Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 December 2015FLASH, OTHERAndrzej Malyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Saya rasa, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – renungan sempena Rali kereta lama MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 August 2015EXHIBITIONS, FLASH, OTHER, TECHNOLOGYAndrzej Malyszko

Acara menarik mengheret orang ramai, kebanyakan mereka mempunyai peralatan fotografi. Mari kita bercakap mengenainya, bagaimana untuk mengambil gambar acara-acara ini, bahawa bahan yang mempunyai nilai pelaporan, dan dia adalah bukan sahaja “Ahad” cenderamata…

Pelaporan adalah permainan pasukan – laporan yang sangat baik boleh terdiri daripada gambar-gambar yang sekurang-kurangnya baik, besar satu gambar tidak masuk, dengan koleksi gambar-rata memberi liputan yang baik, dan satu gambar yang tidak baik boleh merosakkan keseluruhan yang baik.

Ciri cerita ini – Mesti ada cerita. Sudah tentu cerita lebih kurang. Liputan peristiwa itu adalah cerita yang kurang, Bagaimanapun, lakaran dramatik perlu diguna pakai. Jika ia membuka seni, Anda boleh memberitahu dengan tarikh: datang tetamu pertama, membuka – beberapa “ucapan” dan penyampaian penulis, pengunjung untuk melihat pameran, Perbincangan Kumpulan, adegan, beberapa kerja-kerja seni yang dipamerkan (tetapi tanpa keterlaluan, untuk Katalog nie). Anda boleh memberi tumpuan kepada artis, dan apa yang berlaku di sekelilingnya; atau dibahagikan kepada bab-bab: artis dan pegawai-pegawai, penonton menonton pameran, Shutter moral dan trivia… Terdapat banyak kemungkinan, anda tidak perlu anda tahu apabila anda memilih, mari bahan yang banyak untuk kemudian mempunyai banyak untuk dipilih.
Mengambil gambar dari konsert, wira biasanya pasukan, dan beliau menumpukan perhatiannya – Walau bagaimanapun, ingat, mudah bosan dengan banyak gambar satu pasukan, kerap dari satu lokasi. Disewakan mengenai rancangan yang berbeza, fotografujmy penonton, watak-watak yang menarik dan tingkah laku. Dan jika anda berjaya untuk pergi belakang pentas selepas persembahan, kami mempunyai peluang untuk menangkap “belakang pentas”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz perhimpunan ini luar kereta lama dan baru. Acara ini menarik ramai pengunjung – pada akhirnya kita semua suka permotoran. Saya rasa, bahawa kesilapan yang sangat besar adalah untuk menembak kenderaan sahaja, tidak kira berapa lama atau mewah yang mereka. Jika kita mahu untuk menunjukkan walaupun yang paling, Galeri akan menjadi beratus-ratus dan tidak sesiapa obejrzałby mereka semua. Pameran Sudah tentu fotografujmy, dan banyak itu, tetapi jangan kita cuba untuk bersaing dengan kerjaya fotografi – kita tidak mempunyai peluang untuk mengambil gambar pengiklanan. Mari kita cuba untuk mencari jalan mereka sendiri riwayat, Pengiktirafan Standard Lengkapkan butir-butir, perspektif yang luar biasa, kedalaman operujmy medan, melihat sudut. Jangan elakkan sztafażu, Ia sering berbeza imej.
Tetapi juga fotografujmy orang, beberapa watak menarik, adegan. Kadang-kadang ia seseorang ingin tahu berpakaian, pada masa yang lain barisan untuk minuman atau kanak-kanak dalam pose lucu. Jangan takut untuk menghubungi gambar – kadang-kadang anda tidak notis, mereka adalah gambar, pada masa yang lain skwitują senyuman (penting, tidak menjadi tegang, harus memberikan senyuman), dan kadang-kadang mengambil permainan, zapozują, Mereka bercakap atau meminta menyebarkan imej. Anda perlu dibuka… Jika seseorang tidak mahu – ia tidak masuk akal untuk menolak, Kami memohon maaf dan meletak jawatan (melainkan jika suatu bernilai topik dosa, maka anda perlu cuba, bagaimanapun, untuk mengambil gambar, tetapi berhati-, pergaduhan berkhidmat tujuan). Bagi apa-apa acara yang besar dan luas patut menyambut dua kali, pertama tidak notis segala-galanya, dan di samping itu kita boleh bypass tunggal dilakukan dengan satu optik (zoom standard – dalam kes saya Tamron 17-50 2.8), dan setengahnya yang lain; (dan – Samyang 8mm f3 5 ae ikan mata untuk perubahan dari Pentax 135 2.5), yang akan menjimatkan kanta perubahan yang berterusan.
Acara MOTOCLASSIC seperti tidak ada yang benar-benar kronologi – banyak perkara yang berlaku pada masa yang sama di banyak tempat, tidak kira bila anda datang – Anda lihat hampir segala-galanya. Tiada cerita linear, Jadi, anda perlu mencari satu lagi kunci kepada naratif. Ia boleh membina seksyen laporan (kereta lama, baru, penonton, Antara tempat tarikan tambahan…), dan boleh mencampurkan topik, supaya mereka berselang-seli dengan? Pilihan tidak selalunya mudah.

Hasil yang banyak, jadi pastikan untuk mengkaji semula dan buang sebanyak mungkin, dalam baris pertama gambar-gambar yang tidak berjaya – tumpuan, teruk dirangka (cuba untuk tanaman pada peringkat mengambil foto, merangka pada perlawanan akhir, walaupun resolusi yang tinggi harus menjadi pilihan terakhir, tidak selepas kami mempunyai beberapa kanta, Kemudian sesuatu untuk mengurangkan), sama ada membosankan seperti, Saya tidak akan menggunakan – terlalu intim, gambar dalam terma sini jelas tidak menguntungkan; kami tidak paparazzi. Ia juga mengeluarkan foto salinan, walaupun mereka semua seolah-olah besar, Ini meninggalkan, yang seolah-olah untuk menjadi yang terbaik – yang lain tidak berguna. Dan begitu juga banyak gambar.

Langkah seterusnya adalah untuk memilih senario dan pra-pemilihan gambar untuk pemprosesan. Laporan bercetak mengandungi beberapa – beberapa gambar. Di Internet, jadi tidak perlu untuk menghadkan – kedua-dua rangkaian dan menonton bertahan lebih. Tetapi sentiasa ingat, bahawa jumlah yang tidak menjadikan kualiti dan juga gambar-gambar terbaik dalam kuantiti yang keletihan besar – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, ia boleh dibahagikan kepada beberapa bahagian, np. setiap bahagian sedikit sesuatu yang lain.
Penerbitan di Internet, terutamanya mereka Pelaporan, Mereka tidak memerlukan rawatan kerana katalog atau pameran. Ia tidak masuk akal untuk mendedahkan pada resolusi penuh – tidak cukup, yang tidak sesiapa akan berada dalam memerhati itu, ia masih mendedahkan diri mereka kepada kegiatan lanun dan penyalahgunaan harta intelek kami, sebagai contoh, melalui penggunaan penerbitan tanpa persetujuan kami. Dengan saiz monitor hari ini 1024 piksel sebelah panjang agak cukup. Selain saiz semula, kami perlu memperbetulkan – di mana mereka sedikit overexposed atau kurang terang (sukar untuk membetulkan kurang pendedahan) kecerahan, imbangan putih dan kelemahan kecil yang lain. Imej dengan kecacatan besar kita tidak lagi mempunyai – Kami humbankan mereka sebelum ini.
Kebanyakan program untuk membangunkan / pemprosesan imej digital mempunyai potensi untuk pelarasan dan pekerjaan batch (kumpulan) – atau beberapa foto pada satu masa.

Saya selalu mengambil gambar dalam RAW, akan, pertama sekali saya besar kad memori yang cukup, dan kedua sahaja RAW memberikan keupayaan pemprosesan penuh. Tidak ada masalah sama ada melihat atau pra-pemilihan, atau persediaan mudah – program IrfanView percuma + plugin menyokong hampir semua format imej.

Selepas pra-pemilihan dan susunan imej dalam susunan pendekatan senario yang dipilih untuk pemilihan semula. Marilah kita mengkaji bahan, cuba untuk melihat dari perspektif pembaca. Mari kita memadam gambar seperti, bukan jumlah yang hampir sama, menyeleweng dari segi teknikal atau iklim, yang mungkin melanggar seseorang yang jelas baik. Ia tidak bernilai menyiarkan gambar “pengiklanan” – pada akhirnya tidak ada yang kita tidak membayar untuk itu. Perintah Skorygujmy, supaya minda kita adalah jelas dan mudah dibaca. Dan akhirnya (Secara umumnya ia angan-angan) mari kita bertanya pendapat seseorang yang saya tahu.

Dan kini beberapa contoh MOTOCLASSIC Castle Topacz:

Organisasi Kandungan

kenderaan – pelbagai tembakan (keseluruhan, butiran, perspektif…)

adegan, hostes…

atrakcje towarzyszące

Lebih banyak foto di sini (dan tidak mengharapkan, bahawa semua yang saya tulis di atas boleh digunakan dalam laporan saya – ia adalah mudah untuk mengendalikan…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 May 2015EXHIBITIONS, FLASH, OTHERAndrzej Malyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 May 2015ART, FLASH, OTHERAndrzej Malyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Dalam tahun-tahun 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 May 2015OTHERAndrzej Malyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 April 2015ART, FLASH, OTHERAndrzej Malyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”