Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Dekabr 2015FLASH, BOShQAAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Menimcha, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa fotosuratlar – Eski va kabellar MOTOCLASSIC imorat Topacz of Rally munosabati bilan Ko'zgular

19 Avgust 2015KO'RGAZMALAR, FLASH, BOShQA, TECHNOLOGYAndrew Małyszko

Jalb voqealar olomonni harakatlantiring, Ularning ko'p fotografik uskunalar bor. Keling, bu haqida bilib olaylik, Bu voqealarni suratga qanday, moddiy muxbirlar bir qiymati bor, deb, va u nafaqat edi “Yakshanba” sovg'a…

Reportaj jamoaviy o'yin – juda yaxshi xabar kamida yaxshi rasmlar iborat bo'lishi mumkin, buyuk bir surat emas, o'rtacha rasmlari bir to'plami bilan yaxshi yoritilishini bermoq, va bir yomon rasm yaxshi butun uchramoqda qodir.

Bu hikoyani Xususiyat – Ba'zi hikoya bo'lishi kerak. Albatta hikoya ko'proq yoki kamroq. Tadbir qamrovi hikoya kam, Shu bilan birga, dramatik qaysiki qabul qilinishi kerak. Bu san'at ochilish bo'lsa, Siz Sana aytish mumkin: birinchi mehmonlar kelib, ochiladi – bir qancha “nutq” va yozuvchilar taqdimoti, mehmon ko'rgazmasi ko'rish uchun, Guruh munozaralar, sahnalari, san'at ba'zi namoyish ishlari (lekin mubolag'asiz, nie KATALOG uchun). Siz ijrochining haqida o'ylash mumkin, va nima uning atrofida sodir bo'lgan; yoki boblarda bo'linadi: san'atkorlar va mansabdor shaxslar, ko'rgazma tomosha tomoshabinlar, Deklanşör axloqiy va trivia… Ko'p imkoniyatlar bor, Siz tanlagan qachon siz bilishingiz kerak emas, beraylik mo'l-ko'l moddiy keyinchalik tanlash uchun, mo'l bo'lishi uchun.
Konsert rasmlarni olib, qahramon, odatda, jamoa, va u eng e'tibor bag'ishlashga – Shu bilan birga, eslayman, osonlik bilan bir jamoa ko'p rasm tomonidan zerikkani, tez-tez bir joydan. Boshqa rejalari haqida bo'lsin, fotografujmy tinglovchilar, qiziqarli belgilar va xatti-. Va siz shou keyin parda orqasida borish uchun boshqarish bo'lsa, Biz qo'lga olish uchun imkoniyat bor “kulis”.

MOTOCLASSIC imorat Topacz eski va yangi avtomobillar bu ochiq-oydin yig'ish. Tadbir olomonni jalb – oxirida biz barcha avtomobilni sevgi. Menimcha, Eng katta xato faqat transport vositalari otib bo'lishini, qat'iy nazar, qanday eski yoki hashamatli ular. Biz hatto eng ko'rsatish bo'lsangiz, galereyasi yuzlab bo'lardi va deyarli hech kim ularga barcha obejrzałby. Albatta fotografujmy eksponatlar, va undan ko'p, lekin uning fotografiya martaba bilan raqobat qilishga harakat qilmasin – Biz reklama suratga olish uchun hech qanday imkoniyat bor. Bizga naql o'z yo'lini topishga harakat qilaylik, Standard aniqlash tafsilotlarni to'ldiring, ajoyib kelajak, maydon operujmy chuqurligi, ko'rish burchagi. Sztafażu oldini qilmang, Bu tez-tez tasvir o'zgaradi.
Lekin, shuningdek, odamlarni fotografujmy, ba'zi bir qiziqarli belgilar, sahnalari. Ba'zan kimdir orziqib kiyingan bo'lyapdi, Boshqa paytlarda ichimliklar uchun navbat yoki bir kulgili Sayti bir bola da. Suratga kontaktga qo'rqma – ba'zan farq yo'q, Ular suratga etiladi, Boshqa paytlarda skwitują tabassum da (muhim, keskin bo'lmasligi, birinchi tabassum kerak), va ba'zan o'yin olmoq, zapozują, Ular gaplashib yoki rasmlarni tarqalishi uchun so'rash. Siz ochiq bo'lishi kerak… Kimdir uchun istamasa – u surish uchun hech qanday ma'noga, Biz uzr va iste'foga (gunoh bir mavzu qiymatida ekan, keyin suratga olish uchun, shu bilan birga, harakat qilish kerak, lekin ehtiyotkorlik, janjal yo'q maqsadga xizmat). Ana katta va keng hodisa ikki marta uni nishonlash kerak, birinchi, har bir narsa xabarnoma emas, va qo'shimcha ravishda biz yagona bypass bir optik bilan amalga mumkin (standart zoom – Mening holda Tamron ichida 17-50 2.8), va bir-biridan (va – Samyang 8mm F3 5 Pentax bir o'zgarish uchun ae baliq ko'z 135 2.5), qaysi doimiy o'zgarish linzalari saqlaydi.
U erda kabi MOTOCLASSIC hodisa, albatta, xronologiya emas – juda ko'p narsa ko'p joylarda bir vaqtning o'zida davom, qat'i nazar, siz kelganda – Siz deyarli har bir narsani ko'rish. No chiziqli hikoya, Bas, siz hikoyani uchun yana bir kalit uchun qarash kerak. Bu xabar qismini qurish mumkin (Eski Yengil mashinalar, yangi, tinglovchilar, Boshqa joylar…), va mavzularni iplari, Shunday qilib, ular bilan boyitilgan etiladi? tanlov har doim ham oson emas.

hosil mo'l bo'ladi, Bas, uni ko'rib, ishonch hosil qiling va yuz imkon qadar otish, muvaffaqiyatsiz rasmlar birinchi qatorga – markaz, yomon belgilangan (rasmini olib bosqichida suzib harakat qiling, Finalda ramka, hatto yuqori qaror so'nggi chora bo'lishi kerak, Biz bir necha linzalar yo'q keyin, So'ngra bir narsa bezak uchun), bunday zerikarli yoki yo'qligini, Men foydalanadi hech qachon – juda yaqin, a qat'iy salbiy nuqtai nazaridan suratga; Biz Paparazzi yo'q. Bundan tashqari, ikki nusxadagi foto ko'taradi, Ular hamma katta tuyulardi bo'lsa ham, Ushbu tark, qaysi eng yaxshi ko'rinadi – foydali hech qachon boshqalar. Va shunday bo'ladi fotosuratlar ko'p.

keyingi qadam qayta ishlash uchun rasm bir stsenariy va oldindan tanlash tanlash uchun,. Bosilgan hisobot bir necha o'z ichiga – bir necha rasmlar. Internet, shunday cheklash kerak to'g'risida – tarmoq va sabr-toqat tomosha ham ancha. Lekin har doim eslayman, miqdori va sifatini katta miqdori charchoq ham eng yaxshi rasmlar qilmaydi, deb – moddiy keng va ko'rsatib turadigan bo'lsa, u bir necha qismga ajratish mumkin, np. har bir qismi boshqa narsa bir oz.
Internetda Nashrlar, ayniqsa hisobot, Ular katalog yoki ko'rgazma sifatida davolash shart emas. Bu to'liq ruxsatda fosh uchun hech qanday ma'noga – etarli emas, bu deyarli hech kim tomosha bo'ladi, u hali ham bizning intellektual mulk qaroqchilik va noto'g'ri o'zini fosh bo'lyapdi, Misol uchun, bizning roziligisiz nashrlar foydalanish orqali. Bugungi monitor hajmi bilan 1024 etarli uzoq yon piksel. O'lchamlarini tashqari, biz tuzatish kerak – Ular bir oz pozlanmış yoki past bo'lgan (kam pozlanmasına tuzatish qiyin) yorqinligi, Oq rang balansi va boshqa ozgina kamchiliklari. Biz endi bor katta nuqsonlari bilan Images – Biz oldingi tashladilar.
/ Rivojlanayotgan raqamli tasvir qayta ishlash uchun eng dasturlari bunday o'zgarishlar va ommaviy ish salohiyatga ega (ommaviy) – bir marta yoki bir necha rasmlar.

Men har doim RAW suratga, bo'ladi, birinchidan men etarlicha katta xotira kartasi, va ikkinchi faqat RAW to'liq qayta ishlash qobiliyatini beradi. Hech qanday muammo ko'rish yoki oldindan tanlash bor, yoki hatto oddiy tayyorgarlik – bepul dastur IrfanView + plugins deyarli barcha tasvir formatlarini qo'llab-quvvatlaydi.

Tanlash uchun tanlangan stsenariy yondashuv tartibda tasvir oldindan tanlash va tartibga solish so'ng yana. Keling, ko'rib chiqaylik, o'quvchi nuqtai nazaridan qarash qiyin. Kabi rasmlarni o'chirish bo'lsin, emas, balki jami taalukli, texnik yoki iqlim ozguvchidirlar, bu buzilishiga olib kelishi mumkin, kimdir aniq yaxshi. Bu suratlar chop loyiq emas “reklama” – oxirida biz buning uchun hech kim to'lash emas. Skorygujmy tartibi, Shunday qilib, bizning aqlimiz aniq va tushunarli edi. Va nihoyat (odatda kutilgan fikrlash) bizga bilaman kishi fikrini so'rasinlar.

Va MOTOCLASSIC imorat Topacz hozir bir necha misollar:

Mundarija tashkilot

vositalari – turli tortishish (butun, details, istiqbol…)

sahnalari, styuardessa…

Kuzatuvchi arzanda joylar

Bu erda Batafsil foto (va kutmang, Men yuqorida yozgan har bir narsa mening hisobot ichida amal qiladi – uni idora qilish oson emas…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Szczecin'dan Germaniya-Polsha Media Days 21-22.05.2015

31 May 2015KO'RGAZMALAR, FLASH, BOShQAAndrew Małyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard Kopec o'lik.

13 May 2015ART, FLASH, BOShQAAndrew Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Yillarda 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 May 2015BOShQAAndrew Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie - zamonaviy inson avtoportret

25 April 2015ART, FLASH, BOShQAAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”