Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 डिसेम्बर 2015फ्ल्यास, अन्यएन्ड्रयू Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? म विचार, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa फोटोग्राफी – पुराना कार MOTOCLASSIC महल Topacz को रैली को अवसरमा विचार

19 अगस्ट 2015प्रदर्शनीहरू, फ्ल्यास, अन्य, प्रौद्योगिकीएन्ड्रयू Małyszko

आकर्षक घटनाहरू भीडलाई तान्नुहोस्, तिनीहरूलाई थुप्रै फोटो उपकरण छ. गरेको यो कुरा गरौं, यी घटनाहरू तस्वीर कसरी, भौतिक reportage एक मूल्य छ कि, र उहाँले मात्र थियो “आइतवार” स्मारिका…

Reportage एक टीम खेल छ – धेरै राम्रो रिपोर्ट कम्तिमा राम्रो तस्वीर मिलेर सक्छ, ठूलो एक फोटो बनाउन गर्दैन, औसत को तस्वीर एक संग्रह राम्रो कभरेज दिन, र एक खराब तस्वीर राम्रो सारा बर्बाद गर्न सक्षम छ.

यो कथा सुविधा – केही कथा त्यहाँ हुनुपर्छ. पक्कै कथा अधिक वा कम. घटना को कवरेज कथा कम छ, तर, एउटा नाटकीय स्थूल वर्णन अपनाए गर्नुपर्छ. यो कला सुरुको भने, तपाईं मिति बताउन सक्नुहुन्छ: पहिलो अतिथि आउन, खोलिदिएको – केही “भाषण” र लेखक को प्रस्तुति, आगंतुकों प्रदर्शनी हेर्न, समूह छलफल, दृश्य, कला केही प्रदर्शन काम (तर अतिशयोक्ति बिना, Nie katalog गर्न). तपाईं कलाकार ध्यान केन्द्रित गर्न सक्छन्, र के उहाँको वरिपरि भइरहेको छ; वा अध्याय विभाजित: कलाकार र अधिकारीहरु, यो प्रदर्शनी हेरिरहेका दर्शकहरु, सटर नैतिक र विचारहरू… धेरै संभावनाहरु छन्, तपाईं छनौट गर्छन् जब तपाईं जान्नु आवश्यक छैन, गरेको गरौं प्रशस्त भौतिक पछि देखि चयन गर्न प्रशस्त छ.
यो कन्सर्ट चित्र लिएर, यो नायक सामान्यतया टीम छ, र उहाँले सबैभन्दा ध्यान अर्पण – तर, सम्झना, सजिलै एक टीम को धेरै चित्र द्वारा Bored, बारम्बार एक स्थान देखि. विभिन्न योजना बारे बाहिर गरौं, fotografujmy दर्शक, रोचक वर्ण र व्यवहार. अनि तपाईं शो पछि backstage जान प्रबन्ध भने, हामी कब्जा गर्ने मौका छ “backstage”.

MOTOCLASSIC महल Topacz पुराना र नयाँ कार को यस आउटडोर भेला. घटना आगंतुकों भीडलाई आकर्षित – अन्त मा हामी सबै Motoring प्रेम. म विचार, यो भन्दा ठूलो गल्ती मात्र गाडी गोली हुनेछ भनेर, कुनै कुरा कसरी पुराना वा लक्जरी तिनीहरूले भनेर. हामी पनि सबैभन्दा देखाउन चाहनुहुन्छ भने, ग्यालरी सयौं हुनेछ र शायद कसैले तिनीहरूलाई सबै obejrzałby. पक्कै fotografujmy प्रदर्शनकारी, र यो धेरै, तर यो फोटोग्राफी पेसा संग प्रतिस्पर्धा गर्न प्रयास गरौं – हामी विज्ञापन को तस्वीर लिन कुनै मौका छ. हामीलाई वर्णन को आफ्नै बाटो पत्ता प्रयास गरौं, मानक पहिचान विवरण पूरा, असामान्य दृष्टिकोण, क्षेत्र को operujmy गहिराई, हेर्दै कोण. Sztafażu जोगिन छैन, यो अक्सर छवि भिन्न.
तर पनि मान्छे fotografujmy, केही रोचक वर्ण, दृश्य. कहिलेकाहीं यो कसैले कौतूहलपूर्वक लुगा गर्नुपर्छ, अन्य समयमा पेय लागि लाम वा हास्यास्पद पोज मा एक बच्चा मा. फोटो खिंचवाने संपर्क गर्न नडराऊ – कहिलेकाहीं तपाईं याद छैन, तिनीहरूले फोटो खिंचवाने छन्, अन्य समयमा skwitują मुस्कान मा (महत्त्वपूर्ण, काल हुन, पहिलो मुस्कान गर्नुपर्छ), र कहिलेकाहीं खेल लिन, zapozują, तिनीहरूले कुरा वा तस्बिरहरू फैलाउने सोध्न. तपाईं खुला हुनुपर्छ… कसैले गर्न चाहनुहुन्छ छैन भने – यो धक्का कुनै अर्थमा बनाउँछ, हामी क्षमा र राजीनामा (पाप एक विषय लायक नभएसम्म, त्यसपछि तपाईं एक तस्वीर लिन, तर, प्रयास गर्न छ, तर discreetly, brawl कुनै उद्देश्य सेवा). यस्तो लागि एक ठूलो र व्यापक घटना दुई पटक यो celebrate गर्नुपर्छ, पहिलो सबै सूचना छैन, र साथै हामी एकल गोरेटो एक प्रकाशिकी संग गरेको सक्छ (एक मानक जूम – मेरो मामला Tamron मा 17-50 2.8), र अर्को एउटा (र – Samyang 8mm f3 5 PENTAX देखि एक परिवर्तन लागि AE माछा आँखा 135 2.5), जो निरन्तर परिवर्तन लेंस बचत.
त्यहाँ जस्तै MOTOCLASSIC घटना साँच्चै कालक्रम छैन – कुरा धेरै धेरै ठाउँमा एक साथ मा जा, कुनै कुरा तपाईं आउन गर्दा – तपाईं लगभग सबै हेर्नुहोस्. कुनै रैखिक narrative, त्यसैले तपाईं narrative अर्को प्रमुख खोज्न छ. यो प्रतिवेदन खण्ड निर्माण गर्न सक्छन् (पुराना कार, नयाँ, दर्शक, अतिरिक्त आकर्षण…), र विषयहरू मिश्रण गर्न सक्छन्, ताकि तिनीहरूले संग interspersed छन्? विकल्प सधैं सजिलो छैन.

यो उपज प्रशस्त छ, त्यसैले यो समीक्षा गर्न निश्चित हुन र दूर सकेसम्म धेरै फेंक, असफल तस्वीर को पहिलो पंक्ति मा – ध्यान, नराम्ररी फ्रेम (एक फोटो लिएर को चरण मा क्रप गर्न प्रयास, अन्तिम मा फ्रेमन, पनि एक उच्च संकल्प अन्तिम उपायको हुनुपर्छ, हामी धेरै लेंस छैन पछि, त्यसपछि केही ट्रिम गर्न), यस्तो नीरस कि, म प्रयोग गर्नेछ कहिल्यै – पनि घनिष्ठ, एक बेशक प्रतिकूल सर्तहरू मा फोटो खिंचवाने; हामी paparazzi छैन छौं. यो पनि नक्कली फोटो हटाउँदछ, तिनीहरूले सबै ठूलो देखिन्थ्यो भने, यी छोड्न, जो सबै भन्दा राम्रो देखिन्छ – उपयोगी कहिल्यै अरूलाई. अनि त हुनेछ फोटो को धेरै.

अर्को चरण संसाधन लागि फोटो को एक परिदृश्य र पूर्व-चयन चयन गर्न छ. मुद्रित रिपोर्टहरू धेरै समावेश – धेरै तस्वीर. इन्टरनेट, यति सीमित गर्न कुनै आवश्यकता मा – नेटवर्क र सहन हेरिरहेका दुवै अधिक. तर सधैं सम्झना, राशि गुणस्तर र ठूलो परिमाणमा थकान पनि सबै भन्दा राम्रो फोटो बनाउन गर्दैन – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, यो धेरै भागहरु विभाजित गर्न सकिन्छ, np. प्रत्येक भाग केहि को एक सानो टुक्रा.
इन्टरनेटमा प्रकाशन, विशेष गरी ती प्रतिवेदन, तिनीहरूले सूची वा प्रदर्शनी रूपमा उपचार आवश्यकता छैन. यो पूर्ण संकल्प मा पर्दाफास गर्न कुनै अर्थमा बनाउँछ – पर्याप्त छैन, कि शायद कसैले देख मा हुनेछ, यो अझै पनि हाम्रो बौद्धिक सम्पत्ति एन्टिपाइरेसी र दुरुपयोग गर्न आफूलाई पर्दाफास गर्नुपर्छ, उदाहरणका लागि, हाम्रो सहमति बिना प्रकाशनहरू प्रयोग माध्यम. आज मनिटर को आकार संग 1024 एकदम पर्याप्त लामो पक्ष पिक्सेल. रिसाइजिंग साथै, हामी सुधार – तिनीहरूले अलि overexposed वा underexposed छन् जहाँ (underexposure सच्याउन कठिन) चमक, सेतो सन्तुलन र अन्य स-साना कमीकमजोरी. हामी अब छ ठूलो दोष संग चित्रहरु – हामी पहिले तिनीहरूलाई फाले.
/ विकास डिजिटल तस्बिरहरू को संसाधन लागि सबैभन्दा कार्यक्रम जस्तै समायोजन र बैच जब लागि सम्भाव्य छ (बैच) – एक पटक वा धेरै फोटो.

म सधैं RAW मा तस्वीर, हुनेछ, पहिले म ठूलो पर्याप्त मेमोरी कार्ड, र दोस्रो मात्र RAW पूर्ण संसाधन क्षमताहरु दिन्छ. कुनै समस्या दृश्य वा या त पूर्व-चयन छ, वा एक सरल तयारी – एक मुक्त कार्यक्रम IrfanView + प्लगिन्स लगभग सबै छवि स्वरूप समर्थन.

चयन लागि चयन परिदृश्य दृष्टिकोण को क्रम मा तस्बिरहरू एक पूर्व-चयन र प्रबन्धमा पछि फेरि. हामीलाई भौतिक पुनरावलोकन गरौं, यस पाठक को दृष्टिकोण देखि हेर्न प्रयास. जस्तै तस्वीर मेटाउन गरौं, छैन कुल मिल्ने, प्रौद्योगिकी वा जलवायु deviating, कि उल्लङ्घन हुन सक्छ कसैले स्पष्ट राम्रो. यो तस्वीर प्रकाशन लायक छैन “विज्ञापन” – अन्त मा यसको लागि हामीले कुनै एक तिर्न छैन. Skorygujmy क्रम, भनेर हाम्रो मन स्पष्ट र पढ्न सकिने थियो. र अन्तमा, (सामान्यतया इच्छाधारी सोच यो) हामीलाई मलाई थाहा कसैले को राय सोध्न गरौं.

र MOTOCLASSIC महल Topacz को अब केही उदाहरणहरू:

सामाग्री संगठन

गाडी – विभिन्न शट (सारा, विवरण, दृष्टिकोण…)

दृश्य, hostesses…

atrakcje towarzyszące

यहाँ अधिक फोटो (र आशा छैन, म माथि लेखे कि सबै मेरो रिपोर्टिङ मा लागू छ – यो ह्यान्डल गर्न सजिलो छ…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 May 2015प्रदर्शनीहरू, फ्ल्यास, अन्यएन्ड्रयू Małyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 May 2015कला, फ्ल्यास, अन्यएन्ड्रयू Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

वर्ष मा 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 May 2015अन्यएन्ड्रयू Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 अप्रिल 2015कला, फ्ल्यास, अन्यएन्ड्रयू Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”