Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 Aralık 2015FLAŞ, DİĞERAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Bence, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Fotoğrafçılık – eski arabalar MOTOCLASSIC Kalesi Topacz Rallisi'nde vesilesiyle yansımaları

19 Ağustos 2015SERGİLER, FLAŞ, DİĞER, TEKNOLOJİAndrew Małyszko

Cazip olaylar kalabalıklar sürükleyin, çoğu fotoğrafik ekipman. Hadi bunun hakkında konuşalım, Bu olayları fotoğraflamak nasıl, Malzeme reportage değerine sahip olduğu, ve o değildi sadece “Pazar” hatıra…

Röportaj bir takım oyunudur – Çok iyi bir rapor, en azından iyi resim oluşabilir, Büyük bir fotoğraf yapmaz, ortalama resimlerden oluşan bir koleksiyon ile iyi kapsama vermek, ve kötü bir görüntü iyi bir bütün berbat edebilir.

Bu hikayeyi Özellik – Bazı hikâye olmalı. Tabii ki hikaye daha fazla veya daha az. Olayın Kapsama hikayesi az, Ancak, dramatik bir kroki kabul edilmelidir. Bu sanat açılış ise, Sen tarihe göre söyleyebilirsiniz: ilk misafirlerini geliyor, Açılan – bazı “konuşma” ve yazarların tanıtımı, ziyaretçilerin sergiyi görmek için, Grup Tartışmaları, sahneler, sanat bazı sergilenen eserler (ama abartılı olmadan, nie Katalog'un için). Sen sanatçı odaklanabilir, ne onun etrafında oluyor; veya bölümlere ayrılmıştır: sanatçılar ve yetkililer, sergi izlerken izleyiciler, Deklanşöre ahlaki ve trivia… Birçok olasılık vardır, Seçtiğiniz ne zaman bilmeniz gerekmez, diyelim bol malzeme daha sonra seçim için bol olması.
Konser fotoğraf çekimi, kahraman genellikle ekibi, ve o en dikkat adamak – Ancak, unutmayın, Kolayca bir takımın birçok resim sıkılan, Sık sık bir yerden. Farklı planları hakkında edelim, fotografujmy seyirci, ilginç karakterler ve davranışlar. Ve konserden sonra kulise gidip yönetmek, Biz yakalamak için bir şans var “kulis”.

MOTOCLASSIC Kalesi Topacz eski ve yeni araçların bu açık toplama. Olay ziyaretçilerin kalabalıklar çekiyor – Sonunda hepimiz motoring seviyorum. Bence, En büyük hata, sadece araç çekmek için olacağını, ne kadar eski ya da lüks onlar. Biz bile çoğu göstermek istiyorsanız, galeri yüzlerce olurdu ve hiç kimse hepsini obejrzałby. Tabii fotografujmy sergiler, ve daha bir sürü, ama en fotoğrafçılık kariyeri ile rekabet etmeye izin – Biz reklam fotoğraf çekmek için hiçbir şansı var. Bize anlatım kendi yolunu bulmaya çalışalım, Standart tanıma ayrıntılarını tamamlayın, sıradışı bir bakış açısı, alan operujmy derinliği, görüş açısı. Sztafażu önlemek etmeyin, Genellikle görüntü değişir.
Ama aynı zamanda insanları fotografujmy, bazı ilginç karakterler, sahneler. Bazen birileri merakla giyinmiş, Diğer zamanlarda içecekler kuyruğu ya da komik bir poz çocuk at. Fotoğraflandı arayınız için korkmayın – Bazen fark yoktur, Onlar fotoğraflandı, Diğer günlerin skwitują gülümseme (önemli, gergin olmamak, İlk gülümsemelisin), ve bazen de oyunu almak, zapozują, Onlar konuşmak veya görüntüleri yaymak için sormak. Sen açık olmak zorunda… Birisi istemiyor Eğer – itmek için hiçbir mantıklı, Özür dileriz ve istifa (günah bir konu değerinde sürece, o zaman bir resim çekmek için, ancak, denemek zorunda, ama ihtiyatlı, kavga hiçbir amaca hizmet). Böyle bir büyük ve geniş bir olay iki kez kutlamak gerekir, İlk şey haber değil, ve ek olarak biz tek bypass tek optik ile yapılır yapabilirsiniz (Bir standart zoom – Benim durumumda Tamron içinde 17-50 2.8), ve diğerinden birinin (ve – Samyang 8mm f3 5 Pentax bir değişim için ae balık gözü 135 2.5), hangi sürekli değişim lensleri kaydeder.
Orada gibi MOTOCLASSIC olay gerçekten kronolojisi değil – bir çok şey birçok yerde aynı anda oluyor, olursa olsun gelip – Neredeyse her şeyi görmek. Hiçbir çizgisel anlatım, Yani anlatı başka bir anahtar aramak zorunda. Bu rapor bölümünde inşa edebilirsiniz (eski arabalar, yeni, seyirci, Görülmesi gereken diğer yerler…), ve konuları karıştırıp, böylece onlar serpiştirilmiş? Seçim her zaman kolay değildir.

verim bol, bu yüzden gözden emin olun ve uzak mümkün olduğunca atmak, Başarısız resimlerin ilk satırda – odak, kötü çerçeveli (Bir fotoğraf çekmeden aşamasında kırpmak için çalışın, Finalde çerçeveleme, Hatta yüksek çözünürlüklü bir son çare olmalıdır, biz birkaç lensler yok sonra, Sonra bir şey kırpmak), Böyle sıkıcı olsun, Ben kullanacağım asla – Çok samimi, kesinlikle bir olumsuz anlamda fotoğraflandı; biz paparazzi değiliz. Ayrıca çift fotoğrafları kaldırır, hepsi harika görünüyordu bile, Bunlar bırakın, hangi iyi gibi görünüyor – kullanışlı asla diğerleri. Ve böylece olacak çok fazla fotoğraf.

Bir sonraki adım işleme fotoğraflardan oluşan bir senaryo ve ön seçim seçmek için. Basılı raporlar birkaç içeriyor – Birkaç fotoğraf. Internet, bu yüzden sınırlamak için gerek On – Ağ ve tahammül izlerken hem daha. Ama her zaman hatırlar, miktar, kalite ve büyük miktarlarda yorgunluk bile en iyi fotoğraf yapmaz – Malzeme kapsamlı ve gösteren değer olup olmadığını, o birkaç parçaya ayrılabilir, np. Her bölüm başka bir şey biraz.
Internet üzerinde Yayınlar, özellikle Raporlama, Onlar kataloglar veya sergi olarak tedavi gerekmez. Bu tam çözünürlükte maruz hiçbir mantıklı – yeterli, Bu hiç kimse izlerken olacak, hala bizim fikri mülkiyet korsanlık ve kötüye kendilerini açığa bulunuyor, Örneğin, bizim rızası olmadan yayınların kullanımı yoluyla. Günümüz monitörler boyutu 1024 Oldukça yeterince uzun kenar piksel. Yeniden boyutlandırma ek olarak, biz düzeltmeniz gerekir – onlar biraz fazla veya az pozlu nerede (az pozlama düzeltmek için daha) parlaklık, beyaz dengesi ve diğer küçük kusurları. Artık olan büyük kusurları ile Görüntüler – Biz daha önce onları attı.
/ Gelişmekte olan dijital görüntülerin işlenmesi için çoğu program bu tür ayarlamaları ve toplu iş potansiyeline sahip (yığın) – bir kerede veya birden fazla fotoğraf.

Ben her zaman RAW formatta fotoğraf, irade, öncelikle ben yeterince büyük hafıza kartı, ve ikinci tek RAW tam işleme yetenekleri verir. Hiçbir sorun görüntüleme veya iki ön seçim var, ya da basit bir hazırlık – ücretsiz bir program IrfanView + eklentiler hemen hemen tüm resim formatlarını destekler.

Seçimi için seçilmiş senaryo yaklaşımı için görüntülerin bir ön seçim ve düzenleme sonrasında tekrar. Bize malzeme gözden geçirelim, okuyucunun bakış açısıyla bakmaya çalışıyorum. En gibi fotoğrafları silin edelim, değil, toplam eşleştirme, teknik ya da iklim sapma, Bu ihlal edebilir kimse açıkça iyi. Bu fotoğraf yayınlama değmez “reklâm” – sonunda biz bunun için kimse ödemez. Skorygujmy sipariş, böylece aklımıza açık ve okunaklı oldu. Ve sonunda (Genellikle arzulu düşünce,) Bize Biliyorum birinin görüşünü soralım.

Ve MOTOCLASSIC Kalesi Topacz şimdi birkaç örnek:

İçindekiler organizasyonu

araçlar – Çeşitli çekim (tüm, ayrıntılar, perspektif…)

sahneler, Hostesler…

Eşlik turistik yerler

Burada daha fazla fotoğraflar (ve sanmıyoruz, Ben yukarıda yazdığım her şey benim raporlama uygulanabilir – o kullanımı kolaydır…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Szczecin Alman-Polonya Medya Günleri 21-22.05.2015

31 Mayıs 2015SERGİLER, FLAŞ, DİĞERAndrew Małyszko

Gönderen 21-22.05.2015, Szczecin bu kez, Başka bir Alman-Polonya Medya Günleri obyły. Bu önemlidir, profesyoneller konjonktürel bir olay için tasarlanmış, amacı, modern dünyada medyanın rolü çok boyutlu analiz, Polonya-Almanya ilişkilerini komşu üzerinde durularak.

Konağın Sorumluluklar o ünlü televizyon gazetecisi oldu, konularında uzmanlaşmış – geniş anlamda – Rus, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusz Mazowiecki 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard Kopec öldü.

13 Mayıs 2015SANAT, FLAŞ, DİĞERAndrew Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Yıllarda 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (için. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 Mayıs 2015DİĞERAndrew Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie - modern insanın Portre

25 Nisan 2015SANAT, FLAŞ, DİĞERAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”