Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 डिसेंबर 2015फ्लॅश, इतरअँड्र्यू Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? मला वाटतं, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa छायाचित्रण – जुन्या कार MOTOCLASSIC वाडा Topacz च्या रॅली निमित्ताने प्रतिबिंबे

19 ऑगस्ट 2015प्रदर्शन, फ्लॅश, इतर, तंत्रज्ञानअँड्र्यू Małyszko

आकर्षक कार्यक्रम त्रासलेल्या असहाय लोकांचे समुदाय ड्रॅग, त्यांना अनेक फोटोग्राफिक उपकरणे आहे. च्या याबद्दल चर्चा करू, या घटना फोटो कसे, साहित्य अहवाल एक मूल्य आहे की, आणि तो नाही फक्त होते “रविवारी” स्मरणिका…

अहवाल एक संघ खेळ आहे – खूप चांगली अहवाल किमान चांगली चित्रे बनलेले शकते, उत्तम एक फोटो नाही, सरासरी चित्रे संग्रह चांगले कव्हरेज द्या, आणि एक वाईट चित्र एक चांगला संपूर्ण नाश करण्यास सक्षम आहे.

ही गोष्ट वैशिष्ट्य – काही कथा असणे आवश्यक आहे. अर्थात कथा अधिक किंवा कमी. कार्यक्रम व्याप्ती कथा कमी आहे, तथापि, एक नाट्यमय रेखाटन दत्तक घ्यावे. कला उघडणे आहे, तर, आपण तारखेनुसार सांगू शकता: पहिल्या अतिथीचे येतात, उघडते – काही “भाषण” लेखक सादरीकरण, अभ्यागतांना प्रदर्शन पाहण्यासाठी, गट चर्चा, दृश्यांना, कला काही प्रदर्शन कामे (पण अतिशयोक्ती न करता, nie katalog करण्यासाठी). आपण कलाकार लक्ष केंद्रित करू शकता, आणि त्याला काय सुमारे होत आहे; किंवा अध्याय विभागली: कलाकार आणि अधिकारी, प्रदर्शन पाहणे दर्शक, शटर नैतिक आणि ट्रिव्हियासाठी… अनेक शक्यता आहेत, आपण निवडलेल्या नाही तेव्हा आपण जाणून गरज नाही, करू मुबलक सामग्री नंतर नाचायला भरपूर आहेत.
मैफिल चित्रे घेऊन, नायक सहसा संघ आहे, आणि तो सर्वात लक्ष अर्पण – तथापि, लक्षात ठेवा, सहज एक संघ अनेक चित्रे यांनी कंटाळले, वारंवार एक स्थान पासून. विविध योजना बाहेर द्या, fotografujmy प्रेक्षक, मनोरंजक वर्ण आणि आचरण. आणि आपण शो नंतर बॅकस्टेज जा व्यवस्थापित तर, आम्ही काबीज एक संधी “बॅकस्टेज”.

MOTOCLASSIC वाडा Topacz जुना आणि नवीन कार या मैदानी गोळा. कार्यक्रम अभ्यागतांना त्रासलेल्या असहाय लोकांचे समुदाय आकर्षित – शेवटी आम्ही सर्व motoring प्रेम. मला वाटतं, सर्वात मोठा चूक फक्त वाहने उंचावणे होईल की, कितीही जुने किंवा लक्झरी, ते. आम्ही अगदी सर्वात दाखवायची असेल तर, गॅलरी शेकडो होईल आणि महत्प्रयासाने जो कोणी त्यांना सर्व obejrzałby. अर्थात fotografujmy प्रदर्शनातून, आणि भरपूर, पण फोटोग्राफी कारकीर्द स्पर्धा प्रयत्न करू नये – आम्ही जाहिरात चित्रे घेणे नाही संधी. आम्हाला कथा त्यांच्या स्वत: च्या मार्ग शोधण्यासाठी प्रयत्न करू, मानक ओळख तपशील पूर्ण, असामान्य दृष्टीकोन, शेतात operujmy खोली, पहात कोन. Sztafażu टाळण्यासाठी नका, हा सहसा प्रतिमा बदलते.
पण लोक fotografujmy, काही मनोरंजक वर्ण, दृश्यांना. कधी कधी कोणीतरी बारीक कपडे आहे, इतर वेळा पेय रांगेत किंवा एक मजेदार ठरू एक मूल. फोटो संपर्क भयभीत होऊ नका – कधी कधी आपण लक्षात नाही, ते फोटो आहेत, काही वेळा skwitują स्मित येथे (महत्वाचे, ताण असू नये, पहिल्या स्मित पाहिजे), आणि कधी कधी या खेळाचा, zapozują, ते बोलू किंवा प्रतिमा प्रसार विचारू. आपण खुल्या असणे… कोणीतरी करू इच्छित नाही, तर – ढकलणे नाही अर्थ प्राप्त होतो, आम्ही दिलगीर आहोत व त्यांनी राजीनामा (पाप एक विषय वाचतो तोपर्यंत, नंतर आपण एक चित्र घ्या, तथापि, प्रयत्न, पण सावधपणे, भांडण नाही उद्देश सेवा). अशा मोठ्या आणि रुंद कार्यक्रम दोन वेळा साजरे पाहिजे, प्रथम आपल्याला प्रत्येक गोष्ट लक्षात नाही आहे, याशिवाय एकाच बायपास एक दर्शन केले करू शकता (मानक झूम – माझ्या बाबतीत Tamron मध्ये 17-50 2.8), आणि दुसर्या पासून एक (आणि – Samyang 8mm F3 5 Pentax एक बदल ए मासे डोळा 135 2.5), जे सतत बदल दृष्टीकोनातून वाचवतो.
तेथे सारख्या MOTOCLASSIC घटना खरोखर कालगणनाशास्त्र नाही – गोष्टी भरपूर अनेक ठिकाणी एकाच वेळी वर जाऊन, काही हरकत नाही आपण येतात तेव्हा – आपण जवळजवळ सर्वकाही पाहू. कोणत्याही रेषेचा गोष्ट, त्यामुळे आपण गोष्ट दुसर्या की शोधणे आहे. हे अहवाल कलम तयार करू शकता (जुन्या कार, नवीन, प्रेक्षक, अतिरिक्त आकर्षणे…), आणि विषय मिक्स करू शकता, म्हणून ते आलटून पालटून आहेत? निवड नेहमी सोपे नाही आहे.

उत्पन्न मुबलक आहे, त्यामुळे तो पुनरावलोकन खात्री करा आणि दूर शक्य तितकी फेकून, अयशस्वी चित्रे पहिल्या रांगेत – लक्ष, वाईटरित्या रचला (एक फोटो घेऊन स्टेज क्रॉप प्रयत्न, अंतिम फेरीत तयार, अगदी एक उच्च रिझोल्यूशन एक शेवटचा उपाय असावा, आम्ही अनेक दृष्टीकोनातून नाही नंतर, मग काहीतरी ट्रिम), अशा भोक की नाही, मी वापर करणार नाही – खूप जिव्हाळ्याचा, एक नि: शंकपणे प्रतिकूल दृष्टीने फोटो; आम्ही पापाराझ्झी करत नाही. तसेच डुप्लिकेट फोटो काढून, ते सर्व फार महात्वाचे वाटते जरी, या सोडून, जे उत्तम असल्याचे दिसते – उपयुक्त नाही इतर. आणि म्हणून होईल फोटो भरपूर.

पुढील चरण प्रक्रिया फोटो परिस्थितीत आणि पूर्व-निवड निवडा. छापील अहवाल अनेक असू – अनेक चित्रे. इंटरनेट, त्यामुळे मर्यादित नाही गरज – नेटवर्क आणि सहन पहात दोन्ही अधिक. पण नेहमी लक्षात ठेवा, रक्कम गुणवत्ता आणि मोठ्या प्रमाणात थकवा, अगदी उत्तम फोटो नाही की – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, तो अनेक भागांमध्ये विभागली जाऊ शकते, NP. प्रत्येक भाग काहीतरी थोडे.
इंटरनेट वर प्रकाशने, विशेषतः त्या अहवाल, ते सूची किंवा प्रदर्शन उपचार आवश्यकता नाही. तो पूर्ण रिजोल्यूशन उघडकीस नाही अर्थ प्राप्त होतो – पुरेसे नाही, त्या क्वचितच कोणी पाहात असेल, तरीही आमच्या बौद्धिक मालमत्ता चाचेगिरी गैरवापर स्वतःला नेऊ आहे, उदाहरणार्थ, आमच्या संमतीशिवाय प्रकाशने वापर. आजच्या मॉनिटर्स आकार 1024 जोरदार पुरेशी लांब बाजूला पिक्सेल. पुनः आकार व्यतिरिक्त, आम्ही दुरुस्त करणे आवश्यक आहे – ते किंचित माणसे नव्हती किंवा underexposed आहेत जेथे (छायाचित्रणातील फिल्म थोडा वेळ प्रकाशित करणे योग्य अजून) ब्राइटनेस, व्हाईट बॅलेन्स व इतर गौण दोष. आम्ही यापुढे आहे मोठ्या दोष प्रतिमा – आम्ही पूर्वी टाकली.
/ विकास डिजिटल प्रतिमा प्रक्रिया सर्वात कार्यक्रम अशा ऍडजस्ट आणि बॅच नोकरी क्षमता आहे (बॅच) – एकाच वेळी किंवा एकापेक्षा जास्त फोटो.

मी नेहमी 'रॉ' मध्ये फोटो, होईल, पहिल्याने मी मोठा पुरेशी मेमरी कार्ड, आणि दुसऱ्या फक्त रॉ पूर्ण प्रक्रिया क्षमता देते. हरकत नाही पाहण्यासाठी किंवा पूर्व निवड करण्यात आली आहे, किंवा अगदी साध्या तयारी – एक विनामूल्य प्रोग्राम IrfanView + प्लगइन अक्षरशः सर्व प्रतिमा स्वरूप समर्थन.

निवड, ती निवडलेली परिस्थिती दृष्टिकोन क्रम प्रतिमा एक पूर्व-निवड आणि व्यवस्था केल्यानंतर पुन्हा. आम्हाला साहित्य पुनरावलोकन द्या, वाचक दृष्टीकोनातून पाहणे प्रयत्न. सारख्या चित्रे काढून टाकू, नाही एकूण जुळणारे, तांत्रिकदृष्ट्या किंवा हवामानातील deviating, भंग करु कोणीतरी स्पष्टपणे चांगले आहे. हे चित्र प्रकाशित वाचतो नाही “जाहिरात” – शेवटी आम्ही कोणीही देत नाही. Skorygujmy आदेश, जेणेकरून आमच्या मन स्वच्छ आणि स्पष्ट होते. आणि शेवटी (साधारणपणे आई तो) आम्हाला मला माहीत आहे कोणीतरी मत विचारू द्या.

आणि MOTOCLASSIC वाडा Topacz आता काही उदाहरणे:

सामग्री संस्था

वाहने – विविध शॉट्स (संपूर्ण, तपशील, दृष्टीकोन…)

दृश्यांना, hostesses…

atrakcje towarzyszące

येथे अधिक फोटो (आणि अपेक्षा करू नका, मी वरील लिहिले की सर्वकाही माझ्या अहवाल लागू आहे – तो हाताळण्यासाठी सोपे आहे…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 मे 2015प्रदर्शन, फ्लॅश, इतरअँड्र्यू Małyszko

दिवसांत 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 मे 2015आर्ट, फ्लॅश, इतरअँड्र्यू Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

वर्षांत 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 मे 2015इतरअँड्र्यू Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 एप्रिल 2015आर्ट, फ्लॅश, इतरअँड्र्यू Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: योहान्ना Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”