Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego

21 December 2015Flash, NDỊ ỌZỌAndrew Małyszko

Lubisz fotografować – nie rozstawaj się aparatem. Fotografuj wszystko co cię ciekawi, ale nie daj się ponieść. Sprzęt cyfrowy jest cierpliwy i pozwala wykonać setki i tysiące fotografii, jednak tak jak nie warto klepać jęzorem bez potrzeby, nie trzeba naciskać spustu migawki, tylko dlatego, że jest to możliwe. Nie oznacza to, że warto robić tylko zdjęcia wybitne – wielu z nas zdjęć wybitnych nie robi i robić nie będzie, zresztą co to znaczy “wybitne”, czy to te, za które agencja zapłaci grube pieniądze, a możne reklamowe, studyjne, streetowe, reportaż wojenny? M na-eche, że ważne jest, abyśmy po prostu dokonywali wyborów, poczekali na ciekawą scenę, sytuację. I dotyczy to zarówno wielkich wydarzeń jak i rodzinnego spaceru. Oto taki przykład fotografii zacisznej, z dosyć kameralnej imprezy. Przy okazji takich reportaży uczymy się kontaktu z ludźmi, tak aby ich nie stresować aparatem, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, bo przecież nie tylko zdjęcia robimy, ale także warto porozmawiać…

Krótki wypad na Saksońsko-Dolnośląski Jarmark Bożonarodzeniowy wokół Zamku Leśnickiego zaowocował zakupami wyrobów regionalnych, a także kilkoma fotografiami dokumentującymi co tam się działo.

Reportażowa Photography – reflections na oge nke Rally ochie ụgbọala MOTOCLASSIC Castle Topacz

19 August 2015Ngosi, Flash, NDỊ ỌZỌ, Na nkà na ụzụAndrew Małyszko

Mara mma ihe ịdọrọ ìgwè mmadụ, ọtụtụ n'ime ha nwere foto ngwá. Ka okwu banyere ya, otú Foto ihe ndị a, na ihe nwere uru nke reportage, ma ọ bụghị naanị “Sunday” ncheta…

Reportage bụ otu ìgwè egwuregwu – nnọọ akụkọ ọma nwere ike iso ndị dịkarịa ala ọma foto, onye ukwu foto adịghị eme ka, na a collection foto nke nkezi enye ezigbo mkpuchi, na otu ọjọọ foto bụ ike n'iyi a ọma dum.

Njirimara akụkọ a – E ga-ụfọdụ akụkọ. N'ezie akụkọ ọzọ ma ọ bụ na-erughị. Mkpuchi nke ihe omume bụ akụkọ na-erughị, Otú ọ dị, a dị ịrịba ama osisi ga-nakweere. Ọ bụrụ na ọ bụ nkà oghere, I nwere ike ịgwa site Ụbọchị: -ebu ụzọ bịa ọbịa, ga-emepe – ụfọdụ “okwu” na ngosi nke authors, ọbịa ịhụ ngosi, Group ụka, Mpaghara, ụfọdụ gosipụtawo ọrụ nkà (ma na-enweghị ikwubiga okwu ókè, ka nie katalog). Ị nwere ike elekwasị anya na onye na-ese, na ihe na-eme gburugburu ya; ma ọ bụ kewara isi: artists na ndị ọchịchị, ndị na-ekiri ekiri ihe ngosi, Shutter omume na trivia… E nwere ọtụtụ ohere, ị na-adịghị mkpa ịmata mgbe ị na-ahọrọ, ka ukwuu ihe onwunwe mgbe e mesịrị nwere ọtụtụ ịhọrọ site na.
Na-ewere foto si egwu, dike na-abụkarị otu, o na-etinye ọtụtụ ntị – Otú ọ dị, cheta, mfe gbụrụ site na ọtụtụ foto nke otu ìgwè, ugboro ugboro site n'otu ebe. Ka si banyere dị iche iche atụmatụ, fotografujmy na-ege ntị, na-akpali odide na agwa. Ma ọ bụrụ na ị jikwaa aga backstage mgbe show, anyị nwere ohere weghara “backstage”.

MOTOCLASSIC Castle Topacz a n'èzí nzukọ nke ochie na ụgbọala ọhụrụ na. Ihe omume na-adọta ìgwè mmadụ nke ndị ọbịa – na ọgwụgwụ anyị niile n'anya Motoring. M na-eche, na nnukwu ndudue ga-gbaa naanị ugbo ala, n'agbanyeghị otú agadi ma ọ bụ okomoko na ha. Ọ bụrụ na anyị chọrọ igosi na ọbụna ndị kasị, gallery ga-narị otu narị na o siri ike onye ọ bụla obejrzałby ha niile. N'ezie fotografujmy exhibits, na nza nke ya, Ma, ka na-agbalị ka mpi na foto ọrụ – anyị enweghị ohere na-foto nke mgbasa ozi. Ka anyị na-agbalị ịchọta ha onwe ha ụzọ nke akomako, Standard ude Mezue nkọwa, pụrụ iche n'ọnọdụ, operujmy omimi nke ubi, ị na-elele n'akuku. Adịghị zere sztafażu, Ọ na-dịgasị oyiyi.
Kamakwa fotografujmy ndị, ụfọdụ na-akpali odide, Mpaghara. Mgbe ụfọdụ, ọ na-onye-atụghị anya yi, n'oge ndị ọzọ kwụ n'ahịrị maka ọṅụṅụ ma ọ bụ nwa na a na-akpa ọchị okobụp. Atụla egwu Iji kpọtụrụ photographed – mgbe ụfọdụ ị na-adịghị achọpụta, ha na-photographed, n'oge ndị ọzọ skwitują ọnụ ọchị (mkpa, ghara ịbụ-egosi, kwesịrị ọchị mbụ), na mgbe ụfọdụ na-egwuregwu, zapozują, Ha na-ekwu ma ọ bụ ịrịọ agbasa oyiyi. Ị ga-abụ oghe… Ọ bụrụ na mmadụ achọghị – ọ na-eme ka mba uche na inupụ, Anyị arịọ mgbaghara na arụkwaghịm (ma ọ bụrụ na a isiokwu uru nke mmehie, mgbe ahụ, ị na-agbalị Otú ọ dị, na-a foto, ma akọ, brawl-eje ozi enweghị nzube). N'ihi na ndị dị otú ahụ a buru ibu ma na obosara omume ga-eme ya ugboro abụọ, mbụ bụ bụghị ihe niile mara, na mgbakwunye na anyị nwere ike otu uzo mere na otu Gbasara Anya (a ọkọlọtọ mbugharị – m ikpe Tamron 17-50 2.8), na otu onye si ọzọ (na – Samyang 8mm f3 5 Æ azụ anya maka a mgbanwe site Pentax 135 2.5), nke na-azọpụta mgbe nile ịgbanwe anya m.
MOTOCLASSIC omume dị ka e nwere bụ n'ezie ọgụgụ oge – ọtụtụ ihe na-aga n'out oge n'ọtụtụ ebe, n'agbanyeghị mgbe ị na-abịa – Ị na-ahụ fọrọ nke nta niile. Ọ dịghị linear akụkọ, Otú i nwere anya n'ihi na ọzọ isi ihe na-akụkọ. Ọ nwere ike na-ewu akụkọ ngalaba (ochie ụgbọala, ọhụrụ, na-ege ntị, Ọzọ na-adọrọ mmasị…), na ike mix isiokwu, mere na ha na interspersed na? The oke bụ bụghị mgbe niile mfe.

The mkpụrụ dị ukwuu, otú ijide n'aka na iji nyochaa ya na atụfu dị ukwuu dị ka o kwere omume, ke akpa Ahịrị nke foto ọma – na-elekwasị anya, merụsịrị gosikwa (agbalị ubi na ogbo nke na-ewere a foto, na-akpa nkata na ikpeazụ na, ọbụna a elu mkpebi kwesịrị a ikpeazụ resotu, ọ bụghị mgbe anyị nwere ọtụtụ anya m, Mgbe ahụ ihe na-ewepụtụ), ma ndị dị otú ahụ na-agwụ ike, Ọ dịghị mgbe m ga-eji – kwa chiri anya, photographed na a na o ọjọọ okwu; anyị na-adịghị paparazzi. Ọ na-ewepu oyiri photos, ọbụna ma ọ bụrụ na ha niile yiri oké, Ndị a na-ahapụ, nke yiri na-kasị mma – ndị ọzọ mgbe bara uru. Na otú ga-a otutu photos.

Nzọụkwụ na-esonụ bụ họrọ a dịruru ná njọ na tupu nhọrọ nke photos maka nhazi. E biri ebi na-akọ nwere ọtụtụ – ọtụtụ foto. Na Internet, otú ọ dịghị mkpa na-amachi – ma netwọk na-ekiri ịtachi obi ọzọ. Ma cheta mgbe niile, na ego adịghị eme ka àgwà na ọbụna ndị kasị mma photos na nnukwu quantities ike ọgwụgwụ – jeśli materiał jest obszerny i wart pokazania, ọ ga-ekewa n'ime ọtụtụ akụkụ, NP. akụkụ nke ọ bụla a ntakịrị ihe ọzọ.
Publications na Internet, karịsịa ndị Reporting, Ha anaghị achọ ọgwụgwọ dị ka catalogs ma ọ bụ ihe ngosi. Ọ na-eme ka mba uche na-ekpughe na zuru mkpebi – ezughị, na o siri ike na onye ọ bụla ga-Ikiri, ọ ka na-ekpughepụ onwe ha nye piracy na n'ụzọ nke anyị nwere ọgụgụ isi ihe onwunwe, ka ihe atụ, site n'iji akwụkwọ enweghị anyị nkwenye. Na size nke taa Monitors 1024 pikselụ ogologo n'akụkụ nnọọ ezu. Na mgbakwunye na resizing, anyị ga-agbazi – ebe ha na-ubé overexposed ma ọ bụ ọkụ (ike iji dozie underexposure) ìhè, acha ọcha itule na ndị ọzọ na obere flaws. Images na nnukwu ntụpọ anyị agaghịkwa nwere – Anyị tụbara ha na mbụ.
Kasị omume maka na-emepe emepe / nhazi nke dijitalụ oyiyi nwere maka mgbanwe ndị dị otú na ogbe ọrụ (ogbe) – ma ọ bụ multiple photos ozugbo.

Mgbe m na-Foto na Raw, ga-, apụ m nnukwu ezu na kaadị ebe nchekwa, na nke abụọ nanị Raw enye zuru nhazi ike. E nweghị nsogbu ma ikiri ma ọ bụ tupu nhọrọ, ma ọ bụ ọbụna dị mfe nkwadebe – a free omume IrfanView + plugins akwado nta niile image formats.

Mgbe a tupu nhọrọ na ndokwa nke ihe oyiyi na iji nke ahọrọ dịruru ná njọ ịgakwuru maka nhọrọ ọzọ. Ka anyị tụlee ihe, agbalị anya si n'ọnọdụ nke na-agụ. Ka ihichapụ foto dị ka, bụghị ngụkọta kenha, n'ịhapụ nyochawa ma ọ bụ ihu igwe, nke ahụ nwere ike emerụ onye bụ n'ụzọ doro anya ọma. Ọ bụghị uru na-ekwusara foto “mgbasa ozi” – na ọgwụgwụ ọ dịghị onye anyị na-adịghị akwụ ụgwọ maka ya. Skorygujmy iji, nke mere na uche anyị doro anya na ke ngutali. Na akpatre (n'ozuzu ya nrọ efu) ka anyị na-ajụ echiche nke onye m maara.

Ma ugbu a, a atụ ole na ole nke MOTOCLASSIC Castle Topacz:

nzukọ nke ọdịnaya

ugbo ala – dị iche iche gbaa (dum, nkọwa, n'ọnọdụ…)

Mpaghara, hostesses…

atrakcje towarzyszące

Ọzọ foto ebe a (na-adịghị atụ anya, na ihe niile m dere n'elu bụ na ọdabara m akuko – ọ bụ mfe aka…): http://gallblogonim.blogspot.com/2015/08/motoclassic-zamek-topacz-wrocaw-15.html

German-Polish Media Days na Szczecin 21-22.05.2015

31 Nwere ike 2015Ngosi, Flash, NDỊ ỌZỌAndrew Małyszko

W dniach 21-22.05.2015, tym razem w Szczecinie, obyły się kolejne Polsko-Niemieckie Dni Mediów. To ważna, przeznaczona dla profesjonalistów cykliczna impreza, której celem jest wielowymiarowa analiza roli mediów we wspólczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sąsiedzkich relacji polsko-niemieckich.

Obowiązki gospodarza pełniła znana dziennikarka TV, specjalizująca się w problematyce – w szerokim rozumieniu – rosyjskiej, autorka cyklu świetnych reportaży “Szerokie tory”, Barbara Włodarczyk. Przemówienie inauguracyjne wygłosił Adam Bodnar a “Impulsy” Jerzy Margański, Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie i Rolf Nikel, Ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Warszawie.

Następnie odbyła się dyskusja pt. „Nauki z kryzysu wokół Ukrainy. Jak Polska i Niemcy mogą w przyszłości współdziałać na wschodzie Europy?” Moderacja: Andrzej Grajewski, szef działu Świat, „Gość Niedzielny”
Uczestnicy: Piotr Andrusieczko, korespondent „Gazety Wyborczej” m.in. ze wschodniej Ukrainy, Viola von Cramon, posłanka do niemieckiego Bundestagu z ramienia Partii Zielonych, Moritz Gathmann, „Der Spiegel”, Paweł Kowal, adiunkt Instytutu Studiów Politycznych PAN, Paweł Pieniążek, freelancer, relacjonował wydarzenia na Majdanie i konflikt zbrojny we wschodniej Ukrainie.

Dyskusja pokazała, że poza jednym wspólnym poglądem, iż konflikt ukraiński stanowi poważne zagrożenie ładu europejskiego, mamy do czynienia z różnorodnymi stanowiskami. Dziennikarze bezpośrednio relacjonujący wydarzenia na Ukrainie wykazali się powściągliwością w ocenach, mnie zaciekawiło stanowisko Pawła Kowala (mimo iż daleki jestem od jego preferencji politycznych), który zwrócił uwagę na rzeczy, jakie przy okazji konfliktu umykają lub są celowo są pomijane: niejednoznaczna postawa samej Ukrainy, niestabilność polityczna, oligarchizacja, wyczekująca postawa Europy i Polski i – co może mieć konsekwencje dla całej Unii – rywalizacja organów UE o dominację, skutkująca osłabianiem Parlamentu Europejskiego na rzecz Komisji Europejskiej, czyli w konsekwencji proces osłabiania pozycji obywateli Unii wobec jej administracji.

Kolejnym punktem programu były warsztaty – wcześniej należało się zapisać na jeden z wybranych tematów:

Warsztat 1: Rola „armii europejskiej” w polityce bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej.

Warsztat 2: Nowe wyzwania Pogranicza.

Warsztat 3: Jak nowe media zmieniają wymagania stawiane przed dziennikarzem.

Pan Warsztat 4: Zarządzanie mediami w czasach kryzysu – warsztat dla szefów mediów i redaktorów naczelnych.

Warsztat 5: Pojęcie „Polskie obozy koncentracyjne” i jego odbiór w mediach zagranicznych.

Wieczorem odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego 2015.
Pierwsze miejsce w kategorii Prasa zdobyła Magdalena Grzebałkowska za reportaż „Śpiewać, hitlerówy!”, który ukazał się w „Dużym Formacie”. W kategorii Radio zwyciężyła audycja trzech autorów: Tomasza Sikory, Romana Nucka i Tomáša Kopeckýego pt. „Dowodiczek Osobisticzek, czyli Nowy Realizm Graniczny”. Reportaż telewizyjny „Mama arbeitet im Westen – Eine Kindheit in Polen“ Åse Svenheim Drivenes wyemitowany w MDR, wygrał w kategorii Telewizja. Po raz drugi przyznano nagrodę specjalną „Dziennikarstwo na pograniczu“, ufundowaną tym razem przez Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Nagrodę otrzymali Joanna i Krzysztof Skonieczni za audycję „Mała Polka ze Staffelde“, wyemitowaną przez Polskie Radio Szczecin. Zwycięzcy konkursu otrzymali nagrody finansowe – po 5000 euro.[http://www.polsko-niemiecka-nagroda-dziennikarska.pl/c296,zwyciezcy_2015.html]

Następnego dnia druga sesja warsztatów, dzięki czemu można było wziąć udział w dwóch warsztatach, a po obiedzie w Restauracji Zamkowej w renesansowym Zamku Książąt Pomorskich odbyliśmy rejs statkiem Odra / Peene Quenn po szczecińskim porcie.

Muszę podkreślić, że zarówno część merytoryczna jak i “kulturalna” stały na wysokim poziomie, przedsięwzięcie organizacyjnie bardzo udane. Była to także okazja poznać trochę bliżej Szczecin, przez który do tej pory jedynie przejeżdżałem.

Dzień pierwszy, część pierwsza:

[wptf id=”8″]

Dzień pierwszy, część druga:

[wptf id=”9″]

Dzień drugi:

[wptf id=”10″]

Richard Kopec bụ ihe nwụrụ anwụ.

13 Nwere ike 2015Art, Flash, NDỊ ỌZỌAndrew Małyszko

Siódmego maja zmarł nasz kolega, Rysiu Kopeć. Człowiek – historia naszego Stowarzyszenia.

Rycha poznałem chyba w czasach studenckich – od kilku lat pasjonowałem się fotografią, i dojrzałem do jakiejś aktywności zorganizowanej. Nie pamiętam jak (internetu wtedy nie było) znalazłem w okolicy klub fotograficzny przy spółdzielni mieszkaniowej. Poszedłem i tak się zaczęło.

Luzak, żartowniś, świetny kompan i facet z dużym talentem – fotografował jakby od niechcenia, nonszalancko… a zdjęcia były świetne. Był duszą towarzystwa, mimo kilku lat różnicy (w moim wieku to mogło mieć znaczenie, byłem szczawem) nie tylko, że nie było dystansu, ale szybko się zaprzyjaźniliśmy. On wciągnął mnie do WTF (teraz DSAFiTA), wyjazdy na plenery – w tym słynne Plenery Aktu. Jego niesamowite diaporamy robione wraz z Kaziem Kwiatkowskim, trochę dla towarzystwa (spotkania w Lubinie), i od razu wygrywające liczne konkursy. Grupa portretowa operująca w Oleśnicy u Artura Balińskiego. Dzięki Niemu poznałem masę świetnych ludzi, fotografów i modelek.

Król szybkostrzelności – potrafił wystrzelać rolkę filmu w kilka sekund, nie przerywając opowiadania kolejnej anegdoty.

Wspólnie używaliśmy jego pracowni w piwnicy bloku w którym mieszkał. Robiliśmy czarno-białe powiększenia i nie udawało się osiągnąć odpowiedniego kontrastu. Mimo kontrastowych papierów zdjęcia wychodziły mdłe – nie pomagało justowanie kondensora, wymiana żarówki w powiększalniku. Podejrzenie padło na grzejnik elektryczny, emitujący lekką czerwoną poświatę, jednak wyłączenie go nic nie dało. Obaj mieliśmy już sporo doświadczenia i żadnego pomysłu w czym przyczyna. Któregoś dnia, nie pamiętam z jakiego powodu, wymieniliśmy obiektyw w powiększalniku i wtedy zauważyliśmy, że soczewki się rozkleiły i to powodowało efekt rozmycia… Takie przygody łączą mężczyzn.

Na afọ 1982-1985 Ryszard Kopeć pełnił funkcję prezesa naszego Stowarzyszenia (wówczas Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego). Był aktywny i kreatywny.

Do zobaczenia Rysiu…

Andrzej Małyszko

Rysiek na “planie” remontu siedziby Stowarzyszenia

Ryszard Kopeć, Mariusz Przygoda i Miłka Kamieńska, Wójtowice 2012.

Ryszard Kopeć, Wójtowice 2012.

Kilka zdjęć z pogrzebu (fot. Mariusz Przygoda)

Wystawa Jubileuszowa „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata” w Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich (relacja)

13 Nwere ike 2015NDỊ ỌZỌAndrew Małyszko

8 maja w Galerii Publicznej Bibliotece Miejskiej w Piekarach Śląskich otworzyliśmy Wystawę Jubileuszową „Pięć Lat Organizacji Światowego Konkursu – Wiary i Wierni Tego Świata”

Selfie - Onwe-Eserese nke mmadụ n'oge a

25 April 2015Art, Flash, NDỊ ỌZỌAndrew Małyszko

„Selfie” to moda na robienie sobie samemu zdjęcia za pomocą telefonu komórkowego trzymanego w wyciągniętej dłoni, najczęściej w celu późniejszego umieszczenia go na serwisach społecznościowych. Taka forma portretu ma wielu zwolenników, ale też spotykane są negatywne opinie na ten temat.

Sama sztuka portretu ma bardzo bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Przez wiele wieków portret rozwijał się w różnych formach, jednakże najbardziej popularny stał się wraz z upowszechnieniem sztuki fotograficznej. Obecnie portrety fotograficzne spotykamy niemal na każdym kroku: od albumów rodzinnych, poprzez uliczne billboardy reklamowe, aż do „selfie”. Skąd wzięła się ta popularność robienia sobie portretu? Portretujemy się z chęci uwiecznienia naszej osoby, na pamiątkę, w ważnych dla nas chwilach lub całkiem przypadkowych momentach… Ponadto mogą one być wykonywane niemal wszędzie: na wolnym powietrzu, w domu, kawiarni, czy w atelier.
Dlatego „Selfie” to też dokument, swoiste świadectwo współczesnego życia. Tego, jak jesteśmy ubrani, uczesani, jak się czujemy. Także naszego dystansu i sarkazmu. Świadectwem bycia w łóżku, w kuchni, w toalecie, w windzie. W skrajnych przypadkach sposób fotografowania się ze wszystkim, co się rusza lub ze wszystkimi, których się spotyka. Czyli naturalna reakcja na czasy, w których żyjemy.

Robiąc dziś swój autoportret, nie musimy starać się maskować faktu, że to my sami trzymamy aparat. Często podkreślenie tej samodzielności sprawia, że zdjęcie jest bardziej szczere. Technika także nie jest najważniejsza. Przy robieniu „selfie” raczej staje się ważniejsza strategia, jakimi ludzie chcą pokazać się światu, jakie otaczają ich rekwizyty (podkreślą w ten sposób stosunek do życia) oraz wymowa tła zdjęcia.

Po drugiej stronie lustra (obiektywu)

Jesteśmy świadkami przekraczania granicy miedzy tradycyjną formą robienia zdjęć, zarezerwowaną dla profesjonalnych fotografów, a łatwością i szybkością ukazania swojego zewnętrznego obrazu, a czasem też cech osobowości. To, co było zarezerwowane dla wybranych, dziś jest powszechnie dostępne. Po trosze więc wszyscy jesteśmy artystami. Są osoby, które codziennie na nowo stwarzają samego siebie, a my, mając konto na portalach społecznościowych, jesteśmy dopuszczeni do ich świata, przyglądając się kulisom ich życia. W sposób masowy dostępujemy tajemnicy: z bliska oglądamy ścianki, wystudiowane uśmiechy i zastygłe pozy, otoczenie, rodziny i znajomych, fałdki, zmarszczki, kurze łapki, aż wreszcie – sytuacje życiowe, w których znaleźli się autorzy „selfie”.

Fenomen „selfie” wpisuje się w nurt, który daje poczucie wolności, samodzielności: sami się leczymy, sami najlepiej wszystko wiemy, sami kreujemy swoją osobę i sami robimy sobie autoportret, bo chcemy poczuć się dobrze sami ze sobą. Jest to atrakcyjne dla osób, które dążą do samowystarczalności. W „selfie” jesteśmy wszyscy artystami i celebrytami na miarę swojego życia.

Joanna Motylska Komsta

Autorka zdjęć: Joanna Motylska-Komsta, „fotoreporter ulotnych chwil i emocji” – tak siebie określa, z wykształcenia socjolog, autorka wielu wystaw indywidualnych,liczne udziały w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych, członkini Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych ( DSAFiTA), stały współpracownik magazynu fotograficznego „OBSCURA”

W fotografii, którą jest jej pasją, zwykłe przedmioty zamienia w nowe byty, wyzwalając w ten sposób kreatywność odbiorcy. Prezentowane fotografie pozwalają odbiorcy ujrzeć nieoczekiwane konteksty tego wszystkiego, co niezauważalne i nieistotne.

O autorce Zbigniew Stokłosa – redaktor naczelny „OBSCURA”