Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 Сәуір 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 Сәуір 2016 R, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Көрме, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, сонымен бірге Непал халқына нақты көмек көрсету тарихы және табиғи апаттың зардаптарымен күресу, Бұл туралы Непалдағы Мала Полска қорының тележурналисті және оқытушысы Славек Матчак түрлі-түсті түрде айтып берді., Гималайда бірнеше рет болған. Сіз непал асханасының дәмін татып, тибет ыдыстарының концертін тыңдай аласыз.

Бірақ жұмыстардың қайырымдылық аукционы және ашық хаттарды сатып алу мүмкіндігі бағдарламаның басты ерекшелігі болды, одан түскен табыс Дәрігерлер үйін, яғни жақын маңдағы Думре ауылындағы емхананы жабдықтауға жұмсалды.. Katmandu, жер сілкінісі кезінде ең көп зардап шеккен. Дәрігерлер үйінде Польшадан келген ерікті дәрігерлер тұрғындарға тегін кеңес беріп, емдейді. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, фотосуреттер. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 х 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 х 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 х 6 м, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 жыл, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Нижнесилезское Photography Center Вроцлава Мәдениет және өнер орталығының ведомство болып табылады. Maidens Trzebnickie тарихи үйінде орналасқан, бар Вроцлав ең көне тұрғын үй 1208 жыл.

Ұлттық мұражай Courtesy. M.K. Каунас нижнесилезское Photography орталығы Чюрленис түпнұсқа көшірмесі аяқталды 76 фотосуреттер, кеш Вильнюсте босқындар күнделікті өмірін көрсететін 1939 мен 1940 жыл. фотосуреттер литвалықтарды мәңгілік, Поляктар мен еврейлер.

Болеслав патшалыққа мен Эдмунд Zdanowscy “Белгісіздік белгісіздік бар: Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде Литвада соғыс босқындар” – 6.08-26.09.2015

“Белгісіздік белгісіздік: Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде Литвада соғыс босқындар

Жылы 2014 жыл өтті 75 кейін жыл, Польша нацистік Германия шабуыл кейін 1 Қыркүйек 1939 Литва босқындар қаптай ило - бейбіт тұрғындар мен сарбаздар поляк тәжірибеден. Сәл кейінірек, Қазан 1939 жыл, Сондай-ақ, Германия мен Кеңес Одағы тұрғындары келді, Олар өз елін тастап кетуге бар органдар тарапынан мәжбүрлеп.
Бұл іс-шаралар Литва Республикасының үкімет үшін үлкен сын болды, көп ұзамай Вильнюс қалпына кейін бері (10 Қазан 1939 жыл) қазірдің өзінде олар жаңа түсімдердің қабылдануымен байланысты көптеген мәселелерді шешуге тура келді, m.in. Қауіпсіздік, Тіркеу, Қонақ үйлер және демалыс, -интернат, жәрдемақы бөлу, медициналық қызмет көрсету, жетім балаларға арналған қамқорлық, білім беру және т.б.. Литва Қызыл Крест бағалауынша 2 Желтоқсан 1939 тіркелген 18311 түсімдер: 3273 Литвалықтар, 7728 Поляктар, 6860 Еврейлер, және қаңтардың ортасында 1940 Литва осындай тұлғалардың жылдық мыс өзінде 34 939: 4173 Литвалықтар, 17297 Поляктар, Белорустар, Орыстар мен 13469 Еврейлер.
Ұлттық өнер мұражайы Fototeka және құжаттама басқармасы. М. K. Чюрленис бірегей коллекциясы бар 76 фотосуреттер. Мұражай белгісіздік белгісіздік «атты көрме дайындады фактісі назар аударуға үшін: Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде Литвада соғыс босқындар «, қазіргі заманғы күнделікті өмірін таныстырған босқындар, қатты күрделі халықаралық қатынастар стигма белгіленген, олар осы күнге дейін мәнісі үндеседі.
соңында Вильнюсте атмосфера 1939 - Басында 1940 Эдмунд, сіздің фото куә болды (1905-1984) және Болеслав патшалыққа (Кесіңіз-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, кім 1945 Олар Гдыня оралған болды. сондай-ақ белгілі фотограф Janina Tallat-Kelpšienė қызы, Каунас көтерілген, Ол көрнекті поляк және литвалық фотограф Джон Bułhak бар оқуға Вильнюсте келді (1876-1950), Сондай-ақ, болды, Эдмунд Zdanowski тұрмысқа - шебердің өзі студенті және қызметкер.
Zdanowscy сұрау көмек Қоғам Wileńszczyźnie осы миссияны орындауға міндеттенді (Вильнюс облысы қолдау Қоғам). Әрбір фото ойыс із таңбаланған (E.B.ZDANAUSKAI / ВИЛЬНЮС), артқы жағында Zdanowskich мөрімен көтереді (Мен. Ir B. Zdanauskai / ФОТО - VILNIUS / Вильнюс, г-VE 25 б. 5) ұсынылған имиджін баспа туларының сипаттамасымен қағаз бөлігін желімделген және, Қоғам өкілі дайындаған. Екі фотосуреттер өздері, мен пікірлер күнделікті өмірі туралы білімді құнды иконографические көзі тарихи оқиғалардың көлеңкеде қалады болып табылады 1939 жыл, Әлеуметтік көрсететін, Қоғамдық, Вильнюсте босқындар өмірі мәдени және эмоционалдық және психологиялық аспектілері.
Көрме әмбебап құндылықтарға назар аудару шақырады, ұйымдастыру және әлеуметтік бірлестіктер маңыздылығын тануға, Мұндай Қызыл крест ретінде, Қайырымдылық Қоғам Литва Вильнюс (Вильнюс Литва Қайырымдылық Қоғам), Әйелге тән жәрдемдесу комитеті (Әйелдер күтім комитеті) Мен., онда соғыс апаттан зардап адамдарға көмек қолын аударды.
Плюс тарихи және деректі фотосуреттер Zdanowskich жинағы бірінші Ұлттық өнер мұражайында көрсетілді. М. K. Каунас On жылы Чюрленис 6 XI 2014 - 18 Мен 2015. фотосуреттер литвалықтарды мәңгілік, Поляктар мен еврейлер. One сену өткім келеді, босқындар көпшілігі соғыс былыққа аман және бұл - Литва аман - өз елінде немесе оның шегінен тыс жаңа өмір басталды.
Фотосуреттер арқылы тарихы бар кездесу сезім барлық түрлерін арттырады. Суреттердің көптеген әр түрлі жастағы балалар ұсынылған Себебі, бәлкім, егде жастағы адамдар болады, бұл - ұзақ өмір сыйлағаны үшін ризамыз - фотосуреттерде өздерін немесе өздерінің жақынынан мойындайды.
(...) орташа мөлшері түпнұсқа фотосүрет болып табылады 11,6 х 17,7 см.”
Көрменің Vaida Sirvydaitė-Rakutienė кураторы [Баспасөз материалдар HTTP okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Көрме фотосуреттер Төменгі Силезия орталығының директоры ашты – Ян Bortkiewicz, Каунас Ұлттық Өнер мұражайының директоры – Көптеген osvaldas Ораз RADCY – Польшада Литва Республикасының Елшілігінің Министр – Доктор Audrius Александр Žulys.

[HTTP://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig туралы сенімді әркім естідім, шындап фотосурет емдеу кім. Бұл ең танымал поляк фотографтардың бірі болып табылады. Әйгілі портретші Ұлы, Ол ХІХ ғасырдың отызыншы жылдардың басында бері қойылды. Ол алғашқылардың бірі болып, алыс bułhakowskiej дәстүр бастап сындырып кім, идеялар фотосурет босату Bułhak “сервитуттар” фотосуреттер. Hartwig өте жан-жақты суретші болды, Ол фотография көптеген түрлерін тәжірибеге, ландшафт, фотосурет figural, репортаж… Марапатқа ие, көптеген көрмелер мен жарияланымдардың авторы.

Көрме “Көбінесе мен түстер” шығармашылық фотографтың кең ауқымды суреттейді. Сіз әдемі таба алатындарыңыз, қара және ақ, және әлі көңілшек пейзаждар және дерексіз, шығармашылық кеш кезеңде түсті фотосуреттер.

[wptf id=”12″]