PHOTOKINA 2016 – NAJWIĘKSZE TARGI FOTO W EUROPIE

PHOTOKINA 20-25 września 2016, Kolonia, Niemcy_IMG8123

Największe w Europie i wiodące w świecie targi branży fotograficznej. Co dwa lata odbywają się w Kolonii w Niemczech. Spotkasz tam nie tylko wszystkich liczących się producentów branży foto, ale sporo firm z Azji, specjalizujących się głównie w akcesoriach. Targom towarzyszą konferencje, gale nagród, wydarzenia artystyczne i kulturalne. Jeden dzień to za mało aby wszystko zobaczyć, dlatego redakcja Obscury rezerwuje sobie na Photokinę cały tydzień. Oczywiście, w rezultacie będziecie mogli zobaczyć obszerne reportaże fotograficzne, które dają w miarę pełny obraz targów.

Ale póki co, wspomnienia sprzed dwóch lat.

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/10/photokina-2014-competitions-awards.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-exhibitors.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/10/photokina-2014-kolonia-niemcy.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-community-v1.html

http://gallblogonim.blogspot.com/2014/11/photokina-2014-events.html

Redakcja

Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata

Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytkiżycie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Exposición, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

METRO by Ignacy50

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywui jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinachgoście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, fotos. Godziny przy poznawaniu Lightroomarośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 X 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksykujego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

  1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 X 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzisklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicjiGalerii”. Sprzedawano tam fotografię typuvintagew bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynkuoczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się samaskoro nie galeria tosklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótkoproponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowenajwiększe powiększenie z mojej klatki to 8 X 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowointernetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrzto nasz wymarzony Klient.

Gdzieś nahoryzoncie zdarzeńmamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 anos, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawyMETRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Fotografía reportażowa – reflexións sobre a ocasión do Rally de coches antigos MOTOCLASSIC Castelo Topacz

Eventos atractivo arrastrar as multitudes, moitos deles teñen equipo fotográfico. Imos falar sobre iso, como fotografía estes eventos, que o material ten un valor de reportaxe, e non só era “Domingo” souvenir…

Reportaxe é un xogo de equipo – moi bo informe pode consistir, polo menos, boas fotos, gran unha foto non fai, cunha colección de imaxes de media dar unha boa cobertura, e unha imaxe malo é capaz de arruinar un bo conxunto.

Presentan esta historia – Debe haber algunha historia. Claro que a historia máis ou menos. Cobertura do evento é a historia menos, Con todo, un esbozo dramático deben adoptarse. Se é apertura de arte, Pode dicir por data: veñen primeiros hóspedes, abre – algúns “discurso” e presentación de autores, visitantes para ver a exposición, Conversas de grupo, escenas, algunhas obras expostas artístico (pero sen esaxerar, para katalog nie). Pode concentrarse sobre o artista, eo que está a ocorrer ao seu redor; ou dividida en capítulos: artistas e funcionarios, espectadores asistir a exposición, Shutter moral e trivia… Hai moitas posibilidades, non precisa saber cando escoller, imos material abundante para máis tarde teñen moito por onde escoller.
Facer fotos do concerto, o heroe é xeralmente o equipo, e dedicar máis atención – Con todo, Lembre, facilmente aburrido con moitas fotos de un equipo, frecuentemente dun lugar. Deixe-se sobre diferentes plans, público fotografujmy, caracteres e comportamentos interesantes. E se conseguir ir ao backstage tras o concerto, temos a oportunidade de capturar “nos bastidores”.

MOTOCLASSIC Castelo Topacz esta reunión ao aire libre de coches antigos e novos. O evento atrae multitudes de visitantes – ao final, todos nos gusta automoción. Coido, que o maior erro sería a tirar só vehículos, non importa o quão vello ou de luxo que. Se queremos mostrar mesmo o máis, galería sería centos e case ninguén obejrzałby-los todos. Exposicións suposto fotografujmy, e os lotes del, pero non imos intentar competir con carreira de fotógrafo – nós non temos ningunha oportunidade de facer fotos de publicidade. Imos tentar atopar a súa propia forma de narración, Recoñecemento estándar Completa os detalles, perspectiva inusual, operujmy profundidade de campo, ángulo de visión. Non evite sztafażu, Xeralmente varía a imaxe.
Pero tamén fotografujmy persoas, algúns personaxes interesantes, escenas. Ás veces é alguén curiosamente vestida, noutras ocasións a cola para bebidas ou un neno nunha pose divertido. Non teña medo de contacto fotografado – ás veces non entende, son fotografados, noutros momentos skwitują sorriso (importante, non estar tenso, debe sorrir primeiro), e, por veces, levar o xogo, zapozują, Eles falan ou solicitar a espallar imaxes. Ten que ser aberto… Se alguén non quere – non ten sentido para empurrar, Pedimos desculpas e dimitir se (a non ser que unha pena tema do pecado, entón ten que tentar, con todo, para sacar unha foto, pero discretamente, Brawl non serven de nada). Para tal evento grande e ancho debe celebralo lo dúas veces, o primeiro non é todo previo aviso, e, ademais, podemos único desvío feito cun sistema óptico (un zoom estándar – no meu caso Tamron 17-50 2.8), e uns dos outros (e – Samyang 8 milímetros F3 5 ae ollo de peixe para un cambio da Pentax 135 2.5), o que aforrar lentes constante cambio.
Evento MOTOCLASSIC como non hai realmente cronoloxía – unha morea de cousas a suceder ó mesmo tempo en moitos lugares, non importa cando vén – Ve case todo. Ningunha narrativa lineal, Entón tes que mirar para outra clave para a narrativa. Pode construír sección de informe (coches antigos, novo, público, Outras atraccións…), e pode mesturar temas, de xeito que xa son intercaladas con? A elección non sempre é doado.

O rendemento é abundante, por que non deixe para analiza-lo e xogar fóra, na medida do posible, en primeira fila de cadros sen éxito – foco, mal enmarcada (tentar cortar na fase de sacar unha foto, enmarcando na final, incluso unha alta resolución debe ser un último recurso, non despois temos varias lentes, Entón algo para aparar), se tal aburrido, Nunca vou usar – moi íntimo, fotografado nun canto decididamente desfavorables; non estamos paparazzi. Tamén elimina fotos duplicadas, aínda que todos eles parecían gran, Estes saen, que parece ser a mellor – outros nunca útiles. E así vai unha chea de fotos.

O seguinte paso é seleccionar un escenario e pre-selección de fotos para seren procesadas. Informes impresos conteñen varios – varias fotos. En Internet, non hai necesidade de limitar – tanto a rede e asistir aguantar máis. Pero lembre sempre, que o importe non fai a calidade e mesmo as mellores fotos en gran fatiga cantidades – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, está dividida en varias partes, np. cada parte un pouco de algo máis.
Publicacións sobre o Internet, especialmente aqueles Informes, Eles non precisan tratamento como catálogos ou a exposición. Non ten sentido para expoñer en resolución total – non o suficiente, que dificilmente alguén vai estar na observación, aínda está se expoñen a piratería ea utilización indebida da nosa propiedade intelectual, por exemplo, mediante a utilización de publicacións sen consentimento. Co tamaño de monitores de hoxe 1024 píxeles lado longo dabondo. Ademais de Adaptación, debemos corrixir – onde son algo superexposta ou subexposta (máis difícil de resolver subexposição) brillo, balance de branco e outras pequenas fallas. Imaxes con grandes defectos que non teñen máis – Xogamos los antes.
A maioría dos programas para o desenvolvemento / procesamento de imaxes dixitais ten o potencial de tales axustes e traballos en solar (fornada) – ou varias fotos dunha soa vez.

Sempre fotografía en RAW, vontade, tarxeta de memoria en primeiro lugar, o suficientemente, e en segundo lugar só RAW dá capacidades de procesamento completos. Non hai ningún problema calquera visualización ou cribaxe, ou un simple preparación – IrfanView un programa gratuíto + plugins soporta practicamente todos os formatos de imaxe.

Despois dunha cribaxe e presentación das imaxes na orde de visión de escenario escollido para a selección de novo. Imos analizar o material, intentando mirar desde a perspectiva do lector. Imos eliminar fotos como, non correspondencia total de, desviando técnica ou clima, que poida violar alguén é claramente bo. Non paga a pena publicar fotos “publicidade” – ao final, ninguén non pagar por iso. Orde Skorygujmy, para que a nosa mente estaba clara e lexible. E finalmente (Xeralmente é wishful thinking) imos pedir a opinión de alguén que coñezo.

E agora algúns exemplos de MOTOCLASSIC Castelo Topacz:

organización de contidos

Motoclassic15082015019

vehículos – varios tiros (todo, detalles, perspectiva…)

Motoclassic15082015208 Motoclassic15082015001 Motoclassic15082015012 Motoclassic15082015107 Motoclassic15082015130

escenas, Hostess…

Motoclassic15082015318 Motoclassic15082015020 Motoclassic15082015021 Motoclassic15082015025 Motoclassic15082015302

atrakcje towarzyszące

Motoclassic15082015308 Motoclassic15082015081 Motoclassic15082015086 Motoclassic15082015089

Máis fotos aquí (e non esperar, que todo o que escribín enriba é aplicable no meu informe – é fácil de manexar…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

 

 

 

“Coa incerteza en incerteza” apertura da exposición na Casa do Románico

Abaixe Fotografía Centro de Silesia é unha axencia do Centro de Cultura e Arte en Wroclaw. Situado na histórica Casa das Doncelas Trzebnickie, o máis antigo edificio residencial en Wrocław con 1208 ano.

Cortesía do Museo Nacional. M.K. Čiurlionis en Kaunas Baixa Silesia Fotografía Center está rematado fotocopias de orixinais 76 fotos, mostrando o cotián dos refuxiados en Vilnius a finais de 1939 Eu 1940 ano. As fotografías son imortalizadas lituanos, Polacos e xudeus.

Bolesław e Edmund Zdanowscy “Coa incerteza en incerteza: refuxiados de guerra en Lituania durante a Segunda Guerra Mundial” – 6.08-26.09.2015

“Coa incerteza na incerteza: Refuxiados de guerra en Lituania durante a Segunda Guerra Mundial

En 2014 ano pasou 75 anos despois, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Lituania foi inundada coas multitudes de refuxiados - civís e soldados internados polaco. Un pouco máis tarde, Outubro 1939 ano, tamén chegou residentes de Alemaña e da Unión Soviética, Eles forzado polas autoridades de alí para deixar os seus países.
Estes eventos foron un enorme desafío para o goberno da República de Lituania, desde pouco despois de recuperar Vilnius (10 października 1939 ano) xa que tiñan que resolver moitos problemas asociados coa adopción de novas chegadas, m.in. Seguridade, Inscrición, Acomodación, Suba, a asignación de dereitos, a prestación de servizos médicos, coidar de orfos, educación e outros. Segundo as estimacións da Cruz Vermella lituano 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 chegadas: 3273 Lituanos, 7728 Poles, 6860 Xudeus, ea mediados de xaneiro 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lituanos, 17297 Poles, Bielorrussos, Rusos e 13469 Xudeus.
O Departamento do Museo Nacional de Arte Fototeka e Documentación. M. K. Čiurlionis ten unha colección exclusiva 76 fotos. Co fin de chamar a atención sobre o feito de que o museo preparou unha exposición titulada "Da incerteza en incerteza: refuxiados de guerra en Lituania durante a Segunda Guerra Mundial ", refuxiados que presentan a vida cotiá contemporánea, fortemente marcada polo estigma das relacións internacionais complicadas, ecos que resoan ata hoxe.
A atmosfera en Vilnius a finais 1939 - A principios 1940 foi inmortalizado nas súas fotos, Edmund (1905-1984) e Bolesław (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, que en 1945 Eles foron repatriados a Gdynia. A filla do coñecido fotógrafo Janina Tallat-Kelpšienė, creado en Kaunas, El veu para Vilnius para estudar con eminente polaco e lituano fotógrafo John Bułhak (1876-1950), tamén houbo, casar con Edmund Zdanowski - alumno e colaborador do propio mestre.
Zdanowscy comprometeuse a realizar esta misión, a petición Aid Society Wileńszczyźnie (Sociedade de apoio rexión Vilnius). Cada foto é etiquetado marca cóncava (E.B.ZDANAUSKAI / Vilnius), na parte de atrás ostenta selo de Zdanowskich (E. Ir B. Zdanauskai / World - Vilnius / Vilnius, g-VE 25 b. 5) e pegado anaco de papel coa descrición evocativa impresa da imaxe presentada, elaborado polo representante da Sociedade. Ambos os propios fotografías, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 ano, reflectindo sociais, Social, aspectos culturais e emocionais e psicolóxicos da vida dos refuxiados en Vilnius.
A exposición invita a prestar atención aos valores universais, recoñecer a importancia da organización e sociais asociacións, tales como a Cruz Vermella, Charitable Society lituana Vilnius (Vilnius Lituania Sociedade Beneficente), Comité de Axuda ao feminino (Comité de Saúde da Muller) i na., que atraeu unha man para axudar persoas afectadas por desastres de guerra.
Ademais dunha colección de fotografías históricas e documentais Zdanowskich foi exhibido por primeira vez no Museo Nacional de Arte. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Eu 2015. As fotografías son imortalizadas lituanos, Polacos e xudeus. Un quere crer, que a maioría dos refuxiados sobreviviron ao tumulto da guerra e - sobreviviu pola Lituania - comezou unha nova vida no seu país de orixe ou alén das súas fronteiras.
Un encontro coa historia a través de fotografías levanta todo tipo de sentimentos. Porque moitas das imaxes son presentados nenos de diferentes idades, quizais haxa xente en anciáns, que - gratos polo don da vida longa - recoñecer nas fotografías a si mesmos os seus seres queridos ou.
(...) O tamaño medio é de fotografías auténticas 11,6 X 17,7 cm.”
Comisario da exposición Vaida Sirvydaitė-Rakutienė [Materiais de prensa http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

A exposición foi aberta polo director do Centro de Silesia Fotografía Lower – Xan Bortkiewicz, Director do Museo Nacional de Arte en Kaunas – Moitos osvaldas oraz RADCY – Ministro na Embaixada da República de Lituania, Polonia – Dr Alexander Audrius Zulys.

DomekRomanski12082015102

DomekRomanski12082015002 DomekRomanski12082015003 DomekRomanski12082015004 DomekRomanski12082015005 DomekRomanski12082015006 DomekRomanski12082015007 DomekRomanski12082015008 DomekRomanski12082015009 DomekRomanski12082015011 DomekRomanski12082015012 DomekRomanski12082015013 DomekRomanski12082015014 DomekRomanski12082015015 DomekRomanski12082015021 DomekRomanski12082015022 DomekRomanski12082015023 DomekRomanski12082015001DomekRomanski12082015024

DomekRomanski12082015026 DomekRomanski12082015027 DomekRomanski12082015028 DomekRomanski12082015029 DomekRomanski12082015031 DomekRomanski12082015034 DomekRomanski12082015038 DomekRomanski12082015040 DomekRomanski12082015042 DomekRomanski12082015044 DomekRomanski12082015045 DomekRomanski12082015046 DomekRomanski12082015047 DomekRomanski12082015048 DomekRomanski12082015049 DomekRomanski12082015050 DomekRomanski12082015051 DomekRomanski12082015052 DomekRomanski12082015053 DomekRomanski12082015054 DomekRomanski12082015057 DomekRomanski12082015058 DomekRomanski12082015059 DomekRomanski12082015060 DomekRomanski12082015061 DomekRomanski12082015062 DomekRomanski12082015063 DomekRomanski12082015064 DomekRomanski12082015065 DomekRomanski12082015066 DomekRomanski12082015067 DomekRomanski12082015068 DomekRomanski12082015070 DomekRomanski12082015071 DomekRomanski12082015072 DomekRomanski12082015076 DomekRomanski12082015078 DomekRomanski12082015079 DomekRomanski12082015080 DomekRomanski12082015082 DomekRomanski12082015085 DomekRomanski12082015086 DomekRomanski12082015087 DomekRomanski12082015088 DomekRomanski12082015089 DomekRomanski12082015090 DomekRomanski12082015092 DomekRomanski12082015094 DomekRomanski12082015096 DomekRomanski12082015097 DomekRomanski12082015098 DomekRomanski12082015099 DomekRomanski12082015100 DomekRomanski12082015101

 

Apertura dunha exposición de fotografías "Cinco anos de organización global da competición - Fe e os fieis do mundo" – minirelacja

En colaboración coa Casa da Cultura polaca en Vilnius, Un día 30 Xullo 2015 r en 17,00 Abrimos unha exposición fotográfica "Cinco anos de organización global da competición - Fe e os fieis do mundo"

En máis 200 fotos mostraron unha parte representativa da recollida obtívose no cadro de 5 anos de organización da competición. Os interiores espazos do Gallery polaco Casa da Cultura pode ver diversas manifestacións da relixión en torno aos fotógrafos ollar do mundo.

Grazas hospitalidade do polaco Casa de Cultura para a terceira vez que visitar Vilnius, Esta vez abrimos "Cinco anos de organización global da competición - Fe e os fieis do mundo". A continuación, varias fotos do oco.

_AMA1101-1 _AMA1102-1 _AMA1103-1 _AMA1107-1 _AMA1109-1 _AMA1110-1 _AMA1112-1 _AMA1114-1 _AMA1117-1 _AMA1118-1 _AMA1119-1 _AMA1120 _AMA1121 _AMA1122 _AMA1123 _AMA1124 _AMA1126 _AMA1128 _AMA1129 _AMA1131 _AMA1132 _AMA1134 _AMA1135 _AMA1136 _AMA1137 _AMA1138 _AMA1139 _AMA1140 _AMA1141 _AMA1142 _AMA1144 _AMA1145 _AMA1146 _AMA1151 _AMA1152 _AMA1153 _AMA1154 _AMA1155 _AMA1156 _AMA1157 _AMA1158 _AMA1159 _AMA1162 _AMA1163

Wrocławbiograficzna plenerowa wystawa poświęcona Witoldowi Romerowi

Od 03 Agosto 2015 na wrocławskim Rynku będzie można obejrzeć plenerową wystawę biograficzną pt. “Witold Romer – naukowiec i artysta”. Ukazuje ona zainteresowania naukowe i artystyczne wrocławskiego fotografa i chemika oraz osoby i miejsca związane z historią jego życia.

Organizatorem jest OśrodekPamięć i Przyszłość”, a przygotowali ją Barbara Romer i Adama Sobota.

Witold Romer (ur. 14 Xullo 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 en Wroclaw) – polski inżynier chemik, profesor Katedry Fototechniki Politechniki Wrocławskiej. Artysta fotografik, od Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej otrzymał tytuł Honoraire Excellence FIAP (HonEFIAP).[https://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Romer]

http://photos.geni.com/p13/0a/37/b2/1c/5344483970047bb7/witold_romer_medium.jpg
[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Apertura dunha exposición de fotografías “Cinco anos de organización global da competencia – A fe e os fieis do mundo”

Invitados para a apertura dunha exposición de fotografías “Cinco anos de organización global da competencia – A fe e os fieis do mundo”, traballos fotográficos seleccionados.

30 Xullo 2015 r., h. 17:00
A exposición vai ata 22 Agosto 2015 r. Entrada franca

Vexa tamén Casa polaco en Vilnius

Zapraszamy do odwiedzenia wystawy i spotkania się z organizatorami,którzy przyjadą z Polski na wernisażu w dniu 30 Xullo 2015 r en 17,00. Wystawa zostanie otwarta w Galerii Domu Kultury Polskiej, ulica Naugarduko 76, WilnoLitwa

We invite you to visit the exhibition and meetings with the organizers, who will come from Polish at the opening on July 30, 2015 at 5 pm.
We also invite you to read the text of the photographic exhibition in Polish, English, German and Frenchlanguage just click on the link.
The exhibition will be opened in the Gallery of Polish Culture House, Naugarduko Str. 76, VilniusLithuania

Tekst1 Tekst2 Tekst3
tekst wiary i wierni po angielsku str.1
tekst do wiary i wierni po angielsku str.2

Edward Hartwig – “Hazy e cores” exposición de fotografías no castelo Ksiaz

Sobre Hartwig seguro que todo o mundo escoitou falar, que tratan a fotografía en serio. Este é un dos fotógrafos polacos máis coñecidos. Fillo do famoso retratista, El exhibiu desde o inicio dos anos trinta do século XIX. Foi un dos primeiros, que rompeu coa tradición de bułhakowskiej, liberando unha fotografía de ideas Bułhak “servidumes” fotos. Hartwig foi un artista moi versátil, El practicaba moitos tipos de fotografía, paisaxe, fotografía figural, Reportage… O premiado, autor de numerosas exposicións e publicacións.

Exposición “Hazy e cores” ilustra a ampla gama de fotógrafo creativo. Atoparás fermosa, Branco e negro, e aínda paisaxes impresionistas e abstractos, fotos de cores do período tardío da creatividade.

[wptf id=”12″]

FOTOGRAFÍA Zdzislaw Rynkiewicz

Joanna Motylska-Komsta

Descubrindo historia intrigante en fotografía Zdzislaw Rynkiewicz

Cada imaxe actual esconde súa historia intrigante. Autor sorprende técnica de filmación. Constantemente esperta interese no tema e composición. Entrevista co decano da fotografía polaco Zdzislaw Rynkiewicz.

JMK:
Señor maneira creativa de auto-realización foi sinuosas e irregular. Antes totalmente dedicado Pan propio "ego" da fotografía, anterior - entre outros - tomou o Señor opere unha película reporteiro como unha rexión Oficial televisión TVP Bialystok correspondente. Por que non continuou carreira reporteiro de televisión?
ZR:
Para ja nie, nin meu emprego polaco Televisión, Eles dimitiu-se da colaboración con me. Foi unha decisión política tomada polo primeiro secretario do comité provincial do Partido Comunista en Bialystok. Para "krytykanctwo". Tales epítetos na xerga dos apparatchiks do partido denunciou xornalistas, que tivo a coraxe de realizar reportaxes críticas sobre caciques locais gobernos ineptos.
Na Realidade, cambio forzada moi experimentado xornalista do estatuto de TVP, equipado coa cámara de película oficial ea tarxeta de prensa Bell-Howell, o estado dun home desempregado, equipado cunha cámara de marca privada Praktica, como a única ferramenta de traballo asalariado e "billete de lobo". Sentinme particularmente dolorosa me cortado climático violento de eventos diarios dignos dunha gravación da cámara de película.
Clima, que eu lle gustaba e que eu mobilizados para o traballo creativo. Traballando un reporteiro de televisión deu gran satisfacción de ser un home útil á sociedade. Claro que, dun punto de vista xornalístico útil. Eu non me importaba o dictame do dot. meu traballo xornalístico por parte dos dignatarios do partido. Só valoración espectadores e supervisores con TVP ter un impacto sobre a elección do tema dos meus informes non significa, que eu negligenciei meu apoio película importante desde o punto de vista do Partido Comunista de baños de asento do partido. Mimo para, a frecuencia mostrando no TVP activistas do partido merecedor non puido cumprir as expectativas do aparato do partido do poder.
JMK:
Ten un impresionante realizacións artísticas - premios e honras. El xa participou de máis de Pan 150 nacional e exposicións fotográficas internacionais. Ten sido concedido, entre outros: Cruz do ouro de Mérito, Medalla De Bronce “Gloria Artis”. Pido tan pouco perversamente: como describiría o seu traballo para alguén Fotografía, que nunca viu a eles?
ZR:
Só algúns fotógrafos son capaces de expresar as súas visións creativas vividamente tanto como unha cámara e un discurso cámara. Non estou lles pertence. Prefiro crear unha fotografía do que falar sobre fotografía. E deste xeito dispoñible para min, Intento manifestar o meu relación emocional a fotografía como arte. Outras formas de narrativa en torno a meu traballo fotográfico deixo aos críticos.
JMK:
Cal é a cousa máis importante, Gustaríame Mr, a outras persoas para saber sobre ti?
ZR:
O máis difícil é falar de si mesmo, sen caer na megalomanía. Especialmente, eles non senten a necesidade de ser do interese de terceiros. Gustaríame, á memoria dos destinatarios das miñas fotos restantes imaxes creadas por min e non o autor. Asociando o creador ea súa lata traballo, forxar unha imaxe de recepción obxectivo contido. Unha boa fotografía non ten necesariamente dun pai "respectable". Pode ser orfo damnificados, Acepto outras persoas. Esta comunicación é responsable das informacións sobre os autores e as súas obras e propiedade intelectual e artístico permiten esas obras trata da Lei polaca de Copyright.
JMK:
Mr presenta fotografías da exposición, que foron tomadas entre 1954-2014, o que crea un conxunto de crónicas moi coloridos dos tempos antigos. Que para ti significa ser un bo fotógrafo de hoxe, cando todo o que están facendo fotos?
ZR:
Non é doado hoxe en día para brillar na imaxe fotográfica catchy mercado porque a competencia é enorme. A dispoñibilidade xeneralizada de dispositivos perpetuando a imaxe eo son, Permite o rexistro de cada evento, en calquera recuncho do mundo. O único problema que limita a creación dunha boa fotografía é a posibilidade de escoller tema interesante e no momento axeitado – fracción dun segundo, para presionar o botón do obturador da cámara. "Snap" no momento pode causar ou non, que a nosa imaxe é a chamada "noticia". Ningún papel menos importante na creación de dramaturgia toca éxitos de eventos de fotografías. O mundo moderno, cheo de violencia e desastres naturais, fotógrafos fornecen a abundancia de oportunidades de crear imaxes chocantes. Baixo estas condicións se produce de novo, xa "mestres unha foto". Foto Casual.
JMK:
De onde tira inspiración para a sesión / foto?
ZR:
O máis importante, a mina inagotable dos temas da miña fotografía foi e é unha realidade que nos rodea. Mesmo o gris da vida cotiá, filtrada a través dun filme documental fotógrafo ollo afiado deixa na cámara - agora na tarxeta de memoria – misteriosa montaña, dando orixe á imaxe fotográfica.
Raramente eu crear unha realidade ficcional, a menos que esixe polo concepto máis amplo de creativo. En anos 70 Eu 80- estes ub. século, algunhas imaxes fotográficas seleccionadas en branco e negro, I sometido a przetworzeniom secundario en forma de: fotomontażu, grafiki czy selektywnej sepii chromianowej. Takie zabiegi były możliwe między innymi dzięki stosowanemu przeze mnie w powiększalniku światłu punktowemu zamiast tradycyjnej, „mlecznej” żarówki. Światło punktowezwane także liniowymumożliwia wierne odwzorowanie na papierze fotograficznym struktury metalicznego ziarna srebrowego, zawartego w żelatynie negatywu czarno-białego. I na tym „drobiazgu”, wyróżniającym moje obrazy fotograficzne od tradycyjnej fotografii mi zależało.
JMK:
Na jakie największe trudności/wyzwania Pan natrafił podczas swojej pracy?
ZR:
Największym problemem z jakim musiałem zmierzyć się w swojej pracy jako fotografa rzemieślnika była realizacja zlecenia (1973) na rzecz Muzeum Przyrodniczego w Białowieży. Zleceniodawca, zażyczył sobie mieć na centralnym frontonie muzeum, wielkoformatowe zdjęcie przedstawiające stado żubrów, wykonane tradycyjną technologią na papierze fotograficznym. W roku 1973, w Polsce, nie wykonywano jeszcze fototapet metodą przemysłową. Zlecony format zdęcia (horyzontalny) był gigantyczny: 4,0 X 2,5 m. Zlecenie zrealizowałem lecz przez wiele następnych lat nie mogłem sobie wybaczyć podjętej, lekkomyślnie decyzji. To zlecenie niemal doprowadziło mnie do ruiny. Zdjęcie musiałem powtarzać dwukrotnie. Koszty zużytych materiałów fotograficznych oraz specjalnie wykonane na tę usługę kuwety winidurowe zniwelowały moje honorarium niemal do zera. A wszystko przez moją naiwną wiarę, że czerwone światło nie zaświetla papieru fotograficznego. Owszem, nie zaświetla ale w krótkim okresie czasu. Ja, z moją żoną Janiną, instalowaliśmy na specjalnej ramie rolki papieru fotograficznego przez około 30 minut. To wystarczyło aby wywołany papier był mocno „zadymiony”. Całonocna nasza praca poszła na marne.
JMK:
Największa ekstrawagancja, na która sobie Pan pozwolił?
ZR:
W latach 70-tych ub. wieku otrzymałem zlecenie od Personalnego Spółdzielni Inwalidów w Białymstoku. Zlecenie dotyczyło reportażu fotograficznego z zaślubin pary młodych w Urzędzie Stanu Cywilnego. Personalny prosił mnie, abym „umiejętnie” fotografował tę parę z uwagi na pewne dysproporcje figuralne nowożeńców. Pani młoda ważyła ok. 100 kg. a pan młody… 40 kg. W fotografii wszystko jest możliwe. Zamiast zwykle stosowanego w takich usługach obiektywu standardowego, do swojej Praktyki zainstalowałem obiektyw szerokokątny. Dzięki skrótom perspektywicznym, charakterystycznym dla obiektywów szerokokątnych, udało mi się wyrównać dysproporcje pary młodych. Nie udało się jednak poprawić ogólnego wizerunku nowożeńców. A wizerunek ten był raczej tragikomiczny.
Szczególnie biały welon na głowie 60-letniej pani młodej kontrastował z powagą chwili. Serię zdjęć ślubnych nowożeńcy odebrali z entuzjazmem: popatrz Józek jaka ja piękna…
Jedno z tych zdjęć – oczywiście za zgodą modeliwysłałem w roku 1991 na międzynarodowy konkurs fotograficzny do Wielkiej Brytanii. Otrzymało główną nagrodę w kategorii: „Żart”.
JMK:
Największy Pana sekret w pracy fotografa?
ZR:
Oczywiście, że mam swoje – wypracowane przez lata – technologiczne ciekawostki warsztatowe, wzbogacające estetykę moich zdjęć. Eles non son coñecidos por outros fotógrafos só porque, que o seu uso en laboratorio o fotógrafo non pode describir o texto verbal. Debe ser practicamente adestrado na cámara escura.
JMK:
O que máis impresionou na obra do Señor fotógrafo?
ZR:
Cada informe encomendado, cada fotografía ao aire libre e eventos especialmente imprevisto na realidade que nos rodea, Fornecen moitos situación sorprendente e asombrosa. Unha causa, que a profesión non é un fotógrafo monótono.
JMK:
O que máis divertido no traballo do fotógrafo?
ZR:
En 1966 Eu lancei a TVP "So Friendly", en Brzostowica na polaco-bielorruso. Nunha gran placa fronte á tribuna de honra, en que os secretarios do partido: Gomulka e Khrushchev en poses esculturais e escoitou o himno da Unión Soviética, lebre apareceu .... Agacha-se sobre os saltos traseiros, durante varios segundos momentoso escoitou os sons do himno nacional da URSS. Reunidos alegría mal disfrazada nos seus rostros o momento. Avergoñado descubriu que lebre, estaba en compañía incorrecta, El fuxiu para o sotobosque circundante. Parte da película coa lebre no fondo, El foi cortada para fóra da miña reportaxe antes da publicación na TV.
JMK:
Qué é o máximo que asustado como fotógrafo?
ZR:
En 1965 as áreas da provincia. Bialystok en Concas Hidrográficas Narwia, Erro e Biebrza foron inundadas con auga. Con TVP recibiu unha recomendación para filmes vista aérea de enchentes. Como un medio de transporte aéreo adquirida co Aero Club de Bialystok famoso, biplano "kukuruźnik". Durante o voo sobre a auga inundou zonas, ferida 60 m. tira de película. No camiño de volta ao aeroporto, novo piloto da aeronave decidiu renderse á psique dun intento perigosa. provocando unha baixada rápida "kukuruźnika". El máis tarde admitiu e pediu desculpas para min, era unha baixada "controlada". Ja, desgraciadamente, Eu non sabía, e este voo sobreviviu ao terrible.
JMK:
Cal é a mellor cousa do traballo do fotógrafo?
ZR:
Gústame fotografía e este feito causou, que a profesión de fotógrafo practicado por máis de 60 anos. Están cansados? Ademais, moitas veces eu chegar á cámara. Comungando cunha cámara non só sobre o chamado "plan" me dá gran pracer.
JMK:
Se puidese volver o tempo, o que faría de forma diferente?
ZR:
Szedłbym do mesmo xeito. Probablemente eu evitaría situacións comprometedoras na intersección co poder. Ás veces tes algo que perder aquí e agora a recuperar no futuro. Por suposto, iso non se aplica principios, que eu vou ser sempre fiel. Non teño de que se avergoñar, O que eu fixen no pasado. Pola contra, Estou orgulloso de miñas realizacións, ata a data-.
JMK:
Ma Pan, como a tenra idade de Cartafol interesante e realizacións artísticas documentados. Como aventura do Señor comezou cunha fotografía?
ZR:
É unha longa historia, randomização completa (como unha profesión) unha das miñas moitas paixóns na vida. Ademais de intereses familiares música (fillo do organista parroquia da Igrexa Católica), varios anos de traballo no sector bancario, dirixir institucións culturais e finalmente chegando ao reporteiro soño estado de TVP.
I rematou a súa carreira profesional como fotógrafo artesán. Estado do artista fotógrafo (asociacións. ZPAF) que non era a miña profesión que moitos fotógrafos grazas á lexitimidade de ZPAF moi bo egzystowało en PRL.
JMK:
Quería facer-se selfie?
ZR:
Non. Todos os días (durante o Barbara) Teño a oportunidade de asistir a fisionomía no espello. Iso é o suficiente para min.
JMK:
E finalmente, algún consello para os fotógrafos de brotamento?
ZR:
Fotografía, fotografía e películas de novo. Coñecemento libresca é só unha introdución á fotografía. Só traballo duro fai un campión Journeyman ...
JMK:
Grazas pola entrevista e desexo-lle éxito continuo.

[wptf id=”11″]
Apertura dunha exposición de fotografías Mr Zdzislaw Rynkiewicz realizada 20.06.2015 r. na galería do Silesian Asociación Baixa de Fotógrafos artísticas e Artistas de Audiovisual ( DSAFITA) en Wroclaw, O. Włodkowica 31 / 4a.