Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 December 2015FLASH, YATOAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Mo ro, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa fọtoyiya – iweyinpada lori ayeye ti awọn irora ti atijọ paati MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 August 2015Ifihan, FLASH, YATO, IMOAndrew Małyszko

Wuni iṣẹlẹ fa awọn enia, ọpọlọpọ ninu wọn ni aworan itanna. Jẹ ká sọrọ nípa o, bi o si aworan wọnyi iṣẹlẹ, wipe awọn ohun elo ni o ni iye ti a reportage, on ko si nikan “Sunday” ategun…

Reportage ni a egbe game – gan ti o dara Iroyin le ni awọn aworan ti o dara ni o kere, nla kan Fọto ko ni ṣe, pẹlu a gbigba ti awọn aworan ti awọn apapọ ti o dara fun agbegbe, ati ọkan buburu aworan ni anfani lati run kan ti o dara gbogbo.

Ẹya-ara yi itan – Nibẹ gbọdọ jẹ diẹ ninu awọn itan. Dajudaju awọn itan siwaju sii tabi kere si. Agbegbe ti awọn iṣẹlẹ jẹ awọn itan kere, Sibẹsibẹ, a ìgbésẹ sketch yẹ ki o wa ni gba. Ti o ba ni aworan šiši, O le so nipa ọjọ: wá akọkọ alejo, ṣi – diẹ ninu awọn “oro” ati igbejade ti onkọwe, alejo lati ri awọn aranse, Group Awọn ijiroro, sile, diẹ ninu awọn towo ise ti aworan (sugbon laisi exaggeration, si nie katalog). O le fojusi lori awọn olorin, ati ohun ti ṣẹlẹ ni ayika rẹ; tabi pin sí orí: awọn ošere ati awọn ijoye, oluwo wiwo awọn aranse, Shutter iwa ati yeye… Nibẹ ni o wa ọpọlọpọ awọn ti o ṣeeṣe, ti o ko ba nilo lati mo nigba ti o ko yan, jẹ ki ká lọpọlọpọ awọn ohun elo ti lati nigbamii ni opolopo lati yan lati.
Mu awọn aworan lati awọn ere, awọn akoni jẹ maa n ni egbe, ati awọn ti o fi julọ akiyesi – Sibẹsibẹ, ranti, awọn iṣọrọ sab nipa ọpọlọpọ awọn aworan ti ọkan egbe, nigbagbogbo lati ọkan ipo. Jẹ jade nipa orisirisi awọn eto, fotografujmy jepe, awon ohun kikọ ati awọn iwa. Ati awọn ti o ba ti o ba ṣakoso awọn lati lọ ibisere lẹhin ti awọn show, a ni a anfani lati Yaworan “ibisere”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz yi ita gbangba apejo ti atijọ ati titun paati. Awọn iṣẹlẹ attracts ti asiko ti alejo – ni opin ti a gbogbo ni ife Motoring. Mo ro, pe awọn tobi ìfípáda yoo si wa lati iyaworan nikan awọn ọkọ ti, ko si bi o ti atijọ tabi igbadun ti won. Ti a ba fẹ lati fi paapa julọ, gallery ni yio jẹ ogogorun ati ki o fee ẹnikẹni obejrzałby gbogbo wọn. Of Dajudaju fotografujmy ifihan, ati ọpọlọpọ ti o, ṣugbọn jẹ ki ká ko gbiyanju lati dije pẹlu fọtoyiya ọmọ – a ni ko ni anfani lati ya awọn aworan ti ìpolówó. Jẹ ki a gbiyanju lati ri ara wọn ọna ti Narration, Standard ti idanimọ Pari awọn alaye, dani irisi, operujmy ijinle ti oko, nwo igun. Maa ko yago fun sztafażu, O igba yatọ awọn image.
Sugbon tun fotografujmy eniyan, diẹ ninu awọn awon ohun kikọ, sile. Nigba miran o ti n ẹnikan Curiously laísì, ni igba miiran ti isinyi fun ohun mimu tabi a ọmọ ni a funny duro. Maa ko ni le bẹru lati ya aworan kan si – ma ti o ma ṣe akiyesi, won ti wa ni ya aworan, ni igba miiran skwitują ẹrin (pataki, ko lati wa ni nira, yẹ ki o ari akọkọ), ki o si ma ya awọn ere, zapozują, Wọn sọrọ tabi beere fun itankale images. O ni lati wa ni sisi… Bi enikan ko fẹ lati – o mu ki ko si ori lati Titari, A se gafara ki o si resign (ayafi ti a koko tọ ti ẹṣẹ, ki o si o ni lati gbiyanju, sibẹsibẹ, lati ya aworan a, sugbon discreetly, ataburo sin ko si idi). Fun iru kan ti o tobi ati jakejado iṣẹlẹ yẹ ki o ayeye o lemeji, akọkọ ni ko ohun gbogbo akiyesi, ati ni afikun ti a le nikan fori ṣe pẹlu ọkan Optics (a boṣewa sun – ninu mi irú Tamron 17-50 2.8), ati ọkan lati miiran (ati – Samyang 8mm f3 5 AE eja oju fun a ayipada lati Pentax 135 2.5), eyi ti o fi ibakan ayipada tojú.
MOTOCLASSIC iṣẹlẹ bi nibẹ ni ko gan akoole – a pupo ti ohun lọ ni nigbakannaa lori ni ọpọlọpọ awọn ibiti, ko si nigbati o ba de – O ri fere ohun gbogbo. Ko si PCM alaye, Nitorina o ni lati wo fun miiran kiri lati awọn alaye. O le kọ Iroyin apakan (atijọ paati, titun, jepe, Afikun ifalọkan…), ati ki o le illa ero, ki nwọn ti wa interspersed pẹlu? Awọn ti o fẹ jẹ ko nigbagbogbo rorun.

Awọn ikore jẹ lọpọlọpọ, ki jẹ daju lati ṣe ayẹwo ati ki o jabọ o kuro bi Elo bi o ti ṣee, ni akọkọ kana ti awọn aworan yanju – idojukọ, koṣe pa irọ (gbiyanju lati irugbin ni awọn ipele ti mu a Fọto, igbelẹrọ ni ik, ani a ga o ga yẹ ki o wa a kẹhin asegbeyin, ko lẹhin ti a ni orisirisi awọn tojú, Nigbana ni nkankan lati gee), boya iru boring, Mo kò yoo lo – ju timotimo, ya aworan ni a decidedly unfavorable awọn ofin; a ko ba paparazzi. O tun yọ àdáwòkọ awọn fọto, paapa ti o ba gbogbo wọn dabi enipe nla, Awọn wọnyi fi, eyi ti dabi lati wa ni awọn ti o dara ju – awọn miran kò wulo. Ati ki yio a pupo ti awọn fọto.

Awọn nigbamii ti igbese ni lati yan a ohn ati awọn ami-asayan ti awọn fọto fun processing. Tejede iroyin ni orisirisi awọn – orisirisi awọn aworan. Lori awọn Internet, ki ko si ye lati se idinwo – mejeji awọn nẹtiwọki ati wiwo duro siwaju sii. Sugbon nigbagbogbo ranti, wipe iye ko ni ṣe awọn didara ati paapa awọn ti o dara ju awọn fọto ni titobi nla rirẹ – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, o le wa ni pin si orisirisi awọn ẹya, NP. kọọkan apakan a kekere kan bit ti ohun miran.
Jẹ lori Internet, paapa awon Riroyin, Won ko ba ko beere itoju bi ipolowo ọja tabi awọn aranse. O mu ki ko si ori lati fi han ni kikun o ga – ko to, ti o fee ẹnikẹni yoo wa ni awọn nṣọna, o si tun n fi ara wọn si afarape ati ilokulo ti wa ohun-ini, fun apẹẹrẹ, nipasẹ awọn lilo ti jẹ ti lai wa ase lowo. Pẹlu awọn iwọn ti oni diigi 1024 piksẹli gun ẹgbẹ oyimbo to. Ni afikun si resizing, a gbọdọ se atunse – ibi ti won ti wa ni die-die overexposed tabi o sis si (le lati se atunse underexposure) imọlẹ, funfun iwontunwonsi ati awọn miiran kekere awọn abawọn. Images pẹlu tobi abawọn ti a ko to gun ni – A tì wọn sẹyìn.
Ọpọlọpọ awọn eto fun sese / processing ti oni awọn aworan ni o pọju fun iru awọn atunṣe ati ise ipele (ipele) – tabi ọpọ awọn fọto ni ẹẹkan.

Mo ti nigbagbogbo aworan ni aise, yio, Ni ibere ti mo nla to kaadi iranti, ati keji nikan aise yoo fun ni kikun processing agbara. Nibẹ ni ko si isoro boya wiwo tabi ami-aṣayan, tabi koda a rọrun igbaradi – a free eto IrfanView + afikun atilẹyin fun fere gbogbo image ọna kika.

Lẹhin ti a ami-asayan ati ki o akanṣe ti awọn aworan ni awọn aṣẹ ti awọn ti a ti yan ohn ona fun awọn aṣayan lẹẹkansi. Jẹ ki a ye awọn ohun elo ti, gbiyanju lati wo lati irisi ti awọn RSS. Jẹ ká pa awọn aworan bi, ko lapapọ tuntun, deviating tekinikali tabi afefe, ti o le tapa si ẹnikan ni kedere ti o dara. O ti wa ni ko tọ te aworan “ìpolówó” – ni opin ko si ọkan ti a ko san fun o. Skorygujmy ibere, ki wa lokan je ko o ki o legible. Ati nipari (O ni gbogbo wọnyi sọtẹlẹ fun ero) jẹ ki a beere awọn ero ti ẹnikan ti mo mọ.

Ati nisisiyi kan diẹ apeere ti MOTOCLASSIC Castle Topacz:

agbari ti akoonu

awọn ọkọ ti – orisirisi Asokagba (gbogbo, awọn alaye, irisi…)

sile, hostesses…

atrakcje towarzyszące

Diẹ awọn fọto nibi (ki o si ma ko reti, ti ohun gbogbo ti Mo ti kowe loke jẹ wulo ninu mi iroyin – o jẹ rorun lati mu awọn…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 Le 2015Ifihan, FLASH, YATOAndrew Małyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 Le 2015Aworan, FLASH, YATOAndrew Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Ni odun 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 Le 2015YATOAndrew Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 April 2015Aworan, FLASH, YATOAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”