Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 ఏప్రిల్ 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 ఏప్రిల్ 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

ఎగ్జిబిషన్, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, ఫోటోలు. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 m, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 సంవత్సరాల, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

సిలెసియాలో ఫోటోగ్రఫి సెంటర్ లో రాక్లే ఒక సంస్కృతి యొక్క సెంటర్ ఏజెన్సీ మరియు కళ దిగువ. Trzebnickie మైడెన్స్ చారిత్రక హౌస్ లో గలదు, వ్రోక్లా లో పురాతన నివాస భవనం 1208 సంవత్సరం.

నేషనల్ మ్యూజియం సౌజన్యం. M.K. కౌనస్ దిగువ సిలెసియాలో ఫోటోగ్రఫి సెంటర్ లో Čiurlionis అసలు photocopies పూర్తి 76 ఫోటోలు, ఆలస్యంగా విల్నీయస్ లో శరణార్థులు రోజువారీ జీవితం చూపిస్తున్న 1939 నేను 1940 సంవత్సరం. ఫోటోలు లిథువేనియన్ సజీవంగా ఉంటాయి, పోలీస్ మరియు యూదులు.

బోలేస్లావ్ మరియు ఎడ్మండ్ Zdanowscy “అనిశ్చితి నెలకొన్న అనిశ్చిత తో: ప్రపంచ యుద్ధం II సమయంలో లిథువేనియా లో యుద్ధం శరణార్థులు” – 6.08-26.09.2015

“అనిశ్చితి అనిశ్చితి: ప్రపంచ యుద్ధం II సమయంలో లిథువేనియా లో యుద్ధం శరణార్థులు

లో 2014 సంవత్సరం దాటింది 75 సంవత్సరాల తర్వాత, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 లిథువేనియా శరణార్థులు నడుమ ప్రవహించిన జరిగినది - పౌరులు మరియు సైనికులు పోలిష్ ఖైదు. తర్వాత కొద్దికాలానికే, అక్టోబర్ 1939 సంవత్సరం, జర్మనీ మరియు సోవియట్ యూనియన్ యొక్క నివాసితులు వచ్చారు, వారు తమ దేశాల వదిలి అక్కడ అధికారులు బలవంతంగా.
ఆ సంఘటనలను లిథువేనియా రిపబ్లిక్ ప్రభుత్వం ఒక భారీ సవాలు ఉన్నాయి, త్వరలోనే నుండి విల్నీయస్ కూడగట్టుకునేందుకు తరువాత (10 października 1939 సంవత్సరం) ఇప్పటికే వారు కొత్తగా వచ్చిన స్వీకరణ సంబంధించి పలు సమస్యలు పరిష్కరించడానికి వచ్చింది, m.in. సెక్యూరిటీ, నమోదు, వసతి, బోర్డింగ్, అనుమతుల కేటాయింపు, వైద్య సేవల సదుపాయం, అనాథలకు శ్రద్ధ, విద్య మరియు ఇతరులు. Lithuanian రెడ్ క్రాస్ అంచనాల ప్రకారం 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 వచ్చినవారు: 3273 లిథువేనియన్, 7728 పోలీస్, 6860 యూదులు, మరియు జనవరి మధ్యలో 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 లిథువేనియన్, 17297 పోలీస్, బెలారస్కు, రష్యన్లు మరియు 13469 యూదులు.
కళ యొక్క నేషనల్ మ్యూజియం ఆఫ్ Fototeka మరియు డాక్యుమెంటేషన్ శాఖ. M. K. Čiurlionis ఒక ఏకైక సేకరణ 76 ఫోటోలు. మ్యూజియం అనిశ్చితి నెలకొన్న అనిశ్చిత నుండి "అన్న ఎగ్జిబిషన్లో సిద్ధం చేసింది వాస్తవం దృష్టి డ్రా చేయడానికి: ప్రపంచ యుద్ధం II సమయంలో లిథువేనియా లో యుద్ధం శరణార్థులు ", సమకాలీన రోజువారీ జీవితంలో ప్రదర్శించడం శరణార్థులు, గట్టిగా క్లిష్టమైన అంతర్జాతీయ సంబంధాల కళంకం గుర్తించబడింది, ఇది ప్రతిధ్వనులు ఈ రోజు ప్రతిధ్వనించే.
చివరికి విల్నీయస్ లో వాతావరణం 1939 - ప్రారంభంలో 1940 మీ ఫోటోలు, ఎడ్మండ్ సజీవంగా జరిగినది (1905-1984) మరియు బోలేస్లావ్ (కట్-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, ఎవరు 1945 వారు Gdynia కు స్వదేశానికి పంపబడ్డారు. ప్రసిద్ధ ఫోటోగ్రాఫర్ Janina Tallat-Kelpšienė కుమార్తె, కౌనస్ లో పెంచింది, అతను ప్రముఖ పోలిష్ మరియు లిథువేనియన్ ఛాయాగ్రాహకుడు జాన్ Bułhak తో అధ్యయనం విల్నీయస్ వచ్చింది (1876-1950), కూడా ఉంది, ఎడ్మండ్ Zdanowski పెళ్లాడడం - మాస్టర్ తనను విద్యార్థి మరియు సహకారి.
Zdanowscy అభ్యర్థన ఎయిడ్ సొసైటీ Wileńszczyźnie ఈ మిషన్ నిర్వహించడానికి చేపట్టింది (విల్నీయస్ ప్రాంతంలో మద్దతు సొసైటీ). ప్రతి ఫోటో పుటాకార ముద్రణ గుర్తించబడితే (E.B.ZDANAUSKAI / విల్నీయస్), తిరిగి వైపు Zdanowskich యొక్క స్టాంపు వహించదు (మరియు. Ir B. Zdanauskai / ఫోటోలు - విల్నీయస్ / విల్నీయస్, G-VE 25 బి. 5) మరియు సమర్పించబడిన చిత్రం ముద్రించిన వర్ణనతో కాగితం ముక్క glued, సొసైటీ ప్రతినిధి సిద్ధం. రెండు ఛాయాచిత్రాలను తమను, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 సంవత్సరం, సామాజిక ప్రతిబింబిస్తుంది, సామాజిక, విల్నీయస్ శరణార్థులు జీవితం యొక్క సాంస్కృతిక మరియు భావోద్వేగ మరియు మానసిక అంశాలను.
ప్రదర్శన సార్వత్రిక విలువలు శ్రద్ద ఆహ్వానిస్తుంది, సంస్థ మరియు సామాజిక సంఘాలు యొక్క ప్రాముఖ్యతను గుర్తించి, రెడ్ క్రాస్ వంటి, చారిటబుల్ సొసైటీ Lithuanian విల్నీయస్ (విల్నీయస్ Lithuanian చారిటబుల్ సొసైటీ), స్త్రీ అసిస్టెన్స్ కమిటీ (మహిళల రక్షణ కమిటీ) నేను., యుద్ధ వైపరీత్యాలు ప్రభావితమైన ప్రజలు ఒక సహాయం చేతి ఆకర్షించింది.
ప్లస్ చారిత్రక మరియు డాక్యుమెంటరీ ఛాయాచిత్రాలను ఒక సేకరణ మొదటి కళ యొక్క నేషనల్ మ్యూజియం వద్ద చూపబడింది Zdanowskich. M. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 నేను 2015. ఫోటోలు లిథువేనియన్ సజీవంగా ఉంటాయి, పోలీస్ మరియు యూదులు. ఒక నమ్మకం చేయాలనుకుంటున్నారు, లిథువేనియా ద్వారా బయటపడింది - - శరణార్థులు మెజారిటీ యుద్ధం వచ్చునట్లుగా మరియు ఉనికిలో వారి స్వదేశంలో లేదా దాని సరిహద్దులకు ఆవల ఒక కొత్త జీవితం ప్రారంభించారు.
ఛాయాచిత్రాలను ద్వారా చరిత్ర ఎన్కౌంటర్లో భావాలు అన్ని రకాల పెంచుతుంది. చిత్రాలు అనేక వివిధ వయసుల పిల్లలు ప్రదర్శించారు ఎందుకంటే, బహుశా పెద్దవారిలో మంది ఉంటుంది, ఆ - ఫోటోలు తాము తమ ప్రియమైన గుర్తించాలని - దీర్ఘ జీవితం యొక్క బహుమతి కోసం కృతజ్ఞత.
(...) సగటు పరిమాణం ప్రామాణికమైన ఛాయాచిత్రాలను ఉంది 11,6 x 17,7 cm.”
ప్రదర్శన Vaida Sirvydaitė-Rakutienė క్యురేటర్ [ప్రెస్ పదార్థాలు http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

ప్రదర్శన ఫోటోగ్రఫి యొక్క దిగువ Silesian సెంటర్ డైరెక్టర్ ప్రారంభించాడని – Jan బోర్త్కీవిచ్జ్, కౌనస్ ఆర్ట్స్ నేషనల్ మ్యూజియం డైరెక్టర్ – అనేక osvaldas oraz RADCY – పోలాండ్ లో లిథువేనియా రిపబ్లిక్ యొక్క ఎంబసీ మంత్రి – డాక్టర్ Audrius అలెగ్జాండర్ Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

హర్ట్విగ్ గురించి ప్రతి ఒక్కరూ విన్నారు, కటినంగా ఛాయాచిత్రం చికిత్స. ఈ అత్యంత ప్రసిద్ధ పోలిష్ ఫోటోగ్రాఫర్స్ ఒకటి. ప్రఖ్యాత portraitist కుమారుడు, అతను పంతొమ్మిది శతాబ్దం ఆరంభంలో నుండి ప్రదర్శించిన. అతను మొదటి ఒకటి, ఎవరు bułhakowskiej సంప్రదాయం నుంచి వెడలిపోయారు, ఆలోచనలు ఛాయాచిత్రం విడుదల Bułhak “అనుభవ హక్కులు” ఫోటోలు. హర్ట్విగ్ అత్యంత బహుముఖ కళాకారుడు, అతను ఫోటోగ్రఫీ అనేక రకాల ఆచరించారు, ప్రకృతి దృశ్యం, ఫోటో figural, నివేదికల… అవార్డు గెలుచుకున్న, అనేక ప్రదర్శనలు మరియు ప్రచురణలు రచయిత.

ఎగ్జిబిషన్ “మబ్బుగా మరియు రంగులు” సృజనాత్మక ఫోటోగ్రాఫర్ యొక్క విస్తృత వివరిస్తుంది. మీరు అందమైన పొందుతారు, నలుపు మరియు తెలుపు, మరియు ఇంకా ఆత్మాశ్రయ ప్రకృతి దృశ్యాలు మరియు నైరూప్య, సృజనాత్మకత చివరి కాలంలో నుండి రంగు ఛాయాచిత్రాలను.

[wptf id=”12″]