Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

Έκθεση, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, φωτογραφίες. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 χρόνια, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

Κάτω Σιλεσία Φωτογραφία Center είναι ένας οργανισμός του Κέντρου Πολιτισμού και Τέχνης στο Wroclaw. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην ιστορική Βουλή των Κορών Trzebnickie, το παλαιότερο κτίριο κατοικιών στο Βρότσλαβ με 1208 έτος.

Ευγενική προσφορά του Εθνικού Μουσείου. Μ.Κ.. Ciurlionis στο Κάουνας της Κάτω Σιλεσίας Φωτογραφικό Κέντρο ολοκληρωθεί φωτοαντίγραφα των πρωτότυπων 76 φωτογραφίες, που δείχνει την καθημερινή ζωή των προσφύγων στο Βίλνιους στα τέλη 1939 εγώ 1940 έτος. Οι φωτογραφίες απαθανάτισε Λιθουανοί, Πολωνοί και Εβραίοι.

Boleslaw και Edmund Zdanowscy “Με την αβεβαιότητα στην αβεβαιότητα: πρόσφυγες πολέμου στη Λιθουανία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου” – 6.08-26.09.2015

“Με την αβεβαιότητα της αβεβαιότητας: Πρόσφυγες πολέμου στη Λιθουανία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Σε 2014 έτος έχει περάσει 75 χρόνος μετά, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 Η Λιθουανία είχε πλημμυρίσει με τα πλήθη των προσφύγων - πολίτες και στρατιώτες φυλακίστηκε πολωνική. Λίγο αργότερα,, Οκτώβριος 1939 έτος, έφτασε επίσης τους κατοίκους της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης, Θα αναγκαστεί από τις αρχές της χώρας να εγκαταλείψουν τις χώρες τους.
Τα γεγονότα αυτά είναι μια τεράστια πρόκληση για την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, αφού λίγο μετά την ανάκτηση της Βίλνιους (10 października 1939 έτος) ήδη έπρεπε να λύσει πολλά προβλήματα που σχετίζονται με την υιοθέτηση των νέων αφίξεων, m.in. Ασφάλεια, Εγγραφή, Κατάλυμα, επιβίβαση, η κατανομή των δικαιωμάτων, η παροχή ιατρικών υπηρεσιών, φροντίδα για τα ορφανά, εκπαίδευση και άλλες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του λιθουανικού Ερυθρού Σταυρού 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 αφίξεις: 3273 Λιθουανοί, 7728 Πολωνοί, 6860 Εβραίοι, και στα μέσα Ιανουαρίου 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Λιθουανοί, 17297 Πολωνοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι και 13469 Εβραίοι.
Το Τμήμα Fototeka και Τεκμηρίωσης του Εθνικού Μουσείου Τέχνης. Μ. Κ. Ciurlionis έχει μια μοναδική συλλογή 76 φωτογραφίες. Για να επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι το μουσείο έχει ετοιμάσει μια έκθεση με τίτλο «Από την αβεβαιότητα στην αβεβαιότητα: πρόσφυγες πολέμου στη Λιθουανία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ", προσφύγων που παρουσιάζουν τη σύγχρονη καθημερινή ζωή, χαρακτηρίζεται έντονα από το στίγμα των περίπλοκων διεθνών σχέσεων, που απηχεί αντηχούν σε αυτήν την ημέρα.
Η ατμόσφαιρα στο Βίλνιους στο τέλος 1939 - Κατά την έναρξη της 1940 αποθανάτισε σε φωτογραφίες σας, Edmund (1905-1984) και Boleslaw (Cut-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, ο οποίος σε 1945 Είχαν επαναπατρίστηκαν στην Gdynia. Η κόρη του γνωστού φωτογράφου Γιάννενα Tallat-Kelpšienė, έθεσε σε Κάουνας, Ήρθε στο Βίλνιους για να μελετήσει με επιφανείς Πολωνίας και της Λιθουανίας φωτογράφος John Bułhak (1876-1950), υπάρχουν επίσης υπήρξε, παντρεύονται Edmund Zdanowski - μαθητή και συνεργάτη του τον εαυτό του πλοιάρχου.
Zdanowscy ανέλαβε να εκτελέσει αυτήν την αποστολή, κατόπιν αιτήματος βοήθεια Κοινωνία Wileńszczyźnie (Κοινωνία της Βίλνιους στήριξη της Περιφέρειας). Κάθε φωτογραφία έχει επισημανθεί το κοίλο αποτύπωμα (E.B.ZDANAUSKAI / Βίλνιους), στην πίσω πλευρά φέρει τη σφραγίδα του Zdanowskich (Και. Ir Β. Zdanauskai / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - Βίλνιους / Βίλνιους, g-VE 25 β. 5) και κολλημένα κομμάτι χαρτί με την εκτυπωμένη υποβλητική περιγραφή της παρουσιαζόμενης εικόνας, που παρασκευάζεται από τον εκπρόσωπο της Εταιρείας. Τόσο οι ίδιοι οι φωτογραφίες, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 έτος, αντικατοπτρίζουν την κοινωνική, Κοινωνικός, πολιτιστική και συναισθηματική και ψυχολογική πτυχές της ζωής των προσφύγων στο Βίλνιους.
Η έκθεση καλεί να δώσουν προσοχή σε οικουμενικές αξίες, να αναγνωρίσουν τη σημασία της οργάνωσης και των κοινωνικών οργανώσεων, όπως ο Ερυθρός Σταυρός, Φιλόπτωχος Αδελφότης της Λιθουανίας Βίλνιους (Βίλνιους της Λιθουανίας Φιλόπτωχος Αδελφότης), Γυναικεία Επιτροπής Βοήθειας (Επιτροπή Φροντίδας Γυναικών) i in., η οποία επέστησε ένα χέρι βοήθειας στους πληθυσμούς που πλήττονται από καταστροφές του πολέμου.
Συν μια συλλογή των ιστορικών ντοκιμαντέρ και φωτογραφίες Zdanowskich παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης. Μ. Κ. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 Εγώ 2015. Οι φωτογραφίες απαθανάτισε Λιθουανοί, Πολωνοί και Εβραίοι. Κάποιος θα θέλαμε να πιστεύουμε, ότι η πλειοψηφία των προσφύγων επέζησε την αναταραχή του πολέμου και - επέζησε από τη Λιθουανία - ξεκίνησε μια νέα ζωή στη χώρα καταγωγής τους ή πέρα ​​από τα σύνορά της.
Μια συνάντηση με την ιστορία μέσα από φωτογραφίες προβάλλει όλα τα είδη των συναισθημάτων. Επειδή πολλές από τις εικόνες παρουσιάζονται παιδιά διαφορετικών ηλικιών, ίσως θα υπάρξουν άνθρωποι σε ηλικιωμένους, ότι - ευγνώμονες για το δώρο της μεγάλης διάρκειας ζωής - να αναγνωρίσει στις φωτογραφίες τον εαυτό τους ή τους αγαπημένους τους.
(...) Το μέσο μέγεθος είναι αυθεντικές φωτογραφίες 11,6 x 17,7 εκατοστά.”
Επιμελήτρια της έκθεσης Βάιντα Sirvydaitė-Rakutienė [Πατήστε υλικά http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

Η έκθεση εγκαινιάστηκε από τον διευθυντή της Κάτω Σιλεσίας Κέντρο Φωτογραφίας – Jan Bortkiewicz, Διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Τεχνών στο Κάουνας – Πολλοί osvaldas oraz RADCY – Ο υπουργός στην Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Λιθουανίας στην Πολωνία – Ο Δρ Αλέξανδρος Audrius Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Σχετικά με Hartwig ότι όλοι ακούσει, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη φωτογραφία σοβαρά. Αυτό είναι ένα από τα πιο γνωστά πολωνικά φωτογράφων. Γιου του περίφημου προσωπογράφος, Εξέθεσε από τις αρχές της δεκαετία του τριάντα του δέκατου ένατου αιώνα. Ήταν ένας από τους πρώτους, που αποσπάστηκε από την παράδοση της bułhakowskiej, απελευθερώνοντας μια φωτογραφία ιδεών Bułhak “δουλείες” φωτογραφίες. Hartwig ήταν ένα εξαιρετικά ευέλικτο καλλιτέχνη, Άσκησε πολλά είδη φωτογραφίας, τοπίο, φωτογραφία εικονιστική, ρεπορτάζ… Το βραβευμένο, συγγραφέας πολλών εκθέσεων και δημοσιεύσεων.

Έκθεση “Ομιχλώδης και χρώματα” απεικονίζει το ευρύ φάσμα των δημιουργικών φωτογράφου. Θα βρείτε όμορφα, μαύρο και άσπρο, και όμως ιμπρεσιονιστικά τοπία και αφηρημένο, έγχρωμες φωτογραφίες από την ύστερη περίοδο της δημιουργικότητας.

[wptf id=”12″]