MIĘDZYNARODOWY PLENER- PŁAWNA 2014

UWAGA/ATTENTION

ZMIANA TERMINU ZAPISÓW DO 30 SIERPNIAPOZOSTAŁO KILKA OSTATNICH MIEJSC / WE CHANGED DEADLINE DAY TO 30 AUGUST LAST FEW PLACES ACCESSIBLE!

UWAGA: Zapisy do udziału tylko do 30 Sierpnia 2014 ilość miejsc: 6 / NOTE: Registration for participation only to August 12, 2014 the number of places: 12
Zapraszamy do udziału w kolejnym plenerze fotograficznym,który odbędzie się w dniach: 2 do 5 październik 2014 r. Wysyłamy zaproszenie do udziału,regulamin i kartę zgłoszenia udziału w plenerze jeśli do nas napiszesz na adres e-mail: dsafita@gmail.com /
We invite you to participate in the next photo workshop, to be held in October : 2 to 5 Octeber 2014. We will send the invitation to participate, rules and card application for participation in the workshop if you write to us by e-mail: dsafita@gmail.com
NOTE: Registration for participation only to the 30 AUGUST 2014 the number of places: 6.
Previous Worshoppicture:
https://www.facebook.com/zstoklosa/media_set?set=a.812357985451640.1073741833.100000323396391&type=3 Beautiful, the longest village in Poland PLAWNA is located in a
beautiful landscape. Nearby several beautiful historic castles and
palaces. Location PLAWNA is close to the German border. Please go
through the border crossing Görlitz- Germany /
ZgorzelecPoland and is near.
Great artist, whose paintings are bought by collectors. He bought half
a village (village has a length of 10 km).
He built the originalNoah’s Ark”, built aMuseum and the expelled
and displaced persons”, built a palace and many other attractive
objects. After photographic workshops will be organized exhibition in
Gallery in Poland. The best photo taken by photographic workshop
“Saya – MIĘDZYNARODOWY PLENER FOTOGRAFICZNY,Z WIZYTĄ U ARTYSTYPŁAWNA 2014” / “I INTERNATIONAL PHOTOWORKSHOP,VISITED THE ARTISTPLAWNA 2014
Plener fotograficzny odbywał się w miejscowości Pławna w posiadłościach znanego artysty Dariusz Milińskiego oraz w
pobliskich krajobrazach,zamkach: Kliczków, Czernica,Czocha oraz w innych pięknych i interesujących miejscach. / Photographic Workshop was held in Plawna on estates renowned artist Dariusz Miliński and nearby landscapes, castles: Kliczkow, Czernica, Czocha and other beautiful and interesting places.
Na zdjęciu znany artysta DARIUSZ MILIŃSKI /
In the picture known artist DARIUSZ MILINSKI
Photography by Zbigniew Stokłosa

Picasso Dali Goya Tauromachia – walka byków

Picasso Dali Goya Tauromachia – walka byków / 24.07.2014 – 16.11.2014

http://2.bp.blogspot.com/-RgJoMSY8bYc/U9H2rRjmg1I/AAAAAAAAPjg/dQFxoWQS5Iw/s1600/20140723_Tauromachia-055.jpg

Picasso Dali Goya Tauromachia – walka byków / 24.07.2014 – 16.11.2014

Motywem przewodnim wydarzenia stała się postać byka – zwierzęcia symbolizującego siłę i odwagę, a także nieodłącznie z nim powiązana i owiana szeregiem metaforycznych znaczeń – tauromachia.[ze strony GM]

OrganizatorGaleria Miejska we Wrocławiu, wystawawrocławskie Muzeum Architektury.

Fotoreportaż z wernisażu tutaj.

PHOTOKINA 2014

W tym roku, w Kolonii w dniach 16.-21.09.2014 odbędzie się kolejna edycja największych europejskich targów branży fotograficznejPHOTOKINA.

 

Impreza odbywa się co dwa lata i na rozległych terenach targowych Koelnmesse GmbH gromadzi wszystkich, którzy liczą się w szeroko rozumianej branży fotograficznej a także sporo takich firm, o których nigdy nie słyszeliśmy.

W trakcie tygodnia, każdego dnia odbywają się pokazy, konferencje prasowe, spotkania profesjonalistów, wykłady. Dlazwykłajpubliczności jest to okazja, aby zapoznać się z tym, co w fotografi dzieje się dzisiaj i co wydarzy się jutro. Można dotknąć sprzętu, którego nigdy sobie nie kupimy, wypróbować różnych systemów, porozmawiać z producentami, ale także profesjonalnymi użytkownikami poszczególnych marekambasadorami marki.

Dziennikarze dzięki świetnym warunkom pracy mogą dokonywać relacji na gorąco z wydarzeń. Uczestniczą także w konferencjach prasowych na których prezentowane są nowości.

Relację z poprzedniej Photokiny można zobaczyć tutaj (część pierwsza) oraz tutaj (częś druga).

 

Pameran / The exhibition atGALLERY HOUSE OF POLISH CULTURE IN VILNIUSLITHUANIA

“10 YEARS OF WORLD PHOTOGRAPHIC AND AUDIOVISUAL ARTISTS ASSOCIATIONPHOTOGRAPHY OF ART 2003-2013*

The exhibition at GALLERY HOUSE OF POLISH CULTURE IN VILNIUSLITHUANIA

Brief characteristics HOUSE OF POLISH CULTURE IN VILNIUS :

House of Polish Culture in Vilnius.

In February 2001, began his House of Polish Culture in Vilnius, owned by the Foundation Charity and HelpHouse of Polish Culture in Vilnius”.(DKP) , registered on Feb. 2, 2001 year.

It was established by a decision of the Senate , and its founders are Vilnius Branch Municipal Association of Poles in Lithuania and the AssociationPolish Community .This is one of the largest Polish institutions in Lithuania aimed at organizing cultural life of Poles.

The priorities should be in the business DKP cultural education , involving the promotion of Polish literature and art among the inhabitants of Vilnius region and supporting local artistic movement and other cultural activities . An important task of this institution is also cultivating local traditions , folklore , rescuing from oblivion all the values that many generations have shaped the national identity of Poles in Vilnius .

Implementation of these plans is possible thanks to the cooperation of numerous social organizations whose headquarters are located under the roof of DKP . /

 

“10 LAT ŚWIATOWEGO STOWARZYSZENIA ARTYSTÓW FOTOGRAFIKÓW i TWÓRCÓW AUDIOWIZUALNYCHFOTOGRAFIA ARTYSTYCZNA 2003 – 2013”

Wystawa w GALERII DOMU KULTURY POLSKIEJ W WILNIELITWA

Krótka charakterystyka DOMU KULTURY POLSKIEJ W WILNIE:

Dom Kultury Polskiej w Wilnie

W lutym 2001 roku rozpoczął swą działalność Dom Kultury Polskiej w Wilnie, będący własnością Fundacji Dobroczynności i PomocyDom Kultury Polskiej w Wilnie”(DKP), zarejestrowanej 2 lutego 2001 tahun.

Została ona powołana do życia decyzją Senatu RP, a jej założycielami są Wileński Oddział Miejski Związku Polaków na Litwie i StowarzyszenieWspólnota Polska”. Jest to jedna z większych instytucji polskich na Litwie mająca na celu organizację życia kulturalnego Polaków.

Do priorytetów w działalności DKP należy edukacja kulturalna, polegająca na promowaniu polskiej literatury i sztuki wśród mieszkańców Wileńszczyzny oraz wspieraniu lokalnego ruchu artystycznego i innej działalności kulturalnej. Ważnym zadaniem tej instytucji jest również kultywowanie lokalnych tradycji, folkloru, ocalenie od zapomnienia wszystkich wartości, które od wielu pokoleń kształtowały tożsamość narodową Polaków na Wileńszczyźnie.

Realizacja tych zamierzeń jest możliwa dzięki współpracy z licznymi organizacjami społecznymi, których siedziby mieszczą się pod dachem DKP. W chwili obecnej w gmachu DKP znajduje się ponad trzydzieści polskich organizacji społecznych.

Zapraszam na wystawę w WILNIELitwa. Plakat i zaproszenie w załączeniu.

Pozdrawiam serdecznie

Zbyszek Stokłosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Sveiki atvykę į fotografijos parodos Vilniuje.Plakatas ir kvietimo

pridedamas

Pagarbiai

Zbigniew Stoklosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Welcome to the photographic exhibition in VILNIUS. The poster and invitation attached

Yours sincerely

Zbigniew Stoklosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Ich lade Sie zu einer Ausstellung in VilniusLitauen. Das Plakat und Einladung angebracht

Mit freundlichen Grüßen

Zbyszek Stoklosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Наслаждайтесь фотовыставку в Вильнюсе. Плакат и приглашение прилагается С уважением

Zbigniew Stoklosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Disfrute de una exposición fotográfica en Vilnius-Lituania. El cartel y la invitación

adjunta

atentamente

Zbigniew Stoklosa

www.dsafita.eu

http://obscuraphoto.eu/WordPress3/o-nas/

Profitez d’une exposition photographique dans VILNIUS-Lituanie. L’affiche et invitation

ci-jointe

Cordialement

Zbigniew Stoklosa

Link do Strony ŚSAFiTA na Facebook-u / link to pages ŚSAFiTA on Facebook :

https://www.facebook.com/events/450991161670053/

https://www.facebook.com/world.photographic.artists.association

[wptf id=”6″]

CZAS W KADRZE ZATRZYMANY

CZAS W KADRZE ZATRZYMANY

Kiedy 19.X.1850 roku w rodzinie lwowskiego stolarza Ignacego Janusza urodził się pierwszy syn Edward nikt nie przypuszczał, że wniesie on trwały wkład w dziedzictwo kulturowe kraju, który w tamtych czasach nie miał swojej tożsamości , a po latach jego prace znajdą się w zbiorach muzealnych stanowiąc największą w Polsce kolekcję szklanych negatywów. W stuletnią rocznicę śmierci przypadającą w dniu 3.III.2014 roku warto przypomnieć sylwetkę Edwarda Janusza cesarskiego i królewskiego nadwornego fotografa z Rzeszowa.

Postać ta niemal zupełnie nieobecna w historii polskiej fotografii zasługuje na zainteresowanie i umieszczenie go wśród tych, którzy wpłynęli na percepcję potomnych przekazując obrazy przeszłości zatrzymane na szkle.

Ze względu na wielkość zbioru liczącego ponad 35 tysięcy szklanych i celuloidowych negatywów oraz kilku tysięcy fotografii z przełomu XIX i XX wieku dorobek artystyczny rzeszowskiego fotografa zasługuje na coś więcej niż przechowywanie w archiwach lokalnego muzeum.

Edward Janusz pozostawił dla miasta Rzeszowa , w którym żył i spędził większość twórczego życia ogromny spadek, którym niewiele miast mogłoby się poszczycić i wykorzystać do swojej promocji.

Zatrzymując czas w kadrze pozostawił nam współczesnym kronikę w obrazach oddających klimat tamtych lat i senną urodę galicyjskiego miasteczka jakim był Rzeszów kiedy należał do cesarstwa austro -węgierskiego.

Niewątpliwa wartość tych zdjęć mających dziś charakter dokumentu sprawia, że współcześni są o wiele bardziej świadomi swojej przeszłości.

Tamten Rzeszów to malownicze zakątki i zaułki wypełnione zapachem chleba z pobliskich piekarni.To cisza przerywana stukotem kopyt końskich ,dorożek i furmanek chłopskich, gwarem z placów targowych, muzyką dobiegającą z ogrodu miejskiego ulubionego miejsca wypoczynku rzeszowian , czy też tupotem żołnierskich butów stacjonującego tam austriackiego garnizonu. To dominujący nad miastem zamek, który przebudowywali kolejni właściciele, kościół oo. Bernardynów z cudowną figurą Matki Bożej , otoczony ogrodami i jeziorem, przyciągający tłumy wiernych, ratusz z rynkiem otoczony secesyjnymi kamieniczkami gromadzący mieszkańców w ważnych okolicznościach, pomniki Mickiewicza i Kościuszki będące wyrazem patriotyzmu lokalnej społeczności. To także budynki dawnego Konwentu oo. Pijarów mieszczące szkołę, której uczniami byli między innymi wynalazca lampy naftowej Ignacy Łukasiewicz, twórca pierwszej polskiej gramatyki Onufry Kopczyński, czy też światowej sławy botanik profesor Władysław Szafer. Tamten Rzeszów to też początkowo niepozorny budynek dworca kolejowego, stary cmentarz z malowniczymi nagrobkami, Plac Farny wypełniony fiakrami, budynek ”Sokoła „ i ślizgawka będąca atrakcją w zimowe dni. To również rynek Nowego Miastacentrum dzielnicy żydowskiej z placem targowym i synagogami, przeprawa promowa przez Wisłoki brukowane ulice, którymi przeciągały tabory wojskowe obu wojen.

Słowo opisowe pozostaje bezradne wobec emocjonalnego oddziaływania obrazu bo nie ma takiego zasięgu jak budujące nastrój stare fotografie. Dopiero na nich widać jak piękne były ówczesne stroje , jak zmieniały się główne ulice miasta i jego zasięg terytorialny wskutek rozbudowy, jak w tamtych czasach żyli mieszkańcy z różnych warstw społecznych, jak celebrowano wydarzenia czy przebiegały uroczystości religijne lub państwowe.

Edward Janusz przeszedł długą drogę od porucznika wojsk austriackich zafascynowanego malarstwem i fotografią do własnego zakładu fotograficznego, jednego z najbardziej prestiżowych w Galicji, który otworzył 1.VII.1886 roku.

W ciągu sześćdziesięciu ośmiu lat panowania cesarza Franciszka Józefa dbałość o Galicję ograniczyła się do budowy tzw. drogi cesarskiej z Krakowa do Lwowa przez Rzeszów i w 1813 roku kamiennego mostu na Wisłoku. Po sprzedaniu cesarzowi przez Lubomirskich ostatnich praw dziedzicznych Rzeszów stał się miastem królewskim, a późniejsze zmiany polityczne w monarchii austriackiej sprawiły, że Rzeszów wszedł w okres autonomii.

W takich realiach zaczęła rozwijać się fotografia Edwarda Janusza, której początki związane były z rodzinnym miastem Lwowem.

Choć nigdy nie zabiegał o wielki rozgłos ,w swoim rzemiośle stał się z czasem niedościgniony co zresztą potwierdził tytuł nadany mu w majestacie cesarskim przez wiedeńskich urzędników.

Na jego usługi zapanowała w Rzeszowie wielka moda i każdy chciał mieć portret jak się mówiło „od Janusza”.

Nie zamykał się wyłącznie w atelier. Swój obiektyw kierował na rzeszowskie ulice i ludzi których na nich spotykał. Był świadkiem i uwieczniał ważne momenty w życiu miasta lub też po prostu zwykłe, codzienne życie stając się jego najlepszym ilustratorem. Z uwagi na wielką znajomość tematu bywał częstym gościem w koszarach gdzie fotografował musztry, ćwiczenia czy pokazy.

Bez jego fotografii nie zobaczylibyśmy odsłonięcia pierwszego na ziemiach polskich pomnika Tadeusza Kościuszki w 1898 tahun, uroczystości z otwarcia połączenia kolejowego z Jasłem, kolejnej rocznicy bitwy pod Grunwaldem, wizyty cesarza w Galicji, manewrów wojskowych, arcyksięcia Maksymiliana w rzeszowskim garnizonie, przylotu do Rzeszowa pierwszego lotnika i wielu innych.

Jednak tym co fascynowało go najbardziej były portrety mieszkańców miasta, wśród których zdarzały się obrazy niezwykłe o wielkich walorach artystycznych. Do naszych czasów zachowało się dużo wyjątkowych i zapadających w pamięć fotografii budowanych najprostszymi środkami opartymi na grze światła i wydobycia osobowości modela.

Jego przemyślane kompozycje pokazują do jakiej maestrii doszedł w użyciu światła, a niejednokrotnie kunsztowne aranżacje z udziałem teł i rekwizytów sprawiły, że osiągnął wielkie powodzenie w swojej profesji zyskując sławę świetnego portrecisty.

Jego portrety fascynują pięknym światłem i zróżnicowaniem tematów. Ukazują one niezwykłość ówczesnej techniki fotograficznej, która w porównaniu ze współczesną fotografią cyfrową stawia ją na przegranej pozycji z uwagi na nieprawdopodobnie dużą tonalność i miękkość obrazu.

Popularność atelier Edwarda Janusza przyciągała klientów chcących mieć niepowtarzalne portrety bowiem posługiwał się on stylizacją nawiązującą do malarstwa polskiego między innymi Jana Matejki, co nadawało jego pracom szczególną przenikliwość i przywoływało polityczny kontekst dziejowy.

Ciekawe aranżacje Edwarda Janusza w dużym stopniu wykorzystywały ruch oraz odnosiły postacie do różnych sytuacji co nadawało im wrażenie niewymuszonej swobody.

Wprowadzał również do swoich fotografii anegdotę, która porusza wyobraźnię i decyduje o wyjątkowości prac. W portretach potrafił wydobyć z twarzy te cechy, które najmocniej wybijały się w osobowości modela o dodawało autentyczności.

Stosował różnorakie kadry traktując indywidualnie każdego klienta , korzystnie modelując światłem i cieniem twarze i sylwetki.

Nie było to zwykłe rzemiosło, a tym o wyróżniało jego portrety było światło wewnętrzne, tajemne i pełne mocy widziane oczyma duszy artysty.

W jego atelier powstawały obrazy zdumiewająco perfekcyjne ,olśniewające maestrią i potęgą wyrazu, bezwzględnie doskonałe warsztatowo, przejawiające znajomość tradycji malarskiej z poprzedniego wieku.

Nic dziwnego, że z usług zakładu korzystała ogromna liczba klientów, a w Rzeszowie do dobrego tonu należało mieć portret sygnowany jego nazwiskiem. Przez 30 lat zajmowania się fotografią przekroczył ramy komercji nadając swojej pracy wymiar artystyczny. Pozostawił dla nas prawdę historyczną o Rzeszowie i jego mieszkańcach Polakach, Żydach, Rusinach i Austriakach , którzy wszyscy razem kształtowali niepowtarzalne oblicze miasta.

Jego działalność na przełomie wieków była wielowymiarowa, a prasa nie szczędziła mu pochwał. Wydawał kartki pocztowe z widokami miasta po raz pierwszy z napisami w języku polskim, od czasu do czasu urządzał wystawy swoich zdjęć poza zakładem ,wreszcie otworzył sklep z przyborami fotograficznymi.

Przy tym wszystkim znajdował czas na pracę społeczną co stawiało go w gronie znanych i szanowanych. Po jego śmierci zakład pozostał w rękach rodziny i działał jeszcze do dat 90-tych XX wieku chociaż już pod innym szyldem. Pochowano go na cmentarzu rzeszowskim na Pobitnem, a lokalna prasa , która sprzyjała mu przez całe życie odnotowała to wydarzenie:

Śp. Edward Janusz były porucznik wojsk austriackich, członek założyciel Sokoła zmarł 3.III.1914roku .Śp. Janusz chętnie brał udział w pracach publicznych i cieszył się w mieście ogólną sympatią i poważaniem. Zakład swój doprowadził do rzędu pierwszych w kraju i dlatego uzyskał tytuł c.k. nadwornego fotografa.”

Elżbieta Kaliszewska, prawnuczka Edwarda Janusza.

[wptf id=”4″]

Islandiafotografie Małgorzaty Kaliszewskiej

FOTOGRAFIA W CIENIU WULKANÓW

Kilkumiesięczny pobyt na Islandii w okresie wiosenno-letnim to prawdziwy dar od losu i gdy tylko przebrzmiały gniewne pomruki olbrzymiego wulkanu wygrażające niebu i ziemi,obudzonego z krótkiej drzemki ,można było zmierzyć się z próbą uchwycenia w kadrze obrazu tej ziemi.

Po budzącym grozę spektaklu z udziałem Eyjafiollajokull gdzie pumeksowy pył i popiół wulkaniczny pokrywały wszystko z zastraszającą szybkością, a powietrze zdawało się niemożliwe do oddychania ukazała się druga twarz Ultima Thule, bo tak w średniowieczu nazywano Islandię wierząc, że ziemia ta wyznacza kraniec znanego świata. Ta północna kraina jest niezwykła pod każdym względem. Docierali tu przed wiekami celtyccy i norwescy żeglarze i jedynie dzielni Wikingowie, którzy osiedlili się w nim jako pierwsi byli w stanie znieść ciężkie warunki bytowania, wulkaniczne skały i nieprzewidywalną srogą aurę.
Przez stulecia nie zmieniło się nic, ale ten nieprzystępny kraj jest w całej swej pierwotnej surowości niezwykle piękny, a pod skorupą lawy bije jego gorące serce. Gdy przeminie wiosna i skończy się krótkie, dwumiesięczne lato, podczas którego słońce nigdy nie zachodzi nastaje ponury i zimny okres ciemności gdzie poza zjawiskowymi spektaklami zorzy polarnej trudno szukać plenerów do fotografii.
Pomimo bliskości koła podbiegunowego docierający aż tutaj Golfstrom łagodzi nieco klimat, ale na tej ziemi ścierają się nieustannie dwa żywiołyognia i lodu. To rezultat przebiegającej przez wyspę geologicznej granicy dwóch wielkich płyt tektonicznych, które napierają na siebie z siłą wyzwalającą piekielne moce. Stąd ciągła aktywność sejsmiczna i wulkaniczna, pola gejzerów, źródła geotermalne, wrzące błota i wydobywające się ze szczelin syczące fumarole nasycające powietrze zapachem siarki tworząc niesamowity klimat dla fotografii.

W takich miejscach wyobraźnia podsuwa obecność mrocznych postaci z legend skandynawskich podświadomie wyczuwając ślady trolli. Ogromny kontrast stanowią obszary porośnięte trawą , mchem i porostami tworzącymi kobierce o niespotykanych odcieniach zieleni, na których wypasają się owce i włochate konie islandzkie.
Zaskakująca i zachwycająca zmienność islandzkich krajobrazów chwilami zapiera dech w piersiach. Wspaniałe panoramy przyciągają z mocą , której nie sposób się oprzeć. Bywa, że wielokrotnie w ciągu dnia błękit na niebie wywalcza sobie miejsce wśród ciężkich deszczowych chmur, odsłaniając kolejne twarze ziemi surowe i piękne. Gigantyczne pola lawy, fantazyjne, bazaltowe formacje skalne, szerokie, czarne, smoliste plaże, nad którymi piętrzą się wysokie klify, ogromne migocące błękitem bryły lodu spływające do morza wraz nurtem lodowcowych rzek, malowniczo postrzępione fiordy, czy grzmiące wodospady okryte szalem tęczy- to wszystko kotłuje się w obiektywie walcząc o palmę pierwszeństwa. Pejzaż urzeka kolorystyką mieniąc się niesamowitymi barwami w tonacjach od bieli do czerni poprzez róż, ochrę i brąz naznaczone błękitem co związane jest z obecnością minerałów i aktywnością wulkaniczną, a każda kolejna erupcja dokonując zmian w krajobrazie przypomina o odwiecznej i nieujarzmionej sile tworzenia i niszczenia.
Jedyne ślady obecności stanowią miliony ptaków gnieżdżące się na półkach skalnych, stada owiec i koni oraz rozrzucone osiedla kolorowych domków zamieszkałych przez serdecznych, życzliwych światu ludzi, którzy zdołali oswoić wulkaniczną wyspę wykazując niespotykaną gdzie indziej więź i solidarność ukształtowaną przez wspólne zmagania z żywiołem.

Poza Reyjkjavikiem, który na tym tle jawi się jako miejsce bezpieczne, przytulne i zagospodarowane oraz kilkoma większymi ośrodkami pozostała część wyspy to pustkowia wydane na niepodzielne władanie żywiołów. Groźna uroda takich miejsc sprzyja zadumie i pokornej kontemplacji wobec potęgi natury, która zdaje się tamować tu dostęp znikomości rzeczy i spraw tego świata . Chociaż nie sposób zawrzeć wszystkich swych emocji w kadrach ,zatrzymane obrazy sprawią, że ożywając po latach przywrócą falę wspomnień z miejsca na końcu świata- bo taka jest moc fotografii.

Elżbieta Kaliszewska

[wptf id=”5″]

GRAŻYNA KAZIMIERCZAK

Edward JanuszCK Nadworny Fotograf

W cyklu archiwalii przedstawiamy artykuł o Edwardzie JanuszuCesarsko Królewskim Nadwornym Fotografie. Materiał przygotowała prawnuczka fotografa, Elżbieta Kaliszewska, która z sukcesem kontynuuje rodzinną tradycję. Artykuł pochodzi z drukowanych wydań Obscury.

Nota biograficzna Elżbiety Kaliszewskiej (za http://www.elzbietakaliszewska.pl/):
Miłośniczka koni i jeździectwa, z wykształcenia biolog, absolwentka Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, doktor nauk technicznych, fotografik, zasłużony działacz kultury. Wspólnie z mężem prowadzi Agencję Wydawniczą Kaligraf i drukarnię. Fotografia, to od wielu lat jej pasja życiowa związana z wielopokoleniową tradycją rodzinną, szczególnie chętnie fotografuje naturę, pejzaże i konie.
Jest członkiem Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych (DSAFiTA) i współzałożycielem Światowego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych (ŚSAFiTA), a tekże redaktorem technicznym wydawanego przez stowarzyszenie czasopisma OBSCURA.
Zdjęcia jej autorstwa publikowane były w wydawnictwach albumowych i książkach oraz takich czasopismach, jak Koń Polski (którego jest stałym współpracownikiem), Konie i Rumaki, Jeźdźcy i Konie, Koński Targ, Świat koni, Gentleman, Voyage, Pani, a także w wydawnictwach zagranicznych, belgijskim L’Anne Hippique, Horse International i innych.
Elżbieta Kaliszewska jako fotograf artysta ma na swoim koncie udział i trofea w międzynarodowych konkursach min. Złoty medal na 61. Międzynarodowym Salonie Fotografii w Tokio, kilkanaście wystaw autorskich w kraju oraz udział w wystawach zbiorowych za granicą (Belgia, Niemcy, Włochy, Tajwan, Japonia).”

Edward Janusz1

 

Edward Janusz2

 

 

 

 

Edward Janusz3