Fotografia nie jedno ma imię. Kolorowa i czarno-biała, portretowa i krajobrazowa, reporterska i studyjna, czysta sztuka lub zaangażowana społecznie. I wreszcie, dobra albo zła.

Dzisiaj i dobra i zaangażowana. Dwie panie, fotografujące podróżniczki, Elżbieta Targońska i Magda Wallner zaprezentowały fotografie z Katmandu, Nepal. Portrety, sceny rodzajowe, życie codzienne, zabytki – życie miasta zamknięte w obrazy fotograficzne…

Wernisaż odbył się dokładnie w pierwszą rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi. 25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Śmierć poniosło ok. 10 000 ludzi, mieszkańcy utracili domy, zniszczeniu uległy cenne zabytki, infrastruktura… Na zdjęciach widzimy Katmandu sprzed kataklizmu, to świat, którego w dużej części już nie ma.

[wptf id=”18″]

“Katmandu. Zdjęcia przed końcem świata”

25 kwietnia 2016 r, w rocznicę tragicznego trzęsienia ziemi w Nepalu w Galerii Wnętrz Domar odbył się niezwykły wernisaż fotografii Elżbiety Targońskiej i Magdy Wallner.

प्रदर्शनी, prezentowana do końca maja, obejmowała 32 obrazy, fotograficzny zapis podróży do Katmandu, opis jego codzienności i historii, wrażliwy obraz Nepalu w jego wielowątkowej krasie, Nepalu jeszcze nieświadomego zagrożenia, które go czeka.

Podczas wernisażu uczestnicy nie tylko poznali opowieści autorek o podróży po Nepalu, ale także historię realnej pomocy Nepalczykom i walki ze skutkami żywiołu, o których barwnie opowiedział dziennikarz telewizyjny i wykładowca Sławek Matczak z Fundacji Mała Polska w Nepalu, który kilka razy był w Himalajach. Można było zasmakować potraw kuchni nepalskiej i wsłuchać się w koncert mis tybetańskich.

Ale najważniejszym punktem programu była charytatywna aukcja prac oraz możliwość zakupu pocztówek-cegiełek, z których dochód przeznaczony został na wyposażenie Domku Doktora czyli przychodni w małej wiosce Dumre k. Katmandu, która najbardziej ucierpiała podczas trzęsienia ziemi. W Domku Doktora lekarze wolontariusze z Polski bezpłatnie udzielają porad i leczą mieszkańców. [materiały prasowe]

[wptf id=”19″]

Wystawa METRO by Ignacy50 prezentowana Galerii Teatru KOREZ w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2, do końca czerwca 2016.

Jak to się zaczęło?

Jak dla wielu z mojego pokolenia – Komunia i pierwszy aparat – w moim przypadku nie najgorszy FED – 4 (radziecka kopia aparatu Leica), pierwszy film zrobiony bez zdejmowania osłony z obiektywu… i jakoś poszło.

Kamień milowy to kurs fotograficzny zorganizowany przez ZHP pod egidą Świata Młodych – pierwsze zamieszczone zdjęcia, duma itd. I dziesiątki godzin w ciemni, które potem doprowadzą do zerwania z fotografią. Ale póki co zaczyna w plecaku uwierać buława Wielkiego Twórcy.

Przez kilka lat bezskutecznie próbuję sił na egzaminie na Wydział Operatorski łódzkiej Filmówki. Zamiast na studia trafiam do Studium policealnego w Katowicach. Wtedy to już jestem „zawodowcem” – próby zadziwienia świata, a na co dzień – śluby i kolejne godziny w atmosferze nasyconej TSS. Dochodzi do tego, że gdy tylko wchodzę do ciemni – nawet na stopach mam bąble…

Następuje to, co dziś nazywamy „wypaleniem” i fotografia odchodzi zupełnie na bok, aż znika.

Powraca po wielu latach – zaczynam pracę w reklamie – jestem znowu w studio, ale jako stylista, wymyślacz, chodzę po obrzeżach fotografii.

7 lat temu – na moich pięćdziesiątych urodzinach – goście oglądają w ogrodzie duże zdjęcia, opowieść z Pragi. Jakiś czas wcześniej kupuję cyfrowego Nikona D40 – wypoczynkowa podróż do Toskanii zamienia się w nieustanne fotografowanie, jakby ktoś coś odkorkował.

Poznany architekt wnętrz kupuje trochę zdjęć… i to już jest powrót. Pojawia się Ignacy50, potem świadomość, że fotografia cyfrowa to zupełnie coś innego niż tamta z której wyrosłem.

Pracuję coraz więcej, już pełną klatką. Coraz więcej wyjazdów, फोटो. Godziny przy poznawaniu Lightrooma – rośnie na powrót świadomość narzędzia. Z wyjazdów przywożę coraz więcej historii opowiadanych obiektywem niż tego, po co pojechałem – czyli motywów do fototapet etc.

Zaczyna powstawać NOTATNIK Z FOTOGRAFIĄ…..

Ciągnie mnie do dużych miast, a tam jest Metro. Tłum, bliskość, różnorodność, kilometry korytarzy i motyw za motywem. Zaczynam fotografować – nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni staram się zobrazować atmosferę podziemnych korytarzy. Pierwsze zdjęcia mają datę 2008 – ostatnie z Amsterdamu 2016.

A jakaś anegdota ?

No jest… Prawdziwym powodem powstania przedsięwzięcia o tytule „METRO by Ignacy50” jest przypadkowa wizyta w Teatrze Elektrycznym w Skoczowie. Co to za miejsce? Efekt zwycięstwa Kultury nad komercją. Stare kino z roku 1913 przetrwało i odżyło. Na zewnątrz budynek wyremontowano zgodnie z wymogami Konserwatora, by w środku urządzić nowoczesną salę kinową na 100 miejsc. Powstało wspaniałe miejsce z poszanowaniem tradycji – zostawiono nazwę z początku XX wieku i … nie sprzedaje się tu kukurydzy. Ale prawdziwa perła to super nowoczesny projektor. Gdy po krótkiej rozmowie rzuciliśmy na ekran kilka moich zdjęć – byłem ugotowany. Musze tu coś zrobić. Kolejny „ wieczór z fotografią” znalazł swoje miejsce (wieczory z fotografią organizujemy z Żoną od kilku lat – fotografia jest pretekstem do spotkań i rozmów – po prostu).

Miejsce było, wynajęte niedrogo – zrobię pokaz zdjęć. Uwierzcie mi – 8 एक्स 4,5 m to format znakomity do oglądania. Tylko co pokazać ?

I tak powstał fotocast. Musiał wypełnić wieczór. Gdy okazało się, że w Sali jest także znakomite nagłośnienie – zacząłem myśleć o muzyce. 272 fotografie, zmontowane w blisko 20 minutowy pokaz uświetnił muzyką młody, bielski kompozytor DOMINIK WAWAK.

Była sala, był pomysł na wieczór … to prawdziwa przyczyna powstania fotocastu.

Tamtego wieczoru wypełniliśmy całą salę (do rodziny należało tylko kilkunastu widzów) – prócz METRA pokazaliśmy dokument o święcie zmarłych w Meksyku – jego autorka to Mira Bernardes Rusin.

Od zmontowanych w ciąg obrazów fotografii było blisko do pomysłu na album i wystawę.

Nie ma sensu opisywać tego co już napisane i graficznie oprawione. 50 plansz mojej opowieści o metrze, które tworzą wystawę w katowickiej Galerii Teatru KOREZ to w zasadzie 50 stron albumu.

1. Grafika to dzieło bielskiego projektanta MARKA KLIMKA. Fotografie zrobiłem ja, a ponieważ jestem strasznym „ gadaczem”, to wewnętrzny imperatyw twórczy (co by to nie znaczyło) kazał mi napisać do zdjęć teksty. Zakładany format to 50 एक्स 50 cm, istnieje 1 egzemplarz wydrukowany, a reszta … jak to dzisiaj – w sieci.

Gdybym od tego Feda począwszy nie przerwał fotografowania – może to inni pisaliby o mnie. A może nie? Za to teraz udowadniam, że prawdziwe życie zaczyna się po 50-tce – twórcze też.

Ignacy Cembrzyński, czerwiec 2016

Autor łączy pasję fotograficzną z własnym biznesem. Prowadzi “sklep z fotografią”:

Sklep z Fotografią powstał wskutek inspiracji przywiezionej ze Sztokholmu. Zobaczyliśmy tam na jednej z wąskich uliczek Gamla Stan sklep ze zdjęciami, który nie odpowiadał definicji “Galerii”. Sprzedawano tam fotografię typu “vintage” w bardzo różnorodnych postaciach. Od reprodukcji na pudełku zapałek, podkładce pod piwo czy makatce, aż do plakatu, fotografii w passe-partout, na dużych powiększeniach oprawionych w ramy skończywszy.

Postanowiliśmy spróbować na naszym rynku – oczywiście biorąc pod uwagę nasze możliwości. Nazwa nasunęła się sama – skoro nie galeria to “sklep z fotografią”. Naszym mottem, czy też reklamowym baseline jest hasło: Ozdabiamy Wnętrza. Oczywiście najłatwiej sprawdzić co robimy na stronie www.sklepzfotografia.pl czy też na FB. Krótko – proponujemy wprowadzenie fotografii do wnętrz w bardzo różnorodnych formach (poza fotografią kolekcjonerską, tym zajmujemy się bardzo rzadko), na tworzywach sztucznych, płótnie, folii czy w formie fototapety bądź plakatu. Zdarzało nam się drukować podłogi oraz sufity czy też fotografie naprawdę wielkoformatowe – największe powiększenie z mojej klatki to 8 एक्स 6 एम, zajęło całą ścianę w dwukondygnacyjnym pomieszczeniu pewnego domu.

Od innych wyróżnia nas połączenie mojej wiedzy o poligrafii wielkoformatowej i fotografii oraz handlowo – internetowe doświadczenie mojej Żony. Do dyspozycji naszych Klientów są moje fotografie lub ich własne. Współpracujemy z coraz większą ilością projektantów wnętrz – to nasz wymarzony Klient.

Gdzieś na ” horyzoncie zdarzeń” mamy plany galeryjne, ale to przyszłość. Na razie utrzymujemy się na rynku już prawie 6 lat, co uznajemy za sukces.

Zdjęcia pochodzą z wystawy “METRO by Ignacy50”, zobacz także https://issuu.com/ignacy50/docs/metro_by_ignacy50_photobook

[wptf id=”16″]

सिलेसिया czech फोटोग्राफी केन्द्र वरोकला मा एक संस्कृति को केन्द्र को एजेन्सी र कला छ कम. Trzebnickie मेडन को ऐतिहासिक हाउस मा स्थित, Wrocław मा जेठा आवासीय भवन संग 1208 वर्ष.

राष्ट्रिय संग्रहालय को शिष्टाचार. M.K. कउनास निम्न सिलेसिया czech फोटोग्राफी केन्द्र मा Čiurlionis मूल को फोटोकपी समाप्त हुन्छ 76 फोटो, लेट मा भिल्नियस मा शरणार्थी को दैनिक जीवन देखाउने 1939 म 1940 वर्ष. यो फोटो Lithuanians immortalized छन्, डंडों र यहूदीहरूले.

Boleslaw र एडमंड Zdanowscy “अनिश्चितता मा अनिश्चितता संग: दोस्रो विश्वयुद्धको समयमा लिथुआनिया मा युद्ध शरणार्थी” – 6.08-26.09.2015

“अनिश्चितता मा अनिश्चितता संग: दोस्रो विश्वयुद्धको समयमा लिथुआनिया मा युद्ध शरणार्थी

मा 2014 वर्ष बितिसकेका छ 75 वर्ष पछि, gdy po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę 1 września 1939 लिथुआनिया शरणार्थी को भीडलाई भर थियो - नागरिकहरु र सिपाही पोलिश interned. एक सानो पछि, अक्टोबर 1939 वर्ष, पनि जर्मनी र सोभियत संघ को बासिन्दा आइपुगे, तिनीहरूले देशका छोड्न त्यहाँ अधिकारीहरूले द्वारा बाध्य.
ती घटनाहरू लिथुआनिया को गणतन्त्र को सरकार लागि एक विशाल चुनौती थिए, छिट्टै देखि भिल्नियस regaining पछि (10 października 1939 वर्ष) पहिले नै तिनीहरूले नयाँ आगमन को ग्रहण संग सम्बन्धित धेरै समस्या समाधान गर्न थियो, m.in. सुरक्षा, दर्ता, आवास, बोर्डिङ, भत्ता को निर्धारण, चिकित्सा सेवाहरूको प्रबन्ध, अनाथ हेरचाह, शिक्षा र अरूलाई. यो लिथुनियन् रेड क्रस को अनुमान अनुसार 2 grudnia 1939 roku zarejestrowano 18311 आगमन: 3273 Lithuanians, 7728 डंडों, 6860 यहूदीहरूले, र मा मध्य-जनवरी 1940 roku takich osób na Litwie przypuszczalnie było już 34 939: 4173 Lithuanians, 17297 डंडों, Belarusians, रूसी र 13469 यहूदीहरूले.
कला को राष्ट्रिय संग्रहालय को Fototeka र प्रलेखन विभाग. एम. K. Čiurlionis एक अद्वितीय संग्रह छ 76 फोटो. यो संग्रहालय अनिश्चितता मा अनिश्चितता देखि "हकदार एक प्रदर्शनी तयार छ भन्ने तथ्यलाई ध्यान आकर्षित गर्न: दोस्रो विश्वयुद्धको समयमा लिथुआनिया मा युद्ध शरणार्थी ", समकालीन दैनिक जीवनमा पेश शरणार्थी, कडा जटिल अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्ध को stigma द्वारा चिह्नित, जो गूँज यस दिन गर्न resonate.
अन्त मा भिल्नियस मा वातावरण 1939 - को सुरुमा 1940 आफ्नो फोटो, एडमंड मा immortalized थियो (1905-1984) र Boleslaw (कट-Kelpšaitė, 1908-1982) Zdanowscy, जो मा 1945 तिनीहरूले Gdynia गर्न repatriated थिए. चिरपरिचित फोटोग्राफर Janina Tallat-Kelpšienė को छोरी, कउनास हुर्केका, उहाँले महत पोलिश र लिथुनियन् फोटोग्राफर यूहन्ना Bułhak अध्ययन गर्न भिल्नियस आए (1876-1950), पनि त्यहाँ भएको छ, एडमंड Zdanowski विवाह - मास्टर आफूलाई को विद्यार्थी र सहयोगी.
Zdanowscy अनुरोध सहायता समाज Wileńszczyźnie यो मिशन प्रदर्शन गर्न undertook (भिल्नियस क्षेत्र समर्थन को समाज). प्रत्येक फोटो concave छाप लेबल छ (E.B.ZDANAUSKAI / भिल्नियस), फिर्ता पक्षमा Zdanowskich को टिकट फलाउँछ (र. Ir बी. Zdanauskai / फोटो - भिल्नियस / भिल्नियस, जी-VE 25 ख. 5) र प्रस्तुत छवि को मुद्रित evocative विवरण संग कागज टाँसिएकोटुक्रा, समाज को प्रतिनिधि द्वारा तयार. दुवै फोटो आफूलाई, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 वर्ष, सामाजिक प्रतिबिम्बित, सामाजिक, भिल्नियस मा शरणार्थी को जीवन को सांस्कृतिक र भावनात्मक र मनोवैज्ञानिक पक्षमा.
यो प्रदर्शनी सार्वभौमिक मान ध्यान गर्न निम्तो, संगठन र सामाजिक संगत महत्त्व चिन्न, लाल क्रस जस्ता, परोपकारी समाज लिथुनियन् भिल्नियस (भिल्नियस लिथुनियन् परोपकारी समाज), निश्चित सहायता समिति (महिला हेरविचार समिति) म मा।, जो युद्ध को प्रकोप प्रभावित मानिसहरूलाई एक मदत हात आकर्षित.
प्लस ऐतिहासिक र वृत्तचित्र फोटो को एक संग्रह पहिलो कला को राष्ट्रिय संग्रहालय मा देखाइएको थियो Zdanowskich. एम. K. Čiurlionisa w Kownie w dniach 6 XI 2014 - 18 म 2015. यो फोटो Lithuanians immortalized छन्, डंडों र यहूदीहरूले. एक विश्वास गर्न चाहन्छु, लिथुआनिया द्वारा बाँचेका - - शरणार्थी बहुमत युद्ध को गञ्जागोल र बाँचेका कि आफ्नो घर देश वा आफ्नो सीमानाहरू परे एक नयाँ जीवन सुरु.
फोटो मार्फत इतिहास संग एक मुठभेड भावना सबै प्रकारका उठ्छ. तस्बिरहरू को विभिन्न उमेरका छोराछोरीलाई प्रस्तुत गर्दै किनभने, सायद वृद्ध मानिसहरू त्यहाँ हुनेछ, कि - यो फोटो मा आफूलाई वा आफ्नो प्रियजनलाई चिन्न - लामो जीवनको उपहार कृतज्ञ.
(...) औसत आकार प्रामाणिक फोटो छ 11,6 एक्स 17,7 सेमी।”
यो प्रदर्शनी Vaida Sirvydaitė-Rakutienė को Curator [प्रेस सामाग्री http okis://www.okis.pl/site/dla_mediow/n/1/n/1.html]

यो प्रदर्शनी फोटोग्राफी को तल्लो सिलेसियन केन्द्र को निर्देशक खोलिएको थियो – जनवरी Bortkiewicz, कउनास मा कला को राष्ट्रिय संग्रहालय को निर्देशक – धेरै osvaldas oraz RADCY – पोल्याण्ड मा लिथुआनिया को गणतन्त्र को दूतावास मा मन्त्री – डा Audrius अलेक्जेन्डर Žulys.

[http://www.geni.com/people/Witold-Romer/6000000015093973557]

Hartwig बारे निश्चित सबैलाई सुने, जो गम्भीर र फोटो व्यवहार. यो सबै भन्दा राम्रो ज्ञात पोलिश फोटोग्राफरहरू छ. प्रख्यात portraitist छोरा, उहाँले उन्नाइसौँ शताब्दीका को प्रारम्भिक thirties देखि प्रदर्शन. उहाँले पहिलो एक थियो, जो bułhakowskiej को परम्परा देखि दूर भङ्ग, विचारै को एक तस्वीर जारी Bułhak “easements” फोटो. Hartwig एक धेरै बहुमुखी कलाकार थियो, उहाँले फोटोग्राफी को धेरै प्रकार गर्ने, परिदृश्य, तस्वीर figural, reportage… पुरस्कार विजेता, धेरै प्रदर्शनीहरू र प्रकाशनहरू को लेखक.

प्रदर्शनी “अस्पष्ट र रंग” रचनात्मक फोटोग्राफर को विस्तृत illustrates. तपाईं सुन्दर पाउन छौँ, कालो र सेतो, र अझै impressionistic परिदृश्य र सार, रचनात्मकता को लेट अवधि देखि रंग फोटो.

[wptf id=”12″]