Joanna Motylska-Komsta
გამოვლენა დამაინტრიგებელი ამბავი საყოფაცხოვრებო Zdzisław Rynkiewicz
თითოეული მიმდინარე სურათი ფარავს მის დამაინტრიგებელი სიუჟეტი. ავტორი სიურპრიზები სროლის ტექნიკა. მუდმივად იწვევს ინტერესის საგანი და შემადგენლობა. ინტერვიუ უხუცესი Polish ფოტოგრაფია Zdzisław Rynkiewicz.
JMK:
Lord შემოქმედებითი გზა თვითრეალიზაციის იყო გრაგნილი და ამობურცული. სანამ მთლიანად მიეძღვნა Pan საკუთარი "მე" ფოტოგრაფია, ადრე - მათ შორის - თქვენ მიიღო უფლის მუშაობა რეპორტიორის ფილმის კორესპონდენტი ოფიციალური ტელევიზია TVP Bialystok რეგიონში. რატომ არ გააგრძელა კარიერა ტელევიზიის კორესპონდენტმა?
ZR:
იმისათვის, რომ nie ja, არც ჩემი დამსაქმებელი Polish ტელევიზია, ისინი გადადგა თანამშრომლობის me. ეს იყო პოლიტიკური გადაწყვეტილება, პირველი მდივანი პროვინციული კომიტეტის კომუნისტური პარტია Bialystok. იყიდება "krytykanctwo". ასეთი ეპითეტები jargon პარტიის apparatchiks დაგმო ჟურნალისტებს, რომელიც ჰქონდა გამბედაობა განახორციელოს კრიტიკული ადგილობრივი caciques უაზრო მთავრობების.
სინამდვილეში, ძალიან გამოცდილი იძულებული სტატუსის შეცვლას TVP რეპორტიორი, აღჭურვილია ოფიციალური ფილმი კამერა და Bell-Howell პრესის ბარათი, სტატუსი უმუშევარი კაცი, აღჭურვილია შეტყობინების კამერა ბრენდის Praktica, როგორც ერთადერთი საშუალება ანაზღაურებადი დასაქმების და "მგლის ბილეთი". ვიგრძენი განსაკუთრებით მტკივნეულად მოჭრილი ჩემს ძალადობრივი კლიმატი ყოველდღიური მოვლენები ღირსი ფილმი კამერა ჩაწერის.
კლიმატის, რომელიც მომეწონა და რომელსაც მე მობილიზებული შემოქმედებითი მუშაობა. სამუშაო სატელევიზიო ჟურნალისტი მისცა დიდი კმაყოფილება, რომ კაცი საზოგადოებისათვის სასარგებლო. რა თქმა უნდა, სასარგებლო ჟურნალისტური თვალსაზრისით. მე არ აინტერესებს აზრით dot. ჩემი ჟურნალისტური საქმიანობისთვის ნაწილი პარტიის პირები. ერთადერთი ნიშანი, მაყურებელს და საბჭოებს TVP გავლენა აქვს არჩევანის საგანი ჩემი ანგარიშები არ ნიშნავს იმას,, რომ მე უგულვებელყოფილია ჩემი ფილმი მხარდაჭერა მნიშვნელოვანია იმ თვალსაზრისით, კომუნისტური პარტიის პარტიული Sitz აბანოები. Mimo to, სიხშირე აჩვენებს TVP ღირსეულ პარტიის აქტივისტები ვერ მოლოდინები პარტიის აპარატის ძალა.
JMK:
თქვენ გაქვთ შთამბეჭდავი მხატვრული მიღწევები - ჯილდოები და წოდებები. მან მონაწილეობა მიიღო მეტი ვიდრე Pan 150 ეროვნული და საერთაშორისო ფოტოგრაფიული გამოფენები. თქვენ არ მიენიჭა, მათ შორის: ოქროს ჯვარი Merit, ბრინჯაოს მედალი “Gloria არტის”. მე ვთხოვ ასე ცოტა perversely: როგორ დაახასიათებდით თქვენი სამუშაო ვინმე ფოტოგრაფია, რომელიც არასოდეს მინახავს მათ?
ZR:
მხოლოდ რამდენიმე ფოტოგრაფებს შეუძლიათ ნათლად გამოხატოს თავისი შემოქმედებითი ხედვა, როგორც კამერა და ფოტოაპარატი გამოსვლა. მე მათ არ ეკუთვნით. მირჩევნია შექმნა ფოტოს, ვიდრე ლაპარაკი, ფოტოგრაფია. და ამ გზით შესაძლებელი ჩემთვის, მე ვცდილობ, რომ მანიფესტი ჩემი ემოციური დამოკიდებულებით ფოტოგრაფია, როგორც ხელოვნების. სხვა ფორმები თხრობითი ჩემს ფოტოგრაფიული ნაწარმოები დავტოვო კრიტიკოსები.
JMK:
რა არის ეს, რაც ყველაზე მთავარია, მინდა ბატონი, სხვა ხალხი ვიცი თქვენს შესახებ?
ZR:
მძიმე რამ არის ლაპარაკი, თავის გარეშე დაცემით შევიდა megalomania. განსაკუთრებით, ისინი არ გრძნობენ, რომ საჭიროა იყოს ინტერესი მესამე მხარეს. მინდა, მეხსიერების მიმღებთა ჩემს ფოტოებზე დარჩენილი სურათები ჩემ მიერ შექმნილი და არა ავტორი. ასოცირების შემოქმედი და მისი მუშაობის, გაყალბებას ობიექტურ სურათს content მიღება. კარგი ფოტოს სულაც არ "სოლიდური" მამა. ეს შეიძლება იყოს უსახლკარო ობოლი, მე ვეთანხმები, სხვა ხალხი. ეს მედია პასუხისმგებელია ავტორების შესახებ ინფორმაციის და მათი ნამუშევრები და ინტელექტუალური საკუთრების და მხატვრული მიადევნე ამ სამუშაოების ეხება პოლონეთის საავტორო სამართალი.
JMK:
ბატონი წარმოგიდგენთ ფოტოების გამოფენა, ისინი გადაყვანილი შორის 1954-2014, რომელიც ქმნის კომპლექტი ძალიან ფერადი ქრონიკები ყოფილი ჯერ. Co dla pana znaczy być dobrym fotografem w dzisiejszych czasach, gdy wszyscy robią zdjęcia?
ZR:
Niełatwo jest w dzisiejszych czasach zabłysnąć na rynku fotograficznym chwytliwym obrazem bo konkurencja jest olbrzymia. Powszechna dostępność urządzeń utrwalających obraz i dźwięk, umożliwia rejestrację każdego zdarzenia, w dowolnie wybranym zakątku świata. Jedynym problemem ograniczającym powstanie dobrej fotografii jest umiejętność wyboru ciekawego tematu i właściwej chwili – ułamka sekundy, do naciśnięcia spustu migawki aparatu fotograficznego. „Pstryknięcie” w odpowiednim momencie może spowodować lub nie, że nasze zdjęcie będzie tak zwanym „niusem”. Nie mniejszą rolę w tworzeniu hitów fotograficznych odgrywa dramaturgia zdarzenia. Współczesny świat, pełen przemocy i klęsk żywiołowych, dostarcza fotografom mnóstwo okazji do tworzenia szokujących zdjęć. W takich warunkach pojawiają się raz, po raz „mistrzowie jednej fotografii”. Przypadkowej fotografii.
JMK:
Skąd czerpie Pan inspiracje do sesji/zdjęć?
ZR:
Najważniejszą, niewyczerpaną kopalnią tematów mojej fotografii była i jest otaczająca nas rzeczywistość. Nawet szarość dnia codziennego, przefiltrowana przez bystre oko fotografa dokumentalisty pozostawia na kliszy aparatu fotograficznego – dziś na karcie pamięci – tajemniczy ślad, dający początek obrazowi fotograficznemu.
Rzadko kreuję fikcyjną rzeczywistość, chyba że wymaga tego szersza koncepcja twórcza. W latach 70 მე 80- tych ub. wieku część wyselekcjonowanych obrazów fotograficznych czarno-białych, poddawałem wtórnym przetworzeniom w postaci: fotomontażu, grafiki czy selektywnej sepii chromianowej. Takie zabiegi były możliwe między innymi dzięki stosowanemu przeze mnie w powiększalniku światłu punktowemu zamiast tradycyjnej, „mlecznej” żarówki. Światło punktowe – zwane także liniowym – umożliwia wierne odwzorowanie na papierze fotograficznym struktury metalicznego ziarna srebrowego, zawartego w żelatynie negatywu czarno-białego. I na tym „drobiazgu”, wyróżniającym moje obrazy fotograficzne od tradycyjnej fotografii mi zależało.
JMK:
Na jakie największe trudności/wyzwania Pan natrafił podczas swojej pracy?
ZR:
Największym problemem z jakim musiałem zmierzyć się w swojej pracy jako fotografa rzemieślnika była realizacja zlecenia (1973) na rzecz Muzeum Przyrodniczego w Białowieży. Zleceniodawca, zażyczył sobie mieć na centralnym frontonie muzeum, wielkoformatowe zdjęcie przedstawiające stado żubrów, wykonane tradycyjną technologią na papierze fotograficznym. W roku 1973, w Polsce, nie wykonywano jeszcze fototapet metodą przemysłową. Zlecony format zdęcia (horyzontalny) był gigantyczny: 4,0 x 2,5 m. Zlecenie zrealizowałem lecz przez wiele następnych lat nie mogłem sobie wybaczyć podjętej, lekkomyślnie decyzji. To zlecenie niemal doprowadziło mnie do ruiny. Zdjęcie musiałem powtarzać dwukrotnie. Koszty zużytych materiałów fotograficznych oraz specjalnie wykonane na tę usługę kuwety winidurowe zniwelowały moje honorarium niemal do zera. A wszystko przez moją naiwną wiarę, że czerwone światło nie zaświetla papieru fotograficznego. Owszem, nie zaświetla ale w krótkim okresie czasu. Ja, z moją żoną Janiną, instalowaliśmy na specjalnej ramie rolki papieru fotograficznego przez około 30 minut. To wystarczyło aby wywołany papier był mocno „zadymiony”. Całonocna nasza praca poszła na marne.
JMK:
Największa ekstrawagancja, na która sobie Pan pozwolił?
ZR:
W latach 70-tych ub. wieku otrzymałem zlecenie od Personalnego Spółdzielni Inwalidów w Białymstoku. Zlecenie dotyczyło reportażu fotograficznego z zaślubin pary młodych w Urzędzie Stanu Cywilnego. Personalny prosił mnie, abym „umiejętnie” fotografował tę parę z uwagi na pewne dysproporcje figuralne nowożeńców. Pani młoda ważyła ok. 100 kg. a pan młody… 40 kg. W fotografii wszystko jest możliwe. Zamiast zwykle stosowanego w takich usługach obiektywu standardowego, do swojej Praktyki zainstalowałem obiektyw szerokokątny. Dzięki skrótom perspektywicznym, charakterystycznym dla obiektywów szerokokątnych, udało mi się wyrównać dysproporcje pary młodych. Nie udało się jednak poprawić ogólnego wizerunku nowożeńców. A wizerunek ten był raczej tragikomiczny.
განსაკუთრებით თეთრი veil მისი ხელმძღვანელი 60 წლის პატარძალი კონტრასტში ერთად სერიოზულობით მომენტში. სერია images საქორწილო ახალდაქორწინებულთა მიღებული ენთუზიაზმით: Joe შეხედეთ რა beauty ...
ერთ-ერთი ასეთი სურათები - რა თქმა უნდა, თანხმობა მოდელები – მე გაგზავნილი წელს 1991 საერთაშორისო ფოტოგრაფიული კონკურსის დიდი ბრიტანეთი. მიღებულია მთავარი პრიზი კატეგორიაში: "ხუმრობა".
JMK:
ყველაზე დიდი საიდუმლო მუშაობაში უფალი ფოტოგრაფი?
ZR:
კურსი, მე მაქვს ჩემი - შეიმუშავა წლების განმავლობაში - ტექნოლოგიური კურიოზები სემინარი, გამდიდრების ესთეტიკის ჩემი ფოტოები. ისინი არ არიან ცნობილი ფოტოგრაფი მხოლოდ იმიტომ,, რომ მათი გამოყენება ლაბორატორიაში ფოტოგრაფი ვერ აღწერს ტექსტის. ეს უნდა პრაქტიკულად გაწვრთნილი darkroom.
JMK:
რა ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა, რომ უფლის საქმეში ფოტოგრაფი?
ZR:
თითოეულ შექმნილი ანგარიში, ყველა გარე ფოტოგრაფია და განსაკუთრებით გაუთვალისწინებელი მოვლენა რეალობა ჩვენს გარშემო, ისინი უზრუნველყოფენ ბევრი გასაკვირი და გასაოცარი სიტუაცია. ერთ-ერთი მიზეზი, რომ პროფესია არ არის ერთფეროვანი ფოტოგრაფი.
JMK:
ის, რაც ყველაზე გაკვირვებული at ფოტოგრაფის მუშაობა?
ZR:
In 1966 I გადაღებული TVP "ასე რომ, მეგობრული", in Brzostowica პოლონეთის-ბელორუსული. დიდი გამგეობის შენობის წინ ტრიბუნიდან პატივი, შესახებ, რომელიც პარტიის მდივნები: ამის შემდეგ მან და ხრუშჩოვი ძეგლი უქმნის და მოისმინა ჰიმნი საბჭოთა კავშირის, კურდღელი გამოჩნდა .... Crouched უკანა jumps, რამდენიმე წამში მნიშვნელოვანი მოისმინა ხმები ჰიმნი სსრკ. შეიკრიბა ძლივს დამალული glee მათი სახეები მომენტში. Abashed აღმოაჩინა, რომ კურდღელი, ის იყო არასწორი კომპანია, ის გაიქცა შევიდა მიმდებარე scrub. ნაწილი ფილმი კურდღელი ფონზე, ეს იყო ამოჭრა ჩემი რეპორტაჟი გამოქვეყნებამდე ტელევიზიით.
JMK:
რა არის ყველაზე შეშინებული თქვენ, როგორც ფოტოგრაფი?
ZR:
In 1965 სფეროებში პროვინციაში. Bialystok მდინარის აუზის Narwia, Bug და Biebrza დაიტბორა წყლით. ერთად TVP მიიღო რეკომენდაცია გადაღება საჰაერო ხედი წარღვნის. როგორც საშუალება საჰაერო ტრანსპორტის მიღებული აერო კლუბი Bialystok ცნობილი, ბიპლანი "Kukuruznik". ფრენის დროს მეტი დატბორა სფეროებში წყალი, ჭრილობა 60 m. ფილმი ზოლები. გზად აეროპორტში, ახალგაზრდა პილოტი თვითმფრინავის გადაწყვიტა გადასცემენ ფსიქიკის სახიფათო მცდელობა. რამაც სწრაფი წარმოშობის "kukuruźnika". მოგვიანებით აღიარა და ბოდიში მოუხადა me, ეს იყო "აკონტროლებს" წარმოშობის. Ja, სამწუხაროდ,, მე არ ვიცი, და ამ ფრენის გადარჩა საშინელი.
JMK:
რა არის საუკეთესო რამ მუშაობის ფოტოგრაფი?
ZR:
მე მინდა, რომ ფოტოსურათის და ეს ფაქტი გამოწვეულია, რომ პროფესია ფოტოგრაფი პრაქტიკულად უფრო მეტია, ვიდრე 60 ახალი. გადამდგარი? ასევე ხშირად მიაღწევს კამერა. Communing კამერა არა მხოლოდ ე.წ. "გეგმა" მაძლევს დიდი სიამოვნებით.
JMK:
თუ შეიძლება დაბრუნდეს დრო, რას გააკეთებს განსხვავებულად?
ZR:
Szedłbym იგივე გზა. ალბათ მე რომ თავიდან იქნას აცილებული სახიფათო სიტუაციებს გადაკვეთაზე ძალა. ზოგჯერ თქვენ უნდა რაღაც დასაკარგი აქ და ახლა ფეხზე მომავალში. რა თქმა უნდა, ეს არ ეხება პრინციპები, რომელიც მე ყოველთვის იქნება ერთგული. მე არ უნდა იყოს მრცხვენია, რა გავაკეთე წარსულში. პირიქით, მე ვამაყობ ჩემი მიღწევების to-date.
JMK:
Ma Pan, jak na młody wiek ciekawe portfolio i udokumentowany dorobek artystyczny. Jak rozpoczęła się Pana przygoda z fotografią?
ZR:
To długa historia, zakończona losowym wyborem (jako profesji) jednej z moich licznych pasji życiowych. Poza rodzinnymi zainteresowaniami muzyką (syn parafialnego organisty Kościoła Katolickiego), kilkuletnią pracą w bankowości, kierowaniem placówkami kultury i wreszcie sięgnięciem po wymarzony statusu reportera TVP.
Swoją zawodową karierę zakończyłem w roli fotografa rzemieślnika. Status artysty fotografika (czł. ZPAF) ეს არ იყო ჩემი პროფესია, თუმცა, ბევრი ფოტოგრაფი წყალობით ლეგიტიმურობას ZPAF საკმაოდ კარგი egzystowało in PRL.
JMK:
არ მიიღოს თავის selfie?
ZR:
არარის. ყოველდღე (დროს გაპარსვა) მე მაქვს შესაძლებლობა უყუროთ მისი physiognomy სარკეში. ეს საკმარისია ჩემთვის.
JMK:
და ბოლოს, რაიმე რჩევა დაწყებული ფოტოგრაფებს?
ZR:
ფოტოსურათი, სროლა და სროლა ერთხელ. Bookish ცოდნა არის მხოლოდ შესავალი ფოტოგრაფია. მხოლოდ მძიმე სამუშაოს აკეთებს journeyman ჩემპიონი ...
JMK:
გმადლობთ, ინტერვიუ და გისურვებთ წარმატებას.
[wptf id=”11″]
გამოფენას ფოტომასალა ბატონი Zdzisław Rynkiewicz გაიმართა 20.06.2015 r. გალერეა ქვემო სილეზიის ასოციაციის ხელოვნება და ხელოვანები აუდიოვიზუალური ( DSAFITA) ვროცლავის, ul. Włodkowica 31/4 ა.