts mazāk, Tomēr dramatisks skice jāpieņem. Ja tā ir māksla atklāšana, Jūs varat pateikt pēc datuma: nākt pirmos viesus, Atveras – daži “runa” un prezentācija autoru, apmeklētājiem apskatīt izstādi, Grupas diskusijas, ainas, daži izstādīti mākslas darbi (bet bez pārspīlējumiem, līdz nie Katalog). Jūs varat koncentrēties uz mākslinieka, un to, kas notiek ap viņu; vai sadalīts nodaļās: mākslinieki un ierēdņi, skatītājiem skatoties izstādi, Shutter morāles un nieki… Ir daudzas iespējas, Jums nav nepieciešams zināt, kad jūs izvēlaties, pieņemsim bagātīgs materiāls vēlāk ir daudz, no kuriem izvēlēties.
Ņemot bildes no koncerta, varonis ir parasti komanda, un viņš veltīt vislielāko uzmanību – Tomēr atcerieties, viegli garlaicīgi ar daudziem attēliem vienas komandas, bieži no vienas vietas. Izpļāpāt par dažādiem plāniem, fotografujmy auditorija, interesanti rakstzīmes un uzvedība. Un, ja jums izdodas iet aizkulisēs pēc izrādes, mums ir iespēja, lai attēlotu “aizkulišu”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz šis ārā vākšana veco un jauno automašīnu. Pasākums piesaista pūļus apmeklētāju – galu galā mēs visi mīlam braukšanu. Es domāju, ka, ka lielākā kļūda būtu šaut tikai transportlīdzekļus, nav svarīgi, cik vecs vai luksus ka tie. Ja mēs vēlamies parādīt pat visvairāk, galerija varētu būt simtiem un diez vai kāds obejrzałby tos visus. Protams fotografujmy eksponāti, un daudz no tā, bet pieņemsim nav mēģināt konkurēt ar fotogrāfiju karjeru – mums nav iespēju veikt bildes no reklāmas. Ļaujiet mums mēģināt atrast savu ceļu no stāstījuma, Standard atzīšana Pabeigt informāciju, neparasts perspektīva, operujmy asuma dziļums, skatīšanās leņķis. Neizvairījās sztafażu, Tā bieži mainās attēlu.
Bet arī fotografujmy cilvēkus, daži interesanti rakstzīmes, ainas. Dažreiz tas ir kāds savādi ģērbies, citreiz rindā uz dzērieniem vai bērnu smieklīgi pozā. Nebaidieties sazināties fotografēja – Dažreiz jums nav paziņojums, viņi fotografēja, citreiz skwitują smaidu (svarīgs, nebūt saspringta, būtu smaids vispirms), un reizēm ņem spēli, zapozują, Viņi runā vai lūgt izplatīt attēlus. Jums ir jābūt atvērtiem… Ja kāds nevēlas – nav jēgas virzīt, Mēs atvainojamies un atkāpties no amata (ja tematiskais vērtu grēka, tad jums ir izmēģināt, tomēr, lai fotografētu, bet diskrēti, kautiņš nekādas nozīmes). Par šāda liela un plaša notikumu vajadzētu svinēt divreiz, Pirmais nav viss paziņojums, un turklāt mēs varam single apvedceļš izdarīt ar vienu optiku (standarta tālummaiņas – manā gadījumā Tamron 17-50 2.8), un viens no otra (un – Samyang 8mm f3 5 ae zivs acs par izmaiņām no Pentax 135 2.5), kas ietaupa nepārtraukti mainās lēcas.
MOTOCLASSIC notikums, piemēram, tur nav īsti hronoloģija – daudzas lietas notiek vienlaicīgi daudzās vietās, neatkarīgi no tā, kad jūs nākt – Redzi gandrīz viss. Nē lineārā stāstījuma, Tātad jums ir meklēt citu atslēgu stāstījuma. To var veidot atskaites sadaļu (veci automobiļi, jauns, audience, Vēl atrakcijas…), un var sajaukt tēmas, lai tie mijas ar? Izvēle ne vienmēr ir viegli.

Raža ir bagātīgs, tāpēc pārliecinieties, lai pārskatītu, un mest prom, cik vien iespējams, pirmajā rindā bildes neveiksmīgo – fokuss, slikti rāmjiem (mēģināt apgriezt stadijā ņemot foto, kadrēšanas finālā, pat augstas izšķirtspējas būtu pēdējais līdzeklis, ne pēc mums ir vairāki lēcas, Tad kaut apdares), vai šāda boring, Es nekad izmantot – pārāk intīms, fotografēja visnotaļ nelabvēlīgiem nosacījumiem; mēs neesam paparaci. Tas arī novērš dublēt fotogrāfijas, pat tad, ja viņi visi šķita lieliski, Tie atstāj, kas, šķiet, ir labākais – citi nekad noderīgas. Un tā būs daudz fotogrāfiju.

Nākamais solis ir izvēlēties scenāriju un iepriekšēju izvēli fotogrāfiju apstrādei. Printed ziņojumi satur vairākas – vairākas bildes. Par internetu, tāpēc nav nepieciešams ierobežot – gan tīkla un skatoties izturēt vairāk. Taču vienmēr atcerieties, ka summa nepadara kvalitāti un pat labākās fotogrāfijas lielos daudzumos nogurumu – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, tas var tikt sadalīta vairākās daļās, np. katra daļa mazliet kaut ko citu.
Publikācijas internetā, jo īpaši tiem Ziņojumi, Tām nav nepieciešama ārstēšana, katalogiem vai izstādē. Nav jēgas pakļaut ar pilnu izšķirtspēju – Nepietiek, ka diez vai kāds būs vērošana, tas joprojām pakļauj sevi pirātismu un nelikumīgu izmantošanu mūsu intelektuālā īpašuma, piemēram, izmantojot publikācijas bez mūsu piekrišanas. Ar izmēru šodienas monitoru 1024 pikseļi ilgi sānu pilnīgi pietiekami. Papildus izmēru maiņas, mums ir jālabo – ja tie ir nedaudz izteikti vai nepietiekami (grūtāk labot nepietiekamas ekspozīcijas) spilgtums, baltā balanss un citas nelielas kļūdas. Attēlus ar lieliem defektiem mums vairs nav – Mēs iemeta tos agrāk.
Lielākā daļa programmas izstrādē / digitālo attēlu apstrādes ir potenciāls šādu korekciju un partijas darbu (partijas) – vai vairākas fotogrāfijas uzreiz.

Es vienmēr fotografēt RAW, griba, pietiekami pirmkārt, es lielas atmiņas kartes, un otrais tikai RAW dod pilnu apstrādes iespējas. Nav problēmu nu skatīšanās vai sākotnēju atlasi, vai pat vienkāršu preparāts – bezmaksas programma Irfanview + plugins atbalsta gandrīz visas attēlu formātus.

Pēc iepriekšējas atlases un izkārtojuma attēlus no izvēlētā scenārija pieejas atlases kārtībā atkal. Ļaujiet mums pārskatīt materiāls, mēģina meklēt no viedokļa lasītājs. Pieņemsim dzēst attēlus, piemēram,, nav pilnīgs saskaņošana, novirzes tehniski vai klimata, ka var pārkāpt kāds ir skaidri labs. Tas nav vērts publicēt attēlus “reklāma” – jo galu galā neviens mums nav jāmaksā par to. Skorygujmy pasūtījums, tā ka mūsu prāts bija skaidrs un salasāms. Un visbeidzot (Parasti tas karojošs domāšanu) Lūgsim viedokli kāds es zinu.

Un tagad daži piemēri, MOTOCLASSIC pils Topacz:

organizēšana Saturs

Motoclassic15082015019

transportlīdzekļi – dažādas šāvienu (viss, detaļas, perspektīva…)

Motoclassic15082015208 Motoclassic15082015001 Motoclassic15082015012 Motoclassic15082015107 Motoclassic15082015130

ainas, saimnieces…

Motoclassic15082015318 Motoclassic15082015020 Motoclassic15082015021 Motoclassic15082015025 Motoclassic15082015302

atrakcje towarzyszące

Motoclassic15082015308 Motoclassic15082015081 Motoclassic15082015086 Motoclassic15082015089

Fotogalerija šeit (un negaida, ka viss, ko es rakstīju iepriekš, ir piemērojams manā ziņošanu – tas ir viegli rīkoties…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

 

 

 

“Ar nenoteiktību nenoteiktības” izstādes atklāšana namā romānikas

Lejassilēzijas Fotogrāfija centrs ir centra Kultūras aģentūra un mākslas Vroclavā. Atrodas vēsturiskajā namā Maidens Trzebnickie, vecākā dzīvojamā ēka Vroclavā ar 1208 gads.

Pieklājīgi no Nacionālā muzeja. M.K. Čurļoņa Kauņā Lejassilēzijas fotografēšanu Center ir pabeigta fotokopijas oriģināla 76 foto, parādot ikdienas dzīvi bēgļu Viļņā vēlu 1939 i 1940 gads. Fotogrāfijām ir iemūžināta lietuvieši, Poļi un ebreji.

Boļeslavs un Edmund Zdanowscy “Ar nenoteiktību nenoteiktības: kara bēgļi Lietuvā Otrā pasaules kara laikā” – 6.08-26.09.2015

“AR nenoteiktība nenoteiktība: Kara bēgļi Lietuvā Otrā pasaules kara laikā

Uz 2014 gads ir pagājis 75 gadus pēc, pēc uzbrukuma nacistiskās Vācijas uz Poliju 1 Septembris 1939 Lietuva bija applūst ar pūļus bēgļu - civiliedzīvotāji un karavīri internēti poļu. Nedaudz vēlāk, Oktobris 1939 gads, ieradušies arī iedzīvotāji Vāciju un Padomju Savienību, Viņi piespieda varas iestādes tur pamest savu valsti.
Šie notikumi bija milzīgs izaicinājums valdības un Lietuvas Republikas, jo neilgi pēc atgūšanas Viļņa (10 Oktobris 1939 gads) jau viņi bija, lai atrisinātu daudzas problēmas, kas saistītas ar pieņemšanu jaunpienācējiem, m.in. Drošība, Reģistrācija, Apmešanās, iekāpšana, kvotu piešķiršana, medicīnas pakalpojumu sniegšanu, rūpes par bāreņiem, Izglītība un citi. Saskaņā ar aplēsēm Lietuvas Sarkanā Krusta 2 Decembris 1939 tika reģistrēti 18311 Ielidošana: 3273 Lietuvieši, 7728 Poļi, 6860 Ebreji, un gada janvāra vidum 1940 gadā šādu personu Lietuvā it kā jau 34 939: 4173 Lietuvieši, 17297 Poļi, Baltkrievi, Krievi un 13469 Ebreji.
Fototeka un dokumentācijas departamenta Nacionālā mākslas muzeja. M. K. Čurļonis ir unikāla kolekcija 76 foto. Lai pievērstu uzmanību uz to, ka muzejs ir sagatavojis izstādi ar nosaukumu "No nenoteiktību nenoteiktības: kara bēgļi Lietuvā II Pasaules kara laikā ", bēgļi uzrādot mūsdienu ikdienas dzīvi, spēcīgi iezīmē drīksna sarežģītu starptautisko attiecību, kas atbalsis rezonē līdz šai dienai.
Viļņā atmosfēra beigās 1939 - Sākumā 1940 tika iemūžināts jūsu fotogrāfijas Edmund (1905-1984) un Boļeslavs (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, kurš 1945 Viņi tika repatriēti Gdiņas. Labi pazīstams fotogrāfs Janina Tallat-Kelpšienė meita, izvirzīts Kauņā, Viņš atnāca uz Viļņu, lai pētītu ar izcilā poļu un lietuviešu fotogrāfa Jāņa Bułhak (1876-1950), tur arī ir bijis, apprecot Edmund Zdanowski - studentu un līdzstrādnieks kapteiņa pats.
Zdanowscy apņēmās veikt šo misiju pēc pieprasījuma palīdzība Sabiedrība Wileńszczyźnie (Biedrība Viļņas apgabals atbalsta). Katra fotogrāfija ir marķēta ieliekto nospiedums (E.B.ZDANAUSKAI / VILNIUS), uz muguras pusē nes zīmogu Zdanowskich (Un. Ir B. Zdanauskai / FOTOGRĀFIJAS - Viļņa / Viļņa, g-VE 25 b. 5) un pielīmē papīra lapas ar apdrukāto evocative aprakstu iesniegto attēlu, pārstāvja Biedrības sagatavojusi. Gan paši fotogrāfijas, un komentāri ir vērtīgs ikonogrāfiskais zināšanu avots par ikdienas dzīvi paliek ēnā vēsturisku notikumu 1939 gads, atspoguļojot sociālās, Sociāls, kultūras un emocionālie un psiholoģiskie aspekti dzīves bēgļu Viļņā.
Izstāde aicina pievērst uzmanību tam, universālām vērtībām, atzīt, cik svarīgi ir organizācijas un sociālo apvienību, piemēram, Sarkanais Krusts, Labdarības biedrība Lietuvas Vilnius (Viļņa Lietuvas Labdarības biedrība), Sievišķīgs palīdzības komiteja (Sieviešu Care komiteja) i., kas vērsa palīdzīgu roku, lai katastrofu skartajiem cilvēkiem karā.
Plus kolekcija vēsturisko un dokumentālo fotogrāfiju Zdanowskich pirmo reizi tika parādīta Latvijas Nacionālajā mākslas muzejā. M. K. Čurļoņa Kauņā 6 XI 2014 - 18 Es 2015. Fotogrāfijām ir iemūžināta lietuvieši, Poļi un ebreji. Viens gribētu ticēt, ka lielākā daļa bēgļu izdzīvoja kara satricinājumu un - izdzīvoja Lietuvā - uzsāka jaunu dzīvi savā mītnes valstī vai ārpus tās robežām.
Tikšanās ar vēsturi caur fotogrāfijām rada visādas jūtas. Jo daudzi no attēliem ir iesniegta dažāda vecuma bērniem, varbūt tur būs cilvēki, vecāka gadagājuma cilvēkiem, ka - pateicīgi par dāvanu ilgu mūžu - atzīt fotogrāfijas sevi vai saviem mīļajiem.
(...) Vidējais lielums ir autentiskas fotogrāfijas 11,6 x 17,7 cm.”
Izstādes kuratore Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Preses materiāli http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Izstādi atklāja direktora Lejassilēzijas Center of Photography – Jan Bortkiewicz, Direktors Nacionālās Mākslas muzeja Kauņā – Daudzi Osvaldas oraz RADCY – Ministrs vēstniecības Lietuvas Republikas Polijā – Dr. Audrius Alexander Žulys.

DomekRomanski12082015102

DomekRomanski12082015002 DomekRomanski12082015003 DomekRomanski12082015004 DomekRomanski12082015005 DomekRomanski12082015006 DomekRomanski12082015007 DomekRomanski12082015008 DomekRomanski12082015009 DomekRomanski12082015011 DomekRomanski12082015012 DomekRomanski12082015013 DomekRomanski12082015014 DomekRomanski12082015015 DomekRomanski12082015021 DomekRomanski12082015022 DomekRomanski12082015023 DomekRomanski12082015001DomekRomanski12082015024

DomekRomanski12082015026 DomekRomanski12082015027 DomekRomanski12082015028 DomekRomanski12082015029 DomekRomanski12082015031 DomekRomanski12082015034 DomekRomanski12082015038 DomekRomanski12082015040 DomekRomanski12082015042 DomekRomanski12082015044 DomekRomanski12082015045 DomekRomanski12082015046 DomekRomanski12082015047 DomekRomanski12082015048 DomekRomanski12082015049 DomekRomanski12082015050 DomekRomanski12082015051 DomekRomanski12082015052 DomekRomanski12082015053 DomekRomanski12082015054 DomekRomanski12082015057 DomekRomanski12082015058 DomekRomanski12082015059 DomekRomanski12082015060 DomekRomanski12082015061 DomekRomanski12082015062 DomekRomanski12082015063 DomekRomanski12082015064 DomekRomanski12082015065 DomekRomanski12082015066 DomekRomanski12082015067 DomekRomanski12082015068 DomekRomanski12082015070 DomekRomanski12082015071 DomekRomanski12082015072 DomekRomanski12082015076 DomekRomanski12082015078 DomekRomanski12082015079 DomekRomanski12082015080 DomekRomanski12082015082 DomekRomanski12082015085 DomekRomanski12082015086 DomekRomanski12082015087 DomekRomanski12082015088 DomekRomanski12082015089 DomekRomanski12082015090 DomekRomanski12082015092 DomekRomanski12082015094 DomekRomanski12082015096 DomekRomanski12082015097 DomekRomanski12082015098 DomekRomanski12082015099 DomekRomanski12082015100 DomekRomanski12082015101

 

Atklāšana izstāde fotogrāfijām "Piecus gadus globālās organizācijas konkurss - ticība un uzticamajiem pasaulē" – minirelacja

Sadarbībā ar nama Polijas Kultūras Viļņā, par dienu 30 Jūlijs 2015 r at 17,00 Mēs atvērām fotoizstāde "Piecus gadus globālās organizācijas Konkurence - ticību un ticīgos pasaules"

Pēc vairāk 200 fotogrāfijas parādīja reprezentatīvu daļu no kolekcijas ieguvām ietvaros 5 gadu organizējot konkursu. Plašie interjeri Polijas kultūras nama galerijā var redzēt dažādas izpausmes reliģijas ap pasaules izskatu fotogrāfiem.

Paldies viesmīlību poļu kultūras namā jau trešo reizi mēs apmeklētu Viļņa, Šoreiz mēs atvērām "Piecus gadus globālās organizācijas konkurences - Ticība un ticīgajiem pasaulē". Zemāk vairākas fotogrāfijas no atklāšanas.

_AMA1101-1 _AMA1102-1 _AMA1103-1 _AMA1107-1 _AMA1109-1 _AMA1110-1 _AMA1112-1 _AMA1114-1 _AMA1117-1 _AMA1118-1 _AMA1119-1 _AMA1120 _AMA1121 _AMA1122 _AMA1123 _AMA1124 _AMA1126 _AMA1128 _AMA1129 _AMA1131 _AMA1132 _AMA1134 _AMA1135 _AMA1136 _AMA1137 _AMA1138 _AMA1139 _AMA1140 _AMA1141 _AMA1142 _AMA1144 _AMA1145 _AMA1146 _AMA1151 _AMA1152 _AMA1153 _AMA1154 _AMA1155 _AMA1156 _AMA1157 _AMA1158 _AMA1159 _AMA1162 _AMA1163

Wroclaw – Biogrāfiskā āra ekspozīcija, kas veltīta Witold Romer

Od 03 Augusts 2015 na wrocławskim Rynku będzie można obejrzeć plenerową wystawę biograficzną pt. “Witold Romer – naukowiec i artysta”. Ukazuje ona zainteresowania naukowe i artystyczne wrocławskiego fotografa i chemika oraz osoby i miejsca związane z historią jego życia.

Organizatorem jest OśrodekPamięć i Przyszłość”, a przygotowali ją Barbara Romer i Adama Sobota.

Witold Romer (ur. 14 Jūlijs 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 Vroclavā) – polski inżynier chemik, profesor Katedry Fototechniki Politechniki Wrocławskiej. Artysta fotografik, od Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej otrzymał tytuł Honoraire Excellence FIAP (HonEFIAP).[https://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Romer]

http://photos.geni.com/p13/0a/37/b2/1c/5344483970047bb7/witold_romer_medium.jpg
[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Atklāšana izstāde fotogrāfiju “Pieci gadi globālās konkurences organizācijas – Ticība un uzticīgs pasaulē”

Mēs sirsnīgi aicinām Jūs uz atklāšanas izstāde fotogrāfijām “Pieci gadi globālās konkurences organizācijas – Ticība un uzticīgs pasaulē”, izvēlēti fotogrāfiskie darbi.

30 Jūlijs 2015 r., h. 17:00
Izstāde ilgs līdz 22 Augusts 2015 r. Bezmaksas ieeja

Skatīt arī Poļu nams Viļņā

Zapraszamy do odwiedzenia wystawy i spotkania się z organizatorami,którzy przyjadą z Polski na wernisażu w dniu 30 Jūlijs 2015 r at 17,00. Wystawa zostanie otwarta w Galerii Domu Kultury Polskiej, ulica Naugarduko 76, WilnoLitwa

We invite you to visit the exhibition and meetings with the organizers, who will come from Polish at the opening on July 30, 2015 at 5 pm.
We also invite you to read the text of the photographic exhibition in Polish, English, German and Frenchlanguage just click on the link.
The exhibition will be opened in the Gallery of Polish Culture House, Naugarduko Str. 76, VilniusLithuania

Tekst1 Tekst2 Tekst3
tekst wiary i wierni po angielsku str.1
tekst do wiary i wierni po angielsku str.2

Edward Hartwig – “Dūmakains un krāsas” fotoizstāde pilī Książ

Par Hartwig ka visi dzirdējuši, kurš ārstēt fotogrāfiju nopietni. Šis ir viens no pazīstamākajiem poļu fotogrāfiem. Dēls slavens portretistu, Viņš izstādīti kopš trīsdesmitajos deviņpadsmitajā gadsimtā. Viņš bija viens no pirmajiem, kurš atdalījās no tradīcijām bułhakowskiej, atbrīvojot fotogrāfija ideju Bułhak “servitūti” foto. Hartwig bija ārkārtīgi daudzpusīgs mākslinieks, Viņš praktizē dažāda veida fotogrāfijas, ainava, fotogrāfija figurālā, reportāža… Godalgotais, autors daudzu izstāžu un publikāciju.

Izstāde “Dūmakains un krāsas” ilustrē plašu radošo fotogrāfa. Jūs atradīsiet skaisti, melns un balts, un vēl impresionistisks ainavas un abstrakts, krāsu fotogrāfijas no vēlu periodu radošuma.

[wptf id=”12″]

FOTOGRĀFIJA Zdzislavs Rynkiewicz

Joanna Motylska-Komsta

Atklājot intriģējošu stāstu fotogrāfijā Zdzislaw Rynkiewicz

Każde oglądane zdjęcie skrywa swoją intrygującą historię. Autor zaskakuje techniką fotografowania. Stale wzbudza zainteresowanie tematem i kompozycją. Rozmowa z nestorem Polskiej fotografii Zdzisławem Rynkiewiczem.

JMK:
Pana droga do samorealizacji twórczej była kręta i wyboista. Zanim całkowicie poświecił Pan własne „ego” fotografii, wcześniej – między innymi – podjął Pan pracę reportera filmowego jako korespondent Dziennika Telewizyjnego TVP na województwo białostockie. Dlaczego nie kontynuował Pan kariery reportera telewizyjnego?
ZR:
To nie ja, ani moi pracodawcy z Telewizji Polskiej, zrezygnowali ze współpracy ze mną. To była decyzja polityczna podjęta przez pierwszego sekretarza komitetu wojewódzkiego PZPR w Białymstoku. Za „krytykanctwo”. Takimi epitetami w żargonie aparatczyków partyjnych piętnowano dziennikarzy, którzy mieli odwagę realizować krytyczne reportaże o nieudolnych rządach lokalnych kacyków.
Rzeczywiście, bardzo przeżyłem wymuszoną zmianę statusu reportera TVP, wyposażonego w służbową kamerę filmową Bell-Howell oraz legitymację dziennikarską, na status człowieka bezrobotnego, wyposażonego w prywatny aparat fotograficzny marki Praktica, jako jedyne narzędzie pracy zarobkowej oraz „wilczy bilet”. Es jutos īpaši sāpīgi samazināt man no vardarbīgā klimatu ikdienas notikumu vērts filmu kameras ierakstu.
Klimats, kas man patika, un kuru es mobilizēja radošam darbam. Darbs televīzijas reportieris sniedza lielu gandarījumu būt cilvēks noderīgi sabiedrībai. Protams, noderīgu žurnālistikas viedokļa. Man bija vienalga par atzinumu dot. mans žurnālistikas darbs par daļu no partijas amatpersonu. Tylko ocena telewidzów i przełożonych z TVP miały wpływ na dobór tematyki moich reportaży co nie oznacza, że zaniedbywałem filmową obsługę ważnych z punktu widzenia PZPR nasiadówek partyjnych. Mimo to, częstotliwość pokazywania na antenie TVP zasłużonych działaczy partii nie spełniała oczekiwań partyjnego aparatu władzy.
JMK:
Posiada Pan imponujący dorobek artystyczny – wyróżnienia i nagrody. Brał Pan udział w ponad 150 międzynarodowych i krajowych wystawach fotograficznych. Został Pan uhonorowany m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi RP, Brązowym MedalemZasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zapytam więc trochę przewrotnie: jak opisałby Pan swoje prace fotograficzne komuś, kto nigdy ich nie widział?
ZR:
Tylko nieliczni fotografowie potrafią barwnie wyrażać swe wizje twórcze zarówno aparatem fotograficznym jak i aparatem mowy. Ja do nich nie należę. Zdecydowanie wolę tworzyć fotografię niż mówić o fotografii. I w ten dostępny mi sposób, staram się manifestować mój emocjonalny stosunek do fotografii jako dzieła sztuki. Inne formy narracji wokół mojej twórczości fotograficznej pozostawiam krytykom.
JMK:
Jaka jest najważniejsza rzecz, którą chciałby Pan, aby inni ludzie wiedzieli o Panu?
ZR:
Cieta lieta ir runāt par sevi, neiekrītot lielummānija. Sevišķi, viņi nejūt vajadzību būt interesanta trešajām personām. ES vēlētos, uz saņēmējiem manu fotogrāfiju atlikušo attēlus, ko rada mani atmiņa un nevis autora. Apvienojas radītājs un viņa darbs var, veidot objektīvu attēla satura uztveršanu. Labs fotogrāfija nav obligāti ir "respektablu" tēvs. Tas var būt bezpajumtnieks bārenis, Es pieņemu citus cilvēkus. Tas mediji ir atbildīga par informācijas par autoriem un viņu darbiem un intelektuālo īpašumu un mākslas ļauj šos darbus nodarbojas ar Polijas Autortiesību likuma.
JMK:
Mr Dāvanas fotogrāfijas izstādē, kurā tie tika veikti starp 1954-2014, kas rada virkni ļoti krāsains hronikās bijušo reizes. Ko jums nozīmē būt labs fotogrāfs šodien, kad visi viņi dara fotogrāfijas?
ZR:
Tas nav viegli mūsdienās spīdēt tirgū āķīgs fotogrāfisko attēlu, jo konkurence ir milzīga. Izplatīta pieejamība ierīču iemūžinot attēlu un skaņu, umożliwia rejestrację każdego zdarzenia, w dowolnie wybranym zakątku świata. Jedynym problemem ograniczającym powstanie dobrej fotografii jest umiejętność wyboru ciekawego tematu i właściwej chwiliułamka sekundy, do naciśnięcia spustu migawki aparatu fotograficznego. „Pstryknięcie” w odpowiednim momencie może spowodować lub nie, że nasze zdjęcie będzie tak zwanym „niusem”. Nie mniejszą rolę w tworzeniu hitów fotograficznych odgrywa dramaturgia zdarzenia. Współczesny świat, pełen przemocy i klęsk żywiołowych, dostarcza fotografom mnóstwo okazji do tworzenia szokujących zdjęć. W takich warunkach pojawiają się raz, po raz „mistrzowie jednej fotografii”. Przypadkowej fotografii.
JMK:
Skąd czerpie Pan inspiracje do sesji/zdjęć?
ZR:
Najważniejszą, niewyczerpaną kopalnią tematów mojej fotografii była i jest otaczająca nas rzeczywistość. Nawet szarość dnia codziennego, przefiltrowana przez bystre oko fotografa dokumentalisty pozostawia na kliszy aparatu fotograficznego – dziś na karcie pamięcitajemniczy ślad, dający początek obrazowi fotograficznemu.
Rzadko kreuję fikcyjną rzeczywistość, chyba że wymaga tego szersza koncepcja twórcza. W latach 70 i 80- tych ub. wieku część wyselekcjonowanych obrazów fotograficznych czarno-białych, poddawałem wtórnym przetworzeniom w postaci: fotomontażu, grafikas un selektīvs sēpija hromāta. Šāda ārstēšana bija iespējama pateicoties administrē mani powiększalniku nevis tradicionālās gaismas punktowemu, "piens" spuldzes. Starmetis – sauc arī lineārs – ļauj uzticīgs reproducēt Fotopapīrs graudiem sudraba metāla konstrukciju, ietverts želatīna melnā un baltā negatīva filma. Un šis "sīkums", dominē manus fotoattēlus no tradicionālās fotogrāfijas I aprūpēti.
JMK:
Na jakie największe trudności/wyzwania Pan natrafił podczas swojej pracy?
ZR:
Największym problemem z jakim musiałem zmierzyć się w swojej pracy jako fotografa rzemieślnika była realizacja zlecenia (1973) na rzecz Muzeum Przyrodniczego w Białowieży. Zleceniodawca, zażyczył sobie mieć na centralnym frontonie muzeum, wielkoformatowe zdjęcie przedstawiające stado żubrów, wykonane tradycyjną technologią na papierze fotograficznym. W roku 1973, w Polsce, nie wykonywano jeszcze fototapet metodą przemysłową. Zlecony format zdęcia (horyzontalny) Tas bija milzu: 4,0 x 2,5 m. Pasūtīt sapratu bet jau daudzus gadus es nevarēju piedot sevi ņemts, neapdomīgas lēmums. Šis rīkojums gandrīz lika man pazudināt. Man nācās atkārtot attēlu divreiz. Izmaksas foto izmantoto materiālu un speciāli izgatavoti šim pakalpojumu kivetē winidurowe kompensēt manu maksa gandrīz nulle. Un visiem, izmantojot manu naiva ticība, ka sarkanā gaisma fotopapīrs Flare. Jā, Tas signālugunis bet ne īstermiņā. Un, ar manu sievu Janina, instalowaliśmy na specjalnej ramie rolki papieru fotograficznego przez około 30 minut. To wystarczyło aby wywołany papier był mocno „zadymiony”. Całonocna nasza praca poszła na marne.
JMK:
Największa ekstrawagancja, na która sobie Pan pozwolił?
ZR:
W latach 70-tych ub. wieku otrzymałem zlecenie od Personalnego Spółdzielni Inwalidów w Białymstoku. Zlecenie dotyczyło reportażu fotograficznego z zaślubin pary młodych w Urzędzie Stanu Cywilnego. Personalny prosił mnie, abym „umiejętnie” fotografował tę parę z uwagi na pewne dysproporcje figuralne nowożeńców. Pani młoda ważyła ok. 100 kg. a pan młody… 40 kg. W fotografii wszystko jest możliwe. Zamiast zwykle stosowanego w takich usługach obiektywu standardowego, do swojej Praktyki zainstalowałem obiektyw szerokokątny. Dzięki skrótom perspektywicznym, raksturīga platleņķa objektīviem, Man bija iespēja izlīdzināt atšķirības jaunais pāris. Tomēr tas neizdevās uzlabot vispārējo tēlu jaunlaulātajiem. Tēls bija diezgan traģikomiski.
Speciāli balts plīvurs uz viņas galvas 60 gadus vecā līgava kontrastēja ar nopietnību brīdi. Sērija attēlus kāzu jaunlaulātajiem uzņemta ar sajūsmu: Joe Paskaties, ko es skaistumu ...
Viens no šiem attēliem - protams, ja tam piekrīt modeļiem – Es nosūtīju gadā 1991 starptautiskā fotogrāfiskās konkurss uz Lielbritāniju. Saņēma galveno balvu kategorijā: "Joks".
JMK:
Lielākais noslēpums darbā Kunga fotogrāfs?
ZR:
Protams, Man ir mana - gadu gaitā - tehnoloģiskie curiosities darbnīca, bagātinot estētiku manas fotogrāfijas. Tie nav zināms citiem fotogrāfiem tikai tāpēc, ka, ka to izmantošana laboratorijas fotogrāfs nevar aprakstīt verbālo tekstu. Tam jābūt praktiski apmācīti darkroom.
JMK:
Kas visvairāk pārsteidza darbā Kunga fotogrāfs?
ZR:
Katrs pasūtīja ziņojums, katru āra fotografēšana un īpaši neparedzēts notikums realitāti ap mums, Tie sniedz daudz pārsteidzošu un pārsteidzošs situāciju. Viens iemesls, ka profesija nav vienmuļa fotogrāfs.
JMK:
Kas visvairāk uzjautrināja pie fotogrāfa darbu?
ZR:
Uz 1966 Es nošauti TVP "So Friendly", in Brzostowica par Polijas-Baltkrievijas. Uz liela kuģa priekšā tribīnes goda, par kuru partiju sekretāri: Gomulka un Hruščovs stalts pozās un dzirdēja himnu Padomju Savienības, zaķis parādījās .... Crouched uz aizmugurējiem lec, vairākas sekundes svarīgs klausījās skaņās valsts himnas PSRS. Apkopotā tikko noslēptas līksmība uz viņu sejām momenta. Apjucis atklāja, ka zaķis, Viņš bija nepareizā uzņēmumā, Viņš aizbēga uz apkārtējo skrubis. Daļa no filmas ar zaķu fonā, Tā tika samazināta no manas reportāža pirms publicēšanas televīzijā.
JMK:
Kas visvairāk bail jūs kā fotogrāfs?
ZR:
Uz 1965 jomas provincē. Bialystok upju baseinos ietekai, Bug un Biebrza bija applūst ar ūdeni. Ar TVP saņēma ieteikumu filmēt gaisa Ņemot floodwaters. Kā līdzeklis gaisa transportu, kas gūta no Aero kluba Bialystok slavenā, divplāksnis "kukuruźnik". Lidojuma pāri applūdušajām teritorijām ūdens laikā, brūce 60 m. film strip. Pa ceļam atpakaļ uz lidostu, jaunais pilots gaisa kuģa nolēma nodot psihes bīstamu mēģinājumu. izraisot strauju nolaišanās "kukuruźnika". Tas vēlāk atzina un atvainojās man, tas bija "kontrolēta" nolaišanās. Un, diemžēl, Es nezināju, un šis lidojums izdzīvoja briesmīga.
JMK:
Kas ir labākā lieta darbā fotogrāfs?
ZR:
Man patīk fotografēt un šis fakts ir radījis, ka profesija fotogrāfa praktizē vairāk nekā 60 gadiem. Pensijā? Arī bieži es aizsniegt kameru. Sarunājoties ar kameru ne tikai par tā saukto "plānu" Man ir liels prieks.
JMK:
Ja jūs varētu iet atpakaļ laikā, ko tu darītu savādāk?
ZR:
Szedłbym tāpat. Droši vien es izvairītos no draudiem situācijām pie krustojuma ar jaudu. Dažreiz jums ir kaut ko zaudēt šeit un tagad, lai atgūtu nākotnē. Protams, tas neattiecas principus, kas man vienmēr būs uzticīgs. Man nav ko kaunēties, Ko es darīju agrāk. Gluži pretēji, Es esmu lepns par saviem sasniegumiem to-dienas.
JMK:
Ma Pan, kā jaunībā interesantu portfeļa un dokumentētu māksliniecisko sasniegumu. Kā Kunga piedzīvojums sākās ar fotogrāfiju?
ZR:
Tas ir garš stāsts, pilnīga randomizācijas (kā profesija) viens no maniem daudzajiem kaislībām dzīvē. Papildus ģimenes Intereses Mūzika (dēls draudzes ērģelnieka katoļu baznīca), vairāku gadu darba ar banku, vēršot kultūras iestādes un beidzot panākt, ka sapnis status TVP reportieris.
Es pabeidzu savu profesionālo karjeru kā fotogrāfs amatnieks. Status mākslinieks fotogrāfs (Dalība. ZPAF) tā nebija mana profesija gan daudzi fotogrāfi pateicoties leģitimitāti ZPAF diezgan labas egzystowało in PRL.
JMK:
Vai jūs veicat sev selfie?
ZR:
Nē. Katru dienu (skūšanās laikā) Man ir iespēja noskatīties viņa ģīmis spogulī. Tas ir pietiekami, lai mani.
JMK:
Un visbeidzot, kāds padoms budding fotogrāfiem?
ZR:
Fotografēt, šaut un šaut atkal. Mācīts zināšanas ir tikai ievads fotogrāfijai. Tikai smags darbs padara zeĜĜa čempions ...
JMK:
Paldies par interviju un novēlam jums turpināja panākumus.

[wptf id=”11″]
Atvēršana fotoizstāde Mr Zdzislaw Rynkiewicz notika 20.06.2015 r. galerijā no Lejassilēzijas asociācijas mākslas fotogrāfu un mākslinieku audiovizuālo ( DSAFITA) Vroclavā, ul. Włodkowica 31 / 4a.