Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 R, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

ප්රදර්ශනය, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, ඡායාරූප. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 x 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 x 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 x 6 එම්, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 වසර, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

පහළ Silesia ඡායාරූප මධ්යස්ථානය Wroclaw දී සංස්කෘතික හා කලා මධ්යස්ථානයේ ආයතනයක් වන. ගීතයක් Trzebnickie ඓතිහාසික හවුස් පිහිටා, සමග Wrocław පැරණිතම නේවාසික ගොඩනැගිල්ල 1208 වසර.

ජාතික කෞතුකාගාරයේ ආචාරශීලීත්වය. M.K. කවුනාස් පහළ Silesia ඡායාරූප මධ්යස්ථානය Čiurlionis මුල් ඡායා පිටපත් නිම වී 76 ඡායාරූප, අග දී විල්නියස් සරණාගතයන් දෛනික ජීවිතය පෙන්නුම් 1939 මම 1940 වසර. ඡායාරූප Lithuanians අමරනීය ඇත, පොලු සහ යුදෙව්වන්.

Boleslaw සහ එඩ්මන්ඩ් Zdanowscy “අවිනිශ්චිත අවිනිශ්චිත භාවයක් සමඟ: දෙවන ලෝක යුද්ධ සමයේ ලිතුවේනියාව යුද සරණාගතයින්” – 6.08-26.09.2015

“අවිනිශ්චිත දී අවිනිශ්චිත ව: දෙවන ලෝක යුද්ධ සමයේ දී ලිතුවේනියාව යුද සරනාගතයන්

තුළ 2014 වසරේ සම්මත කර තිබේ 75 පසු වසර, පෝලන්තය මත නාසි ජර්මනිය ප්රහාරයෙන් පසුව 1 සැප්තැම්බර් 1939 ලිතුවේනියාව සරණාගතයින් ජනකාය යටවිය ලදී - සොල්දාදුවන් හා සිවිල් පෝලන්ත සිර. එයට පසු, ඔක්තෝබර් 1939 වසර, ද ජර්මනිය හා සෝවියට් සංගමය යන ප්රදේශවල පදිංචිකරුවන් පැමිණි, ඔවුන්, තම තමන්ගේ රටවල යන්න එහි බලධාරීන් විසින් බල.
එම සිදුවීම් ලිතුවේනියාව ජනරජයේ ආණ්ඩුව වෙනුවෙන් විශාල අභියෝගයක් විය, කෙටි කලකට විල්නියස් දිනාගැනීමට පසු සිට (10 ඔක්තෝබර් 1939 වසර) මේ වන විටත් ඔවුන් නව පැමිණීම සම්මත හා සම්බන්ධ බොහෝ ගැටළු විසඳීමට තිබුණේ, m.in. ආරක්ෂක, ලියාපදිංචි, නවාතැන්, නේවාසික, දීමනා වෙන්, වෛද්ය සේවා සැපයීම, අනාථ දරුවන් රැකබලා, අධ්යාපනය සහ වෙනත් අය. මෙම ලිතුවේනියානු රතු කුරුස ඇස්තමේන්තු අනුව 2 දෙසැම්බර් 1939 ලියාපදිංචි කරන ලදී 18311 පැමිණීම: 3273 Lithuanians, 7728 පොලු, 6860 යුදෙව්වන්, හා ජනවාරි මැද දී 1940 ලිතුවේනියාව එවැනි පුද්ගලයන් වසරේ යයි කියන මේ වන විටත් 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 පොලු, Belarusians, රුසියානුවන් හා 13469 යුදෙව්වන්.
කලාව, ජාතික කෞතුකාගාරයේ Fototeka හා ප්රලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව. එම්. කේ. Čiurlionis අද්විතීය එකතුවක් ඇත 76 ඡායාරූප. කෞතුකාගාරය අවිනිශ්චිත දී අවිනිශ්චිත සිට "හිමි ප්රදර්ශනයක් සකස් කර ඇත බව අවධානය යොමු කිරීම සඳහා: දෙවන ලෝක යුද්ධ සමයේ ලිතුවේනියාව යුද සරණාගතයින් ", සමකාලීන එදිනෙදා ජීවිතය ඉදිරිපත් සරණාගතයින්, දැඩි සංකීර්ණ, ජාත්යන්තර සම්බන්ධතා කුලියක් මලියක් සලකුනු, මෙම දවස දක්වා අනුනාද දෝංකාර දෙයි.
අවසානයේ දී විල්නියස් දී වායුගෝලයේ 1939 - ආරම්භයේ දී 1940 එඩ්මන්ඩ්, ඔබගේ ඡායාරූප අමරනීය කරන ලදී (1905-1984) හා Boleslaw (කපා-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, තුළ සිටින 1945 ඔවුන් Gdynia කිරීමට මෙරටට ගෙන්වා ඇත. සුප්රසිද්ධ ඡායාරූප ශිල්පී Janina Tallat-Kelpšienė දියණිය, කවුනාස් මතු, ඔහු කීර්තිමත් පෝලන්ත හා ලිතුවේනියානු ඡායාරූප ශිල්පී ජෝන් Bułhak පාඩම් විල්නියස් පැමිණි (1876-1950), ද ඇති වී තිබෙන, එඩ්මන්ඩ් Zdanowski විවාහ - ස්වාමියා තමා හා ශිෂ්ය ඒජන්තයෙක්.
Zdanowscy ඉල්ලීම ආධාර සංගමය Wileńszczyźnie මත මෙම මෙහෙයුම සිදු කිරීමට පියවර ගන්නා ලදී (විල්නියස් කලාපයේ සහයෝගය සංගමය). එක් එක් ඡායාරූපය අවතල ලාංඡනය ලේබල් ඇත (E.B.ZDANAUSKAI / විල්නියස්), පිටුපස පැත්තේ Zdanowskich මුද්දරයේ දරයි (හා. ඉර් බී. Zdanauskai / ඡායාරූප - විල්නියස් / විල්නියස්, ග්රෑම්-Ve 25 බී. 5) ඉදිරිපත් රූපයේ මුද්රණය evocative විස්තරය සමග කඩදාසි කෑල්ලක් තදින් ඇලී හා, සමිතියේ නියෝජිතයා විසින් සකස්. දෙකම ඡායාරූප තමන්, සහ අදහස් එදිනෙදා ජීවිතය ගැන දැනුම වටිනා iconographic ප්රභවය ඓතිහාසික සිදුවීම් සෙවණැලි තුළ පවතින වේ 1939 වසර, සමාජ පිළිබිඹු කරමින්, සමාජ, විල්නියස් සරණාගතයන් ජීවන සංස්කෘතික හා මානසික හා මානසික අංශ.
මෙම ප්රදර්ශනය විශ්වීය වටිනාකම් පිළිබඳ අවධානය යොමු කිරීමට ආරාධනා කරනවා, සංවිධානය හා සමාජ සංවිධාන ඇති වැදගත්කම හඳුනා ගැනීමට, එවැනි රතු කුරුස ලෙස, පුණ්ය සංගමය ලිතුවේනියානු විල්නියස් (විල්නියස් ලිතුවේනියානු පුන්යාධාර සංගමය), ස්ත්රී උපකාර කමිටුව (කාන්තා සත්කාර කමිටුව) මම., වන යුද්ධයේ දී සිදු වු ආපදාවන්ගෙන් විපතට පත් අයට උදව් කරන අත ඇද.
ප්ලස් ඓතිහාසික හා වාර්තා ඡායාරූප Zdanowskich එකතුවක් පළමු චිත්ර ජාතික කෞතුකාගාරයේ පෙන්වා ඇත. එම්. කේ. කවුනාස් මත දී Čiurlionis 6 පිල 2014 - 18 මම 2015. ඡායාරූප Lithuanians අමරනීය ඇත, පොලු සහ යුදෙව්වන්. එක් විශ්වාස කිරීමට කැමති, සරණාගතයින් වැඩි යුද්ධය අර්බුදය දිවි ගලවා ඒ - ලිතුවේනියාව විසින් දිවි ගලවා - ඔවුන්ගේ මව් රට තුළ හෝ එහි දේශ සීමාවන්ගෙන් එහා අලුත් ජීවිතයක් ආරම්භ.
ඡායාරූප හරහා ඉතිහාසය සමග තරගය හැඟීම් සෑම තරාතිරමකම මතු. රූප විවිධ වයස් කාණ්ඩ වල ළමුන් ඉදිරිපත් කර ඇති බැවින්, සමහර විට, මහලු අය කෙරෙහි ජනතාව වනු ඇත, බව - දිගු ජීවනය සඳහා ස්තුතිවන්ත - ඡායාරූප තමන් හෝ තම ආදරය කරන අය හඳුනා.
(…) සාමාන්ය ප්රමාණය සත්ය ඡායාරූප 11,6 x 17,7 සෙමී.”
මෙම ප්රදර්ශනය Vaida Sirvydaitė-Rakutienė වන සංරක්ෂණය වශයෙන් [මාධ්ය ද්රව්ය http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

මෙම ප්රදර්ශනය ඡායාරූප පහළ සිලෙසියන් මධ්යස්ථානයේ අධ්යක්ෂ විසින් උත්සවාකාරයෙන් විවෘත කරන ලදී – ජනවාරි Bortkiewicz, කවුනාස් කලා ජාතික කෞතුකාගාරයේ අධ්යක්ෂ – බොහෝ osvaldas oraz RADCY – පෝලන්තයේ ලිතුවේනියාව ජනරජයේ තානාපති කාර්යාලයේ අමාත්ය – ආචාර්ය ඇලෙක්සැන්ඩර් Audrius Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig ගැන නිසැකවම හැමෝම අසා, බරපතල ලෙස ඡායාරූපය ප්රතිකාර කරන. මෙය වඩාත් හොඳින් දැන පෝලන්ත ඡායාරූප ශිල්පීන් එක් වේ. කීර්තිමත් portraitist පුත්රය, ඒ දහනව වන සියවසේ මුල් ගනන්වල සිට ප්රදර්ශනය. ඔහු පළමු එකක් විය, අභාවප්රාප්ත bułhakowskiej කිරීමේ සම්ප්රදාය බිඳී ගිය, අදහස් ඡායාරූපයක් නිකුත් Bułhak “easements” ඡායාරූප. Hartwig අතිශය බහුකාර්ය කලාකරුවෙකු වූ, ඔහු ඡායාරූප බොහෝ ක්රම ප්රගුණ, භූ, ඡායාරූපය figural, වාර්තාකර… ඒ අනුව සම්මානලාභී, බොහෝ ප්රදර්ශන හා ප්රකාශන කතෘ.

ප්රදර්ශනය “හිසට එල්ල වූ අතර වර්ණ” නිර්මාණශීලි ඡායාරූප පිළිබඳ පුළුල් පරාසයක පෙන්නුම්. ඔබ සුන්දර හොයාගන්න පුළුවන්, කළු සහ සුදු, එහෙත් ආවේගාත්මක භූ දර්ශන හා වියුක්ත, නිර්මාණශීලීභාවය අග සමයේ සිට වර්ණ ඡායාරූප.

[wptf id=”12″]