Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 December 2015FULMEN, ALIISQUE STUDIORUMAndrzej Malyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? Arbitror, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – reputatio occasione Rally antiquis cars MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 August 2015EXHIBITIONS, FULMEN, ALIISQUE STUDIORUM, TECHNOLOGYAndrzej Malyszko

Attractive eventus trahere turbas, plures illorum photographic instructis apparatu bellico. Lets loqui de eo, quomodo haec COMMEDITOR, quod habet materia a valorem reportage, et non solum “Sunday” mnemosynum…

Reportage est a quadrigis ludum – saltem boni potest consistere tabulas bene audiens, magnum photo non, cum a collection of pictures of mediocris nostis bona data dare coverage, perdere totum bonum, alterum malum pictura.

Rumoris huius quia pluma – Oportet esse aliquam story. Scilicet res plus vel minus. Coverage eventus est de geminis fabula minus, Sed exemplar scribit tragicus. Si suus 'art foramen, Poteris narrare by date: cum venerit primo restituet hospites, aperit – aliqua “sermo” et praesentatio auctores, visitatores ad videre exhibitionem, Group Discussions, scaenae, quidam exhibuit artium opera licentiaeque (sed sine exaggerationem, ad nie katalog). Vos can focus in artificis, et quid agatur in circuitu eius; ullo modo aut disiungi in capitibus: artifices, et servis suis, visorum vigilantes exhibitionem, Lorem moralis et trivia… Illic es plures possibilitates, Non postulo scio quando mundare, deinde copia abundantem materiae scriptor eligendi.
Accipiens pictures a concert, heros solet bigas, et devote maxime operam – Tamen memini, facile fastidio multis pictures of unae quadrigae, frequenter a location. Emittuntur de uaria consilia, fotografujmy audientibus, interesting ingenia et mores. Et si tu curo ire post scaenam spectaculum, habemus spem potiundae urbis “post scaenam”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz hoc velit congregatione prae antiquis et novis cars. Hic scilicet eventus simul attrahit turbas salutantium – in fine diligunt motoring. Arbitror, quod maximus error esset ut mitterent tantum vehiculis, utcumque enim supra luxuria. Si vis ut etiam, porticus esset turmas suas centeni et tempestatibus haud sane quisquam obejrzałby eos omnes. Utique fotografujmy exhibits, et lots of it, sed lets experiri non ad certatim cum consequat career – occasionem nullam ad picturas vendo. Conemur invenire modum Narrationum, Standard recognitionem Perficere details, inusitato prospectu, operujmy profundum agro, viewing angulus. Non refugimus sztafażu, Saepe variat picturam:.
Sed etiam populus fotografujmy, quidam interesting characters, scaenae. Interdum suus 'aliquis curiose vestitum, aut alias pro potionibus queue infantulum pose ridiculam. Noli timere contactus photographed – quandoque non vides, sunt photographed, alias skwitują risu (important, non esse tense, ridendam primum), et quandoque sumimus ludum, zapozują, Loquuntur aut petere tegant expandentes images. Vos have ut aperias… Si quis non vult – nichil est ad ventilabis, Nos paenitet et abdicare (nisi a topic tanti peccati, tunc experiri tamen ad imaginem, sed discrete, rixam nihil nobis proderit). Talis enim res ampla et bis celebrarent, Primum enim non animadvertunt omnia, et praeterea non possumus uno bypass fieri unum optica (a vexillum zoom – in causam meam Tamron 17-50 2.8), et unus ab altero (et – Samyang 8mm f3 5 ae pisces oculum pro mutatione a Pentax 135 2.5), quae salvat perpetuis mutationibus lentium.
MOTOCLASSIC eventus quasi non vere chronology – pluribus locis simul multum proficiens, nihil mea interest dum veneris – Paene vides omnia. No linear narrative, Sic ad aliam narrationem amet. Potest aedificare fama section (vetus cars, new, auditorium, Additional attractiones…), et potest miscere topics, ita quod sint admisto? Est electio non semper soluto liberoque.

Fructus exuberat, ita sane, quantum potes recognoscere et abici, in primo versu picturis male – focus, male fecerunt (ratur ad ersus experiri accipiens photo, molliores factura sit in ultima, et magno animo fuerit ultima, non habemus plures lentium, Tunc aliquid tonderi), utrum pulveres hujusmodi amet, Numquam uti – nimium familiaris, photographed in terminis facile litabant; non sumus Paparazzi. Eam quoque removet duplicate photos, etiam si essent omnia probavi maximam, Hae linquunt, quod videtur esse optimum – alii numquam putantes utilis. Et sic multum photos.

Proximum seligat lectio scaena imagines et pre-processus. Apud plures relationes contineant – plures pictures. In Penitus, non opus ad finem – et retiacula et in ipso vigilantes plus durare. Sed semper, quale et quantum est non optimum copiosissimum labore photos – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, potest dividi in partes, np. alia quaelibet pars pauco.
In Internet publications, praesertim Reporting, Catalogus sive exhibitio non requiritur curatio. Nichil est exponere plena resolutione – non satis, quod vix aliquis eorum in vigilia, tamen suus intellectus proprium abutentis et vinctae praebentur piraticam, ut ope scriptionum sine assensu nostro. Magnitudine hodierno monitores 1024 pixels parte satis diu. In addition ad resizing debemus corrigere – ubi sunt vel leviter overexposed underexposed (durius corrigere underexposure) Præ fulgore, albus et statera aliis minor vitiisque constabat. Cum nos amplius non habent imagines magna vitia – Nos depositos proiecerunt prius.
Most progressio pro developing / digital images processus habet potentia ad huiusmodi adjustments et batch jobs (batch) – aut multiple photos simul.

Ego semper in COMMEDITOR RAW, voluntas, Primum ego tibi magna satis memoria card, et secundo modo RAW dat plenus processui capabilities. Non est quaestio aut aspiciendis vel pre-delectu, vel etiam simplex praeparatione – liberum progressio IrfanView + plugins sustinet virtualiter omnes imaginem formats.

Post pre- imaginum delectu et ordine delectis sem dui aditus iterum. Nos recognoscere material, conatur ad prospectum lectorem. Sit scriptor ut delete pictures, non totalem matching, devius technice vel climate, alicuius quod violare plane. Non operae est evulgaret pictures “vendo” – nemo non pretium in fine. Skorygujmy ordinem, ut mens nostra clare legibilem. Et tandem (Generaliter volens cogitandi) Rogemus opinione nescio quis.

Et nunc a paucis exemplis MOTOCLASSIC Castle Topacz:

organizationem Contents

vehiculis – variis ictibus exactis occidentes (totum, details, prospectu…)

scaenae, hostesses…

atrakcje towarzyszące

More photos here (et non sperant, ut omnia supra scripsi in meum locum habet, quaestor, – Facile est ad tractandum…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 May 2015EXHIBITIONS, FULMEN, ALIISQUE STUDIORUMAndrzej Malyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard Kopec mortuus est.

13 May 2015ARS, FULMEN, ALIISQUE STUDIORUMAndrzej Malyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

In annis 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 May 2015ALIISQUE STUDIORUMAndrzej Malyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie – Autoportret współczesnego człowieka

25 April 2015ARS, FULMEN, ALIISQUE STUDIORUMAndrzej Malyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”