Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 ខែធ្នូ 2015FLASH, ផ្សេងទៀតលោកអនទ្រេMałyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? ខ្ញុំគិតថា, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowaថតរូប – ការឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងឱកាសនៃប្រមូលផ្តុំគ្នានៃរថយន្តដែលមានអាយុ MOTOCLASSIC ប្រាសាទ Topacz នេះ

19 ខែសីហា 2015ការតាំងពិព័រណ៍, FLASH, ផ្សេងទៀត, បច្ចេកវិទ្យាលោកអនទ្រេMałyszko

ព្រឹត្តិការណ៍ដែលគួរឱ្យទាក់ទាញអូសហ្វូងមនុស្ស, មនុស្សជាច្រើននៃពួកគេមានឧបករណ៍ថតរូប. ចូរនិយាយអំពីវា, របៀបក្នុងការថតរូបព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ, ថាសម្ភារៈដែលមានតម្លៃនៃការរាយការណ៍មួយ, ហើយគាត់មានការមិនត្រឹមតែ “កាលពីថ្ងៃអាទិត្យ” វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍…

រាយការណ៍គឺជាការប្រកួតដែលក្រុមមួយ – របាយការណ៍ល្អណាស់អាចមានរូបភាពយ៉ាងហោចណាស់ជាការល្អ, រូបថតមួយយ៉ាងធំមិនធ្វើឱ្យ, ជាមួយនឹងការប្រមូលផ្ដុំនៃរូបភាពនៃមធ្យមគ្របដណ្តប់ឱ្យបានល្អ, និងរូបភាពអាក្រក់មួយគឺអាចបំផ្លាញទាំងមូលល្អ.

លក្ខណៈពិសេសរឿងនេះ – ត្រូវតែមានរឿងមួយចំនួន. បានតិចជាការពិតណាស់រឿងនេះឬច្រើនជាងនេះ. គ្របដណ្តប់នៃព្រឹត្តិការណ៍នេះគឺជារឿងតិច, ទោះជាយ៉ាងណាការបង្ហាញប្រភេទរូបភាពយ៉ាងច្រើនដែលគួរតែត្រូវបានអនុម័ត. ប្រសិនបើវាជាការបើកសិល្បៈ, អ្នកអាចប្រាប់តាមកាលបរិច្ឆេទ: ចូលមកភ្ញៀវជាលើកដំបូង, បានបើក – មួយចំនួន “សុន្ទរកថា” និងការបង្ហាញរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្ញៀវទេសចរទៅមើលឃើញតាំងពិព័រណ៍នេះ, ការពិភាក្សាជាក្រុម, ឈុតឆាក, ការប្រព្រឹត្ដដាក់តាំងបង្ហាញមួយចំនួននៃសិល្បៈ (ប៉ុន្តែដោយគ្មានការបំផ្លើស, ដើម្បី katalog NIE). អ្នកអាចផ្តោតលើសិល្បករ, និងអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញគាត់; ឬបែងចែកជាជំពូក: សិល្បករសិល្បការិនីនិងមន្ត្រី, ទស្សនិកជនទស្សនាការតាំងពិព័រណ៍នេះ, ល្បឿនផ្លូវចិត្តនិងធម្មតាដែលចែកជា… មានលទ្ធភាពជាច្រើនគឺមាន, អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវដឹងថានៅពេលដែលអ្នកបានជ្រើសរើស, សម្ភារៈច្រើនក្រៃលែងអនុញ្ញាតឱ្យទៅនៅពេលក្រោយមានច្រើនដើម្បីជ្រើសពី.
កំពុងថតយករូបភាពពីការប្រគុំតន្ត្រី, វីរៈបុរសគឺជាធម្មតាក្រុមនេះ, ហើយគាត់បានលះបង់យកចិត្តទុកដាក់បំផុត – ទោះជាយ៉ាងណាចងចាំ, ធុញទ្រាន់យ៉ាងងាយស្រួលដោយរូបភាពជាច្រើននៃក្រុមមួយ, ជាញឹកញាប់ពីទីតាំងមួយ. សូមឱ្យយើងចេញអំពីផែនការផ្សេងគ្នា, fotografujmy ទស្សនិកជន, តួអក្សរដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍និងអាកប្បកិរិយា. ហើយប្រសិនបើអ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងការចូលទៅ backstage បន្ទាប់ពីកម្មវិធីនេះ, យើងមានឱកាសក្នុងការចាប់យក “backstage”.

MOTOCLASSIC ប្រាសាទ Topacz ប្រមូលផ្តុំគ្នានៅខាងក្រៅនេះនៃរថយន្តចាស់និងថ្មី. ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានទាក់ទាញហ្វូងមនុស្សនៃភ្ញៀវទេសចរ – នៅទីបញ្ចប់យើងទាំងអស់គ្នាស្រឡាញ់ម៉ូតូ. ខ្ញុំគិតថា, ថាមានកំហុសធំជាងគេនឹងត្រូវបានទៅបាញ់តែរថយន្ត, គ្មានបញ្ហាថាតើចាស់ឬប្រណីតដែលពួកគេ. ប្រសិនបើយើងចង់បង្ហាញសូម្បីតែច្រើនបំផុត, វិចិត្រសាលអាចនឹងមានមនុស្សរាប់រយនាក់និងស្ទើរតែនរណាម្នាក់obejrzałbyពួកគេទាំងអស់. ការតាំងពិព័រណ៍ fotografujmy ជាការពិតណាស់, និងច្រើនរបស់វា, ប៉ុន្តែសូមកុំខំប្រជែងជាមួយអាជីពជាអ្នកថតរូប – យើងមានឱកាសដើម្បីទទួលយករូបភាពនៃការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនោះទេ. សូមឱ្យយើងព្យាយាមដើម្បីស្វែងរកវិធីនៃការរឿងនិទានផ្ទាល់របស់ពួកគេ, ការទទួលស្គាល់ស្តង់ដាបំពេញសេចក្ដីលម្អិត, ទស្សនៈវិស័យមួយដែលមិនធម្មតា, ជម្រៅ operujmy វាល, មុំបានមើល. កុំជៀសវាងsztafażu, វាជាញឹកញាប់ប្រែប្រួលរបស់រូបភាព.
ប៉ុន្តែមានមនុស្សផងដែរ fotografujmy, តួអក្សរដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួន, ឈុតឆាក. ពេលខ្លះវាត្រូវបាននរណាម្នាក់ស្លៀកពាក់ដឹង, នៅពេលផ្សេងទៀតជួរសម្រាប់ភេសជ្ជៈឬកូនក្នុងបង្កកំប្លែងមួយ. ចូរមិនត្រូវខ្លាចក្នុងការទាក់ទងបានថតរូប – ពេលខ្លះអ្នកមិនឃើញ, ពួកគេត្រូវបានគេថតរូប, នៅក្នុងស្នាមញញឹមដងផ្សេងទៀតskwitują (សារៈសំខាន់, មិនត្រូវឱ្យមានភាពតានតឹង, គួរញញឹមជាលើកដំបូង), ហើយពេលខ្លះចាប់យកការលេងហ្គេម, zapozują, ពួកគេបាននិយាយឬសុំការរីករាលដាលរូបភាព. អ្នកត្រូវតែមានការបើកចំហ… ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មិនចង់ – វាធ្វើឱ្យយល់បាននោះទេដើម្បីជំរុញ, យើងសុំទោសនិងការលាលែងពីតំណែង (ទេលុះត្រាតែមានតម្លៃប្រធានបទនៃអំពើបាប, បន្ទាប់មកអ្នកត្រូវព្យាយាម, ទោះជាយ៉ាងណាយករូបភាព, ប៉ុន្តែមានប្រាជ្ញាវាងវៃ, ជម្លោះបម្រើគោលបំណងនោះទេ). សម្រាប់ការដូចជាព្រឹត្តិការណ៍ធំនិងធំទូលាយគួរប្រារព្ធវាពីរដង, ដំបូងគឺការមិនមានការជូនដំណឹងជាអ្វីគ្រប់យ៉ាង, ហើយនៅក្នុងលើសពីនេះទៀតយើងអាចសម្រកធ្វើបានជាមួយមួយបានតែមួយដែលកញ្ចក់អុបទិច (ការពង្រីកស្ដង់ដារ – ក្នុងករណីរបស់ខ្ញុំ Tamron 17-50 2.8), ហើយចេញពីគ្នា (និង – F3 8mm Samyang 5 ភ្នែកត្រីសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរពីរដូវផ្ការីក Pentax មួយ 135 2.5), ដែលរក្សាទុកកញ្ចក់ផ្លាស់ប្តូរថេរ.
ព្រឹត្ដិការណ៍ MOTOCLASSIC ដូចជាមានពិតជាមិនកាលប្បវត្តិ – ច្រើននៃអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅពេលដំណាលគ្នានៅក្នុងកន្លែងជាច្រើន, គ្មានបញ្ហានៅពេលដែលអ្នកមក – អ្នកមើលឃើញស្ទើរតែទាំងអស់. គ្មាននិទានកថាលីនេអ៊ែរ, ដូច្នេះអ្នកមានដើម្បីទៅរកមើលសម្រាប់កូនសោមួយផ្សេងទៀតដើម្បីនិទានកថា. វាអាចកសាងផ្នែករបាយការណ៍ (រថយន្តចាស់, ថ្មី, ទស្សនិកជន, ការទាក់ទាញបន្ថែម…), ហើយអាចលាយប្រធានបទ, ដូច្នេះពួកគេត្រូវបានលាយជាមួយ? ជម្រើសនេះគឺមិនតែងតែងាយស្រួល.

ទិន្នផលនេះគឺមានច្រើនក្រៃលែង, ដូច្នេះត្រូវប្រាកដថាដើម្បីពិនិត្យឡើងវិញវានិងបោះឆ្ងាយជាច្រើនដូចជាអាចធ្វើទៅបាន, ក្នុងជួរដេកដំបូងនៃរូបភាពមិនទទួលបានជោគជ័យ – ការផ្តោត, គម្រោងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ (ព្យាយាមដើម្បីច្រឹបនៅក្នុងដំណាក់កាលនៃការទទួលយករូបថត, ស៊ុមនៅវគ្គផ្តាច់ព្រ័ត្រ, សូម្បីតែគុណភាពបង្ហាញខ្ពស់គួរតែជារមណីយដ្ឋានចុងក្រោយ, មិនបានបន្ទាប់ពីយើងមានកញ្ចក់ជាច្រើន, បន្ទាប់មកអ្វីមួយដើម្បីកាត់បន្ថយ), ថាតើគួរឱ្យធុញបែបនេះ, ខ្ញុំមិនដែលនឹងប្រើ – ជិតស្និទ្ធពេក, គេថតរូបនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនអំណោយផលពិតប្រាកដ; យើងមិនប្រមាញ់រូបថត. វាយករូបថតដែលស្ទួន, បើទោះបីជាពួកគេទាំងអស់ហាក់ដូចជាអស្ចារ្យ, ទាំងនេះបានចាកចេញពី, ដែលហាក់ដូចជាការល្អបំផុត – អ្នកផ្សេងទៀតដែលមិនមានប្រយោជន៍. ហើយនឹងបានដូច្នេះជាច្រើនរូបថតមួយ.

ជំហានបន្ទាប់គឺដើម្បីជ្រើសរើសសេណារីយ៉ូមួយនិងមុនការជ្រើសរើសនៃការថតរូបសម្រាប់ដំណើរការ. សេចក្តីរាយការណ៍បានបោះពុម្ពមានជាច្រើន – រូបភាពមួយចំនួន. នៅលើអ៊ីនធឺណិតដូច្នេះតម្រូវការដើម្បីកំណត់នោះទេ – ទាំងពីរបណ្តាញនិងការមើលស៊ូទ្រាំនឹងច្រើនទៀត. ប៉ុន្តែការចងចាំជានិច្ច, ថាចំនួនទឹកប្រាក់នេះមិនបានធ្វើឱ្យមានគុណភាពនិងសូម្បីតែការថតរូបល្អបំផុតនៅក្នុងការអស់កម្លាំងបរិមាណធំ – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, វាអាចត្រូវបានចែកទៅជាបីបួនផ្នែក, NP. ជាផ្នែកមួយគ្នាបន្តិចនៃអ្វីផ្សេងទៀត.
ការបោះពុម្ភនៅលើអ៊ីនធឺណិត, ជាពិសេសអ្នកដែលរាយការណ៍, ពួកគេមិនតម្រូវឱ្យមានការព្យាបាលជាការកាតាឡុកឬការតាំងពិព័រណ៍នេះតើ. វាធ្វើឱ្យយល់បាននោះទេដើម្បីបង្ហាញនៅក្នុងដំណោះស្រាយពេញលេញ – មិនគ្រប់គ្រាន់, ដែលនរណាម្នាក់ស្ទើរតែនឹងមាននៅក្នុងការមើលនេះ, វានៅតែបង្ហាញខ្លួនក្នុងការលួចចម្លងនិងការប្រើប្រាស់កម្មសិទ្ធិបញ្ញារបស់យើង, ឧទាហរណ៍តាមរយៈការប្រើប្រាស់នៃការបោះពុម្ពផ្សាយដោយគ្មានការយល់ព្រមរបស់យើង. ជាមួយនឹងទំហំនៃការឃ្លាំមើលនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ 1024 ភីចសែលផ្នែកខាងយូរគ្រប់គ្រាន់ពិតជា. លើសពីនេះទៀតការផ្លាស់ប្ដូរទំហំ, យើងត្រូវតែកែ – ដែលជាកន្លែងដែលពួកគេកំពុង overexposed បន្តិចឬ underexposed (ពិបាកក្នុងការកែ underexposure) កម្រិតពន្លឺ, តុល្យភាពសនិងគុណវិបត្តិផ្សេងទៀតអនីតិជន. រូបភាពជាមួយពិការភាពធំយើងមិនយូរទៀតទេ – យើងបានបោះពួកគេកាលពីដើម.
កម្មវិធីភាគច្រើនសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍ / ដំណើរការនៃរូបភាពឌីជីថលដែលមានសក្តានុពលសម្រាប់ការលៃតម្រូវការដូចនិងការងារបាច់ (បាច់) – ឬរូបថតជាច្រើននៅពេលតែមួយ.

ខ្ញុំតែងតែថតរូបនៅក្នុងដើម, ឆន្ទៈ, ដំបូងខ្ញុំបានធំកាតសតិគ្រប់គ្រាន់, ហើយមានតែលើកទីពីរដើមបានផ្តល់នូវសមត្ថភាពដំណើរការពេញលេញ. វាមិនមានបញ្ហាក្នុងការមើលឬមុនការជ្រើសរើសនេះគឺជា, ឬសូម្បីតែការរៀបចំសាមញ្ញ – IrfanView កម្មវិធីមួយដោយឥតគិតថ្លៃ + កម្មវិធីជំនួយដែលបានគាំទ្រទ្រង់ទ្រាយរូបភាពស្ទើរតែទាំងអស់.

បន្ទាប់ពីការជ្រើសរើសមុននិងការរៀបចំនៃរូបភាពនៅក្នុងលំដាប់នៃវិធីសាស្រ្តសេណារីយ៉ូដែលបានជ្រើសសម្រាប់ការជ្រើសរើសជាថ្មីម្តងទៀត. សូមឱ្យយើងពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវសម្ភារៈ, ព្យាយាមមើលពីទស្សនៈនៃកម្មវិធីអាន. សូមឱ្យយើងលុបរូបភាពដូចជាការ, មិនត្រូវគ្នានឹងចំនួនសរុប, ខុសបច្ចេកទេសឬរអាកាសធាតុ, ដែលអាចបំពានលើនរណាម្នាក់ជាការល្អយ៉ាងច្បាស់. វាគឺមិនមានតម្លៃដែលបោះពុម្ពផ្សាយរូបភាព “ការផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម” – នៅទីបញ្ចប់គ្មាននរណាម្នាក់យើងមិនបានបង់ប្រាក់សម្រាប់វា. គោលបំណង Skorygujmy, ដូច្នេះចិត្តរបស់យើងគឺច្បាស់លាស់និងអាចអានបាន. ហើយនៅទីបំផុត (ជាទូទៅវាគិតចង់បាន) សូមឱ្យយើងសួរគំនិតរបស់នរណាម្នាក់ដែលខ្ញុំដឹង.

និងឧទាហរណ៍ឥឡូវនេះមួយចំនួននៃ MOTOCLASSIC ប្រាសាទ Topacz:

អង្គការមាតិកា

រថយន្តដែល – ការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគនានា (ទាំងមូល, សេចក្តីលម្អិត, ទស្សនៈវិស័យ…)

ឈុតឆាក, ភ្ញៀវនៅបារ៍…

atrakcje towarzyszące

រូបថតច្រើនទៀតនៅទីនេះ (និងមិនរំពឹងថា, អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានសរសេរខាងលើនេះគឺអាចអនុវត្តបាននៅក្នុងការរាយការណ៍របស់ខ្ញុំ – វាគឺជាការងាយស្រួលក្នុងការដោះស្រាយ…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

Polsko-Niemieckie Dni Mediów w Szczecinie 21-22.05.2015

31 ឧសភា 2015ការតាំងពិព័រណ៍, FLASH, ផ្សេងទៀតលោកអនទ្រេMałyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Ryszard Kopeć nie żyje.

13 ឧសភា 2015សិល្បៈ, FLASH, ផ្សេងទៀតលោកអនទ្រេMałyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

នៅក្នុងឆ្នាំ 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 ឧសភា 2015ផ្សេងទៀតលោកអនទ្រេMałyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

ថតរូប - ខ្លួនឯងបញ្ឈរនៃមនុស្សសម័យទំនើប

25 ខែមេសា 2015សិល្បៈ, FLASH, ផ្សេងទៀតលោកអនទ្រេMałyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: នាងយ៉ូអាន់ Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”